IPPB5/423-816/10-2/JC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania z kontrahentami w restauracjach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 10 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami:

* w części dotyczącej organizacji ww. spotkań w Zwykłych Restauracjach - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej organizacji ww. spotkań w Ekskluzywnych Restauracjach - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce osobowej pod firmą C. VAT Sp.k. (dalej: "Spółka"). Przedmiotem działalności tej ostatniej jest m.in. odzyskiwanie podatku VAT zapłaconego przez klientów w innych krajach niż kraj ich siedziby, a także poszukiwanie klientów na Rabatowe Karty Hotelowe.

Dość często zdarza się (zdarzało w przeszłości i będzie się zdarzało w przyszłości), że klienci lub potencjalni klienci Spółki są podejmowani w restauracjach w celu odbycia rozmowy biznesowej przy posiłku. Koszty posiłku pokrywa oczywiście Spółka. Spotkania tego rodzaju zawsze mają podłoże biznesowe i służą osiągnięciu lub zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Na miejsca spotkań biznesowych z zasady wybierane są restauracje średniej jakości, zwykle zlokalizowane w centrach handlowych. Koszt posiłku zwykle waha się w przedziale 50-100 złotych na osobę (Zwykłe Restauracje).

Spółka unika zarówno restauracji podrzędnych, jak i ekskluzywnych, epatujących wystawnością i nadmiernie drogich; korzysta z nich wyjątkowo i tylko wówczas, gdy poszukiwanie innego miejsca spotkania byłoby nieracjonalne, w szczególności ze względu na odległość i/lub stratę czasu. Innymi słowy, nawet w przypadku skorzystania z restauracji bardzo drogiej, ekskluzywnej, epatującej wystawnością, Spółka nie czyni tego w celu wywarcia na kontrahencie określonego wrażenia, a jedynie dlatego, aby rozmowa biznesowa odbyła się przy posiłku, którego w danych okolicznościach nie można spożyć gdzie indziej. Podkreślenia wymaga, że takie sytuacji zdarzają się bardzo rzadko (Ekskluzywne Restauracje).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki Spółki na Zwykłe Restauracje, ponoszone w okolicznościach opisanych we wniosku, podlegają u Wnioskodawcy wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Czy wydatki Spółki na Ekskluzywne Restauracje, ponoszone w okolicznościach opisanych we wniosku, podlegają u Wnioskodawcy wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne <...>. Takie brzmienie przepisu nie oznacza, że każdy koszt poniesiony na usługę gastronomiczną podlega automatycznemu wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako koszt reprezentacji. Jest to jedynie szczególny przykład kosztu, który może zostać uznany za koszt reprezentacji, o ile będzie spełniał kryteria zaklasyfikowania go jako takiego. Innymi słowy, koszt usługi gastronomicznej może, ale nie musi być uznany za koszt reprezentacji.

Słowo "reprezentacja" nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Nie mniej, w orzecznictwie oraz literaturze fachowej powszechnie przyjmuje się, że reprezentacja wiąże się z wystawnością, okazałością, wytwornością, ekskluzywnością, chęcią wywarcia wyjątkowego wrażenia, które w sposób istotnie odbiegające od standardów zwykle stosowanych w danych okolicznościach. Nie są natomiast reprezentacją koszty ponoszone na wywieranie pozytywnego wrażenia czy stwarzanie przyjaznej atmosfery, jeśli związane są one z chęcią sprostania standardom zwykle stosowanym w danych okolicznościach, np. schludny wygląd biura, estetyczne akcesoria, czystość w toaletach, etc. Podejmowanie kontrahentów w restauracjach średniej klasy jest zwyczajną praktyką powszechnie przyjętą w dzisiejszych realiach biznesowych. Dlatego wydatki na Zwykłe Restauracje nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o CIT. Takie stanowisko znajduje pełne poparcie w orzecznictwie; por. WSA w Warszawie (12 czerwca 2008 r., lll SA/Wa 157/08), WSA w Łodzi (27 listopada 2008 r., l SA/Łd 1112/08), WSA w Bydgoszczy (1 czerwca 2010 r., l SA/Bd 382/10), WSA w Warszawie (21 stycznia 2009 r., lll SA/Wa 1597/08), NSA (24 czerwca 2010 r., l FSK 1079/09), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (27 sierpnia 2009 r., IPPB5/4240-24/09-2/AM).

Z kolei wydatki na Ekskluzywne Restauracje, ponoszone w okolicznościach opisanych we wniosku, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, ze względu na to, że celem Spółki nie jest wywarcie na kontrahencie nadzwyczajnego wrażenia, a jedynie zapewnienie standardowych warunków spotkania biznesowego (wspólny posiłek); skorzystanie z ekskluzywnej restauracji jest tutaj wynikiem okoliczności, które niejako przymuszają Spółkę - wbrew przyjętym przez nią standardowym zasadom - do poniesienia wyższych niż normalnie przez nią akceptowalnych kosztów spotkania biznesowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez "reprezentację" rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż dość często zdarza się (zdarzało w przeszłości i będzie się zdarzało w przyszłości), że klienci lub potencjalni klienci Spółki są podejmowani w restauracjach w celu odbycia rozmowy biznesowej przy posiłku. Koszty posiłku pokrywa Spółka. Spotkania tego rodzaju zawsze mają podłoże biznesowe i służą osiągnięciu lub zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Na miejsca spotkań biznesowych z zasady wybierane są restauracje średniej jakości, zwykle zlokalizowane w centrach handlowych. Koszt posiłku zwykle waha się w przedziale 50-100 złotych na osobę (Zwykłe Restauracje).

Spółka unika zarówno restauracji podrzędnych, jak i ekskluzywnych, epatujących wystawnością i nadmiernie drogich; korzysta z nich wyjątkowo i tylko wówczas, gdy poszukiwanie innego miejsca spotkania byłoby nieracjonalne, w szczególności ze względu na odległość i/lub stratę czasu. Innymi słowy, nawet w przypadku skorzystania z restauracji bardzo drogiej, ekskluzywnej, epatującej wystawnością, Spółka nie czyni tego w celu wywarcia na kontrahencie określonego wrażenia, a jedynie dlatego, aby rozmowa biznesowa odbyła się przy posiłku, którego w danych okolicznościach nie można spożyć gdzie indziej.

Zdaniem Spółki, przedmiotowe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego, gdyż podejmowanie kontrahentów w restauracjach średniej klasy jest zwyczajną praktyką powszechnie przyjętą w dzisiejszych realiach biznesowych. Z kolei wydatki na Ekskluzywne Restauracje, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, ze względu na to, że celem Spółki nie jest wywarcie na kontrahencie nadzwyczajnego wrażenia, a jedynie zapewnienie standardowych warunków spotkania biznesowego (wspólny posiłek).

Z tak przedstawioną argumentacją Spółki nie można jednakże się zgodzić. Należy potwierdzić, że realia współczesnej działalności gospodarczej, odbywającej się w warunkach rynkowych, wymagają od przedsiębiorców nawiązywania licznych kontaktów z innymi podmiotami gospodarczymi. Kontakty te często decydują o pozycji, przedsiębiorcy, szansach rozwoju, czy też powodzeniu podejmowanych przedsięwzięć. Jednakże nie oznacza to, że każdy wydatek wiążący się z takimi spotkaniami może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Wydatki na usługi gastronomiczne podczas spotkań z kontrahentami ponoszone w lokalu-restauracji, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej.

Jak zostało już powiedziane powyżej, "reprezentację" należy postrzegać jako działania związane z tworzeniem wizerunku przedsiębiorcy, utrzymywaniem dobrych relacji z kontrahentami, które wprawdzie nie są konieczne dla osiągania przychodu lub zabezpieczenia jego źródła, ale sprzyjają temu celowi, są z nim w sposób pośredni powiązane. Przede wszystkim zaś jest to właśnie dążenie do stworzenia skierowanego na zewnątrz, pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy, takiego jaki - wiedziony doświadczeniem i specyfiką działalności - chciałby wykreować na użytek kontrahentów (klientów).

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności itp. Najkrócej rzecz ujmując wizerunek pozytywny to taki, jaki dany podmiot chciałby prezentować, jaki uznaje on za właściwy dla siebie. Przypisywanie reprezentacji tylko cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy. Działaniem takim będą również wydatki na spotkania z kontrahentem w lokalu gastronomicznym - restauracji, gdyż służą one stworzeniu odpowiedniego klimatu, wizerunku gospodarza jako podmiotu gościnnego, itp. Innymi słowy, wydatki takie mają się przyczynić do pozytywnego względem Wnioskodawcy nastawienia kontrahentów i klientów.

Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje ponadto odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (B. Brzeziński, M. Kalinowski., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach. Dotyczyć to będzie nie tylko wystawnych kolacji, ale również tzw. lunchu biznesowego (W. Nykiel, A. Mariański - pod red., Komentarz do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493).

Jednocześnie podkreślić należy, że nie wszystkie koszty zakupów usług gastronomicznych, żywności oraz napojów nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, lecz takie, które zostały dokonane w celu reprezentacyjnym. Uznanie bowiem, że każdy zakup takich towarów czy usług jest zakupem w ramach reprezentacji byłoby sprzeczne z rozumieniem tego pojęcia. Wydatkami takimi nie będą np. wydatki na poczęstowanie kontrahenta w firmie kawą lub herbatą. Natomiast reprezentacja w podejmowaniu kontrahentów przejawiać się będzie w takim postępowaniu gospodarza, które kontrahent może odebrać jako przejaw wystawności i okazałości ze strony gospodarza, np. w zaproszeniu kontrahenta do restauracji. Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji (czy kawiarni) ma bowiem, bez wątpienia, na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy, (podnosi jej prestiż) a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie).

Powoływanie się Wnioskodawcy na okoliczność, że tego typu działania nie mają charakteru wytwornego, okazałego, są powszechnie stosowane, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę np. stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie "ugoszczony". Wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

W świetle powyższego, na gruncie rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na organizację spotkań z kontrahentami w restauracjach, a łączących się z nabywaniem usług gastronomicznych (zakupem posiłków) nie stanowią wydatków związanych ze zwykłym prowadzeniem działalności, lecz mają charakter reprezentacyjny. Jakkolwiek bowiem w toku odbywanych spotkań podejmowane są tematy biznesowe, to jednak wydatki te zasadniczo kształtują pozytywny wizerunek Spółki przez osoby trzecie, który, z kolei, będzie zachętą do podjęcia współpracy, zakupu jej produktów czy usług.

W tym miejscu wskazać należy, iż wybór restauracji, w tym podział zaprezentowany przez Spółkę na Zwykłe i Ekskluzywne Restauracje oraz przyjęcie przez Spółkę limitu wydatków na zakup posiłków w przedziale 50-100 złotych na osobę, nie gwarantuje, iż posiłki te nie będą nosiły znamion okazałości, wystawności, tj. reprezentacji. Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca pojmuje pojęcie "reprezentacja" przez pryzmat określonego limitu wydatków. Natomiast w celu rozważenia, czy poczęstunek ma znamiona reprezentacji, niezbędna jest jego ocena pod kątem wpływu na kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, a tym samym pod kątem oddziaływania - poprzez jego okazałość - na przychody Spółki. Wskazać bowiem należy, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy, czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Za zaliczeniem przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie przemawia również okoliczność, na którą powołuje się Spółka, iż skorzystanie z ekskluzywnej restauracji jest tutaj wynikiem okoliczności, które niejako przymuszają Spółkę - wbrew przyjętym przez nią standardowym zasadom - do poniesienia wyższych niż normalnie przez nią akceptowalnych kosztów spotkania biznesowego.

Podsumowując, wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami (klienci lub potencjalni klienci) w lokalach gastronomicznych (w restauracji), zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki ponoszone przez Spółkę na Zwykłe jak i Ekskluzywne Restauracje, jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych oraz organów podatkowych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu (wyrok NSA o sygn. I FSK 1079/09 dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie podatku od towarów i usług, wyrok o sygn. III SA/Wa 1597/09 dotyczy organizacji imprez promujących wydawanie czasopism a z kolei wyrok III SA/Wa 157/08 dotyczy organizacji imprez sportowo-rekreacyjnych, wyrok o sygn. I SA/Łd wydany został w stanie prawnym obowiązującym w 2006 r.).

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sadów administracyjnych oraz interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, tym samym nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.