IPPB5/423-84/10-4/AM - Skutki w zakresie podatku CIT aktualności certyfikatu rezydencji, który nie wskazuje daty obowiązywania oraz aktualności certyfikatu rezydencji, który wskazuje datę obowiązywania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* aktualności certyfikatu rezydencji, który nie wskazuje daty obowiązywania - jest prawidłowe,

* aktualności certyfikatu rezydencji, który wskazuje datę obowiązywania - jest nieprawidłowe,

* formy certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania stawek podatku wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przed uzyskaniem certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie aktualności certyfikatu rezydencji, który nie wskazuje daty obowiązywania, aktualności certyfikatu rezydencji, który wskazuje datę obowiązywania, formy certyfikatu rezydencji, możliwości zastosowania stawek podatku wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przed uzyskaniem certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej zwany "Bankiem") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wypłaca na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych mających rezydencję podatkową poza terytorium Polski należności w postaci m.in. odsetek i należności licencyjnych.

Od dokonywanych wypłat Bank jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, na podstawie art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "u.p.d.o.f." oraz na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie "u.p.d.o.p.".

Podatek od takich należności pobierany jest albo według stawki krajowej, albo według stawek wynikających z właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych z krajem rezydencji odbiorcy. Warunkiem zastosowania tej drugiej możliwości jest udokumentowanie miejsca siedziby zagranicznych odbiorców ww. należności uzyskanymi od nich certyfikatami rezydencji podatkowej.

Certyfikatem rezydencji w myśl art. 5a pkt 21 u.p.d.o.f. oraz art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p. jest zaświadczeniem o miejscu zamieszkania (w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych) lub miejscu siedziby (w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych) podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania/siedziby podatnika. Certyfikat rezydencji ma zatem potwierdzać, w którym państwie posiada rezydencję podatkową podatnik nieposiadający miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Polski, a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, czyli, w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca wskazuje, iż polskie przepisy podatkowe nie określają wzoru certyfikatów rezydencji wydawanych przez organy administracji podatkowej innych państw. Nie wskazują także, aby takie certyfikaty musiały zawierać określenie daty, do której obowiązują, ani z jaką częstotliwością powinny być uzyskiwane. W praktyce spotyka się zarówno certyfikaty rezydencji podatkowej wskazujące okres, którego dotyczą jak również certyfikaty, które takiego okresu nie wskazują. Ponadto, zdarzają się przypadki, gdy Bank nie otrzymuje papierowej wersji oryginału certyfikatu rezydencji od podatnika, a jedynie w formie korespondencji elektronicznej. W niektórych przypadkach jest to jedyna możliwość uzyskania certyfikatu rezydencji. podatnika, gdyż władze podatkowe w niektórych krajach wydają certyfikaty tylko w formie elektronicznej. Certyfikaty takie zawierają jednak dane wymagane przepisami ustawy o u.p.d.o.p. oraz ustawy o u.p.d.o.f. tj. są wydawane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa rezydencji odbiorcy należności i zaświadczają o miejscu siedziby/zamieszkania podatnika dla celów podatkowych. Zdarzają się również przypadki, iż Bank otrzymuje certyfikat rezydencji w terminie późniejszym, niż data faktycznego postawienia odsetek czy wypłaty należności podatnikowi zagranicznemu. Jednakże z otrzymanego certyfikatu wynika, iż w terminie, w którym Bank dokonał wypłaty należności podatnik zagraniczny był nierezydentem danego kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania nr 1,2 i 3 wniosku w zakresie ustawy podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek odnośnie pytania nr 1, 2 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Banku certyfikaty rezydencji przedkładane przez podatników mających rezydencję podatkową poza terytorium Polski, które nie zawierają informacji o okresie ich obowiązywania oraz certyfikaty rezydencji, które zawierają informację o okresie ich obowiązywania, zachowują swoją aktualność do czasu, gdy stan faktyczny w nich poświadczony nie ulegnie zmianie.

W ocenie Banku wniosek taki wynika z literalnego brzmienia odpowiednio przepisów art. 4a pkt 12 w korespondencji z art. 26 u.p.d.o.p. oraz art. 5a pkt 21 w korespondencji z art. 30a u.p.d.o.f.

Powołane przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego należy uznać, iż certyfikat rezydencji zachowuje swoją ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Ponadto ww. przepisy nie nakładają również na płatników obowiązku uzyskiwania certyfikatu rezydencji cyklicznie np. w każdym kolejnym roku podatkowym.

Punktem wyjścia dla wykładni prawa powinno być zawsze założenie racjonalnego działania ustawodawcy. Zatem w opinii Banku, gdyby intencją ustawodawcy było nałożenie na płatnika obowiązku cyklicznego uzyskiwania od współpracujących z nim podmiotów certyfikatów rezydencji bądź w jakikolwiek sposób chciałby ograniczyć ich ważność lub wymagać wskazywania okresu obowiązywania certyfikatu, jako jego obligatoryjnego elementu, dałby temu wyraz wprost w przepisach podatkowych.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Banku certyfikaty rezydencji zarówno wskazujące datę obowiązywania jak i te które nie wskazują daty, do której obowiązują dostarczane przez Klientów/kontrahentów zagranicznych potwierdzające ich rezydencję podatkową (siedzibę lub miejsce zamieszkania) wystawione przez właściwe władze podatkowe, potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.

Zatem Bank jako płatnik podatku od należności wypłacanych podmiotom zagranicznym jest, w opinii Banku, uprawniony na podstawie opisanych powyżej certyfikatów rezydencji do stosowania stawek podatku wynikających z odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania do momentu, w którym otrzyma od podatników nowy certyfikat rezydencji.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

* z 10 grudnia 2009 r. sygn. IIMB4/415-648/09

* z 19 listopada 2009 r. sygn. IPPB2/415-542/09

* z 6 października 2009 r. sygn. IPPB5/423-508/09-4/JC

* z 15 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB5/423-44/09-3/MŚ

* z 28 kwietnia 2008 r. sygn. IPPB3/423-190/08-2/DG.

Ad. 2

W opinii Banku przepisy polskich ustaw podatkowych nie regulują kwestii, w jakim momencie należy uzyskać certyfikat rezydencji i nie uzależniają możliwości zastosowania stawki podatkowej wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania od tego, czy płatnik był w posiadaniu certyfikatu rezydencji jeszcze przed dokonaniem płatności na rzecz podatnika mającego miejsce zamieszkania poza terytorium RP. Oznacza to, iż możliwe jest pobieranie podatku przez Bank według stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeszcze przed otrzymaniem certyfikatu rezydencji, pod warunkiem jednak, że taki dokument Bank uzyska później i będzie on potwierdzał, że na dzień dokonania płatności zagraniczny podatnik, na rzecz którego dokonano płatności był rezydentem podatkowym państwa, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje zastosowaną stawkę podatkową. Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Dodatkowo certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej.

Bank będzie musiał w razie konieczności udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikającej z umowy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Bank ma prawo pobrać podatek według stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeszcze przed otrzymaniem certyfikatu rezydencji, pod warunkiem jednak, że taki dokument Bank uzyska później i będzie on potwierdzał, że na dzień dokonania płatności zagraniczny podatnik na rzecz, którego dokonano płatności był rezydentem podatkowym państwa, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje zastosowaną stawkę podatkową.

Na poparcie swojego stanowiska Bank odwołał się do treści interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 maja 2008 r. IBPB3/423-137/08/BG oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach: z dn. 30 kwietnia 2009 r. sygn. ILPB3/423-130/09, z dn. 10 czerwca 2009 r. sygn. ILPB3/423-210/09, z dn. z 29 października 2009 r. sygn. ILPB3/423-522/09-5/ŁM.

Ad. 3

Zdaniem Banku certyfikaty rezydencji dostarczone do Banku w formie korespondencji elektronicznej powinny zostać uznane za spełniające wymogi formalne przewidziane w ustawie o u.p.d.o.p. oraz ustawie o u.p.d.o.f. Bank opiera swoją argumentację na przepisach art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p. oraz art. 5a pkt 21 u.p.d.o.f., które definiują pojecie certyfikatu rezydencji. Definicje zawarta we wskazanych przepisach nie określają formy, w jakiej zaświadczenie to powinno być wydane. Omawiane powyżej regulacje podatkowe, jak wskazuje Wnioskodawca, wskazują jedynie, jakie niezbędne informacje powinno zawierać zaświadczenie wydane przez zagraniczne władze podatkowe, aby mogło zostać uznane za certyfikat rezydencji, nie określając, w jakiej formie dokument ten powinien być przedłożony przez zagranicznego podatnika/kontrahenta. W praktyce zdarza się, że zagraniczni kontrahenci nie mają możliwości przesłania certyfikatu rezydencji w formie papierowego dokumentu, ponieważ w danym państwie funkcjonują tylko wersje elektroniczne. Zatem, zdaniem Banku, certyfikaty rezydencji dostarczone do Banku w formie korespondencji elektronicznej, które zawierają niezbędne informacje określone w przepisach podatkowych powinny zostać uznane za spełniające wymogi formalne przewidziane w przepisach o u.p.d.o.p. oraz ustawie o u.p.d.o.f.

Wnioskodawca odniósł się do stanowiska zawartego w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

* z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. IPPB2/415-542/09

* z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB2/415-53/09

* z dnia 6 października 2009 r. sygn. IPPB5/423-508/09-4/JC.

Mając na uwadze powyższe Bank wnosi jak na wstępie, informując jednocześnie, iż zgodnie ze stanem wiedzy posiadanym przez osoby upoważnione do jego reprezentacji, w sprawie opisanej w niniejszym wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* aktualności certyfikatu rezydencji, który nie wskazuje daty obowiązywania za prawidłowe,

* aktualności certyfikatu rezydencji, który wskazuje datę obowiązywania za nieprawidłowe,

* formy certyfikatu rezydencji za prawidłowe,

* możliwości zastosowania stawek podatku wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przed uzyskaniem certyfikatu rezydencji za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca ramach prowadzonej działalności gospodarczej wypłaca na rzecz osób fizycznych oraz osób prawnych mających rezydencję podatkową poza terytorium Polski należności w postaci m.in. odsetek i należności licencyjnych. W praktyce spotyka się zarówno certyfikaty rezydencji podatkowej wskazujące okres, którego dotyczą jak również certyfikaty, które takiego okresu nie wskazują. Ponadto, zdarzają się przypadki, gdy Bank nie otrzymuje papierowej wersji oryginału certyfikatu rezydencji od podatnika, a jedynie w formie korespondencji elektronicznej. W niektórych przypadkach jest to jedyna możliwość uzyskania certyfikatu rezydencji podatnika, gdyż władze podatkowe w niektórych krajach wydają certyfikaty tylko w formie elektronicznej. Certyfikaty takie zawierają jednak dane wymagane przepisami ustawy o u.p.d.o.p. oraz ustawy o u.p.d.o.f. tj. są wydawane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa rezydencji odbiorcy należności i zaświadczają o miejscu siedziby/zamieszkania podatnika dla celów podatkowych. Zdarzają się również przypadki, iż Bank otrzymuje certyfikat rezydencji w terminie późniejszym, niż data faktycznego postawienia odsetek czy wypłaty należności podatnikowi zagranicznemu. Jednakże z otrzymanego certyfikatu wynika, iż w terminie, w którym Bank dokonał wypłaty należności podatnik zagraniczny był nierezydentem danego kraju.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

W konsekwencji, certyfikat rezydencji stanowi również dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zostać zastosowana.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W aktualnym stanie prawnym na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest unormowań definiujących okres ważności certyfikatu rezydencji.

Zatem należy uznać, że certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. Oczywiście zasada ta nie ma zastosowania w sytuacjach, w których treść certyfikatu określa termin jego ważności wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie wskazuje okres czasu na jaki certyfikat został wydany.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie podkreślić, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Stąd dopuszczalne jest uzyskanie od podatnika w następnych latach pisemnego lub mailowego potwierdzenia, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny jest prawidłowe. Spółka będąc w posiadaniu oryginału wydanego certyfikatu rezydencji kontrahenta jeśli uzyska od niego potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie to jest to wystarczające do uwzględnienia przez Spółkę właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednakże gdy treść certyfikatu określa termin jego ważności bądź też konkretnie wskazuje okres czasu na jaki certyfikat został wydany, po upływie tego terminu nie mogą stanowić podstawy do zastosowania właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika na dzień wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności.

Z przepisu art. 26 ust. 1 zdanie drugie omawianej ustawy wynika, że warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. A zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika. Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie tego dokumentu.

Wobec powyższego, w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnik może - mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej - zastosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty.

Jeśli natomiast płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe. W przypadku poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik ma bowiem możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ma on prawo pobrać podatek według stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeszcze przed otrzymaniem certyfikatu rezydencji, pod warunkiem jednak, że taki dokument uzyska później i będzie on potwierdzał, że na dzień dokonania płatności zagraniczny podatnik, na rzecz którego dokonano płatności jest rezydentem podatkowym państwa, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje zastosowaną stawkę podatkową, jest prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że płatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji swoich kontrahentów w oryginale lub w postaci kopii poświadczonej notarialnie, oraz przedstawić certyfikat rezydencji na każdorazowe żądanie polskich organów podatkowych. Jeżeli nie ma możliwości dostarczenia certyfikatu rezydencji w postaci oryginału papierowego dokumentu ze względu na fakt, iż w praktyce w danym kraju ich wydawanie zostało zastąpione udostępnianiem dokumentu w wersji elektronicznej dostępnej na oficjalnej stronie internetowej należy uznać, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Ordynacji podatkowej forma ta będzie wystarczająca dla celów udowodnienia miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika.

Certyfikaty rezydencji dostarczane do Banku w formie elektronicznej, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa rezydencji kontrahenta, zawierające wszystkie niezbędne informacje spełniają warunki umożliwiające zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.