IPPB5/423-827/09-5/PS - Możliwość powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych w przypadku zawarcia przez spółkę kapitałową z siedzibą na terytorium Brytyjskich Wysp Dziewiczych umowy z polską spółką kapitałową o świadczenie usług w zakresie kalkulacji wynagrodzeń, przygotowywania zestawień rozliczeniowych oraz monitorowania płatności klientów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) uzupełnionego pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 28 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 5 marca 2010 r. (data nadania 5 marca 2010 r., data wpływu 9 marca 2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 25 lutego 2010 r. Nr IPPB5/423-827/09-3/PS (data nadania 25 lutego 2010 r., data doręczenia 1 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 3 ust. 2 oraz art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 3 ust. 2 oraz art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

F. S.A. z siedzibą na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych (dalej: "F." lub "Wnioskodawca") jest podmiotem świadczącym usługi prawne i administracyjne w zakresie międzynarodowych struktur handlowych oraz inwestycyjnych. F. nie posiada siedziby, ani miejsca faktycznego zarządu na terenie Polski.

Klienci F. co do zasady nie są polskimi rezydentami podatkowymi.

Mając na celu usprawnienie obsługi swoich klientów F. zawarł z polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wykonawca"), podmiotem będącym polskim rezydentem podatkowym, umowę (dalej: "Umowa") na świadczenie usług w zakresie:

Z tytułu świadczonych usług F. płaci na rzecz Wykonawcy stałe zryczałtowane wynagrodzenie oraz zwraca Wykonawcy ponoszone wydatki podwykonawców. Wynagrodzenie Wykonawcy nie jest w żaden sposób uzależnione od efektów jego działań np. terminowości zapłaty wynagrodzenia należnego F. przez klientów.

Umowa upoważnia Wykonawcę do zawierania we własnym imieniu umów z podmiotami trzecimi, na własne ryzyko i w celu wykonania usług na rzecz F. Jednakże Wykonawca nie jest upoważniony do zawierania umów z klientami w imieniu F., ani takich umów faktycznie nie zawiera. W ramach Umowy Wykonawca nie jest również zobowiązany/uprawniony do poszukiwania nowych klientów na rzecz F.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zawarciem Umowy z Wykonawcą F. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terenie Polski, tzn. czy w związku z zawarciem Umowy powstał na terenie Polski zakład F. w rozumieniu przepisów Ustawy CIT.

Na wstępie należy wskazać, iż Polska nie zawarła z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zawarta umowa (Ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o ratyfikacji Umowy w formie wymiany listów między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Brytyjskich Wysp Dziewiczych o opodatkowaniu dochodów z oszczędności, podpisanej w Warszawie w dniu 17 grudnia 2004 r. oraz w Tortoli w dniu 11 kwietnia 2005 r., Dz. U. z 2005 r. Nr 150, poz. 1254) dotyczy zasad opodatkowania dochodów z oszczędności wypłacanych na rzecz osób fizycznych - tym samym nie znajduje zastosowania w analizowanej sprawie.

Powyższe oznacza, że dla określenia czy F. w związku z zawarciem umowy z Wykonawcą będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terenie Polski, rozstrzygające będą regulacje Ustawy CIT.

F. nie posiada na terenie Polski siedziby ani zarządu, co oznacza, iż zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, Fulcrest podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Polski. Powyższe oznacza, że F. jako nierezydent co do zasady nie podlega opodatkowaniu na terenie Polski; opodatkowaniu zgodnie z Ustawą CIT podlegają wyłącznie "dochody (przychody), które mają swoje źródło na terenie Polski.

Z kolei za dochody mające źródło na terenie Polski uważa się m.in. dochody uzyskiwane przez nierezydentów w sytuacji, gdy prowadzą oni działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Polski zakład.

Powyższe oznaczą, że dla możliwości opodatkowania podatkiem dochodowym F. na terenie Polski (z wyjątkiem szczególnych kategorii dochodów/przychodów wskazanych w Ustawie CIT) konieczne jest wykazanie, że F. ma na terytorium Polski zakład w rozumieniu przepisów prawa podatkowego.

Pojęcie zakładu (zagranicznego zakładu) zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w art. 4a pkt 11 Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, przez zakład należy rozumieć:

W opinii Wnioskodawcy w wyniku zawarcia Umowy żadna ze wskazanych powyżej przesłanek powstania zakładu na terenie Polski nie jest spełniona.

Ad. A)

Dla możliwości uznania, że w związku z Umową na podstawie przepisu art. 4a pkt 11 lit. a) Ustawy, CIT powstał na terenie Polski zakład F., musiałaby zostać spełnione łącznie trzy warunki:

W ramach Umowy Wykonawca zobowiązał się świadczyć na rzecz F. usługi związane z administracyjną obsługą klientów F. W związku z zawarciem Umowy F. nie uzyskuje żadnych możliwości korzystania z obiektów na terenie Polski do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. W szczególności, Umowa nie przewiduje powstania po stronie F. prawa do korzystania z obiektów będących w dyspozycji Wykonawcy.

Skoro w ramach Umowy F. nabywa wyłącznie usługi administracyjne obsługi klientów bez prawa do korzystania z obiektów Wykonawcy, nie można uznać, iż w związku z zawarciem Umowy, powstaje dla F. stała placówka. Skoro F. nie uzyskuje na podstawie Umowy stałej placówki, nie można tym samym mówić o powstaniu zakładu F. na terenie Polski w związku z zawarciem i wykonywaniem Umowy.

Ad. B)

Z oczywistych względów nie można mówić o powstaniu zakładu F. w Polsce na podstawie regulacji odnoszących się do prowadzenia budowy.

Ad. C)

Przepisy Ustawy CIT przewidują, że nierezydent może mieć zakład na terenie Polski również w przypadku, gdy nie prowadzi on działalności w Polsce w oparciu o stałą placówką. Zgodnie z art. 4a pkt 11 lit. c) Ustawy CIT, zakład może powstać w sytuacji, gdy w imieniu i na rzecz nierezydenta działa na terenie Polski określony podmiot (dalej: "Agent"), którym może być zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna.

Jednakże dla możliwości powstania zakładu w związku z działalnością Agenta konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

Na mocy Umowy Wykonawca jest zobowiązany do świadczenia usług na rzecz F. Tym samym można uznać, iż Wykonawca działa na rzecz F. Nie można jednakże powiedzieć, iż Wykonawca jest Agentem F. W szczególności Wykonawca na podstawie Umowy:

F. upoważnił Wykonawcę wyłącznie do dokonywania czynności technicznych związanych z dokonywaniem rozliczeń F. z jego klientami. Tym samym należy uznać, iż w istocie Wykonawca świadczy na rzecz F., na podstawie Umowy, usługi przetwarzania i obsługi danych.

W świetle powyższych uwag w opinii Wnioskodawcy w związku z zawarciem Umowy nie powstał dla niego zakład w rozumieniu przepisów Ustawy CIT i w związku z tym nie jest on zobowiązany do rozliczania podatku dochodowego w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.