IPPB5/423-781/10-5/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie niewystąpienia przychodu w sytuacji dokonania korekty błędnie zastosowanej stawki VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 listopada 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie niewystąpienia przychodu w sytuacji dokonania korekty błędnie zastosowanej stawki VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako "Spółka") jest jednym z wiodących operatorów kin w Polsce. W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje m.in. usług projekcji filmów, usługi gastronomiczne, usługi najmu oraz usługi reklamowe.

W związku z prowadzeniem zróżnicowanej działalności gospodarczej pojawiły się wątpliwości odnośnie poprawności klasyfikacji statystycznej oraz stosowanej stawki VAT w odniesieniu do niektórych usług. W związku z tym Spółka wystąpiła o interpretację statystyczną do Ośrodka Klasyfikacyjnego w Łodzi, który potwierdził wątpliwości Spółki co do prawidłowości zaklasyfikowania sprzedaży niektórych usług zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293), Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 89, poz. 844) oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 1997 r. Nr 44, poz. 264). W uzyskanej interpretacji statystycznej Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi potwierdził, iż dotychczasowa klasyfikacja niektórych usług dla celów PKWiU była nieprawidłowa, w wyniku czego w okresie od grudnia 2004 do chwili obecnej Spółka zastosowała błędną stawkę VAT do sprzedaży tych usług (tj. stawki podstawowej w wysokości 22% zamiast stawki 7%).

W związku z powyższym, na podstawie uzyskanej klasyfikacji statystycznej Spółka zamierza dokonać korekty swoich rozliczeń w podatku od towarów i usług za powyższe okresy w odniesieniu do których usługi świadczone przez Spółkę zgodnie z uzyskaną klasyfikacją powinny podlegać stawce 7% (a nie dotychczas stosowanej przez Spółkę stawce 22%). Korekta ta będzie polegać na zmianie błędnie zastosowanej 22% podstawowej stawki VAT na stawkę 7%. W wyniku tego w skorygowanych deklaracjach VAT-7 Spółka wykaże zmniejszenie kwoty VAT należnego za dane okresy rozliczeniowe.

W większości okresów podlegających korekcie Spółka wykazywała nadwyżkę VAT naliczonego nad VAT należnym, podlegającą przeniesieniu na następny okres rozliczeniowy bądź zwrotowi na jej rachunek bankowy. W takich sytuacjach, zgodnie z przepisami Ustawy o podatku od towarów i usług Spółka planuje złożyć korekty deklaracji podatkowych VAT-7 za okres od grudnia 2004 do obecnie, a następnie dokonanie zmniejszenia kwoty podatku należnego w danych okresach rozliczeniowych, co w efekcie doprowadzi w zdecydowanej większości do zwiększenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w stosunku do kwoty nadwyżki jaka została wykazana dotychczas. Spółka planuje, iż w miesiącach, w których wystąpi zwiększenie kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, dokona jej przeniesienia do następnych okresów rozliczeniowych, a o zwrot powstałej nadwyżki w tych okresach w terminie 60-dniowym planuje wystąpić w bieżącej deklaracji VAT-7 sporządzanej w momencie składania korekt deklaracji za wcześniejsze okresy rozliczeniowe bądź w skorygowanej deklaracji VAT-7 za niektóre wcześniejsze okresy rozliczeniowe objęte korektą, w których Spółka wykazywała nadwyżkę VAT należnego nad naliczonym podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego.

Ponadto, w niektórych okresach podlegających korekcie Spółka wykazywała nadwyżkę VAT należnego nad podatkiem VAT naliczonym podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego. W tych sytuacjach korekta spowoduje zmniejszenie kwoty nadwyżki VAT należnego nad naliczonym do zapłaty do urzędu skarbowego i Spółka złoży wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za okresy, w których sytuacja taka nastąpi.

W konsekwencji w wyniku dokonanych korekt w związku ze zmniejszeniem kwoty podatku należnego w danych okresach rozliczeniowych Spółka spodziewa się w przyszłości otrzymania od organów podatkowych zwrotu podatku VAT w wyniku:

* tzw. zwrotu bezpośredniego na rachunek bankowy Spółki wykazany w deklaracji podatkowej VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy (zawierający zarówno kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z bieżących rozliczeń, jak i kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z poprzednich okresów rozliczeniowych wynikającej ze złożonych korekt deklaracji podatkowych VAT-7);

* kwoty nadpłaty w podatku od towarów i usług odpowiadającej różnicy pomiędzy nadwyżką VAT należnego nad VAT naliczonym, jaka została dotychczas wykazana w deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy a nadwyżką VAT należnego nad VAT naliczonym, jaka zostanie wykazana w skorygowanych deklaracjach VAT-7 - w odniesieniu do tych przypadków, w których Spółka za dany okres rozliczeniowy wykazywała nadwyżkę podatku VAT należnego nad VAT naliczonym (tj. podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego).

Spółka dokonuje sprzedaży powyższych usług (których dotyczyć będzie korekta) klientom indywidualnym (tj. osobom fizycznym) i rejestruje powyższą sprzedaż za pomocą kas fiskalnych. Ceną należną za powyższe usługi jest cena brutto, tj. cena uwzględniająca podatek od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy o cenach z dnia 5 lipca 2001 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) cena to "wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym". W związku z tym nie ma podstaw, aby Spółka dokonała zwrotu nadpłaconego podatku VAT (wynikającego z błędnie zastosowanej stawki 22%) klientom indywidualnym (co więcej, zwrot taki nie byłby możliwy, ponieważ Spółka nie jest w stanie zidentyfikować, kto był nabywcą usługi).

Spółka stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT nie zaliczała podatku VAT należnego zadeklarowanego z tytułu sprzedaży powyższych usług do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6 i art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy CIT. zwrot podatku, który w wyniku dokonania korekty niesłusznie zadeklarowanego VAT należnego (zmiana błędnie zastosowanej 22% stawki VAT na prawidłową 7% stawkę w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym usług) Spółka otrzyma od organów podatkowych będzie neutralny dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, tj. czy otrzymane w wyniku tej korekty przez Spółkę następujące kwoty:

* tzw. zwrotu bezpośredniego na rachunek bankowy Spółki wykazany w deklaracji podatkowej VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy (zawierający zarówno kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z bieżących rozliczeń, jak i kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z poprzednich okresów rozliczeniowych wynikającej ze złożonych korekt deklaracji podatkowych VAT-7);

* kwoty nadpłaty w podatku od towarów i usług odpowiadającej różnicy pomiędzy nadwyżką VAT należnego nad VAT naliczonym, jaka została dotychczas wykazana w deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy a nadwyżką VAT należnego nad VAT naliczonym, jaka zostanie wykazaną w skorygowanych deklaracjach VAT-7 - w odniesieniu do tych przypadków, w których Spółka za dany okres rozliczeniowy wykazywała nadwyżkę podatku VAT należnego nad VAT naliczonym (tj. podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego);

- nie będą stanowiły przychodu podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot podatku, który w wyniku dokonania korekty niesłusznie zadeklarowanego VAT należnego (zmiana błędnie zastosowanej 22% stawki VAT na prawidłową 7% stawkę w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym usług) Spółka otrzyma od organów podatkowych (w sposób opisany powyżej) będzie neutralny dla celów podatku dochodowego os osób prawnych i nie będzie skutkował powstaniem przychodu podatkowego.

Zgodnie z ogólną zasadą przyjętą w Ustawie CIT podatek od towarów i usług powinien być co do zasady neutralny dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w odpowiednich przepisach Ustawy CIT (powinien on być co do zasady rozliczany poza systemem rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych). Przede wszystkim powyższą zasadę wyraża art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy CIT, zgodnie z którym nie zalicza się do przychodów podatkowych należnego podatku od towarów i usług. Wobec tak sformułowanej regulacji, skoro podatek należny VAT nie stanowi przychodu podatkowego, zdaniem Spółki nie ma również żadnych podstaw do stwierdzenia, jakoby jego korekta miała wpływ na wysokości przychodów podatkowych - jeżeli podatek od towarów i usług nie jest zaliczany do przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, oczywiste jest, że jego późniejsza korekta nie może tych przychodów podatkowych pomniejszać lub podwyższać (nie ma więc ona wpływu na przychody). Oznacza to, że bez względu na wysokość ustalania/określania podatku VAT należnego, podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych pozostaje bez zmian.

Przyjęcie zasady, że korekta stawki VAT powinna wpływać na przychody podatkowe Spółki prowadziłaby do absurdalnego wniosku, że w przypadku gdyby w wyniku takiej korekty Spółka określiła dodatkowy podatek VAT należny, wówczas jako że cena uzgodniona z klientem to cena brutto, zobowiązana byłaby ona do obniżenia swoich przychodów podatkowych. W tej sytuacji, przy niezmienionych składnikach wartości sprzedaży netto, aby zachować neutralność podatku VAT na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, należny podatek od towarów i usług. który nie został wykazany przez podatnika, stałby się dla niego kosztem uzyskania przychodów, co z kolei nie znajduje żadnych podstaw w przepisach Ustawy CIT.

Sytuacje, w których podatek VAT stanowi przychód podatkowy zostały specyficznie uregulowane w Ustawie CIT, a mianowicie:

Żadna z powyższych sytuacji nie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę (przede wszystkim obie sytuacje odnoszą się do korekty podatku naliczonego od towarów i usług).

Ponadto, na podstawie z art. 12 ust. 4 pkt 6 Ustawy CIT zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty stanowiące dochody budżetu państwa albo budżetów Jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów także nie stanowi przychodów podatkowych.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że jeżeli podatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to jego zwrot nie stanowi przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie zaliczała należnego podatku VAT od usług, dla których zastosowała nieprawidłowo 22% stawkę VAT do kosztów uzyskania przychodów, co jest zgodne z ogólną zasadą neutralności podatku VAT w podatku dochodowym od osób prawnych oraz regulacją wyrażoną w wyżej powołanym art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT.

Skoro więc zgodnie z art. art. 12 ust. 4 pkt 6 Ustawy CIT zwrócone podatki, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów nie stanowią przychodów podatkowych, a bez wątpienia kwota zwrotu, jaką Spółka otrzyma od organów podatkowych w wyniku dokonanej korekty stanowi w praktyce zwrot kwoty pieniężnej zadeklarowanego podatku od towarów i usług, który nie był zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, kwota ta nie będzie stanowić dla. Spółki przychodu podatkowego.

Ponadto, stanowisko Spółki potwierdza także regulacja art. 12 ust. 4 pkt 10 Ustawy CIT, zgodnie z którą zwrócona, na podstawie odrębnych przepisów, różnica podatku od towarów i usług nie stanowi przychodu podatkowego.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy należy wskazać w szczególności następujące interpretacje prawa podatkowego:

* W interpretacji z dnia 3 grudnia 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-538/09-2/MB) czytamy: "W sytuacji gdy zastosowało nieprawidłowe stawki podatku należnego VAT, a następnie skorzysta z prawa do dokonania korekty złożonych deklaracji VAT, nie będzie to miało wpływu na wysokość przychodu z tej sprzedaży dla celów podatku dochodowego os osób prawnych".

* W interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2010 r. znak wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-983/09-2/JG) podkreślono, że "podatek od towarów i usług jest z zasady neutralny w podatku dochodowym, tj. nie wywołuje w nim skutków podatkowych", a następnie, że "skoro Spółka nie ujęta w koszty uzyskania przychodów (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) zapłaconego uprzednio należnego podatku od towarów i usług, nie ma obowiązku zwróconego przez właściwy organ podatkowy nadpłaconego podatku od towarów i usług zaliczyć do przychodów podatkowych."

* W interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2009 r. (sygnatura ILPB3/423-843/09-6/AO) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu " wskazano, iż "stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Treść przytoczonego powyżej przepisu jednoznacznie wskazuje, że jeśli podatek nie jest zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to jego zwrot nie stanowi przychodu."

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 24 maja 2010 r., znak: ILPB3/423-191/10-2JMC, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, iż "w takiej części, w jakiej wcześniej podatek od towarów i usług zaliczono do kosztów uzyskania przychodów, otrzymane jego kwoty będą stanowiły przychód podatkowy i ograniczenie wynikające z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania." Na podstawie powyższej interpretacji, a contrario należy stwierdzić, iż w części niezaliczonej uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, otrzymane kwoty podatku od towarów i usług będą podlegały ograniczeniu przewidzianemu w art. 12 ust. 4 pkt 6 Ustawy CIT.

Jak wynika z powyższych interpretacji, zwrot podatku od towarów i usług, niezaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, nie będzie stanowił przychodu Spółki w rozumieniu Ustawy CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy zwrot podatku, który w wyniku dokonania korekty niesłusznie zadeklarowanego VAT należnego (zmiana błędnie zastosowanej 22% stawki VAT na prawidłową 7% stawkę w odniesieniu do opisanych w stanie faktycznym usług) Spółka otrzyma od organów podatkowych będzie neutralny dla celów podatku dochodowego os osób prawnych i nie będzie skutkował powstaniem przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Należny podatek od towarów i usług nie stanowi przychodu w rozumieniu podatku dochodowego a decyduje o tym treść art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 541, poz. 654, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"). Podobnie zwrot podatku od towarów i usług również nie stanowi przychodu w rozumieniu podatku dochodowego, jeżeli uprzednio podatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Treść powyższych przepisów (art. 12 ust. 4 pkt 9 i art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT) wskazuje zatem, że kwota niesłusznie wykazanego należnego podatku od towarów i usług, nie może stanowić przychodu w rozumieniu podatku dochodowego.

W kontekście powyższego należy jednak zwrócić uwagę, że niesłuszne wykazanie przez Spółkę kwot podatku należnego i w konsekwencji złożenie korekt deklaracji VAT-7 w tym zakresie spowoduje wystąpienie nadpłaty w podatku od towarów i usług albo nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Natomiast kwoty, które Spółka otrzyma w ramach zwrotu z urzędu skarbowego w związku ze stwierdzeniem nadpłaty albo zwrotem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie są objęte regulacją powołanych wyżej przepisów (art. 12 ust. 4 pkt 9 i art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT). Kwoty te wprawdzie pierwotnie zostały rozpoznane jako należny podatek od towarów i usług (w takim charakterze ujęto je w deklaracji VAT-7), jednak wynikało to z błędnego zastosowania stawki podatkowej 22%, zamiast stawki 7%. Oznacza to, że wartość iloczynu podstawy opodatkowania i różnicy między stawką 22% a 7% faktycznie nie stanowiły podatku należnego (uznanie za prawidłowe stanowiska Spółki odnośnie zastosowania stawki 7% do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży prowadzonych przez Wnioskodawcę usług potwierdza tę konstatację, skoro jego konsekwencją jest rozpoznanie podatku należnego w mniejszej wartości). Powyższe prowadzi do wniosku, że skoro przepisy stanowiące o wykluczeniu z kategorii przychodów nie dotyczą opisanej sytuacji, to otrzymanie przez Spółkę zwrotu przedmiotowej nadpłaty (nadwyżki) w podatku od towarów i usług zrodzi po stronie Spółki konieczność rozpoznania przychodu w podatku dochodowym. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze. Jednocześnie będzie to przychód związany z działalnością gospodarczą a za takie uważa się zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT przychody należne, choćby nie były faktycznie otrzymane. O tym, że uzyskane kwoty zwrotu będą stanowiły kwoty należne rozstrzyga fakt, iż Spółka dokonuje sprzedaży powyższych usług (których dotyczyć będzie korekta) klientom indywidualnym (tj. osobom fizycznym) i rejestruje powyższą sprzedaż za pomocą kas fiskalnych. Ceną należną za powyższe usługi jest cena brutto, tj. cena uwzględniająca podatek od towarów i usług. W związku z tym Spółka nie dokona zwrotu nadpłaconego podatku VAT (wynikającego z błędnie zastosowanej stawki 22%) klientom indywidualnym (co więcej, zwrot taki nie byłby możliwy, ponieważ Spółka nie jest w stanie zidentyfikować, kto był nabywcą usługi).

W przywołanym zdarzeniu przyszłym dochodzi zatem do sytuacji, w której w wyniku dokonanej korekty stawki podatku przez Wnioskodawcę prowadzącego sprzedaż klientom indywidualnym, korekta stawki podatku VAT spowoduje zmianę wartości sprzedaży netto dla celów VAT, a w rezultacie spowoduje zmianę wartości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem uzyskanie przez Spółkę zwrotu nadpłaty (nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym) wynikającej z wcześniejszego zawyżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług (zamiast stawki 7% zastosowano stawkę 22%) wiąże się z koniecznością rozpoznania przychodu w podatku dochodowym.

Końcowo, odnosząc się jeszcze do przywołanych w treści wniosku interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego, tutejszy Organ stwierdza, iż stan faktyczny, którego dotyczą powołane rozstrzygnięcia jest inny niż w sprawie przedstawionej przez Spółkę - stąd takie interpretacje jako nie stanowiące źródła powszechnie obowiązującego prawa nie mogą bezpośrednio rzutować na stanowisko zajęte przez Organ w niniejszej sprawie a dotyczącej Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.