IPPB5/423-823/11-2/JC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez spółkę w celu świadczenia usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 26 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w celu świadczenia usług - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w celu świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca"), na podstawie umów ze spółkami z Grupy G. (dalej: "Grupa"), będzie świadczyła usługi polegające na działaniach marketingowych i wsparciu sprzedaży produktów innych spółek z Grupy. W związku z tymi działaniami Wnioskodawca będzie ponosił m.in. wydatki na spotkania z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami innych spółek z Grupy w restauracjach, upominki (np. kosze upominkowe, bombonierki), zakup kwiatów, itp. (dalej: "Wydatki"). Działania te będą miały na celu promowanie produktów innych spółek z Grupy G. oraz budowanie ich pozytywnego wizerunku. Wydatki będą stanowiły podstawę do kalkulacji wynagrodzenia, które Wnioskodawca otrzyma za świadczenie usług. Wynagrodzenie to będzie kalkulowane na zasadzie koszt plus marża w wysokości 5%. Zakupy towarów i usług wykorzystywanych w świadczeniu usług marketingowych dokumentowane będą fakturami wystawianymi na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia ponoszonych Wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki będą wykazywały związek z przychodami Wnioskodawcy oraz nie zostały wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż w celu rozstrzygnięcia czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. należy ustalić, czy został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie został wymieniony w negatywnym katalogu w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Wnioskodawca ma zamiar ponosić Wydatki związane ze świadczeniem usług marketingowych i wsparcia sprzedaży produktów dla spółek z Grupy. Ponoszenie Wydatków jest elementem koniecznym świadczenia usług na rzecz Grupy, a wartość tych Wydatków będzie stanowić podstawę obliczenia wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, będą one bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami, gdyż będą warunkowały uzyskanie wynagrodzenia.

W opinii Wnioskodawcy, należy rozważyć, czy Wydatki są wydatkami, o których mowa w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów umieszczonym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Analiza tego przepisu prowadzi do wniosku, iż nie zostały w nim wymienione wydatki odpowiadające Wydatkom, które ma ponieść Wnioskodawca. Katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. jakkolwiek zawiera wydatki o zbliżonym charakterze tj. wydatki o charakterze reprezentacyjnym lub darowizny, występujące pomiędzy nimi różnice powodują, iż brak jest podstaw do uznania, iż powinny one obejmować także Wydatki.

2.1. Pojęcie reprezentacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p., za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie zawierają definicji reprezentacji, niemniej rozumienie tego pojęcia zostało wykształcone przez doktrynę prawa, w oparciu o jego językową wykładnię.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w jednym z wyroków - wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2010 r. (I SA/Łd 636/10) - reprezentacja to "działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na cela stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne".

W innym wyroku - wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2010 r. (III SA/Wa 1234/10) - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż "na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, "reprezentację" należy zatem postrzegać jako wszelkie działania związane z tworzeniem wizerunku przedsiębiorcy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami, które wprawdzie nie są konieczne do osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, ale sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane. Przede wszystkim zaś jest to dążenie do stworzenia skierowanego na zewnątrz, pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy, takiego jaki - wiedziony doświadczeniem i specyfiką działalności - chciałby wykreować na użytek kontrahentów (klientów)". Sąd stwierdził ponadto, że słowo reprezentacja wywodzi się z łacińskiego repraesentatio, oznaczającego wizerunek i takie funkcjonalne znaczenie analizowanego terminu, należy przenieść na grunt ustawy o p.d.o.p.

Podobnie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy - wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 marca 2010 r. (I SA/Bd 17/10) - Sąd stanął na stanowiska, że "w kontekście działalności gospodarczej wydatkami na reprezentację będą zatem te wydatki, które ponoszone są w związku ze stworzeniem określonego wizerunku, pozycji firmy właściwej w związku z prowadzoną działalnością".

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, reprezentacja firmy polega na jej przedstawicielstwie, kreowaniu jej pozytywnego wizerunku oraz utrzymywania dobrych relacji z kontrahentami. Wnioskodawca będzie natomiast ponosił Wydatki m.in. na upominki oraz spotkania z kontrahentami, w ramach świadczenia usług marketingowych i wsparcia sprzedaży produktów dla innych spółek z Grupy. W niniejszej sytuacji Wydatki ponoszone będą na reprezentację innego niż Wnioskodawca podmiotu, w ramach wykonywania usług o charakterze marketingowym. Celem ich poniesienia nie będzie kształtowanie wizerunku Wnioskodawcy, lecz kreowanie pozytywnego wizerunku zleceniodawcy Wnioskodawcy oraz zwiększenie sprzedaży jego produktów, w ramach wykonywania działań zleconych w zakresie usług marketingowych, za które będzie otrzymywał wynagrodzenie. Działania te kierowane będą do aktualnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów zleceniodawcy usługi marketingowej i to oni będą adresatami działań Wnioskodawcy. Mając na uwadze powyższe, Wydatków nie można uznać za koszty reprezentacji Wnioskodawcy.

2.2. Pojęcie darowizny.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o p.d.o.p. za koszty uzyskania przychodów co do zasady nie uznaje się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. W związku z brakiem definicji darowizny w ramach ustawy o p.d.o.p., właściwe jest dokonanie wykładni systemowej zewnętrznej poprzez posłużenie się definicją zawartą w art. 888 § 1 ustawy - Kodeks cywilny. Zgodnie z ww. przepisem przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizną jest zatem uszczuplenie majątku darczyńcy, w zamian za które nie otrzymuje on ekwiwalentu w żadnej postaci.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy nie można za darowiznę uznać wręczania upominków, dokonywanego przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług marketingowych.

Wręczanie takich upominków nie powoduje bowiem uszczuplenia majątku Wnioskodawcy, gdyż poniesione przez Wnioskodawcę Wydatki będą następnie jemu zwracane przez zleceniodawcę usługi marketingowe. Wnioskodawca będzie dokonywać wręczenia upominków w imieniu i na koszt zleceniodawcy usługi marketingowej. Nie można zatem w tej sytuacji twierdzić, iż dojdzie do bezpłatnego świadczenia kosztem majątku Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż Wydatki które będą ponoszone na upominki nie będą stanowiły wydatków na darowizny, w konsekwencji brak jest podstaw do ich wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

2.3. Stanowiska organów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy podzielane jest w utrwalonej linii interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, świadczenia usług marketingowych. Wręczanie takich upominków nie powoduje bowiem uszczuplenia majątku Wnioskodawcy, gdyż poniesione przez Wnioskodawcę Wydatki będą następnie jemu zwracane przez zleceniodawcę usługi marketingowej.

Zarówno w zakresie wydatków na reprezentację innego podmiotu, jak i wydatków na upominki, dokonywanych w ramach świadczenia usług marketingowych:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 16 marca 2011 r. (IPPB5/423-883/10-4/AM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podzielił stanowisko, że wydatki na usługi gastronomiczne i cateringowe oraz wydawane gadżety, ponoszone w ramach świadczonych na rzecz zleceniodawcy usług marketingowych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów;

* w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2010 r. (IPPB5/423-697/09-2/AM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że "wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów żywności, napojów, usług cateringowych, gastronomicznych oraz wydatków na zakup upominków i prezentów poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług koordynacji i wsparcia. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2009 r. (IPPB5/423-633/09-4/AM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że "wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reprezentację i przekazywanie darowizn oraz ofiar wszelkiego rodzaju w związku ze świadczeniem usług marketingowych na rzecz zagranicznego kontrahenta. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28";

* w interpretacji Indywidualnej z dnia 24 lutego 2009 r. (IPPB3/423-1629/08-2/k.k.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanął na stanowisku, iż "w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie będą miały zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 28 i pkt 14 gdyż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami poniesionymi w celu wykonania usługi, a nie w celu reprezentacji podatnika czy bezinteresownej chęci obdarowania klientów bądź potencjalnych klientów Zleceniodawców";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2009 r. (IPPB3/423-238/09-4/EŻ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przychylił się do stanowiska, że "wydatki ponoszone z tytułu świadczenia usług marketingowo-promocyjnych, w tym m.in. wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 14 i pkt 28 Ustawy, poniesione w ramach wykonywanych usług promocyjno-marketingowych na rzecz ST NV stanowią koszty uzyskania przychodów ST PL".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Należy wskazać, iż ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka na podstawie umów ze spółkami z Grupy, będzie świadczyła usługi polegające na działaniach marketingowych i wsparciu sprzedaży produktów innych spółek z Grupy. W związku z tymi działaniami Wnioskodawca będzie ponosił m.in. wydatki na spotkania z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami innych spółek z Grupy w restauracjach, upominki (np. kosze upominkowe, bombonierki), zakup kwiatów, itp. (dalej: "Wydatki"). Działania te będą miały na celu promowanie produktów innych spółek z Grupy G. oraz budowanie ich pozytywnego wizerunku. Wydatki będą stanowiły podstawę do kalkulacji wynagrodzenia, które Wnioskodawca otrzyma za świadczenie usług. Wynagrodzenie to będzie kalkulowane na zasadzie koszt plus marża w wysokości 5%.

Zdaniem Spółki, Wydatki będą wykazywały związek z przychodami Wnioskodawcy oraz nie zostały wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż ponoszenie Wydatków jest elementem koniecznym świadczenia usług na rzecz Grupy, a wartość tych Wydatków będzie stanowić podstawę obliczenia wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, będą one bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami, gdyż będą warunkowały uzyskanie wynagrodzenia.

W tym miejscu należy podkreślić, iż Podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie ma znaczenia tu fakt, że wydatek wchodzi w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce.

Strony zawierające umowę, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednak Organ podatkowy analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Według tut. Organu, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż koszty ponoszone przez Wnioskodawcę nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów innych spółek z Grupy) i zasadniczo nie wpływają na promocję samej Spółki. W tym stanie rzeczy przedmiotowe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę (wydatki na spotkania z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami innych spółek z Grupy w restauracjach, upominki: kosze upominkowe, bombonierki oraz zakup kwiatów) należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie, a nie w celu reprezentacji Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponosi zleceniodawca), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zaznacza ponadto, iż celem poniesienia wydatków na upominki oraz spotkania z kontrahentami nie będzie kształtowanie wizerunku Wnioskodawcy, lecz kreowanie pozytywnego wizerunku zleceniodawcy Wnioskodawcy oraz zwiększenie sprzedaży jego produktów, w ramach wykonywania działań zleconych w zakresie usług marketingowych, za które będzie otrzymywał wynagrodzenie. Działania te kierowane będą do aktualnych lub potencjalnych klientów oraz kontrahentów zleceniodawcy usługi marketingowej i to oni będą adresatami działań Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miał także zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Stosownym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, wydatki będą stanowiły podstawę do kalkulacji wynagrodzenia, które będzie oparte na zasadzie koszt plus marża.

Wnioskodawca wskazuje, iż wręczanie upominków nie powoduje uszczuplenia jego majątku, gdyż poniesione przez Wnioskodawcę Wydatki będą następnie jemu zwracane przez zleceniodawcę usługi marketingowe. Wnioskodawca będzie dokonywać wręczenia upominków w imieniu i na koszt zleceniodawcy usługi marketingowej. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według tut. Organu, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnymi świadczeniami na rzecz beneficjentów zleceniodawców w ramach świadczonych usług na rzecz zleceniodawców (spółek z Grupy) można zasadniczo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, co do zasady Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia Spółki należnego z tytułu wykonywania zawieranych umów, tj. wydatków na spotkania z kontrahentami innych spółek z Grupy w restauracjach, upominków (kosze upominkowe, bombonierki), zakupu kwiatów, poniesionych w związku ze świadczeniem usług marketingowych i wsparcia sprzedaży produktów dla spółek z Grupy. Nie można jednak powyższej wykładni interpretować rozszerzająco i wywodzić na tej podstawie, iż wszystkie wydatki wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie nie mamy bowiem do czynienia z prostym refakturowaniem kosztów, lecz z sytuacją, w której Spółka ponosi koszty w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi za wynagrodzeniem ukształtowanym według określonego algorytmu. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa podatkowego oraz specyfikę działań Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatków wymienionych we wniosku stanowiących element kalkulacyjny wynagrodzeń wynikających z zawieranych umów, w tym związane z promocją produktów innych spółek z Grupy (koszty spotkań z kontrahentami w restauracjach, upominków, zakupu kwiatów).

Tym samym stanowisko Podatnika należy uznać za prawidłowe.

Należy przy tym zauważyć, iż weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Ponadto, powołane przez Wnioskodawcę wyroki dotyczą wykładni językowej pojęcia reprezentacji, co nie pozostaje w sprzeczności z niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.