IPPB5/423-855/13-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku różnic kursowych z tytułu przewalutowania z EURO na PLN udzielonej pożyczki (na moment przewalutowania i na moment otrzymania spłaty pożyczki po przewalutowaniu) - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku różnic kursowych z tytułu przewalutowania z EURO na PLN udzielonej pożyczki (na moment przewalutowania i na moment otrzymania spłaty pożyczki po przewalutowaniu).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (też jako "Wnioskodawca") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz.; dalej: "Ustawa o CIT"). Spółka jest jedynym udziałowcem (posiadającym 100% udziałów) niemieckiego podmiotu zależnego - spółki kapitałowej S. GmbH (dalej: "Spółka Córka") będącej podmiotem podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech.

Na mocy umowy zawartej w dniu 19 grudnia 2001 r. wraz z aneksami Spółka udzieliła Spółce Córce pożyczki wyrażonej w walucie obcej - euro. We wspomnianej umowie uzgodniono, że spłata pożyczki oraz odsetek będzie także następować w EURO.

Pożyczka została częściowo spłacona przez Spółkę Córkę. Spółka rozważa możliwość dokonania przewalutowania pożyczki z EURO na PLN.

Przewalutowanie pożyczki polegać będzie na zmianie waluty obcej - EURO, w której wyrażona została pożyczka, na PLN poprzez aneks do istniejącej umowy pożyczki, po ustalonym w samym aneksie kursie wymiany. Przewalutowanie będzie dotyczyło zarówno kwoty głównej pożyczki, jak również naliczonych odsetek.

W momencie przewalutowania nie dojdzie do spłaty dotychczasowej należności wynikającej z umowy pożyczki. Spłata przedmiotowej pożyczki może nastąpić poprzez:

W drugim przypadku, tj. w przypadku przesłania przez Spółkę Córkę EUR, przesłane kwoty wpływać będą na konto Spółki w PLN (zostaną przewalutowane przez bank i wpłyną na rachunek złotówkowy Spółki). Zgodnie z zasadą walutowości wartość zobowiązania pozostałego do spłaty będzie obliczana według wartości w PLN.

Reasumując, ze względu na fakt wyrażenia zobowiązania w PLN, spłaty dłużnika będą uznawane według ilości PLN, które wpłynęły na konto Spółki.

W konsekwencji, fakt, czy dłużnik wyśle ze swojego rachunku kwotę w EUR, czy w PLN pozostanie bez wpływu na spłatę zobowiązania ze względu na fakt, że na rachunek Spółki zawsze wpływała będzie kwota w PLN i ta wartość będzie brana pod uwagę przy ustalaniu salda pożyczki.

Spółka ustała różnice kursowe w oparciu o art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie przepisów Ustawy o CIT w momencie przewalutowania pożyczki z waluty EURO na PLN powstaną dla Spółki, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, różnice kursowe wynikające z różnych kursów zastosowanych w momencie udzielenia pożyczki i jej przewalutowania.

2. Czy w momencie spłaty pożyczki po wcześniejszym przewalutowaniu pożyczki z EURO na PLN, powstaną po stronie Spółki dla celów podatku dochodowego od osób prawnych różnice kursowe.

Stanowisko Spółki:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Spółkę aneksu do umowy pożyczki, obejmującą zmianę waluty, w której wyrażona jest kwota pożyczki, nie spowoduje powstania po stronie Spółki (jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych) przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Zgodnie z regulacją art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 391 z późn. zm.), przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT przychodem jest również wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek.

Zgodnie z regulacją art. 15a ust. 1 Ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Zatem w myśl obowiązujących przepisów Ustawy o CIT, różnice kursowe stanowią, co do zasady, przychody (dodatnie różnice kursowe) lub koszty uzyskania przychodów (ujemne różnice kursowe).

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wskazane zostały enumeratywnie w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice) i art. 15a ust. 3 (ujemne różnice) Ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 4 Ustawy o CIT dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 4 Ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ponadto, zgodnie z art. 15a ust. 7 Ustawy o CIT za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 omawianego przepisu, uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W ocenie Spółki powołane powyżej przepisy ustawy o CIT wyraźnie określają zdarzenia, w wyniku których powstają różnice kursowe od pożyczek mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, tj. gdy wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) otrzymania jest inna niż jego (jej) wartość w dniu spłaty (w jakiejkolwiek formie, tj. zarówno w postaci pieniężnej jak i niepieniężnej, np. w wyniku potrącenia).

Z wyżej przytoczonych przepisów Ustawy o CIT wynika również, że z różnicami kursowymi dla celów podatkowych mamy do czynienia tylko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

* dane zdarzenie gospodarcze zostało wyrażone w walucie obcej,

* realizacja tego zdarzenia (w jakiejkolwiek formie) nastąpiła w walucie obcej.

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z przewalutowania pożyczki, bowiem w sytuacji tej nie dochodzi do realizacji zdarzenia gospodarczego polegającego na uregulowaniu przez Spółkę Córkę należności wyrażonej w walucie obcej.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że przewalutowanie pożyczek z EUR na PLN w trakcie okresu obowiązywania umowy pożyczki nie będzie powodować powstania różnic kursowych dla celów podatkowych. Tym samym, planowane (w wyniku zmiany istniejącej umowy pożyczki w drodze aneksu) przewalutowanie pożyczki udzielonej przez Spółkę polegać będzie jedynie na zmianie waluty, w jakiej wyrażona jest obecna wierzytelność z tytułu pożyczki (z EURO na PLN) przy jednoczesnym zachowaniu tożsamości tych zobowiązań (wyrażanych od daty przewalutowania w PLN) pomiędzy Spółką a Spółką Córką.

W związku z powyższym, w ramach opisanej w zdarzeniu przyszłym operacji przewalutowania (w drodze zmiany umowy pożyczki w formie aneksu):

* dojdzie do przeliczenia wartości pożyczki z EUR na PLN, czyli aktualizacji wartości zadłużenia, w oparciu o przyjęty kurs wymiany waluty obcej (będący wynikiem ustaleń dokonanych pomiędzy Spółką i Spółką Córką);

* nie nastąpi wypływ środków dla uregulowania pożyczki ani też odsetek, tj. nie dojdzie do zapłaty w walucie za zaciągnięte przez Spółkę Córkę zobowiązanie;

* nie dojdzie do uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie - dotychczasowa wierzytelność Spółki będzie nadal obowiązywać z tym, że w zmienionej walucie, a w momencie przewalutowania nie nastąpi żadna zapłata, potrącenie, umorzenie ani żadna inna forma uregulowania zobowiązań z tytułu pożyczki.

Zatem przewalutowanie nie będzie stanowić spłaty (uregulowania) dotychczasowego zobowiązania walutowego wobec Spółki i zaciągnięcia nowego zobowiązania w polskich złotych. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przytoczonych wyżej regulacji art. 15a ust. 2 pkt 4 i ust. 3 pkt 4 oraz ust. 7 Ustawy o CIT należy stwierdzić, że przedmiotowa operacja przewalutowania pożyczki zaciągniętej przez Spółkę Córkę nie będzie skutkować powstaniem przychodu/kosztu z tytułu różnic kursowych dla celów podatkowych w momencie przewalutowania (tekst jedn.: zmiany umowy pożyczki w drodze aneksu). Warunkiem powstania podatkowych różnic kursowych - w myśl powołanych przepisów - jest bowiem uregulowanie zaciągniętego zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Tymczasem w przypadku dokonania przewalutowania zobowiązania z tytułu umowy pożyczki nie dojdzie do uregulowania pożyczek, a jedynie do zmiany waluty, w której wyrażone zostało zobowiązanie. Tym samym, różnice w wartości pożyczek udzielonych przez Spółkę mogą powstać na skutek przeliczenia należności z walutowej na złotówkową, która, choć może mieć wpływ na wysokość spłacanego ostatecznie przez Spółkę Córkę zobowiązania, nie będzie stanowić różnic kursowych w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również odzwierciedlenie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych, w tym m.in.:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1044/08-4/ER);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-554/09/AM);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 października 2009 r. (sygn. IPPB5/423-410/09-2/AS);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-85/10-4/MM);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-675/010-2/IŚ;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2011 r. (sygn. IPPB5/423-408/11-2/IŚ);

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 września 2011 r. (sygn. ILPB4/423-206/11-2/ŁM;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 lipca 2013 r. (sygn. IPPB5/423-390/13-2/IŚ;

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2013 r. (sygn. IPPB5/423-313/13-2/IŚ).

Również sądy administracyjne w wydawanych wyrokach potwierdzają, że operacja przewalutowania pożyczki jest neutralna dla celów rozliczeń w podatkach dochodowych. Dla przykładu można wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2012 r. (sygn. akt II FSK 629/11) uznał, że różnice powstałe na skutek przewalutowania pożyczek na złotówki mają charakter wyłącznie rachunkowy, a dla celów podatkowych są neutralne (tekst jedn.: nie wywołują skutków po stronie przychodów ani i kosztów uzyskania przychodu). Według Sądu "różnica pomiędzy wartością udzielonych przez spółkę kredytów (pożyczek), wyrażoną w dolarach amerykańskich w przeliczeniu na złote według kursu, z dnia jego faktycznego udzielenia, a wartością kredytów wyrażoną w złotych na skutek przewalutowania (...) nie ma związku ze spłatą zobowiązania przez kredytobiorcę. Nie wynika również z faktycznego transferu środków w walucie obcej. Nie może zostać wobec tego uznana za dodatnią różnicę kursową, powiększającą przychód (...)".

Potwierdzenie stanowiska Spółki można znaleźć również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Sz 412/10), gdzie Sąd stwierdził, że "taka operacja będzie neutralna pod względem podatkowym bowiem nie wywiera ona skutków ani po stronie przychodów, ani po stronie kosztów ich uzyskania. Przewalutowanie nie wiąże się z faktycznym transferem środków pieniężnych, w wyniku przewalutownia kredytobiorca nie otrzymuje kredytu. Operacja przewalutowania nie wpłynie na rozliczenia podatkowe. (...) przewalutowanie kwoty głównej kredytu (...) jest operacją wyłącznie rachunkową, która powoduje zmianę wyrażonej w księgach rachunkowych kwoty kredytu".

Spółka zgadza się z argumentacją przedstawioną w powołanych powyżej interpretacjach i wyrokach. Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że operacja przewalutowania pożyczki w momencie jej dokonania zmiany umowy pożyczki w drodze aneksu, nie spowoduje powstania po stronie Spółki obowiązku rozpoznania przychodów bądź kosztów podatkowych, w związku z brakiem realizacji różnic kursowych w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT. Przewalutowanie nie może być bowiem zakwalifikowane do żadnego ze źródeł przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT.

Jednocześnie, z innych przepisów Ustawy o CIT również nie wynika obowiązek rozpoznania przychodów bądź kosztów z tytułu podatkowych różnic kursowych w momencie dokonania zmiany w umowie pożyczki, polegającej na zmianie waluty pożyczki (z EUR na PLN). Przepisy wskazujące na obowiązek rozpoznania przychodów bądź kosztów podatkowych dotyczące pożyczki odnoszą się jedynie do operacji jej udzielenia oraz spłaty. W sytuacji, gdy nie występuje zdarzenie polegające na udzieleniu bądź spłacie pożyczki, nie może zatem powstać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jakakolwiek inna interpretacja ww. regulacji stanowiłaby niedozwoloną, rozszerzającą wykładnię prawa podatkowego. Interpretacja taka stałaby w sprzeczności nie tylko z regułami wykładni przepisów prawa podatkowego (w orzecznictwie sądów, w tym również odnoszącym się do problematyki przewalutowania pożyczek kwestia zakazu rozszerzającej interpretacji przepisów była wielokrotnie podnoszona) ale także byłaby wprost niezgodna z art. 217 Konstytucji RP, stosownie do którego podatki, prawa i obowiązki podatkowe, określanie podstawy opodatkowania mogą być określane jedynie ustawą. W tym przypadku wystąpiłaby zaś sytuacja, w której uprawnienie do pomniejszenia podstawy opodatkowania bądź nałożenie obowiązku jej powiększenia stanowiłoby rezultat wyłącznie interpretacji przepisów prawa, nie mając jednocześnie żadnych podstaw w przepisach powszechnie obowiązującego prawa.

Spółka pragnie także zaznaczyć, że w wyniku zawarcia aneksu do umowy pożyczki, nie nastąpi umorzenie dotychczasowych wierzytelności Spółki z tytułu zaciągniętej przez Spółkę Córkę pożyczki walutowej i zastąpienie jej nową pożyczką wyrażoną w PLN, przez co nie wystąpią przesłanki do rozpoznania przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu umorzonych zobowiązań (w tym pożyczek), o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie otrzymania spłaty pożyczki (wcześniej przewalutowanej) od Spółki Córki (w jakiejkolwiek formie - czy to w PLN, czy też w EURO) nie powstaną po stronie Spółki różnice kursowe, które powodowałyby rozpoznanie przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Przepisy Ustawy o CIT enumeratywnie wymieniają sytuacje, w których mogą powstać różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W odniesieniu do pożyczkodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie otrzymania spłaty pożyczki (wcześniej przewalutowanej) od Spółki Córki (w jakiejkolwiek formie - czy to w PLN, czy też w EURO) nie powstaną po stronie Spółki różnice kursowe, które powodowałyby rozpoznanie przychodów bądź kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Przepisy Ustawy o CIT enumeratywnie wymieniają sytuacje, w których mogą powstać różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W odniesieniu do pożyczkodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 4 ustawy o CII, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z treści powołanych przepisów wynika, że dla powstania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z otrzymaniem spłaty pożyczki, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* wartość pożyczki powinna być wyrażona w walucie obcej,

* otrzymana spłata pożyczki powinna być zrealizowana w walucie obcej,

* powstaną różnice pomiędzy przeliczoną na PLN wartością zobowiązania walutowego w dniu jego powstania oraz w dniu jego spłaty.

W analizowanym przypadku otrzymana spłata pożyczki nie będzie dokonana w walucie obcej, lecz w PLN. W rezultacie, zdaniem Spółki, należy uznać, że w przypadku spłaty w PLN pożyczki po jej przewalutowaniu z EUR na PLN po stronie Spółki nie powstaną różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15a Ustawy o CIT). W konsekwencji, mimo, że wartość pożyczki w PLN w dniu spłaty przez spółkę Córkę będzie inna niż wartość tej pożyczki przeliczonej na PLN według właściwego kursu z dnia jej udzielenia przez Spółkę, fakt ten nie będzie skutkować dla Spółki powstaniem różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 1 Ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, powyższe przepisy są jedynymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w sposób szczególny określają możliwość rozpoznania kosztów podatkowych albo konieczność rozpoznania przychodów podatkowych w związku ze spłatą pożyczki. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest innych szczególnych przepisów Ustawy o CIT, które w analizowanej sytuacji spłaty w PLN pożyczki po jej przewalutowaniu zobowiązywały Spółkę do rozpoznania przychodów podatkowych z tego tytułu.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w momencie otrzymania spłaty w PLN zobowiązania z tytułu pożyczki po jej uprzednim przewalutowaniu z EUR na PLN, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo że w wyniku przewalutowania wartość pożyczki, która została udzielona w FUR po jej przeliczeniu na PLN według właściwego kursu i wartość tej pożyczki wyrażonej w PLN po przewalutowaniu jest inna.

Również fakt przesłania przez Spółkę Córkę wartości w EUR nie będzie miał żadnego znaczenia z punktu widzenia przepisów dotyczących różnic kursowych. Otrzymane pieniądze wpłyną bowiem na rachunek Spółki w PLN i wartość otrzymanych faktycznie przez Spółkę PLN będzie odpowiednio pomniejszać saldo pożyczki. W konsekwencji, faktyczna spłata wierzytelności wyrażonej w PLN nastąpi zawsze w walucie polskiej.

Stanowisko Spółki potwierdzone zostało w praktyce organów podatkowych:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 września 2009 r. (sygn. IPPBS/423-369/09-3/MB);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 października 2009 r. (sygn. IPPB5/423-429/09-3/AS);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-371/09-5/MB);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-85/10-5/MM);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-1250/10/AP);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r. (sygn. (IPPB5/423-675/010-2/IŚ);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 dnia sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-417/I2-2/IŚ);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 stycznia 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1315/11/AK);

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1018/11-2/IŚ);

* interpretacja indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r. (sygn. IPPB5/423-408/11-2/IŚ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.