IPPB5/423-848/09-4/PS - Zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji udziału we współwłasności nieruchomości, nabytego przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) oraz w piśmie z dnia 24 marca 2010 r. (data nadania 25 marca 2010 r., data wpływu 29 marca 2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 17 marca 2010 r. Nr IPPB5/423-848/09-2/PS (data nadania 17 marca 2010 r., data doręczenia 19 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą od 23 września 2009 r. i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawych.

Wnioskodawca prowadzi działalności w zakresie świadczenia usług prawnych. Podatnik 12 grudnia 2009 r. zakupił na cele prowadzonej działalności gospodarczej udział we współwłasności nieruchomości stanowiącej zabudowaną wraz z prawami i roszczeniami do nakładów i posiadaniem lokalu Nr 307.

Podatnik planuje przyjąć do ewidencji środków trwałych - budynki i budowle do 30 grudnia 2009 r. zakup udział w nieruchomości wraz z prawem do lokalu Nr 307 oraz planuje od 1 stycznia 2010 r. rozpocząć amortyzację udziału w nieruchomości wraz z prawem do lokalu Nr 307. Budynek (w tym lokal Nr 307) w którym przedmiotowy udział został zakupiony został oddany do użytkowania w 2000 r. Podatnik będzie wykorzystywał zakupiony ww. na cele prowadzonej działalności gospodarczej oraz planuje od stycznia 2010 r. rozpoczęcie amortyzacji. Planuje ustalić stawkę amortyzacji dla udziału w budynki w poniższy sposób; wartość zakupionego ww. udziału wynosi 207.473,56, budynek oddany został po raz pierwszy do użytkowania w 2000 r. więc w 2010 r.- będzie 9 lat - minimalny okres amortyzacji 40 lat, więc okres amortyzacji wynosiłby 31 lat. Podatnik zastosuje podwyższoną stawkę amortyzacji o współczynnik 1,2 ze względu używania budynku w pogorszonych warunkach ponieważ budynek ten jest dużym centrum handlowym. Tak więc amortyzacja będzie wynosiła 25.8 lat.

Miesięczna stawka amortyzacji będzie wynosiła 207.473,56: 25,8 lat: 12 m-cy = 446 zł.

Pismem z dnia 24 marca 2010 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 17 marca 2010 r. Nr IPPB5/423-848/09-2/PS - Spółka zmieniając częściowo własne stanowisko w sprawie oraz zakres postawionego pytania podaje:

"Podatnik prawidłowo ustalił, że przyjmie do ewidencji środków trwałych budynki i budowle - na 31 grudnia 2009 r. zakupiony udział w nieruchomości wraz z prawem do lokalu Nr 307.

Podatnik 1 stycznia 2010 r. prawidłowo zastosuje indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)

Podatnik ustalił, że budynek został oddany po raz pierwszy do użytkowania w 2000 r., na dzień 1 stycznia 2010 r. będzie wynosił pełne 9 lat, minimalny okres amortyzacji wynosi 40 lat. Tak więc w ocenie podatnika okres amortyzacji w przedmiotowej sprawię będzie od 1 stycznia 2010 r. wynosił 31 lat (40 lat-9 lat)".

Spółka dodatkowo wyjaśniła, że zmienia zakres postawionego pytania:

"Stosownie do wyjaśnienia w wezwaniu podatnik nie jest uprawniony do zastosowania podwyższenia stawki amortyzacji o współczynnik 1 i 2, o którym mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu odstępuje od stwierdzenia - przez organ - prawidłowości dokonania wyliczenia miesięcznej stawki amortyzacji."

W związku z powyższym, po uwzględnieniu zmian co do zakresu własnego stanowiska w sprawie oraz zakresu zadanego pytania Spółka wnosi o odpowiedź na pytanie w poniższym zakresie:

Czy podatnik wg aktualnie obowiązującego stanu prawnego prawidłowo ustalił zasady amortyzacji zakupionego udziału w następujący sposób: wartość zakupionego ww. udziału wynosi 207.473,56, budynek oddany został po raz pierwszy do użytkowania w 2000 r. więc w 2010 r.- będzie 9 lat - minimalny okres amortyzacji 40 lat więc okres amortyzacji wynosiłby 31 lat.

Stanowisko Spółki:

"Podatnik prawidłowo ustalił, że przyjmie do ewidencji środków trwałych budynki i budowle -na 31 grudnia 2009 r. zakupiony udział w nieruchomości wraz z prawem do lokalu Nr 307.

Podatnik 1 stycznia 2010 r. prawidłowo zastosuje indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.)

Podatnik ustalił, że budynek został oddany po raz pierwszy do użytkowania w 2000 r., na dzień 1 stycznia 2010 r. będzie wynosił pełne 9 lat, minimalny okres amortyzacji wynosi 40 lat. Tak więc w ocenie podatnika okres amortyzacji w przedmiotowej sprawię będzie od 1 stycznia 2010 r. wynosił 31 lat (40 lat - 9 lat).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a -16m ww. ustawy podatkowej.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 2 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie przewidziano następujące metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych:

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka dokonała wyboru metody amortyzacji określonej w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być dla budynków (lokali) niemieszkalnych - krótszy niż 40 lat (...). W myśl art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe tylko po spełnieniu warunków określonych w ust. komentowanego artykułu, a mianowicie:

Przepis art. 16j nie określa liczbowo minimalnej i maksymalnej wysokości indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ale ustala minimalne okresy amortyzacji. W ten sposób podatnik może wyliczyć maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych.

Zatem należy uznać, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika stanowi samodzielną metodę amortyzacji, uregulowaną w przepisie art. 16j ustawy.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że metoda ta nie przewiduje możliwości podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych w trakcie trwania okresu amortyzacji. Zmiana stawki spowodowałaby w tym przypadku jednocześnie zmianę metody amortyzacji na określoną w art. 16i ust. 1 ustawy, tj. metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zmiana metody amortyzacji stanowiłaby naruszenie art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wybrana przez podatnika metoda amortyzacji nie może zostać zmieniona podczas amortyzacji danego środka trwałego. Podatnik ma więc obowiązek raz wybraną metodę stosować aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego, co wynika z art. 16h ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko podatnika w zakresie możliwości zastosowania indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.