IPPB5/423-825/11-3/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) oraz w piśmie z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data nadania 24 sierpnia 2011 r., data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nieodpłatnej służebności przesyłu - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nieodpłatnej służebności przesyłu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - P. S.A. (dalej: Spółka) jest przedsiębiorstwem zajmującym się, na podstawie udzielonej koncesji, dystrybucją energii elektrycznej, odpowiedzialnym za stabilne i o odpowiedniej jakości dostawy energii elektrycznej do odbiorców finalnych. W celu zapewnienia ciągłej i niezakłóconej dostawy energii elektrycznej swoim odbiorcom oraz umożliwienia przyłączenia nowych odbiorców Spółka dysponuje urządzeniami służącymi do doprowadzania energii elektrycznej. Prowadzi także budowę nowych urządzeń, które w większości przypadków nie są i nie mogą być zlokalizowane na gruntach stanowiących własność Spółki. Na podstawie przepisów art. 305¹-305⁴ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: k.c.) Spółka zawiera umowy, na mocy których właściciele nieruchomości lub użytkownicy wieczyści nieruchomości ustanawiają na rzecz Spółki służebność przesyłu. Umowy te zawierane są w formie aktów notarialnych. Urządzenia znajdujące się na obcych nieruchomościach, lub które Spółka zamierza wybudować na obcych nieruchomościach, faktycznie służą doprowadzaniu energii elektrycznej właścicielom/użytkownikom wieczystym tych nieruchomości lub służą doprowadzeniu energii właścicielom nieruchomości/użytkownikom wieczystym i innym odbiorcom lub służą doprowadzaniu energii tylko innym niż właściciele/użytkownicy wieczyści nieruchomości odbiorcom.

Właściciele/użytkownicy wieczyści nieruchomości ustanawiają na rzecz Spółki nieodpłatnie służebność przesyłu również w inny sposób niż poprzez podpisanie stosownej umowy ze Spółką. Właściciele/użytkownicy wieczyści nieruchomości ustanawiają na rzecz Spółki nieodpłatnie służebność przesyłu poprzez złożenie stosownego oświadczenia np. w przypadku nabywania prawa własności nieruchomości od podmiotu innego niż Spółka.

Nieodpłatne ustanowienie ograniczonych praw rzeczowych następowało zatem w dwojaki sposób:

Służebności przesyłu zostały ustanowione na czas nieoznaczony. Na rzecz Spółki ustanawiane są również służebności przesyłu za wynagrodzeniem. W sytuacji ustanowienia na rzecz Spółki służebności przesyłu na czas nieoznaczony za wynagrodzeniem wynagrodzenie płatne jest z reguły jednorazowo. Służebność przesyłu jest ograniczonym prawem rzeczowym co wynika wprost z art. 244 k.c.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku nieodpłatnego ustanowienia na rzecz Spółki służebności przesyłu przychód podatkowy powstaje w dniu nieodpłatnego nabycia służebności przesyłu w wysokości wartości rynkowej tego prawa określonej na dzień jego otrzymania, czy też przychód podatkowy powstaje w każdym roku podatkowym, w którym Spółka mogła korzystać z nieodpłatnie nabytej służebności przesyłu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka podnosi, iż zgodnie z art. 305¹ k.c. nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Zgodnie z art. 244 § 1 k.c. ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.

Służebność przesyłu jest ograniczonym prawem rzeczowym co wynika wprost z art. 244 k.c. Zgodnie z art. 305³ § 1 k.c. służebność przesyłu przechodzi na nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1. Oznacza to, że podmiot, któremu przysługuje ograniczone prawo rzeczowe jakim jest służebność przesyłu może zbywając urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. uzyskać wynagrodzenie za służebność przesyłu związaną z tymi urządzeniami, które zbywa.

Zgodnie z art. 305³ § 2 k.c. służebność przesyłu wygasa najpóźniej wraz z zakończeniem likwidacji przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 293 § 1 w związku z art. 305⁴ k.c. służebność przesyłu wygasa wskutek niewykonywania przez lat dziesięć.

Na podstawie art. 294 w związku z art. 305⁴ k.c. właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zniesienia służebności przesyłu za wynagrodzeniem, jeżeli wskutek zmiany stosunków służebność stała się dla niego szczególnie uciążliwa, a nie jest konieczna do prawidłowego korzystania z urządzeń. Oznacza to, że podmiot który ustanowił nieodpłatnie służebność przesyłu nie może, co do zasady, tej czynności cofnąć, może jedynie żądać zniesienia służebności za odpowiednim wynagrodzeniem na rzecz podmiotu, któremu służebność przesyłu przysługuje.

Spółka podnosi, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. przychodem podatkowym jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie praw. Zgodnie z art. 12 ust. 5 u.p.d.o.p. wartość otrzymanych nieodpłatnie praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności czasu i miejsca ich uzyskania.

Zdaniem Spółki uzyskując nieodpłatnie ograniczone prawo rzeczowe Spółka uzyskuje przychód podatkowy, który powstaje w dniu uzyskania tego prawa tj. co do zasady w dniu podpisania stosownej umowy lub w dniu złożenia stosownego oświadczenia przez podmiot będący właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, w którym właściciel/użytkownik wieczysty ustanawia takie prawo. Wynika to wprost z art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 5 u.p.d.o.p. Należy bowiem podkreślić, że służebność przesyłu jest ograniczonym prawem rzeczowym, co wynika wprost z art. 244 k.c. Skoro przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego otrzymania prawa należy rozpoznać w wysokości wartości rynkowej tego prawa to należy przyjąć, że przychód ten określa się na dzień uzyskania tego prawa w wysokości wartości rynkowej tego prawa określonej na dzień jego uzyskania. Późniejsze korzystanie z tego prawa nie rodzi już powstania dodatkowego przychodu podatkowego. Należy zatem stwierdzić, że przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego nabycia służebności przesyłu należy wykazać tylko i wyłączenie w roku, w którym takie prawo nabyto.

Zdaniem Spółki należy podkreślić, iż podmiotowi, na rzecz którego ustanowiono nieodpłatnie służebność przesyłu, nie udostępnia się tego prawa, podmiot ten to prawo uzyskuje w konkretnym momencie, dającym się zidentyfikować co do daty (dnia) jego uzyskania.

Na podstawie art. 294 w związku z art. 305⁴ k.c. właściciel nieruchomości obciążonej może żądać zniesienia służebności przesyłu za wynagrodzeniem, jeżeli wskutek zmiany stosunków służebność stała się dla niego szczególnie uciążliwa, a nie jest konieczna do prawidłowego korzystania z urządzeń. Oznacza to, że podmiot który ustanowił nieodpłatnie służebność przesyłu nie może, co do zasady, tej czynności cofnąć, może jedynie żądać zniesienia służebności za odpowiednim wynagrodzeniem na rzecz podmiotu, któremu służebność przesyłu przysługuje.

Spółka podnosi, iż zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p. wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zdaniem Spółki, nawet gdyby przyjąć, że wartość przychodu podatkowego oraz moment jego powstania należy określić na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p. to zdaniem Spółki, przychód podatkowy należałoby również wykazać tylko i wyłącznie w momencie uzyskania tego prawa. Należy bowiem podkreślić, że właściciel nieruchomości, który ustanawia ograniczone prawo rzeczowe dokonuje tej czynności jednokrotnie, późniejsze wycofanie się właściciela nieruchomości obciążonej z obciążenia jego nieruchomości ograniczonym prawem rzeczowym możliwe jest za wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz podmiotu, któremu służebność przesyłu przysługuje (art. 294 w związku z art. 305⁴ k.c.).

Spółka podnosi, iż potwierdzenie powyższego stanowiska można znaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-1578/09/PP.

Podsumowanie

Zdaniem Spółki uzyskując nieodpłatnie ograniczone prawo rzeczowe Spółka uzyskuje przychód podatkowy, który powstaje w dniu uzyskania tego prawa tj. co do zasady w dniu podpisania stosownej umowy lub w dniu złożenia stosownego oświadczenia przez podmiot będący właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, w którym właściciel/użytkownik wieczysty ustanawia takie prawo. Wynika to wprost z art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 5 u.p.d.o.p.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Niezależnie od formy nieodpłatnej realizacji praw lub innych tego rodzaju świadczeń do wyceny przychodu podatkowego tego rodzaju świadczeń stosuje się wartości rynkowe.

Na podstawie bowiem art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Sposób ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych określony został w art. 12 ust. 6 ww. ustawy. Zgodnie z pkt 4 tego przepisu wartość tego rodzaju świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem świadczenie nieodpłatne, konieczne jest odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i doktryny.

W kwestii nieodpłatnego świadczenia wypowiedział się w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. akt FPS 9/02). W uchwale tej wyrażono pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie analizowanego art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem. Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Musi więc nastąpić korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie. Otrzymujący odnosi więc określoną korzyść pod tytułem darmym.

W doktrynie prawa cywilnego, z uwagi na treść art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) uważa się, że świadczenie to zachowanie się zobowiązanego/dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnego ochrony interesu wierzyciela. Natomiast w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że organy podatkowe w każdym przypadku uzyskania danego przychodu za świadczenie nieodpłatne zobowiązane są do ustalenia rzeczywistego zamiaru stron, czy dane świadczenie ma być wyłącznie jednostronnym przysporzeniem czy też wiąże się z nim świadczenie na rzecz drugiej strony. Reprezentowany jest też pogląd, że aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, działanie świadczeniodawcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, to znaczy, że chce on przekazać świadczeniobiorcy świadczenie i czyni to nieodpłatnie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się, na podstawie udzielonej koncesji, dystrybucją energii elektrycznej. W celu zapewnienia ciągłej i niezakłóconej dostawy energii elektrycznej swoim odbiorcom oraz umożliwienia przyłączenia nowych odbiorców Spółka dysponuje urządzeniami służącymi do doprowadzania energii elektrycznej oraz prowadzi budowę nowych urządzeń, które w większości przypadków są zlokalizowane na gruntach niestanowiących własności Spółki. Na podstawie przepisów art. 305¹-305⁴ ustawy - Kodeks cywilny Spółka zawiera umowy, na mocy których właściciele nieruchomości lub użytkownicy wieczyści nieruchomości ustanawiają na rzecz Spółki służebność przesyłu. Nieodpłatne ustanowienie ograniczonych praw rzeczowych ma miejsce także poprzez złożenie stosownego oświadczenia przez podmiot będący właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości. Służebności przesyłu zostały ustanowione na czas nieoznaczony. Na rzecz Spółki ustanawiane są również służebności przesyłu za wynagrodzeniem, wówczas wynagrodzenie płatne jest z reguły jednorazowo.

Wątpliwości Spółki budzi moment powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z ustanowieniem na rzecz Spółki nieodpłatnych służebności przesyłu.

W kontekście elementów stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, odwołać się należy do przepisów art. 305¹-305⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny regulujących instytucję służebności przesyłu. Służebność przesyłu jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jego istotą jest obciążenie nieruchomości nie należącej do przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 ww. ustawy, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (art. 305¹ Kodeksu cywilnego). Z regulacji dotyczących ustanawiania służebności przesyłu wynika, że może ona zostać ustanowiona za wynagrodzeniem lub nieodpłatnie. Zgodnie bowiem z art. 305² § 1 i 2 ww. ustawy, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. Podobne uprawnienie posiada właściciel nieruchomości, który może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu, jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa we wspomnianym wyzej art. 49 § 1.

Służebność przesyłu określa zakres w jakim przedsiębiorca przesyłowy może korzystać z cudzej nieruchomości, na której znajdują się (lub mają się znajdować) jego urządzenia przesyłowe, tj. wszelkie konstrukcje i instalacje tworzące linie do doprowadzania i odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia o podobnym przeznaczeniu. Źródłem służebności przesyłu jest umowa zawarta w formie aktu notarialnego między przedsiębiorcą przesyłowym i właścicielem gruntu, na którym są lub mają zostać zainstalowane urządzenia przesyłowe. Umowa ta powinna szczegółowo określać zakres czynności, które przedsiębiorca przesyłowy może wykonywać w stosunku do nieruchomości. Gdy przedsiębiorca przesyłowy lub właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy, np. jeśli strony nie mogą dojść do porozumienia w kwestii jej warunków, można ustanowić służebność przesyłu w drodze orzeczenia sądowego. W takim przypadku istnieje również podstawa do ustalenia wynagrodzenia dla właściciela nieruchomości.

Wartość przychodu z tytułu ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu powinna zostać ustalona zgodnie z art. 12 ust. 6 ww. ustawy, tj. na podstawie cen rynkowych stosownych przy udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż w związku z nieodpłatnym ustanowieniem na rzecz Spółki służebności przesyłu tj. w związku z nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód podatkowy po stronie Spółki powstanie w dniu nieodpłatnego nabycia świadczenia tj. w momencie uzyskania przysporzenia - odpowiednio w momencie podpisania aktu ustanawiającego służebność lub w momencie złożenia stosownego oświadczenia przez podmiot będący właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości. Tym samym zasadne jest jednorazowe wykazanie przychodu uzyskanego z tego tytułu.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Informuje się, iż tut. Organ nie ustosunkował się do zasad ustalania wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż przedmiotowe zagadnienie nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto informuje się, iż na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł Z uwagi na fakt, iż Spółka w dniu 11 sierpnia 2011 r. i w dniu 22 sierpnia 2011 r. opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w łącznej wysokości 80,00 zł, różnica w kwocie 40,00 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na numer rachunku bankowego Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.