IPPB5/423-843/09-2/JC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację szkoleń i spotkania z kontrahentami.
Pismo z dnia 8 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-843/09-2/JC Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na organizację szkoleń i spotkania z kontrahentami.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 24 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów:
w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,
w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej organizacji szkoleń - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań z kontrahentami.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Spółka działa w branży public relations. W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi kontrahentami w celu omówienia różnego rodzaju kwestii biznesowych, takich jak nawiązanie współpracy, omówienie i podsumowanie czy zmiana warunków dotychczasowej współpracy, szkolenia produktowe etc.
Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, zapewnia ona w czasie tych spotkań napoje (kawa, herbata, woda mineralna itp.) oraz drobny poczęstunek (artykuły spożywcze lub catering, na przykład kanapki, przekąski, słodycze, itp.).
Niekiedy spotkania biznesowe odbywają się poza siedzibą Spółki, w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów/szkoleń, zwłaszcza gdy:
jest to zwyczajowo przyjęte lub
ma to miejsce ze względu na prośbę kontrahenta lub
ma to miejsce ze względu na ilość uczestników spotkania lub
ma to miejsce z uwagi na brak wolnych pomieszczeń w biurach Spółki lub klienta
spotkanie odbywa się z dala od biura Spółki lub biura kontrahenta.
W powyższych przypadkach Spółka ponosi koszty poczęstunku. Spotkania takie mogą mieć miejsce zarówno w kraju, jak i sporadycznie za granicą, poniesione koszty dokumentowane są fakturami lub rachunkami, które są dodatkowo opisywane poprzez wskazanie uczestników spotkania (nazwiska przedstawicieli Spółki oraz co najmniej nazwa podmiotu, z którym ma miejsce spotkanie), daty spotkania i powodu spotkania.
Usługi gastronomiczne i cateringowe nabywane przez Spółkę w takich okolicznościach (posiłki spożywane przez uczestników w czasie tego rodzaju spotkań biznesowych) mają charakter standardowy, nie cechują się okazałością, wystawnością czy wytwornością.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatki Spółki związane z opisanymi spotkaniami biznesowymi, obejmujące zakup artykułów spożywczych, napojów, usług cateringowych lub gastronomicznych stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.), jako ściśle związane z działalnością gospodarczą Spółki, a więc zmierzające do osiągnięcia przychodu, albo zabezpieczenia lub zachowania jego źródła.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zdaniem Spółki przedmiotowe wydatki stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów
Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Oznacza to, iż kosztem podatkowym są wszelkie celowe wydatki poniesione w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością odpowiednio udokumentowane, poza wydatkami wprost wyłączonymi przez ustawodawcę. Zgodnie z utrwaloną już linią orzeczniczą sądów administracyjnych, jak również praktyką orzeczniczą organów podatkowych, wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli spełnione są następujące warunki:
wydatek został rzeczywiście poniesiony przez podatnika,
ma on charakter bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
jest poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów lub też ma na celu zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów,
jest odpowiednio udokumentowany,
nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację ma charakter wyjątku od zasady ogólnej, określonej w wyżej przytoczonym art. 15 ust. 1, dlatego też wyjątek ten powinien być interpretowany ściśle.
W literaturze przedmiotu bowiem za podstawową zasadę podatku dochodowego uznaje się pomniejszanie przychodu o wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu a wszystkie wydatki od tej zasady zwłaszcza określone w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nakazuje się interpretować w taki sposób by zakres wyłączeń z tychże kosztów był jak najmniejszy (por. np. W. Nykiel, A. Mariański, D. Strzelec, E. Walińska, W. Bojanowicz, A. Wencel, Leksykon kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem regulacji prawa bilansowego, Gdańsk 2007, s. 25 i nast.).
Ponieważ u.p.d.o.p. nie definiuje pojęcia reprezentacji należy sięgnąć do definicji słownikowej ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992). Wskazuje ona, iż pojęcie reprezentacji oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Takie też rozumienie tego pojęcia utrwaliło się w orzecznictwie i jest przyjęte przez organy podatkowe. Reprezentacja musi się odznaczać okazałością, wystawnością, wytwornością, muszą to być działania o charakterze nadzwyczajnym, niestandardowe, wykraczające poza to co jest powszechnie spotykane i praktykowane. Podejmowanie działań, które są powszechne na rynku niewątpliwie nie stanowi o okazałości czy wytworności, gdyż nie odróżnia danej jednostki pozytywnie od innych podmiotów na rynku. Aby działanie kwalifikować jako reprezentację musi być ono intencjonalnie skierowane na sprawienie wrażenia okazałości czy wystawności, tj. kluczowy jest cel działania, który definiuje tym samym jego charakter.
Stanowisko takie wyrażone zostało m.in. w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., (sygn. I SA/Łd 1112/08), wyrok WSA w Warszawie z dnia z dnia 21 stycznia 2009 r., (sygn. III SA/Wa 1597/08), wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r., (sygn. III SA/Wa 157/08). Przykładowo, zgodnie z ww. wyrokiem WSA z dnia 21 stycznia 2009 r. aby wydatek mógł zostać uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym konieczne jest by głównym celem działania podatnika było zaprezentowanie jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu. Sąd stwierdził, że bez okazałości i wystawności nie może być mowy o reprezentacji. Co więcej, sąd uznał, iż jeśli okazanie wystawności, okazałości i wysokiego standardu nie jest celem samym w sobie a jedynie środkiem do osiągnięcia celu reklamowego to poniesiony wydatek nie może być uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym (por. J. Pustuł, glosa aprobująca do wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego nr 4/2009). Sąd stwierdził również, że przy kwalifikacji określonych przedsięwzięć podejmowanych przez dany podmiot należy uwzględniać specyfikę tego podmiotu oraz branżę w jakiej on działa. Natomiast w ww. wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. sąd stwierdził, że "wymienienie jako kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami podatkowymi. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami podatkowymi jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny".
Należy również przytoczyć stanowiska organów podatkowych w tym zakresie, np.:
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2008 r., (sygn. IBPB1/415-313/08/MW), zgodnie z którą "wydatkami na reprezentację nie będą wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, napoje, cukier, cytryny stanowiących zwyczajowy (nie mający charakteru okazałości) poczęstunek klientów oraz na zakup gazet dla klientów oczekujących na wykonanie usługi",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r., (sygn. IBPB3/423-405/08/PC, zgodnie z którą, "wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych i słodyczy przeznaczone na posiedzenia zarządu, narady kierownictwa spółki, zebrania pracownicze, spotkania z kontrahentami, jeśli nie noszą znamion reprezentacji są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2008 r., (sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW), w której stwierdzono, iż "kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury i mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r., (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW), zgodnie z którą "wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2008 r., (sygn. ILPB1/415-810/08-4/AA), zgodnie z którą, "wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, napoi bezalkoholowych, słonych paluszków oraz ciastek i owoców jako wydatki zwyczajowo przyjęte w firmie i nie mające charakteru okazałości mogą stanowić - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ww. ustawy - koszty uzyskania przychodów",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r., (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS), zgodnie z którą, "wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów stanowią zwyczajowy poczęstunek klientowi należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości",
interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 maja 2009 r., (sygn. ILPB3/423-96/09-5/MC), zgodnie z którą, wydatki na poczęstunek podczas konferencji (szkolenia) oraz na zakup napojów bezalkoholowych podawanych gościom podczas spotkań w siedzibie podatnika stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów.
Analogiczne stanowisko w odniesieniu w szczególności do poczęstunków służbowych poza biurem (np. obiady i inne poczęstunki w restauracjach) jest również prezentowane w najnowszych interpretacjach organów podatkowych np.:
wydana po uchyleniu przez WSA w Warszawie poprzedniej interpretacji interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r., (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM), zgodnie z którą "zaproszenie kontrahenta na kawę, zwykły lunch czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest okazały ani wykwintny, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nic jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Tym samym brak jest podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów",
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2009 r., (sygn. IPPB5/423-520/09-2/JC), zgodnie z którą "koszty nabywanych artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słodycze, kanapki podawanych kontrahentom i klientom podczas spotkań biznesowych, szkoleń produktowych czy tez podczas targów i wystaw, stanowią koszty zwyczajowego poczęstunku i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów".
W przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym:
ponoszone wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością Spółki, gdyż poczęstunki dotyczą spotkań z kontrahentami oraz potencjalnymi kontrahentami i służą przede wszystkim zapewnieniu warunków do prowadzenia uzgodnień w konkretnych sprawach gospodarczych,
celem tych wydatków nie jest okazanie wytworności czy okazałości ani budowa szczególnego wizerunku Spółki, a jedynie zapewnienie, by warunki, w jakich odbywają się te spotkania nie odbiegały od powszechnie przyjętego w kulturze biznesowej kanonu, ich brak powodowałby, iż Spółka odróżniałaby się pod tym względem na niekorzyść od innych uczestników rynku i mogłoby to mięć niekorzystny wpływ na osiągane przez Spółkę przychody; w wielu wypadkach poniesienie kosztu posiłku jest elementem ubocznym skorzystania z restauracji jako miejsca spotkania,
zapewnienie poczęstunku ma również swój aspekt czysto praktyczny, pozwala bowiem prowadzić dłuższe spotkania bez zbędnych przerw i efektywniej wykorzystać czas uczestniczących w nich osób.
W świetle powyższego stanowisko Spółki, zgodnie z którym przedmiotowe wydatki stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów należy uznać za zasadne.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się:
w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - za prawidłowe,
w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - za nieprawidłowe,
w części dotyczącej organizacji szkoleń - za prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.
Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.
Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.
Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).
Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.
W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi kontrahentami w celu omówienia różnego rodzaju kwestii biznesowych, takich jak nawiązanie współpracy, omówienie i podsumowanie czy zmiana warunków dotychczasowej współpracy. Wnioskodawca organizuje również szkolenia produktowe.
Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, zapewnia w czasie tych spotkań napoje (kawa, herbata, woda mineralna itp.) oraz drobny poczęstunek (artykuły spożywcze lub catering, na przykład kanapki, przekąski, słodycze, itp.).
Niekiedy spotkania biznesowe odbywają się poza siedzibą Spółki, w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów/szkoleń.
W powyższych przypadkach Spółka ponosi koszty poczęstunku. Spotkania takie mogą mieć miejsce zarówno w kraju, jak i sporadycznie za granicą.
Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na napoje (kawa, herbata, woda mineralna), drobny poczęstunek tj. kanapki, słodycze, przekąski podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz na wydatki ponoszone podczas szkoleń produktowych, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.
Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.
W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami poza biurem Spółki np. w restauracjach wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy, bądź kontraktu.
Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.
Jak wskazał sam Wnioskodawca usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę w takich okolicznościach (posiłki spożywane przez uczestników w czasie tego rodzaju spotkań biznesowych) mają charakter standardowy, nie cechują się okazałością wystawnością czy wytwornością.
Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.
Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na "neutralnym gruncie", w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są "usługami gastronomicznymi", które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.
Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy "goszcząc" w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.
Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie "reprezentacji" pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.
Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy oraz wydatki ponoszone podczas szkoleń produktowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na zakup usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z kontrahentami odbywającymi się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.