IPPB5/423-865/14-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 20 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wszystkie koszty wymienione we wniosku (pkt 1-10), jako koszty niewarunkujące podwyższenia kapitału, a więc koszty, które mają charakter fakultatywny, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wszystkie koszty wymienione we wniosku (pkt 1-10), jako koszty niewarunkujące podwyższenia kapitału, a więc koszty, które mają charakter fakultatywny, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. jest spółką akcyjną będącą polskim rezydentem podatkowym. Spółka prowadzi działalność deweloperską. Spółka od 2013 r. jest notowana na rynku NewConnect.

W 2014 r., Spółka podjęła decyzję o przeprowadzeniu publicznej emisji nowych akcji.

Emisja publiczna jest planowana na wrzesień 2014 r.

Decyzja o emisji akcji jest decyzją strategiczną, która ma dać Spółce możliwość pozyskania kapitału na rozwój jej działalności, tj. rozwój działalności deweloperskiej, nabycie nowych gruntów pod inwestycje oraz zakończenie inwestycji deweloperskich w toku.

W związku z planowaną emisją, Spółka zawarła umowę z biurem maklerskim. W związku z zawarciem umowy, biuro maklerskie zobowiązało się do świadczenia szeregu usług na rzecz spółki.

Zakresem umowy są objęte następujące usługi:

Odrębną grupę kosztów ponoszonych przez Spółkę stanowią koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, w tym: opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe związane z rejestracją podwyższenia kapitału, koszty ogłoszeń w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Tych kosztów niniejszy wniosek nie dotyczy. Spółka nie traktuje tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wszystkie koszty wymienione we wniosku (pkt 1-10), jako koszty niewarunkujące podwyższenia kapitału, a więc koszty, które mają charakter fakultatywny, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, wszystkie wymienione koszty (pkt 1-10) nie warunkują podwyższenia kapitału zakładowego. W konsekwencji, mogą one stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Ponadto, prace wymienione w pkt 1 - 9 Spółka mogła przeprowadzić samodzielnie i nie ponosić kosztów zewnętrznych. Zatem, Spółka nie była zobowiązana do poniesienia tych kosztów. Koszty te w żaden sposób nie warunkują ani podwyższenia kapitału, ani przeprowadzenia emisji publicznej, innymi słowy, nawet gdyby Spółka nie poniosła tych kosztów, a przygotowała wszystkie wymagane dokumenty we własnym zakresie, doszłoby do emisji publicznej akcji. Fakt poniesienia wskazanych kosztów wynika wyłącznie z faktu, iż zewnętrzny doradca jest w stanie wykonać opisane czynności sprawniej, efektywniej i lepiej, niż gdyby Spółka korzystała wyłącznie z własnych zasobów.

Spółka pragnie wskazać, że emisja akcji jest sposobem pozyskania kapitału, który umożliwi jej rozwój. Uzyskane środki pieniężne mają bowiem służyć nabyciu gruntów, na których Spółka będzie prowadzić nowe inwestycje oraz zakończeniu bieżących inwestycji.

Emisja akcji jest sposobem pozyskania kapitału alternatywnym w stosunku do kredytów i pożyczek, których pozyskiwanie związane jest ze spełnianiem określonych wymagań dotyczących zdolności kredytowej oraz wiąże się z wysokimi kosztami obsługi zadłużenia.

W praktyce, przeznaczenie środków pochodzących z emisji akcji będzie skutkowało zwiększeniem potencjału ekonomicznego Spółki, a tym samym przekłada się wprost na uzyskanie lub zwiększenie przychodów (większa ilość nabytych gruntów oznacza większą ilość wybudowanych i sprzedanych mieszkań, i w konsekwencji, więcej przychodów dewelopera).

Emisja publiczna stwarza każdej spółce dodatkową możliwość pozyskiwania kapitału. Ponadto, emisja publiczna prowadzi do zmian w wizerunku przedsiębiorcy na rynku finansowym wobec kontrahentów oraz jej klientów. Wymogi w zakresie transparentności dotyczące m.in. parametrów finansowych działalności (w tym raportowanie okresowych wyników finansowych) i istotnych zdarzeń w obrębie działalności gospodarczej, skutkują podwyższeniem wiarygodności oraz faktycznymi ułatwieniami w relacjach z instytucjami finansowymi i kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., za koszt uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem, zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest generalnie uzależnione od łącznego spełnienia poniższych warunków:

* koszty poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* koszty nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kategorii koszów podatkowych na podstawie art. 16 ustawy o p.d.o.p.,

* koszty zostały w sposób należyty udokumentowane.

Związek poniesienia kosztu z uzyskaniem przychodu nie musi być bezpośredni. Wystarczy, aby zaistniał odpowiedni związek przyczynowo-skutkowy, składającej się z trzech elementów: (i) racjonalny zamiar uzyskania przychodu, (ii) poniesienie kosztu, (iii) uzyskanie przychodu, tudzież zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.

Spełnienie powyższych warunków oraz nie umieszczenie danych kosztów przez ustawodawcę w katalogu zawartym w art. 16 ustawy o p.d.o.p. powinno zatem w każdym przypadku umożliwić rozliczenie kosztów przez podatnika.

W związku z powyższym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z publiczną emisją akcji. Środki z emisji spółka przeznacza bowiem na inwestycje oraz bieżącą działalność. Uzyskane środki finansowe, skutkować będą utrwaleniem pozycji Spółki oraz ekspansją na rynku, a przez to powiększeniem przychodów.

Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku emisji publicznej istnieją dwa odrębne zdarzenia prawno-organizacyjne, tj. a) podwyższenie kapitału zakładowego, b) pozyskanie kapitału od inwestorów i integralnie z nim związane wprowadzenie akcji Spółki do obrotu na NewConnect. Każde z tych zdarzeń ma właściwe sobie odrębne i wydzielone koszty. Proces pozyskania kapitału od inwestorów i wprowadzenia akcji do obrotu nie jest w żadnym razie procesem utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, koszty te należy kwalifikować jako koszty pozyskania finansowania (tekst jedn.: pozyskania inwestorów) niezbędnego w działalności Spółki - czyli koszty te stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Ponadto, Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, że koszty wymienione w pkt 1 - 9 Wniosku nie są kosztami, które warunkują przeprowadzenie emisji lub podwyższenie kapitału zakładowego. Spółka mogła bowiem przeprowadzić wszystkie te czynności samodzielnie bez zewnętrznego doradcy. Jedynie w celu zapewnienia profesjonalnej pomocy doświadczonego podmiotu, Spółka zdecydowała się skorzystać z zewnętrznych usług.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków są liczne orzeczenia sądów zapadłe w podobnych sprawach:

* zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 listopada 2007 r., sygn. I SA/Gd 753/07: "do kosztów o charakterze pośrednim (...) zaliczyć należy (...) koszty związane z doradztwem prawnym i finansowym, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, kampanii medialnej oraz opłaty notarialne, sądowe i giełdowe".

* zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 września 2007 r., sygn. I SA/Po 891/07 (potwierdzonym przez wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 kwietnia 2009 r., sygn II FSK 1882/07): spółka "poniosła niezbędne koszty doradztwa prawnego, finansowego, przygotowania i druku prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, a także stosowne opłaty m.in. notarialne, sądowe, giełdowe oraz inne koszty ściśle związane ze sprzedażą akcji Spółki w ramach oferty publicznej. (...) takie wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT, bowiem pośrednio poniesiono je w celu osiągnięcia przychodu".

* zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2013 r., sygn. I SA/Ol 9/13: "koszty opinii prawnych, czy finansowych, jako pośrednio związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, są zaliczane do takich kosztów. Są to bowiem typowe wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 maja 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2468/11 http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Wydatków poniesionych na usługi doradcze, również wówczas, gdy dochodzi do podwyższenia kapitału zakładowego, nie można kwalifikować do kosztów związanych bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego. Są to wydatki związane z funkcjonowaniem ogólnym spółki, służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, które nie wykazują związku z konkretnym przychodem (vide wyrok WSA w Poznaniu z dnia 1 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Po 839/11 http://orzeczenia.nsa.gov.pl/)".

* zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 sierpnia 2013 r. sygn. II FSK 2425/11: "inne koszty, jak usługi związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego, publicznym udostępnieniem prospektu, poszukiwaniem inwestorów, techniczno-organizacyjną obsługą i prowadzeniem oferty publicznej, koordynowaniem i raportowaniem o przebiegu procesu oferty, rozliczeniem oferty publicznej, usługi doradztwa, w tym doradztwa inwestycyjnego, pomoc prawna, usługi audytorskie, wyceny, tłumaczenia, usługi i pośrednictwo firmy inwestycyjnej, oferującego i subemitenta, usługi marketingowe i poligraficzne - uznano natomiast za koszty ogólnego funkcjonowania osoby prawnej (...) Odnosząc się jednak do kosztów sporządzenia niezbędnej dokumentacji, promocji oferty oraz organizacji i koordynacji emisji akcji i debiutu na rynku akcji NewConnect, zaznaczyć należy, że będą one stanowić koszty ogólnego funkcjonowania spółki, o ile nie będą się kryć pod nimi, wymienione szczegółowo wyżej, koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego (opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych...)".

Potwierdzeniem stanowiska Spółki są także wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. I FSK 1361/12), z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. II FSK 2403/11), z 22 lutego 2006 r. (sygn. II FSK 191/05).

Podobnie, Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 24 stycznia 2011 r. podjął uchwałę (II FPS 6/10) dotyczącą kwestii będącej przedmiotem niniejszego pytania. Sąd podzielił wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego na dwie kategorie.

Do pierwszej zaliczył nakłady, bez których cała operacja nie byłaby możliwa. W tej grupie znajduje się np. podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty związane z koniecznością odpowiedniego wpisu do rejestru sądowego oraz wynagrodzenie notariusza. Sąd stwierdził, że takie wydatki nie będą mogły być uznane za koszty uzyskania przychodu. Spółka nie zalicza tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Druga kategoria to pozostałe wydatki (o charakterze fakultatywnym), a więc koszty związane ze sporządzeniem analiz ekonomicznych, honoraria doradców inwestycyjnych, wynagrodzenia prawników, czy np. koszty akcji marketingowych. Te wydatki nie są konieczne, by doszło do podwyższenia kapitału zakładowego, a więc będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Powyższa uchwała podjęta w rozszerzonym składzie Sądu potwierdza słuszność stanowiska Spółki. Niniejsze pytanie dotyczy bowiem właśnie tych fakultatywnych kosztów podwyższenia kapitału. Spółka bowiem mogłaby dokonać podwyższenia kapitału i przeprowadzić emisję nie ponosząc tych wydatków. Spółka zdecydowała się powierzyć doradztwo w zakresie emisji profesjonalnemu podmiotowi mającemu doświadczenie przy przeprowadzeniu podobnych transakcji, przez co zminimalizowała obszary ryzyka związane z emisją oraz zapewniła sobie profesjonalne wsparcie.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również, w kontekście ukształtowanej linii orzecznictwa sądów administracyjnych w podobnych sprawach, należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki Spółki można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów. Środki uzyskane w wyniku emisji akcji zostaną przez Spółkę przeznaczone na działalność inwestycyjną prowadzoną w celu zwiększenia sprzedaży, a co za tym idzie zwiększenia przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851; z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów.

Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Tutejszy organ wskazuje, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na bezpośrednie oraz inne niż bezpośrednie (pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia to tzw. koszty pośrednie.

Innymi słowy "pośrednie" koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, itp.

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych tj. art. 15 ust. 4, 4b-4d.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) - w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2014 r. podjął decyzję o przeprowadzeniu publicznej emisji nowych akcji. Emisja publiczna jest planowana na wrzesień 2014 r.

Decyzja o emisji akcji jest decyzją strategiczną, która ma dać Spółce możliwość pozyskania kapitału na rozwój jej działalności, tj. rozwój działalności deweloperskiej, nabycie nowych gruntów pod inwestycje oraz zakończenie inwestycji deweloperskich w toku.

W związku z planowaną emisją, Spółka zawarła umowę z biurem maklerskim. W związku z zawarciem umowy, biuro maklerskie zobowiązało się do świadczenia szeregu usług na rzecz spółki.

Zakresem umowy są objęte następujące usługi:

Odrębną grupę kosztów ponoszonych przez Spółkę stanowią koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, w tym: opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty sądowe związane z rejestracją podwyższenia kapitału, koszty ogłoszeń w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Tych kosztów niniejszy wniosek nie dotyczy. Spółka nie traktuje tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wydatków wymienionych w pkt 1-10 wniosku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, w tym miejscu konieczne jest odwołanie się do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl powyższego przepisu, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Z kolei treść art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ww. ustawy zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i warunkujące jego wystąpienie w postaci podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy.

Natomiast wydatki ogólne spółki, których poniesienie nie jest związane z art. 12 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. koszty ogólne funkcjonowania spółki kapitałowej służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej stanowią koszty pośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że wydatki wymienione w pkt 1-10 wniosku jako służące ogólnemu funkcjonowaniu Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.