IPPB5/423-785/10-2/IŚ - Rozpoznanie różnic kursowych w sytuacji, gdy fakturę wystawia Oddział w walucie obcej a bezpośrednia zapłata w walucie obcej następuje na rzecz jednostki macierzystej mającej siedzibę w Szwajcarii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Oddziału przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku możliwości rozpoznania różnic kursowych w sytuacji, gdy faktura wystawiana jest przez Oddział w walucie obcej a bezpośrednia zapłata w walucie obcej następuje na rzecz jednostki macierzystej mającej siedzibę w Szwajcarii - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku możliwości rozpoznania różnic kursowych w sytuacji, gdy faktura wystawiana jest przez Oddział w walucie obcej a bezpośrednia zapłata w walucie obcej następuje na rzecz jednostki macierzystej mającej siedzibę w Szwajcarii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Koncern prowadzi działalność w zakresie produkcji oraz dystrybucji półprzewodników, mikroprocesorów, układów do motoryzacji i specjalizowanych procesów multimedialnych. NV Oddział w Szwajcarii (dalej: "NV") jest szwajcarskim oddziałem spółki NV z siedzibą w Holandii. NV zlecił spółce SA w siedzibą w Szwajcarii (dalej: "SA") świadczenie usług związanych ze wsparciem sprzedaży produktów. Zlecone usługi SA wykonuje na lokalnych rynkach poprzez swoje oddziały.

S. SA Odział w Polsce (dalej jako: "Oddział") - Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną SA (spółka macierzysta) utworzonym w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. W wykonaniu umowy pomiędzy SA a NV Oddział podejmuje na rzecz NV szereg działań, które mają na celu wsparcie sprzedaży produktów na terytorium Polski. Z tytułu świadczonych usług Oddział wystawia rzecz NV faktury w walucie obcej. Wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług jest ustalane w oparciu o wszystkie koszty ponoszone w związku ze świadczeniem usług, powiększone o odpowiedni narzut zysku.

W dniu wystawienia faktury Oddział ujmuje należność w księgach rachunkowych w złotych według odpowiedniego kursu waluty oraz rozpoznaje przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3a i 12 ust. 2 ustawy o CIT. Dochód Oddziału podlega opodatkowaniu w Polsce. SA i NV ustaliły, że płatność z tytułu faktur za usługi wykonane przez Oddział będzie dokonywana bezpośrednio na rzecz SA. Na pokrycie salda należności od NV, SA (spółka macierzysta) przekazuje Oddziałowi środki pieniężne w polskich złotych.

Wartość przekazanych środków pieniężnych odpowiada wartości należności wykazanych w księgach rachunkowych Oddziału wyrażonych w złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku otrzymania od SA środków pieniężnych w polskich złotych na pokrycie należności z tytułu wynagrodzenia za usługi świadczone na rzecz NV, udokumentowanych fakturami wystawionymi w walucie obcej, Oddział powinien rozpoznawać różnice kursowe zwiększające odpowiednio przychody lub koszty podatkowe zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 1 i art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT.

W ocenie Oddziału, pokrycie należności w walucie obcej poprzez przekazanie przez spółkę macierzystą środków pieniężnych w walucie polskiej nie powoduje powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).

Jak argumentuje Oddział, na wstępie należy zwrócić uwagę, że z prawnego punktu widzenia wyodrębnienie Oddziału w strukturze SA ma jedynie charakter organizacyjny. W szczególności Oddział nie jest samodzielną osobą prawną, odrębną od SA.

Zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), oddział stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Zgodnie z art. 88 tej ustawy, oddział podlega obowiązkowemu wpisowi do rejestru przedsiębiorców.

Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe oddziału przejawia się m.in. w obowiązku prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Wynika to z art. 90 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości.

Z punktu widzenia ustawy o CIT oddział stanowi najczęściej zakład zagranicznego podatnika (art. 4a pkt 11 ustawy), jako stała placówka, poprzez którą podmiot ten wykonuje działalność na terytorium Polski. Dochody oddziału - zakładu podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT oraz art. 7 poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania opartych na Modelowej Konwencji OECD.

W ocenie Oddziału fakt przekazania przez spółkę macierzystą środków pieniężnych nie stanowi odrębnego źródła przychodu do opodatkowania, ponieważ jest to wyłącznie przesunięcie środków w ramach struktury organizacyjnej jednego podmiotu. Fakt przekazania środków pieniężnych przez spółkę macierzystą należy dla celów rachunkowych ujmować zgodnie treścią ekonomiczną tej transakcji (art. 4 ust. 2 ustawy o rachunkowości).

Generalnie środki otrzymane na prowadzenie działalności gospodarczej przez Oddział ujmuje się zgodnie z zasadą podwójnego zapisu na odpowiednim koncie z pozycji aktywów (inwestycje krótkoterminowe - środki pieniężne) i pasywów (kapitał wydzielony). W przypadku natomiast przekazania przez SA środków pieniężnych na pokrycie należności, operacja ta będzie księgowana zgodnie z jej treścią ekonomiczną tylko po stronie aktywów poprzez zmniejszenie salda należności i zwiększenie salda środków pieniężnych.

Powyższe oznacza, że przekazanie środków pieniężnych przez SA jest z księgowego punktu widzenia równoznaczne ze spłatą należności Oddziału wobec NV. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że wartość przekazanych środków pieniężnych odpowiada wartości należności wykazanych w księgach rachunkowych Oddziału w złotych w praktyce nie powstają różnice, które mogłyby stanowić przychód lub koszt Oddziału na zasadach ogólnych lub jako różnice kursowe.

Różnica kursowa to zwiększenie lub zmniejszenie równowartości w złotych kwoty przychodów lub kosztów wyrażonych w walutach obcych, wynikające z różnicy w kursach walut pomiędzy dniem zarachowania tej kwoty a datą jej faktycznej zapłaty lub otrzymania.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody - dodatnie różnice kursowe, albo koszty uzyskania przychodów - ujemne różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają m.in. w sytuacji, gdy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Według takich samych zasad, lecz na skutek odwrotnego kierunku zmiany kursu walutowego, powstają ujemne różnice kursowe.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają m.in. w sytuacji, gdy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że różnice kursowe w rozumieniu ustawy o CIT powstają, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Przychodem należnym jest przychód zarachowany, mimo że podatnik jeszcze nie otrzymał płatności z tego tytułu. Przychodem należnym na gruncie ustawy o CIT jest przychód z działalności gospodarczej (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT), który co do zasady powstaje jeszcze przed otrzymaniem płatności (najczęściej w momencie wystawienia faktury). Moment powstania przychodu z działalności gospodarczej określa art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o CIT). Reguła ta pozostaje w zgodzie z ogólną zasadą, że przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 12 ust. 2 ustawy o CIT). Powyższe oznacza, że kursem historycznym, po którym należy wyceniać przychód należny w walucie obcej jest średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania tego przychodu zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Oddział wystawia faktury na rzecz NV w walucie obcej i w konsekwencji osiąga przychód należny w walucie obcej. W przypadku otrzymania zapłaty w walucie polskiej nie będzie natomiast spełniony drugi warunek konieczny powstania różnic kursowych.

Należy zauważyć, że w przepisach art. 15a ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, ustawodawca posłużył się sformułowaniem "wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty". Literalna wykładnia tych przepisów, która ma pierwszeństwo w analizie prawa podatkowego, jednoznacznie wskazuje, że dotyczą one wyłącznie zapłaty dokonanej w walucie obcej. Jeżeli bowiem zapłata jest dokonywana w złotych - to nie może być mowy o wartości przychodu według kursu waluty, ponieważ nie ma konieczności dokonywania przeliczenia tej wartości.

W ocenie Oddziału, do powstania różnic kursowych może dojść więc jedynie w przypadku, gdy przychód należny zostanie w walucie obcej nie tylko wyrażony lecz również otrzymany.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych:

* interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie

* z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-77/10-3/IŚ:

" (...) do powstania różnic kursowych może dojść więc jedynie w sytuacji, gdy przychód należny zostanie w walucie obcej nie tylko wyrażony, lecz również otrzymany. Tylko wówczas bowiem podatnik może uzyskać korzyść lub ponieść stratę wynikającą z zastosowania różnych kursów walut. Tymczasem w analizowanej sytuacji zapłata następuje w złotych, przy czym może ona nastąpić zarówno na konto prowadzone w złotych, jak również na konto prowadzone w euro, czego konsekwencją będzie automatyczne przewalutowanie kwoty wypłaconej w złotych na euro. W każdym jednak przypadku należy uznać, że dla Spółki nie powstają różnice kursowe w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p.";

* z dnia 2 marca 2010 r., sygn. IPPB5/423-790/09-3/IŚ;

* z dnia 29 marca 2010 r., sygn. IPPB5/423-853/09-3/IŚ;

* z dnia 22 czerwca 2009 r., sygn. IPPB5/423-182/09-4/IŚ;

* z dnia 4 marca 2009 r., sygn. IPPB5/423-269/08-4/AS: "Operacja zapłaty świadczenia pieniężnego w złotówkach na poczet zobowiązania w euro jest neutralna podatkowo, tj. nie wywołuje skutków ani po stronie kosztów uzyskania przychodu, ani po stronie przychodów. Powstałe różnice kursowe mają wyłącznie charakter rachunkowy";

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy

* z dnia 30 października 2009 r., sygn. ITPB3/423-495/09/AW:

" (...) nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeżeli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie";

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu

* z dnia 26 maja 2009 r., sygn. ILPB3/423-187/09-3/DS).

W konsekwencji należy uznać, że w analizowanym stanie faktycznym nie powstaną różnice kursowe w rozumieniu ustawy o CIT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w art. 9b ust. 3 u.p.d.o.p., sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

W sensie ekonomicznym różnice kursowe powstają na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut. W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Wyżej zdefiniowane różnice kursowe jako kategoria ekonomiczna nie zawsze jednak są różnicami kursowymi, które mogą być rozpoznawane w rachunku podatkowym. Zagadnienia związane ustalaniem różnic kursowych wg tzw. metody podatkowej, którą stosuje Wnioskodawca zostały uregulowane w ww. art. 15a u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

Innymi słowy różnice kursowe liczone wg metody podatkowej są wyodrębnione w przychodach i kosztach podatkowych - dodatnie różnice, z punktu widzenia ekonomicznego korzystne dla podatnika stanowią przychody, natomiast ujemne różnice kursowe, ekonomicznie niekorzystne są kosztem podatkowym.

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnice kursowe związane z transakcjami przychodowymi, do czego nawiązuje treść wniosku (w rozpatrywanej sprawie związane z wynagrodzeniem za świadczone usługi), powstają:

* dodatnie - jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.);

* ujemne - jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.p.).

W myśl art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p., za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiekolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 wypływa jednoznaczny wniosek, co słusznie zauważa Wnioskodawca, że w przypadku transakcji przychodowych z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli należność wyrażona jest w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie - należność wyrażona jest w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Reasumując ten wątek należy zatem stwierdzić, że jeśli chodzi o różnice kursowe związane z przychodami, które to różnice jako takie mogą być przychodem bądź kosztem uzyskania przychodów ustawodawca uzależnił możliwość ich powstania od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek:

* przychód został wyrażony w walucie obcej,

* nastąpiło zarachowanie i zapłata w walucie obcej przychodu,

* między momentem zarachowania przychodu należnego a momentem otrzymania zapłaty wystąpiły różne kursy walut.

Przy spełnieniu wyżej określonych warunków - dla poprawnego wyliczenia wartości podstawy opodatkowania, należy więc ująć w księgach różnicę pomiędzy wartością tego przychodu wyliczoną przy zastosowaniu kursu średniego NBP a wartością wyliczoną wg faktycznie zastosowanego kursu waluty - z odpowiednich dni.

W rozpatrywanej sprawie dla określenia obowiązku podatkowego z tytułu różnic na okoliczność transakcji opisanych we wniosku przesądzające znaczenie ma jednak status Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski, a w szczególności gdzie dochody podlegają opodatkowaniu, regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

W przedstawionym stanie faktycznym, zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej: konwencja polsko-szwajcarska).

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu.

W świetle uregulowań art. 5 konwencji polsko-szwajcarskiej, "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Również zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bezsprzecznie wynika, że Oddział stanowi zakład w rozumieniu konwencji polsko-szwajcarskiej.

W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, iż utworzenie na terytorium danego państwa zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce Oddział - jak słusznie podnosi to sam Wnioskodawca - nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki macierzystej SA w siedzibą w Szwajcarii, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. Oddział spółki zagranicznej nie ma bytu niezależnego od spółki, której część stanowi - jest niejako "częścią składową" przedsiębiorstwa zagranicznego na terenie Polski. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc dochodami tej Spółki. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika również, że w ramach międzynarodowego koncernu S ustalono, że Szwajcarska Spółka SA będzie świadczyła poprzez swój Oddział w Polsce usługi na terytorium Polski, mające na celu wsparcie sprzedaży produktów Oddziału szwajcarskiego (NV) holenderskiej spółki należącej do tego koncernu. Przy rozliczeniach finansowych z tytułu przedmiotowych usług przyjęto rozwiązanie, że Oddział w Polsce za świadczone usługi wystawia faktury w walucie obcej, natomiast zapłata za te usługi - również w walucie obcej - przekazywana jest bezpośrednio do spółki macierzystej tego Oddziału, tj. do SA w Szwajcarii, która następnie przekazuje Oddziałowi środki pieniężne w polskich złotych w równowartości należności wykazanych w księgach rachunkowych Oddziału (na pokrycie salda należności od NV).

Odnosząc zatem stan faktyczny sprawy do wyżej przedstawionych rozwiązań prawnych należy stwierdzić - wbrew temu jak mylnie uważa Wnioskodawca - że w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są ustawowe przesłanki do ustalenia przez Wnioskodawcę różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, a w szczególności należy uznać, że w ramach tego samego podmiotu przychód należny wyrażony został w walucie obcej i zapłatę otrzymano w walucie obcej. Zdaniem tutejszego Organu, dla ustalenia podatkowych różnic kursowych nie ma znaczenia w rozpatrywanej sprawie, że zapłata dokonywana jest bezpośrednio do spółki macierzystej, bowiem - jak już podniesiono wyżej - Oddział w Polsce i spółka szwajcarska nie są odrębnymi podmiotami dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Skoro Oddział spółki szwajcarskiej nie jest odrębnym od tej spółki podmiotem, to rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą położoną w Szwajcarii, a jej Oddziałem w Polsce z tytułu zapłaty za omawiane usługi świadczone w Polsce winny odzwierciedlać dla Oddziału rzeczywiste skutki finansowe związane z tymi usługami, skutki ekwiwalentne, a więc takie, które uwzględniają również różnicę pomiędzy zarachowanym przychodem należnym (wyliczonym po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu - art. 15a ust. 6 u.p.d.o.p. w zw. z art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p.) a przychodem otrzymanym (wyliczonym po kursie faktycznie zastosowanym z dnia otrzymania zapłaty od NV - art. 15a ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.p.).

Należy zwrócić uwagę, że przedmiotem rozpatrywanej sprawy nie są różnice kursowe związane z samymi rozliczeniami wewnętrznymi jako takimi pomiędzy spółką macierzystą a jej Oddziałem w Polsce z tytułu ich wzajemnych należności/zobowiązań, lecz różnice kursowe związane z usługami świadczonymi przez Oddział w Polsce na rzecz odrębnego podmiotu.

Tutejszy Organ nie widzi zatem uzasadnienia do tego, aby przyjęty sposób rozliczeń prowadził w istocie do "przechwytywana" wyżej wspomnianej różnicy przez spółkę macierzystą - Spółka szwajcarska przekazuje bowiem do Oddziału zapłatę za wykonane usługi w równowartości zarachowanego przychodu należnego. W rezultacie taki sposób rozliczenia skutkuje ustaleniem niewłaściwej podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca podnosi, że "Fakt przekazania środków pieniężnych przez spółkę macierzystą należy dla celów rachunkowych ujmować zgodnie treścią ekonomiczną tej transakcji (art. 4 ust. 2 ustawy o rachunkowości)". Wskazać w tym miejscu należy, iż wprawdzie w określonych przypadkach niektóre rozwiązania przyjęte w rachunkowości przekładają się wprost na rachunek podatkowy, to jednak prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa a ustawa o rachunkowości nie jest podatkotwórcza. Potwierdzeniem na to jest chociażby art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., w którym ustawodawca wprost wskazuje, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, ale w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy co do braku możliwości rozpoznania różnic kursowych w przedstawionym stanie faktycznym uznaje się więc za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.