IPPB5/423-813/11-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej opłat związanych z korzystaniem z oprogramowania komputerowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej opłat związanych z korzystaniem z oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką stanowiącą część międzynarodowej grupy kapitałowej. W ramach grupy kapitałowej stworzony został system komputerowy, służący obsłudze księgowej, gromadzeniu i przetwarzaniu danych oraz innym funkcjom niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania podmiotu (w zakresie rachunkowości finansowej i zarządczej). Program tworzony był globalnie dla całej grupy. Wszelkie koszty związane z jego tworzeniem i wdrożeniem ponoszone były przez spółkę matkę mającą siedzibę poza granicami Polski, która jest właścicielem wszelkich praw do programu. Program wykorzystywany jest zarówno przez wnioskodawcę jaki inne spółki należące do tej samej grupy kapitałowej. Wnioskodawca wykorzystuje program dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Z tytułu korzystania z programu Wnioskodawca zobowiązany jest dokonywać zapłaty wynagrodzenia w okresach kwartalnych. Wynagrodzenie za korzystanie z programu obliczane jest według klucza części globalnych wydatków poniesionych na stworzenie i uruchomienie programu przypadających na Wnioskodawcę, przy czym należy pamiętać, iż program jest w dalszym ciągu rozwijany (co nie umniejsza jednak jego możliwości operacyjnych - program jest w pełni zdatny do użytku już od chwili rozpoczęcia korzystania z niego), zatem wydatki te są w dalszym ciągu przez Wnioskodawcę ponoszone - co przekłada się również na wysokość poszczególnych kwartalnych wynagrodzeń. Wynagrodzenie składa się co do zasady z dwóch części: części rozwojowej i części operacyjnej, odpowiadających odpowiednio wydatkom na rozwój programu i jego funkcjonowanie, przy czym płatność dokonywana jest w całości, bez rozdzielania poszczególnych części. Warto zaznaczyć, iż każda z kwartalnych opłat przekracza kwotę 3500 PLN. Jednocześnie wymaga podkreślenia, iż poza kwartalnymi opłatami, Wnioskodawca nie ponosi żadnych innych opłat związanych z korzystaniem z oprogramowania (np. opłat instalacyjnych, wstępnych, itp.). Wnioskodawca ponosi zatem jedynie kwartalne koszty związane z korzystaniem z programu. Z założenia Wnioskodawca zakłada, że z powyższego oprogramowania będzie jeszcze korzystał kilka lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca jest zobowiązany do zaliczenia ponoszonych kosztów związanych z korzystaniem z oprogramowania komputerowego do wartości niematerialnych i prawnych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, czy też możliwe jest zaliczanie kwartalnych opłat za wykorzystywanie programu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

2. W przypadku konieczności zaliczenia ponoszonych kosztów do wartości niematerialnych i prawnych, w jaki sposób należy określić wartość początkową stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przekonaniu Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym wydatki ponoszone z tytułu korzystania z oprogramowania stanowić będą bezpośredni koszt uzyskania przychodów, a nie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wydaje się, iż jedyna możliwa kwalifikacja ponoszonych wydatków z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego do wartości niematerialnych prawnych może mieć miejsce wyłącznie w oparciu o konstrukcję licencji.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) licencje (w tym licencje na oprogramowanie komputerowe) podlegają amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały nabyte;

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez podatnika do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), najmu, dzierżawy lub leasingu.

Powyższe przesłanki nie są jeszcze wystarczające do tego, by rozpoznać konieczność zaliczania wydatków związanych z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów. Kolejną przesłankę zawierają art. 16d i art. 16f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tymi przepisami, odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać jeżeli wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej przekracza 3.500,- zł jeżeli natomiast jest równa lub niższa niż 3.500,- zł podatnik ma możliwość: amortyzowania, dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego albo zaliczenia wydatku na nabycie wartości niematerialnej i prawnej bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Kwestie ustalania wartości początkowej reguluje art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw (...). Cenę nabycia określa z kolei art. 16g ust. 3 ww. ustawy, zgodnie z którym za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania (...) wartości niematerialnej i prawnej do używania a w szczególności o koszty (...) instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych (...) oraz pomniejszoną o podatek od towarowi usług z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarowi usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarowi usług.

Wartość początkowa ma kluczowe znaczenie dla konieczności (jeżeli przekracza 3500 zł), a nawet możliwości (musi w ogóle istnieć) dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z przepisu art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym stanie faktycznym brak jest możliwości ustalenia wartości początkowej prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego. Brak jest bowiem wartości, którą można by potraktować jako wartość początkową. Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczania tylko i wyłącznie kwartalnych opłat za korzystanie z oprogramowania. Oprócz tych opłat wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłacenia jakichkolwiek innych kwot związanych z zakupem programu komputerowego lub z jego instalacją czy uruchomieniem. Tymczasem w piśmiennictwie oraz interpretacjach organów podatkowych podkreśla się, że tylko tego typu kwoty mogą (w świetle art. 16g ust. 14 w zw. z ust. 3 tej ustawy) stanowi wartość początkową licencji (jako kwota należna zbywcy powiększona o koszty instalacji i uruchomienia oprogramowania - poniesione do dnia przekazania do używania). Natomiast cyklicznie ponoszone opłaty za korzystanie z oprogramowania powinny być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca w dniu przyjęcia oprogramowania do używania nie jest wstanie określić ostatecznej kwoty jaką zapłaci za cały okres jego użytkowania. Wnioskodawca może w zasadzie w każdym momencie zrezygnować z korzystania z oprogramowania.

W opisanym stanie faktycznym możemy zatem mówić nie tylko o braku możliwości ustalenia, ale wręcz o braku sensu stricte wartości początkowej, która, jako cena nabycia, mogłaby stanowić wartość początkową, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z uwagi na powyższe kwartalne opłaty za wykorzystywanie oprogramowania komputerowego należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż prawidłowość ww. stanowiska potwierdza też praktyka interpretacyjna organów podatkowych, na przykład interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji Nr IPPB3/423-1720/08-2/AG z dnia 12 marca 2009 r.

Ad. 2

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 2 Wnioskodawca wskazał, iż ze względu na opisane powyżej okoliczności nie ma możliwości ustalenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, co w świetle dokonanych ustaleń nie jest jednak konieczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych nr 1-2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.