IPPB5/423-770/09-2/JC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie i poza siedzibą spółki.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-770/09-2/JC Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie i poza siedzibą spółki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

1.

w części dotyczącej wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

2.

w części dotyczącej wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe,

3.

w części dotyczącej wydatków związanych ze szkoleniem, konferencją, seminarium - jest prawidłowe,

4.

w części dotyczącej działań promocyjno-marketingowych - jest nieprawidłowe,

5.

w części dotyczącej spotkań wewnętrznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych takich jak woda, herbata, kawa, soki, napoje bezalkoholowe, słodycze i inne drobne przekąski oraz usług gastronomicznych spółek cateringowych lub restauracji. Powyższe wydatki związane są z następującymi obszarami aktywności Spółki.

1. Po pierwsze, wymienione przykładowo powyżej wydatki związane są z działalnością Spółki jako odrębnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w Polsce, polegającą w szczególności na świadczeniu usług konsultacji IT i obsługi technicznej, a także usług wdrożeniowych.

W zakresie prowadzonej działalności, ukierunkowanej na maksymalizację zysku, Spółka zarówno utrzymuje kontakty handlowe z wieloma podmiotami aktualnie korzystającymi z usług Spółki, jak również inicjuje kontakty z potencjalnymi nowymi klientami, m.in. aranżując indywidualne spotkania z ich przedstawicielami. Przedmiotowe indywidualne spotkania zawsze mają charakter biznesowy - w ich trakcie omawiane są kwestie dotyczące współpracy Spółki z danym kontrahentem, przykładowo, aktualna oferta handlowa, indywidualne warunki sprzedaży usług, szczegółowe postanowienia umów zawieranych z kontrahentami itp. Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki albo w lokalu prowadzonym przez podmiot trzeci, np. w restauracji.

Ponadto, Spółka organizuje szkolenia, prezentacje, konferencje i inne podobne spotkania, których tematyka dotyczy usług oferowanych przez Spółkę i ukierunkowanych, co do zasady, na wspieranie sprzedaży Spółki. W trakcie takich zebrań Spółka przedstawia m.in. aktualną ofertę handlową, prezentuje nowości w zakresie oferowanych usług, warunki finansowe ewentualnej współpracy itp.

W przypadku, kiedy indywidualne spotkanie bądź szkolenie, konferencja, seminarium lub podobne spotkanie ma miejsce w siedzibie Spółki, przybywającym na spotkanie proponowany jest poczęstunek, w szczególności w postaci słodyczy lub innych przekąsek oraz napojów takich jak woda, kawa, herbata, sok czy napój bezalkoholowy. Przeznaczone na ten cel artykuły spożywcze, co do zasady, są nabywane, przechowywane i udostępnianie gościom przez departament odpowiedzialny za obsługę sekretariatu Spółki, względnie dostarczane są przez firmę cateringową.

Jeżeli indywidualne spotkanie odbywa się w lokalu zewnętrznym, przedstawiciel Spółki jako zapraszający danego kontrahenta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pokrywa wydatki związane z konsumpcją podczas spotkania. Wielkość i wartość tej konsumpcji nie wykracza poza zwyczajowo przyjęte normy. Posiłki, co do zasady, zamawiane są z aktualnej karty dań restauracji.

W przypadku organizacji wyżej wymienionych szkoleń, seminariów, konferencji i innych podobnych spotkań poza siedzibą Spółki, Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki związane z wynajmem pomieszczeń, zapewnieniem obsługi technicznej zebrania, materiałami informacyjnymi i promocyjnymi, a także usługami cateringowymi i innymi kosztami dodatkowymi. Przy czym nabywane przez Spółkę usługi cateringowe dla celów organizacji szkoleń, prezentacji, seminariów, konferencji i innych podobnych zebrań dotyczą standardowo przyjętego poczęstunku uczestników, znajdującego się w aktualnej ofercie firmy cateringowej.

Wszelkie wydatki związane z nabyciem tak określonych artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych udokumentowane są fakturą wystawionym na rzecz Spółki, względnie paragonem opisanym następnie we właściwy sposób.

2. Obok omawianych wydatków związanych z działalnością Spółki jako samodzielnego podmiotu oferującego własne usługi, Spółka prowadzi na polskim rynku działalność promocyjno-marketingową, mającą na celu zwiększenie sprzedaży marki M. na podstawie umowy zawartej z X. oraz umowy zawartej z Y.

W świetle powołanych wyżej umów Spółka zobowiązana jest do prowadzenia działań promocyjno-marketingowych skierowanych do użytkowników i potencjalnych użytkowników marki M.

Spółka w ramach omawianych umów z X i Y. zobowiązana jest przede wszystkim do pozyskiwania umów lub zamówień na terytorium Polski na produkty marki M., tworząc i rozwijając popyt na nie wśród polskich odbiorców.

Działania wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonych dla X i Y usług polegają również na działaniach jako konsultant przy rozpowszechnianiu informacji zarówno do jak i od klientów; świadczeniu usług doradczych oraz komentarzy na temat rozwoju wydarzeń na terytorium Polski mających wpływ na przemysł oprogramowania, włącznie z analizami popytu oraz konkurencji; działaniach polegających na rozważaniu oraz badaniu nowych możliwości dla produktów marki M. oraz świadczeniu innych marketingowych usług eksperckich.

Przy czym na podstawie wyżej wymienionych umów z X i Y Spółka zobowiązana jest ponosić wszelkie wydatki związane z reprezentowaniem X i Y.

W celu realizacji obowiązków wynikających z umów zawartych z X i Y Spółka zobowiązana jest do organizacji spotkań biznesowych z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami, analogicznie jak w przypadku działalności we własnym imieniu i na własną rzecz. W tym zakresie Spółka zobowiązana jest organizować spotkania z klientami lub potencjalnymi klientami we własnej siedzibie lub lokalu zewnętrznym, ponosząc wydatki związane ze zwyczajowym poczęstunkiem gości wodą, kawą, herbatą, sokami, napojami bezalkoholowymi, słodyczami lub innymi drobnymi przekąskami albo pokrywając koszt standardowego posiłku w restauracji.

Podsumowując, ponoszone przez Spółkę wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne są niezbędne dla realizacji zobowiązań Spółki wynikających z łączących ją z X i Y umów. Jednocześnie, z uwagi na metodologię kalkulacji wynagrodzenia Spółki za świadczone przez nią na rzecz X i Y usługi, powyższe działania wpływają na poziom przychodów Spółki. Spółka z tytułu wykonywania czynności określonych w umowach łączących ją z X i Y wynagradzana jest bowiem w postaci prowizji z tytułu prowadzonej działalności agencyjnej w formie określonego procentu wartości sprzedaży produktów X i Y na terytorium Polski.

3. Wreszcie, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych lub usług gastronomicznych w związku z wewnętrznymi spotkaniami pracowników Spółki i osób z nią współpracujących. Podczas tychże spotkań, organizowanych w siedzibie Spółki bądź w lokalach zewnętrznych omawiane są bieżące sprawy Spółki, wyniki finansowe, strategia rozwoju i ekspansji Spółki, aktualne problemy związane z prowadzoną działalnością itp. Zadaniem tychże spotkań jest efektywna merytoryczna dyskusja na temat prowadzonej działalności gospodarczej i jej wyników, nie jest natomiast ich celem integracja pracowników i osób współpracujących ze Spółką.

Jednocześnie, Spółka wskazuje, iż przedmiotowe wydatki nie są finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki, zaprezentowane w stanie faktycznym, nie stanowią wydatków na reprezentację, wyłączonych z katalogu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P. i w konsekwencji stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki ponoszone przez nią wydatki zdefiniowane w stanie faktycznym nie stanowią wydatków na reprezentację a Spółka uprawniona jest do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 U.P.D.O.P. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 U.P.D.O.P.

W przepisie zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P. ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W ocenie Spółki wydatki na artykuły i usługi gastronomiczne ponoszone w związku z organizacją zarówno indywidualnych spotkań z klientami lub potencjalnymi klientami Spółki, jak i szkoleń, seminariów, konferencji itp. spełniają wszelkie przesłanki niezbędne w celu uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te są faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą jak również są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a także są właściwie udokumentowane wystawioną na rzecz Spółki fakturą względnie paragonem opisanym następnie we właściwy sposób. Wydatki te zdaniem Spółki nie zostały również wskazane w art. 16 ust. 1 U.P.D.O.P. stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, w szczególności nie stanowią one wydatków na cele reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P.

Zdaniem Spółki, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P. nie wszystkie wydatki związane z kontaktami z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami mogą być uznane automatycznie za wydatki, które podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Powyższe prowadziłoby zdaniem Spółki do rozszerzenia katalogu wydatków wyłączanych z kosztów uzyskania przychodów. Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji ma natomiast charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. W konsekwencji, przepis zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P. powinien być interpretowany ściśle.

W ocenie Spółki kosztów uzyskania przychodów nie mogą stanowić jedynie te wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne, które spełniają przesłanki zakwalifikowania do wydatków na reprezentację. Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, ma zdaniem Spółki charakter wyliczenia przykładowego. Spółka pragnie wskazać, iż powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych. W szczególności Spółka chciałaby odnieść się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r., w którym WSA stwierdził, iż:

"wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny".

Podobny pogląd zaprezentował WSA w Warszawie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r.:

"nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

Spółka pragnie zauważyć, iż U.P.D.O.P. nie definiuje pojęcia reprezentacji. Przedmiotowej definicji nie zawierają również inne ustawy podatkowe ani akty wykonawcze do nich. W konsekwencji, w celu ustalenia znaczenia pojęcia "reprezentacji" powołanego w art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P. w ocenie Spółki należy sięgnąć do jego definicji słownikowej. Zgodnie z definicją słownikową ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), termin "reprezentacja" oznacza, "okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Jednocześnie, termin "okazały" w świetle definicji słownikowej oznacza "wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność przepych, wspaniałość". Natomiast termin "wystawny" definiowany jest jako "świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty".

Pomocna w zakresie ustalenia znaczenia pojęcia "reprezentacja" jest również jego etymologia - łacińskie słowo representatio oznacza wizerunek.

Również zdaniem WSA w Warszawie reprezentacja musi być związana z "zaprezentowaniem podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

Spółka stoi na stanowisku, iż ponoszone przez nią wydatki opisane w stanie faktycznym nie mają określonego powyżej charakteru reprezentacyjnego.

Spółka podziela pogląd wyrażony przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2009 r., iż:

",decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji, ma charakter spotkania".

Dla prawidłowej kwalifikacji będących przedmiotem niniejszego zapytania wydatków jako wydatków na reprezentację niestanowiących kosztów uzyskania przychodów albo jako kosztów uzyskania przychodów decydujące znaczenie ma ich charakter. Kluczowym jest, zdaniem Spółki, ustalenie celu ich poniesienia oraz wynikających z tego ewentualnych korzyści. Poniesienie wydatków na artykuły spożywcze typu woda, herbata, kawa, soki, napoje bezalkoholowe, słodycze czy inny drobny poczęstunek dla gości Spółki będących jej kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, tak w ramach spotkań indywidualnych, jak również szkoleń, konferencji, seminariów itp. organizowanych dla grup klientów i potencjalnych klientów Spółki, powinno być rozpatrywane w kontekście celu spotkania, jakim jest pozyskanie nowych klientów oraz utrzymywanie i zacieśnienie współpracy z dotychczasowymi kooperantami. Istotnym jest, iż podczas przedmiotowych spotkań mogą zostać ustalone zasady dalszej współpracy z kontrahentem lub zawarte nowe kontrakty handlowe generujące przychody dla Spółki. W konsekwencji, w ocenie Spółki wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne jako niestanowiące celu omawianych spotkań nie powinny być kwalifikowane jako wydatki na reprezentację wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 lutego 2008 r. wskazując, iż:

"(...) wydatki na usługi cateringowe niewykraczające poza główny cel spotkania i niemające charakteru reprezentacji są związane z głównym celem spotkania i tym samym są kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 U.P.D.O.P.".

Spółka pragnie również podkreślić, iż organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami oraz poniesienie wydatków na artykuły spożywcze lub usługi gastronomiczne nie jest motywowane chęcią zaimponowania rozmówcy okazałością czy wystawnością i nie zmierza do kreowania lub utrwalania przesadnego standardu Spółki czy uwypuklania jej ponadprzeciętnej zasobności ani też wywołania jak najlepszego wrażania w sprawach pozamerytorycznych.

Spotkania z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami nie są bowiem ani okazałe, ani wystawne.

W przypadku spotkań w siedzibie Spółki, zarówno indywidualnych, jak i grupowych poczęstunek stanowią niewyszukane napoje i drobne przekąski.

W przypadku indywidualnych spotkań poza siedzibą Spółki ich uczestnicy zamawiają dania z aktualnego menu danej restauracji.

Dla celów grupowych spotkań poza siedzibą Spółki zamawiane są usługi gastronomiczne firm cateringowych wg aktualnej, dostępnej na bieżąco oferty i nie ma miejsca indywidualizacja zamawianych usług zarówno z punktu widzenia Spółki jako odbiorcy tych usług, jak i uczestników spotkań jako konsumentów zakupionych artykułów spożywczych.

W ocenie Spółki reprezentacyjny charakter nosiłyby wydatki na wytworny obiad czy okazałą kolację, w szczególności przygotowywane na indywidualne zamówienie Spółki bądź uwzględniające wyszukane gusta poszczególnych uczestników spotkań. Cechy tej nie mają natomiast wydatki ponoszone przez Spółkę, zaprezentowane w stanie faktycznym.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż omawiane wydatki nie są ponoszone z zamiarem stworzenia oczekiwanego wizerunku w celu ułatwienia zawarcia kontraktu. O rozpoczęciu lub kontynuowaniu współpracy przez Spółkę z danym podmiotem nie decyduje poczęstunek lub zamówiony z menu restauracji posiłek, lecz warunki oferty handlowej Spółki. Cel i osnowa spotkań biznesowych koncentrują się na merytorycznych warunkach współpracy. Ponadto, drugorzędny wpływ poczęstunku na odbiór oferty Spółki wynika z powszechności praktyki jego oferowania. Finalnie, Spółka pragnie wskazać, iż w jej ocenie tę samą kwalifikację wydatków jako stanowiących koszty uzyskania przychodów należy stosować zarówno w odniesieniu do wydatków na artykuły spożywcze i catering podczas spotkań odbywających się w siedzibie Spółki, jak i wydatków na usługi gastronomiczne w lokalach zewnętrznych. Zdaniem Spółki brak jest podstaw dla odmiennego traktowania powyższych wydatków. Spółka zaznacza, iż w obydwu sytuacjach motyw organizacji spotkania pozostaje ten sam - omówienie zasad współpracy natomiast miejsce spotkania ma znaczenie drugorzędne. Niekiedy przygotowanie spotkania w odpowiadającym obydwu stronom terminie w siedzibie Spółki nie jest możliwe, między innymi z uwagi na ograniczoną liczbę sal konferencyjnych przy jednoczesnym natężeniu spotkań. Dodatkowo, kierując się dobrymi manierami, Spółka pozostawia niekiedy wybór miejsca spotkania, tj. siedziby Spółki, siedziby klienta lub restauracji, klientowi lub potencjalnemu klientowi. Ten natomiast, z różnych pobudek, często wskazuje lokal gastronomiczny.

Podsumowując, w ocenie Spółki, ponoszone przez nią wydatki na artykuły żywnościowe lub usługi gastronomiczne zarówno podczas spotkań biznesowych z klientami lub potencjalnymi klientami w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych nie stanowią reprezentacji i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 U.P.D.O.P.

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż brak obowiązku wyłączenia zwyczajowo przyjętych wydatków ponoszonych na gastronomię w związku z organizacją spotkań z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami o charakterze biznesowym znajduje powszechną akceptację wśród sądów administracyjnych, a także organów podatkowych. Stanowisko Spółki w tym zakresie podzielił m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 27 listopada 2008 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 września 2009 r., z dnia 23 września 2009 r., z dnia 27 sierpnia 2009 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 lipca 2009 r. oraz z dnia 20 czerwca 2009 r. czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 15 lipca 2008 r..

2. Zdaniem Spółki ponoszone przez nią wydatki na artykuły spożywcze i gastronomię w związku ze spotkaniami biznesowymi, których tematem są produkty oferowane przez X i Y, a do których organizacji obligują Spółkę umowy z X i Y, również stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów P.D.O.P.

W opinii Spółki omawiane wydatki spełniają wszelkie przesłanki niezbędne w celu uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te są faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą jak również są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te są również właściwie udokumentowane otrzymaną fakturą bądź paragonem następnie odpowiednio opisanym.

W świetle argumentacji powołanej w pierwszej części własnego stanowiska Spółki w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, w szczególności w świetle stanowiska, iż decydującym dla kwalifikacji wydatku jest jego charakter, Spółka pragnie podkreślić, iż organizacja omawianych spotkań biznesowych nie dotyczy własnych produktów Spółki, lecz stanowi niezbędny element dla prawidłowego wywiązania się Spółki z łączących ją z X i Y umów. Przedmiotowe umowy, jak wskazano powyżej, obligują Spółkę w szczególności do pozyskiwania i utrzymywania klientów na produkty X i Y. Wskazać przy tym należy, iż na podstawie zawartych z X i Y umów wszelkie wydatki związane z reprezentowaniem X i Y obciążają Spółkę.

Spółka pragnie również wskazać cel przedmiotowych spotkań. Podobnie jak w przypadku organizacji spotkań biznesowych z nabywcami usług oferowanych przez Spółkę jako samodzielnego usługodawcę, Spółka zmierza do realizacji głównego celu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, jakim jest maksymalizacja zysku. Wynagrodzenie Spółki za przedmiotowe usługi kalkulowane jest bowiem między innymi w oparciu o wysokość obrotów osiągniętych przez X i Y na terytorium Polski, tj. defacto od liczby klientów pozyskanych dla X i Y przez Spółkę oraz wartości zawartych z nimi kontraktów. Pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymywanie i rozwijanie współpracy z dotychczasowymi klientami produktów X i Y wpływa zatem na poziom przychodów Spółki.

Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, iż, ponosząc wydatki na nabycie artykułów czy usług gastronomicznych w omawianym stanie faktycznym, Spółka nie działa w swoim imieniu. Stąd, nie występuje w tym przypadku, co do zasady, wymóg tworzenia czy utrwalenia wizerunku Spółki.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki niezasadne byłoby twierdzenie, iż wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne ponoszone w związku ze spotkaniami biznesowymi z klientami lub potencjalnymi odbiorcami produktów X i Y, nie Spółki, mają charakter wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

3. Zdaniem Spółki wydatki na wodę, kawę, herbatę, soki, słodycze i inne podobne drobne przekąski serwowane uczestnikom wewnętrznych spotkań, organizowanych w siedzibie Spółki lub usługi gastronomiczne związane ze spotkaniami pracowników lub osób współpracujących ze Spółką poza jej siedzibą poświęconych sprawom służbowym czy pracowniczym, również nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów dla celów P.D.O.P.

W świetle argumentacji powołanej w pierwszej części własnego stanowiska Spółki w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka pragnie podkreślić, iż także te wydatki nie noszą znamion reprezentacji, albowiem nie mają cech wytworności czy okazałości, które przesądzałyby o reprezentacyjnym charakterze tychże wydatków.

Zapewnienie pracownikom i innym osobom współpracującym ze Spółką poczęstunku podczas przedłużających się niekiedy spotkań poświęconych działalności Spółki i jej rozwojowi czy sprawom pracowniczym nie stanowią o przesadnym dbaniu o wizerunek ani też nie są ukierunkowane na wywarcie ponadprzeciętnego wpływu na postrzeganie Spółki przez uczestników tych spotkań. Poczęstunek sam w sobie nie stanowi celu przedmiotowych zebrań. Cel ten nie dotyczy także dostarczenia ich uczestnikom rozrywki ani innych atrakcji. Zadaniem tychże spotkań jest analiza sytuacji rynkowej Spółki, jej działalności, generowanych przychodów i kosztów, aktualnych problemów itp. Serwowany poczęstunek ma natomiast przede wszystkim za zadanie zaspokojenie fizycznych potrzeb uczestników spotkań, zapewnienie im optymalnej koncentracji i wydajności, pozwalając na sprawne i efektywne przeprowadzenie spotkania.

Dodatkowo, w ocenie Spółki tę samą kwalifikację wydatków jako stanowiących koszty uzyskania przychodów należy stosować zarówno w odniesieniu do wydatków na artykuły spożywcze i catering podczas spotkań służbowych i pracowniczych odbywających się w siedzibie Spółki, jak i wydatków na usługi gastronomiczne w związku z takimi spotkaniami odbywającymi się w lokalach zewnętrznych. Zdaniem Spółki brak jest podstaw dla odmiennego traktowania powyższych wydatków. Spółka zaznacza, iż w obydwu sytuacjach motyw organizacji spotkania pozostaje ten sam omówienie bieżących kwestii prowadzonej działalności gospodarczej i relacji organizacyjnych oraz perspektyw ich rozwoju - natomiast miejsce spotkania ma znaczenie drugorzędne. Niekiedy przygotowanie spotkania w siedzibie Spółki nie jest możliwe, przykładowo ze względu na ograniczoną liczbę sal.

Spółka pragnie wskazać, iż jej stanowisko w zakresie możliwości zakwalifikowania wydatków na zwyczajowy poczęstunek podczas służbowych i pracowniczych spotkań zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w Biuletynie Skarbowym Nr 6 z 2007 r. Zdaniem Spółki stanowisko Ministra Finansów znajduje zastosowanie również w obecnym stanie prawnym. Minister Finansów wskazał, iż:

"co do zasady wydatki na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie są wymienione w art. 16 ust. 1 U.P.D.O.P. Zatem wydatki na posiłki dla pracowników odbywających wewnętrzne spotkania służbowe lub szkoleniowe stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile niesfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych."

Prezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie kwalifikacji wydatków na artykuły spożywcze przeznaczone na wewnętrzne spotkania służbowe czy pracownicze jako kosztów uzyskania przychodów znajduje potwierdzenie również w ostatnich interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 21 kwietnia 2009 r. i z dnia 28 stycznia 2009 r., interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. czy też w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 października 2008 r..

W związku z powyższym, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane powyżej stanowisko i rozumienie treści przepisów U.P.D.O.P. są prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

1.

w części dotyczącej wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - za prawidłowe,

2.

w części dotyczącej wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - za nieprawidłowe,

3.

w części dotyczącej wydatków związanych ze szkoleniem, konferencją, seminarium - za prawidłowe,

4.

w części dotyczącej działań promocyjno-marketingowych - za nieprawidłowe,

5.

w części dotyczącej spotkań wewnętrznych - za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w części, gdy stanowisko Podatnika jest prawidłowe tj. w punktach: 1,3 i 5.

Natomiast Organ podatkowy uznaje stanowisko Spółki za nieprawidłowe w zakresie pkt 2, tj. w części dotyczącej wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki oraz pkt 4 tj. w części dotyczącej działań promocyjno-marketingowych.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Ad. 2.

W zakresie prowadzonej działalności, ukierunkowanej na maksymalizację zysku, Spółka zarówno utrzymuje kontakty handlowe z wieloma podmiotami aktualnie korzystającymi z usług Spółki, jak również inicjuje kontakty z potencjalnymi nowymi klientami, m.in. aranżując indywidualne spotkania z ich przedstawicielami. Przedmiotowe indywidualne spotkania zawsze mają charakter biznesowy - w ich trakcie omawiane są kwestie dotyczące współpracy Spółki z danym kontrahentem, przykładowo, aktualna oferta handlowa, indywidualne warunki sprzedaży usług, szczegółowe postanowienia umów zawieranych z kontrahentami itp. Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki albo w lokalu prowadzonym przez podmiot trzeci, np. w restauracji.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z klientami w lokalach gastronomicznych np. w restauracji wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy, bądź kontraktu.

Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Jak wskazał sam Wnioskodawca wielkość i wartość tej konsumpcji nie wykracza poza zwyczajowo przyjęte normy. Posiłki, co do zasady, zamawiane są z aktualnej karty dań restauracji.

Celem spotkań jest bowiem tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentem spraw biznesowych, nie zaś wykreowanie określonego wizerunku czy też ukazanie zasobności Spółki.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Wprawdzie w czasie tych spotkań omawiane są bieżące sprawy biznesowe, negocjowane warunki umów to wątpliwości w ocenie tut. Organu podatkowego budzi również miejsce takiego spotkania tj. poza siedzibą prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu zwłaszcza w siedzibie podmiotu gospodarczego bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków związanych z profesjonalną obsługą oferowaną w kawiarni lub restauracji.

Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji bez wątpienia ma na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy, (podnosi jej prestiż) a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie). W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibie podatnika, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na "neutralnym gruncie", w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są "usługami gastronomicznymi", które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy "goszcząc" w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie "reprezentacji" pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Podsumowując, wydatki na zakup usług gastronomicznych, w związku ze spotkaniami z klientami odbywającymi się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 4.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Należy jednak stwierdzić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 i nie ma znaczenia tu fakt, że wydatek wchodzi w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce.

Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Organ podatkowy jednak analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w ramach umów z X i Y zobowiązany jest przede wszystkim do pozyskiwania umów lub zamówień na terytorium Polski na produkty marki M., tworząc i rozwijając popyt na nie wśród polskich odbiorców.

Działania wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonych dla X i Y usług polegają również na działaniach jako konsultant przy rozpowszechnianiu informacji zarówno do jak i od klientów; świadczeniu usług doradczych oraz komentarzy na temat rozwoju wydarzeń na terytorium Polski mających wpływ na przemysł oprogramowania, włącznie z analizami popytu oraz konkurencji; działaniach polegających na rozważaniu oraz badaniu nowych możliwości dla produktów marki M. oraz świadczeniu innych marketingowych usług eksperckich.

W celu realizacji obowiązków wynikających z umów zawartych z X i Y Spółka zobowiązana jest do organizacji spotkań biznesowych z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami, analogicznie jak w przypadku działalności we własnym imieniu i na własną rzecz. W tym zakresie Spółka zobowiązana jest organizować spotkania z klientami lub potencjalnymi klientami we własnej siedzibie lub lokalu zewnętrznym, ponosząc wydatki związane ze zwyczajowym poczęstunkiem gości wodą, kawą, herbatą, sokami, napojami bezalkoholowymi, słodyczami lub innymi drobnymi przekąskami albo pokrywając koszt standardowego posiłku w restauracji.

Ze stanu faktycznego nie wynika, iż za świadczone usługi Spółka ma osobne płatności, które by pokrywały ponoszone przez Spółkę koszty w sytuacji organizacji spotkań biznesowych z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami. Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka w ramach omawianych umów z X i Y zobowiązana jest przede wszystkim do pozyskiwania umów lub zamówień na terytorium Polski na produkty marki M., tworząc i rozwijając popyt na nie wśród polskich odbiorców.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż Spółka z tytułu wykonywania czynności określonych w umowach łączących ją z X i Y wynagradzana jest w postaci prowizji z tytułu prowadzonej działalności agencyjnej w formie określonego procentu wartości sprzedaży produktów X i Y na terytorium Polski. Zapłata świadczy o tym, iż jest to prowizja za sprzedaż produktów marki M. a nie wynagrodzenie za wykonywanie usług promocyjno-marketingowych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca aby otrzymać prowizję z tytułu wykonywania czynności określonych w umowach łączących go z X i Y musi ponieść określone wydatki. Chcąc pozyskać nowych klientów Spółka musi organizować spotkania z klientami lub potencjalnymi klientami. Nie są to, jak wskazała Spółka wydatki związane z reprezentowaniem X i Y.

Podsumowując, zdaniem tut. Organu wydatki, które ponosi Spółka nie wynikają z reprezentacji spółek X i Y, lecz są to wydatki Wnioskodawcy na organizację spotkań z klientami lub potencjalnymi klientami. Zawarta umowa świadczy, że jest to prowizja za pozyskiwania umów lub zamówień a nie zwrot wydatków za wykonanie usługi promocyjno-marketingowej.

Spółka kwalifikując ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinna postąpić analogicznie jak przy ponoszeniu kosztów w związku z organizacją spotkań z kontrahentami jako odrębnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl