IPPB5/423-756/14-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków z tytułu emisji obligacji (jako częściowego źródła finansowania środków trwałych w ramach Projektu M.) i skutków nierzeczywistych transakcji zabezpieczających stopę procentową tych obligacji:

w części dotyczącej pytania nr 1, tj. co do możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania:

* wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - jest prawidłowe;

* wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS - jest nieprawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 2, tj. co do możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania:

* wartość niezapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - jest prawidłowe;

* wartość niezapłaconego wyniku na t07 ransakcji IRS - jest nieprawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 3, tj. co do możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty prowizji i odsetek naliczonych od obligacji Transzy A, przypadających za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłaconych po tym terminie - jest prawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 4:

* w odniesieniu do wskazania na zasadę, że ujemny wynik na transakcji IRS stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia - jest prawidłowe;

* w odniesieniu do objęcia powyższą zasadą tylko różnicy, jaka wystąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych a wynikiem na kontrakcie SWAP - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków z tytułu emisji obligacji (jako częściowego źródła finansowania środków trwałych w ramach Projektu M.) i skutków nierzeczywistych transakcji zabezpieczających stopę procentową tych obligacji - w kontekście możliwości zaliczenia prowizji i odsetek od tych obligacji oraz wyniku na transakcji zabezpieczającej do wartości początkowej środków trwałych względnie do kosztów uzyskania przychodów na tzw. ogólnych zasadach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

P. S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest przedsiębiorstwem, którego podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej, sprzedaż oleju napędowego oraz świadczenie usług elektroenergetycznych.

Spółka podjęła decyzję o zaciągnięciu długoterminowego zobowiązania finansowego w postaci emisji obligacji, w celu pozyskania finansowania na realizację projektu modernizacji układów zasilania sieci trakcyjnej w latach 2013-2015 (dalej: Projekt M.) oraz na finansowanie bieżącej działalności.

W ramach Projektu M. zostanie wytworzonych lub ulepszonych kilkaset środków trwałych. Wystąpią również przypadki nabycia środków trwałych, które wymagały będą montażu.

Emisja Obligacji o łącznej maksymalnej wartości 500.000.000,00 zł, obejmuje:

Emisja obligacji Transzy A i Transzy B skutkuje koniecznością ponoszenia przez Spółkę kosztów w postaci:

Równocześnie Spółka zobowiązana jest co roku, przez cały okres trwania umowy, do uiszczania prowizji agencyjnej, która dotyczy zarówno Transzy A i B, ma charakter stały, dotyczy obsługi całego zadłużenia i jest określona w formie ryczałtu.

Oprócz wydatków w postaci prowizji Spółka będzie zobowiązana do zapłaty obligatariuszom odsetek. Strony ustaliły, że okresy odsetkowe dla Transzy A będą sześciomiesięczne, przy czym okresy te mogą być krótsze, gdy nastąpi natychmiastowy wykup obligacji.

Zgodnie z harmonogramem przewidzianym w umowie, wykup wszystkich obligacji i spłata odsetek nastąpi do 15 grudnia 2020 r., tj. po dniu, w którym zostanie zakończony Projekt M. Z uwagi na fakt, że zadłużenie z tytułu emisji obligacji, o którym mowa wyżej, oprocentowane jest według zmiennej stopy procentowej (np. WIBOR6M+ 0,6%), Spółka narażona jest na ryzyko zmiany stopy procentowej. W celu zabezpieczenia się przed tym rodzajem ryzyka, Spółka zawrze z bankiem z siedzibą w Polsce (dalej Bank) umowę, której przedmiotem będą terminowe operacje finansowe.

Instrumentem pochodnym używanym przez Spółkę, w celu zabezpieczenia ryzyka stopy procentowej będą kontrakty SWAP na stopę procentową (dalej: IRS lub SWAP). Rozliczenie przedmiotowych instrumentów będzie następowało w dacie zapadalności odsetek z tytułu obligacji i będzie miało charakter nierzeczywisty (tekst jedn.: będzie obejmować rozliczenie pieniężne bez dostawy instrumentu bazowego w chwili realizacji kontraktu).

Zawarcie przez Spółkę kontraktu IRS umożliwia ekonomiczną zamianę (nie jest to zamiana sensu stricte) zmiennej stopy procentowej, na której była oparta emisja obligacji, na stałą stopę procentową, co eliminuje ryzyko zmienności przepływów z tytułu zmian stopy procentowej.

Zawierając transakcje SWAP Spółka ustali z Bankiem określoną kwotę, której dotyczyła będzie transakcja IRS oraz stopy procentowe (zmienną stopę procentową i stałą stopę procentową), które będą podstawą rozliczeń pomiędzy stronami. Kontrakty IRS będą rozliczane w ten sposób, że w zależności od stopy procentowej, która będzie obowiązywała na rynku w danym dniu w przyszłości:

a. Bank zapłaci na rzecz Spółki kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy odsetkami wyliczonymi od ustalonej kwoty według zmiennej stopy procentowej, a odsetkami obliczonymi od ustalonej kwoty według stałej stopy procentowej, lub

b. Spółka zapłaci na rzecz Banku kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy odsetkami wyliczonymi od ustalonej kwoty według stałej stopy procentowej, a odsetkami obliczonymi od ustalonej kwoty według zmiennej stopy procentowej.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest jedynie sytuacja opisana w pkt b powyżej, tj. przypadek, w którym to Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku określonej kwoty.

Przykładowo, jeżeli Spółka i Bank ustalą następujące parametry transakcji:

* kwota, której dotyczy kontrakt IRS: 10.000.000,00 złotych,

* zmienna stopa procentowa - WIBOR6M,

* stała stopa procentowa - 4%.

Jeżeli w dniu, na który ma zostać dokonane rozliczenie transakcji stopa procentowa WIBOR 6M wyniesie 3% wówczas Spółka zapłaci na rzecz Banku kwotę ustaloną w poniższy sposób:

* 10.000.000,00 złotych x (4%-3%) x okres czasu, który upłynął do dnia na który następuje rozliczenie.

Zawarcie transakcji IRS umożliwia Spółce ograniczenie maksymalnych łącznych (po uwzględnieniu kosztów odsetek od obligacji i wyniku na kontrakcie IRS) kosztów odsetek do poziomu stanowiącego sumę: stałej stopy procentowej określonej w kontrakcie IRS oraz marży określonej dla emitowanych obligacji (marży ponad zmienną stopę procentową określoną jako WIBOR6M) tj. np. 0,6%,

Należy podkreślić, że Spółka realizując Projekt M. zamierza wydatkować znacząco większą kwotę środków pieniężnych, niż kwota uzyskana z tytułu emisji obligacji. Środki pochodzące z emisji obligacji pokryją mniej niż 50% wydatków inwestycyjnych.

Ponieważ Spółka realizuje Projekt M. w zdecydowanej większości przy wykorzystaniu własnych zasobów ludzkich i sprzętowych, nie ma możliwości zapewnienia, że wydatki dotyczące kosztów wytworzenia poszczególnych środków trwałych finansowane są bezpośrednio z rachunku bankowego, na który wpłynęły środki z emisji obligacji. Uwzględnieniu w wartości początkowej środków trwałych podlegają bowiem koszty zużycia materiałów, które pobierane są z magazynów Spółki (które to materiały mogą być kupowane w większej ilości, która następnie wykorzystywana jest zarówno do wytwarzania własnych środków trwałych, jak i w innych celach) jak również wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi od tych wynagrodzeń (przy czym wynagrodzenia pracowników płacone są z innego rachunku bankowego Spółki niż rachunek, na który wpłynęły środki z emisji obligacji, a dodatkowo tylko część wynagrodzenia poszczególnych pracowników uwzględniania jest w wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych).

Ponieważ w swoich planach biznesowych Spółka przyjęła, że w określonej części sfinansuje Projekt M. ze środków pochodzących z emisji obligacji oraz z uwagi na fakt, iż zostało to zawarte w dokumentach dotyczących emisji obligacji, Spółka przyjmuje, że określoną część nakładów inwestycyjnych pokrywa środkami pieniężnymi uzyskanymi z emisji obligacji. Dlatego też wartość nakładów inwestycyjnych finansowana środkami pochodzącymi z emisji obligacji będzie ustalana na podstawie wskaźnika procentowego, zwanego dalej wskaźnikiem procentowym finansowania. Tym samym, udział procentowy poszczególnych źródeł finansowania całego projektu (środki własne Spółki i środki pochodzące z emisji obligacji) zostanie ustalony na podstawie planu budżetowania projektu M. Przemnożenie wielkości miesięcznych nakładów inwestycyjnych przez wskaźnik procentowy określony dla danego źródła finansowania pozwoli uzyskać informację o strukturze finansowania nakładów inwestycyjnych.

Przykładowo przy założeniu, że zgodnie z projektem łączna kwota nakładów inwestycyjnych wyniesie 1.000.000.000,00 zł, w tym 350.000.000,00 zł zostanie sfinansowanych ze środków otrzymanych z tytułu emisji obligacji, natomiast w pozostałym zakresie z innych źródeł finansowania, wskaźnik procentowy finansowania będzie obliczany w następujący sposób:

Wskaźnik procentowy finansowania

=

(350.000.000,00 zł/1.000.000.000,00 zł) x 100% = 35%

Tym samym, przy założeniu, że Spółka zamierza przyjąć do używania jeden z środków trwałych wytworzonych w ramach Projektu M. o wartości 1.000.000,00 złotych, dla potrzeb wyliczenia kwoty odsetek od obligacji, kwoty prowizji związanych z emisją obligacji oraz kwoty odsetek od transakcji SWAP, które Spółka planuje uwzględnić w wartości początkowej wytworzonego, ulepszonego lub nabytego środka trwałego, Spółka zamierza przyjąć, że wydatki w wartości 350.000,00 zł zostały sfinansowane z emisji obligacji.

Ponieważ daty przekazania środków trwałych do użytkowania nie będą pokrywały się z datami płatności odsetek od obligacji, odsetek od kontraktów SWAP ani prowizji, Spółka zamierza uwzględnić w wartości początkowej środków trwałych odsetki od emisji obligacji oraz odsetki od transakcji SWAP oraz koszty prowizji, zarówno faktycznie zapłacone jak i naliczone.

Przykładowo, Spółka zamierza uwzględnić w wartości początkowej środka trwałego (nabytego, wytworzonego lub ulepszonego) o wartości początkowej lub wartości ulepszenia 1.000.000.00 zł, kwoty odsetek, prowizji i odsetek od transakcji IRS obliczone w następujący sposób:

A zatem, Spółka zamierza zwiększać wartość początkową środków trwałych o odsetki naliczone od emisji obligacji Transzy A i transakcji IRS. Dodatkowo, jeżeli rozliczenie kontraktu SWAP nastąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, to ewentualną różnicę pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych, a ostatecznym wynikiem na kontrakcie SWAP, Spółka będzie odnosiła bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia przedmiotowych kosztów w księgach rachunkowych Spółki na kontach pozabilansowych lub kontach bilansowych kosztów finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych lub ulepszonych środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A (stan faktyczny) oraz wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS (zdarzenie przyszłe).

2. Czy Spółka powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych lub ulepszonych środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A (stan faktyczny) oraz wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS (zdarzenia przyszłe).

3. Czy prowizje i odsetki naliczone od obligacji Transzy A przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe).

4. Czy jeżeli rozliczenie kontraktu SWAP nastąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, to różnica pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych a wynikiem na kontrakcie SWAP, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o p.d.o.p., tj. w dacie poniesienia (zdarzenie przyszłe).

Stanowisko Spółki:

Spółka uważa, że powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych lub ulepszonych środków trwałych:

W związku z powyższym, według opinii Spółki, prowizje i odsetki naliczone od obligacji Transzy A przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty.

Jednocześnie, jeżeli rozliczenie kontraktów SWAP nastąpi po dniu przekazania środków trwałych do używania, to różnica pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków, a ostatecznym wynikiem na kontrakcie SWAP, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o p.d.o.p., tj. w dacie ujęcia przedmiotowych kosztów w księgach rachunkowych Spółki na kontach pozabilansowych lub kontach bilansowych kosztów finansowych.

Tym samym, przykładowo, Spółka powinna zaliczyć do wartości początkowej środka trwałego (nabytego, wytworzonego lub ulepszonego) o wartości początkowej lub wartości ulepszenia 1.000.000,00 zł, przy uwzględnieniu wskaźnika procentowego finansowania 35%, kwoty odsetek, prowizji i odsetek od transakcji IRS obliczone w następujący sposób:

Kwestię kosztów podatkowych reguluje art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., według którego kosztami uzyskania przychodów, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zapis taki oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, lub służy zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Jak opisano w stanie faktycznym, Spółka w celu sfinansowania działalności inwestycyjnej zaciągnęła zadłużenie w postaci emisji obligacji Transzy A. Ponadto w związku ze spłatą przedmiotowego zadłużenia zamierza nabyć instrumenty pochodne, które mają zminimalizować ryzyko wzrostu stóp procentowych poprzez ekonomiczną zamianę zmiennej stopy procentowej, na której oparta jest emisja obligacji, na stałą stopę procentową. Należy zauważyć, że Spółka zawiera kontrakty IRS wyłącznie po to, żeby mieć pewność, że w długim terminie parametry finansowania inwestycji, będą stałe. Według Spółki działalność tę należy ocenić jako racjonalną. Przede wszystkim Spółka pozyskała finansowanie z zewnątrz z zamiarem rozwinięcia swojej działalności, natomiast z racji zawarcia kontraktów IRS zabezpieczy swoją płynność finansową poprzez ograniczenie ryzyka nadmiernego wzrostu stóp procentowych. Rozstrzygnięcia wymaga kwestia, w którym momencie poniesione wydatki miałyby stanowić koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że w omawianym przypadku emisja obligacji Transzy A została przeprowadzona z przeznaczeniem na realizację inwestycji, to koszty związane z emisją obligacji (w tym odsetki, prowizje i wynik na transakcji IRS), należałoby rozpoznać w drodze amortyzacji.

Należy spostrzec, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Generalna zasada wynikająca z powyższej regulacji stanowi, iż wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie realizacji praw wynikających z danego instrumentu. Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia/wytworzenia/ulepszenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz związane z jego realizacją (w tym wynik na transakcji) powinny powiększać wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej. Tym samym, nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zajmują organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2009 r. o sygn. ILPB3/423-360/09-3/ŁM, w której z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w celu ograniczenia ryzyka kursowego i zabezpieczenia płynności w finansowaniu procesu inwestycyjnego zawiera m.in. kontrakty SWAP, czytamy: "(...) skutki realizacji transakcji zabezpieczających finansowanie inwestycji - w myśl art. 16g ust. 3 i 4 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powinny zostać zaliczone do wartości początkowej inwestycji do momentu oddania jej do użytkowania". Na potwierdzenie swojej argumentacji, Spółka przywołuje również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zaprezentowane w interpretacjach indywidualnych z dnia 21 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423- 1199/08-3/ER oraz IPPB3/423-1309/08-3/ER), w których organ podatkowy uznał, m.in. iż różnice wynikające z realizacji kontraktu zabezpieczającego kursy waluty obcej w związku z nabyciem środka trwałego powinny korygować cenę nabycia i wpływają one na wartość początkową środków trwałych.

Dodatkowo, jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W związku z powyższym Spółka uważa, że ewentualne koszty powstałe na skutek emisji obligacji Transzy A, w tym prowizje, odsetki i wynik na transakcji IRS powinny być rozpatrywane w kontekście zwiększenia wartości początkowej środków trwałych wytworzonych, nabytych lub ulepszonych w związku z realizacją Projektu M.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup, czy wytworzenie danego środka trwałego. W znaczeniu ekonomicznym amortyzacja oznacza zmniejszenie lub utratę wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na skutek ich zużycia w wyniku normalnego używania, korzystania z nich.

Definicję i zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych ustawodawca wskazał w art. 16g przywoływanej ustawy.

Na mocy art. 16g ust. 1 ustawy o p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, natomiast w przypadku wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia uważa się, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W definicji ceny nabycia zostały wskazane przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania składników majątkowych do używania, które powinny zwiększać wartość początkową środków trwałych. Cytowana definicja ma charakter otwarty i stanowi, że do wartości początkowej środka trwałego, w przypadku jego odpłatnego nabycia zalicza się kwotę należną zbywcy i wszystkie koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wobec tego, pojęcie naliczonych kosztów dotyczy kosztów zarówno naliczonych i zapłaconych przed dniem przekazania środka trwałego do używania, jak i jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone, co wynika z wykładni językowej przepisu. Wypada więc przyjąć, że celem ustawodawcy było takie określenie wartości początkowej środka trwałego, które najbardziej odpowiadałoby rzeczywistym wydatkom poniesionym na jego nabycie.

Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka w celu sfinansowania działalności inwestycyjnej zaciągnęła zadłużenie w postaci emisji obligacji Transzy A. Nie ulega wątpliwości, że uzyskanie środków finansowych na zakup środków trwałych jest warunkiem koniecznym ich nabycia i rozpoczęcia ich wykorzystywania w działalności gospodarczej. W związku z tym, wydatki związane uzyskaniem i spłatą zadłużenia powinny zostać zaliczone do wartości początkowej sfinansowanych składników majątkowych. Niewątpliwie do tego typu wydatków należy zaliczyć nie tylko ponoszone przez Spółkę koszty w postaci: prowizji i odsetek od emisji obligacji ale również koszty transakcji SWAP zabezpieczających ryzyko stóp procentowych. Zawarcie bowiem transakcji IRS umożliwia Spółce ograniczenie maksymalnych łącznych (po uwzględnieniu kosztów odsetek od obligacji i wyniku na kontrakcie IRS) kosztów odsetek powstałego zadłużenia do poziomu stanowiącego sumę: stałej stopy procentowej określonej w kontrakcie IRS oraz marży określonej dla emitowanych obligacji (marży ponad zmienną stopę procentową określona jako WIBOR6M) tj. np. 0.6%. Tym samym przedmiotowe kontrakty IRS, w sensie ekonomicznym, będą wyznaczać górną wysokość odsetek płaconych przez Spółkę z tytułu emisji obligacji. Co za tym idzie, zdaniem Spółki, wymienione w stanie faktycznym koszty finansowania Projektu M. (zarówno odsetki, prowizje i wynik na transakcji IRS) wypełniają pojęcie "kosztów związanych z zakupem" danego środka trwałego. Dlatego też Spółka uważa, że powinna zaliczyć do wartości początkowej nabytych środków trwałych zarówno wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A oraz wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS jak i też wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A, wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS.

Z kolei, według art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Spółka wskazuje, że użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza iż katalog wydatków, które należy uwzględnić w kosztach wytworzenia środka trwałego ma charakter otwarty. Daje to podstawę dla uznania, że do kosztów wytworzenia zalicza się wszelkie wydatki poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania pod warunkiem, że pozostają one w ścisłym związku z realizowaną inwestycją. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 26 października 2009 (sygn. akt III SA/Wa 552/09), w którym sąd wskazał, że "użyty w przepisie art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p. zwrot "koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Zdaniem Sądu, wydatkami takimi są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p. z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty nie dające się przypisać do konkretnego produktu wytwarzanego przez podatnika".

W świetle wniosków płynących z cytowanego powyżej orzeczenia, do kosztów wytworzenia środka trwałego zaliczyć należy ogół kosztów, które nie zostałyby poniesione przez Spółkę, gdyby nie rozpoczęto przedsięwzięcia inwestycyjnego, wpływających bezpośrednio na możliwość realizacji inwestycji.

Spółka dodaje, że powyższy pogląd jest już ugruntowany w orzecznictwie i znajduje odzwierciedlenie także w innych wyrokach sądów administracyjnych.

Podkreślić należy, że obligacja zaliczana jest do kategorii dłużnych papierów wartościowych. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu obligacji). A zatem obligacja jest klasycznym instrumentem lokacyjnym i pożyczkowym, można ją traktować jako dług podmiotu, który ją wyemitował, Tym samym, należy uznać, że prowizje i odsetki związane z emisją obligacji przeznaczonych na realizacje inwestycji, stanowią koszty finansowe, nie wyłączone z kosztów wytworzenia środka trwałego do czasu jego przekazania do użytkowania.

Oznacza to, że przy ustalaniu wartości początkowej środków trwałych, które zostały wytworzone uwzględnia się również naliczone z tytułu emisji prowizje i odsetki, które pomimo, iż nie zostały zapłacone zwiększają wartość początkową składników majątku podlegających amortyzacji. Natomiast po przekazaniu środka trwałego do używania naliczone odsetki i prowizje zalicza się bezpośrednio w dacie zapłaty do kosztów podatkowych.

Jak wspomnieliśmy wyżej, Spółka podjęła decyzję o zaciągnięciu zobowiązania finansowego w postaci emisji obligacji aby pozyskać środki finansowe na budowę nowych oraz ulepszenie istniejących środków trwałych. Emisja obligacji skutkuje koniecznością ponoszenia przez Spółkę oprócz kosztów w postaci prowizji, odsetek również kosztów związanych z zawarciem transakcji zabezpieczających. Według opinii Spółki, treść ustawy nie pozostawia wątpliwości, że do wartości początkowej środka trwałego zalicza się również wyżej wymienione koszty kontraktów SWAP. W tym bowiem przypadku powiązanie tychże wydatków z wytworzeniem środka trwałego jest bezsprzeczne. W opinii Spółki, oczywistym jest fakt, że Spółka nie zaciągnęłaby zobowiązania finansowego w postaci emisji obligacji, gdyby Spółka nie prowadziła Projektu M. Ponadto, gdyby nie realizacja procesu inwestycyjnego Spółka nie zawierałaby transakcji zabezpieczających ryzyko stóp procentowych związanych ze spłatą powstałego zadłużenia. Spółka bowiem zawiera kontrakty IRS wyłącznie po to, żeby mieć pewność, że w długim terminie parametry, np. finansowania inwestycji, będą stałe. Zawarcie przez Spółkę kontraktu IRS umożliwia bowiem ekonomiczną zamianę zmiennej stopy procentowej, na której była oparta emisja obligacji, na stałą stopę procentową, co eliminuje ryzyko zmienności przepływów z tytułu zmian stopy procentowej. Śmiało można stwierdzić, że zawierane kontrakty IRS korygują wysokość płaconych z tytułu emisji obligacji odsetek do pewnego maksimum, a więc mają bezpośredni wpływ na wysokość kosztów związanych ze spłatą przedmiotowego zadłużenia.

W tym miejscu warto odwołać się do interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wydanej dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt IPTPB1/415-30/14-2/KO (wprawdzie przedmiotem interpretacji były przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale należy wspomnieć, że w zakresie ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisy te są tożsame z regulacjami zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych), w której czytamy " (...) koszty transakcji IRS naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększają wartość początkową tego środka, natomiast odsetki naliczone po tym dniu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dniu ich zapłaty".

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p., jeżeli środki trwale uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Należy podkreślić, że do ustalania wzrostu wartości początkowej środków trwałych, będącej następstwem ulepszenia tych środków trwałych, stosuje się odpowiednio art. 16g ust. 3 i 4 ustawy o p.d.o.p.

Podsumowując, na gruncie wyżej powołanych przepisów, należy uznać, iż Spółka powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych, ulepszonych środków trwałych:

Konsekwentnie, jeżeli rozliczenie kontraktu SWAP nastąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, to różnica pomiędzy niezapłaconym wynikiem od transakcji IRS odniesionym na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych, a wynikiem ostatecznym na kontrakcie SWAP, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o p.d.o.p., tj. w dacie poniesienia.

Natomiast prowizje i odsetki naliczone od obligacji Transzy A przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty.

A zatem, przy założeniu, że wskaźnik procentowy finansowania wynosi 35%, Spółka powinna uwzględnić w wartości początkowej środka trwałego (nabytego, wytworzonego lub ulepszonego) o wartości początkowej lub wartości ulepszenia 1.000.000,00 zł, kwoty odsetek, prowizji i odsetek od transakcji IRS obliczone w następujący sposób:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

w części dotyczącej pytania nr 1, tj. co do możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania:

* wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - uznaje się za prawidłowe;

* wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS - uznaje się za nieprawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 2, tj. co do możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania:

* wartość niezapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - uznaje się za prawidłowe;

* wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS - uznaje się za nieprawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 3, tj. co do możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty prowizji i odsetek naliczonych od obligacji Transzy A, przypadających za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłaconych po tym terminie - uznaje się za prawidłowe;

w części dotyczącej pytania nr 4:

* w odniesieniu do wskazania na zasadę, że ujemny wynik na transakcji IRS stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia - uznaje się za prawidłowe;

* w odniesieniu do objęcia powyższą zasadą tylko różnicy, jaka wystąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych a wynikiem na kontrakcie SWAP - uznaje się za nieprawidłowe.

Treść wniosku Spółki dotyczy problematyki ustalania wartości początkowej środków trwałych i kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy Spółka wyemitowała obligacje dla pozyskania środków na nabycie, wytworzenie i ulepszenie tych środków trwałych, a następnie zawarła z bankiem nierzeczywistą transakcję zabezpieczającą oprocentowanie przedmiotowych obligacji.

Zgodnie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Właściwe określenie kosztów uzyskania przychodów, jak również właściwe ustalenie momentu ich poniesienia jest o tyle istotne, że rzutuje na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji rzutuje na prawidłowe rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych.

Określona grupa wydatków, w tym związana z finansowaniem środków trwałych (ich nabyciem czy wytworzeniem) może być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wynika to z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost czym jest amortyzacja, tym niemniej wskazać należy, ze amortyzacja jest pojęciem związanym z aktywami trwałymi - odpisów amortyzacyjnych dokonujemy bowiem od pozycji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co potwierdzają, m.in. przepisy art. 16a i art. 16b tej ustawy.

W znaczeniu ekonomicznym amortyzacja oznacza zmniejszenie lub utratę wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na skutek ich zużycia w wyniku normalnego używania, korzystania z nich.

Jak słusznie zauważyła Spółka, istotą amortyzacji jest rozłożenie w czasie jednorazowego wydatku poniesionego na zakup, czy wytworzenie danego środka trwałego.

Podstawę odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, a wysokość tych odpisów uzależniona jest m.in. od przewidywanego okresu użytkowania danego środka trwałego.

Za pomocą amortyzacji nakłady na zakup bądź wytworzenie środka trwałego są stopniowo, w formie odpisów, zaliczane w koszty poszczególnych okresów, przy czym odpisy - jak wskazano wyżej - dokonywane zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 u.p.d.o.p., do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Definicję i zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych ustawodawca wskazał w art. 16g przywoływanej ustawy.

Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia ich we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Artykuł 16g ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Na podstawie art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższych przepisów jednoznacznie zatem wynika, że odsetki i prowizje od pożyczki/kredytu zaciągniętych na finansowanie inwestycji mogą być alokowane do wartości początkowej środka trwałego, czyli mogą wpływać odpowiednio na cenę jego nabycia bądź na jego koszt wytworzenia.

Istotne jest również to, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia koryguje się o naliczone odsetki i prowizje na moment - dzień przekazania środka trwałego do używania.

W rozpatrywanej sprawie problematyczną kwestią jest jednak właściwe rozumienie określenia "naliczone odsetki" i "naliczone prowizje" dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

W kwestii sposobu alokowania odsetek do wartości początkowej środka trwałego należy wskazać, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego należy skorygować o odsetki i prowizje od pożyczki/kredytu zapłacone i naliczone na dzień oddania środka trwałego do używania. Użyte w przepisach art. 16g ust. 3-4 u.p.d.o.p. określenie "naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania" w przypadku odsetek dotyczy zarówno odsetek zapłaconych przed tym dniem, jak i odsetek jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone.

Wniosek ten uzasadnia wykładnia językowa: niezależnie od tego, że odsetki i prowizje "naliczone" nie mogą być utożsamiane z odsetkami faktycznie zapłaconymi na gruncie języka potocznego - zgodnie z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego (Warszawa 2008 r., t. II str. 806), słowo "naliczyć - naliczać" jest definiowane jako "przyjmując jakąś kwotę, wartość za podstawę, policzyć (liczyć) coś, dokonać (dokonywać) obrachunku, obliczyć (obliczać)". Dodatkowo w przypadku odsetek podstawy do utożsamiania odsetek "naliczonych" z zapłaconymi nie dają przepisy u.p.d.o.p. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p., co do zasady do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów)".

Z przepisu tego wynika w sposób jednoznaczny, że ustawodawca wyraźnie odróżnia odsetki "naliczone" od odsetek zapłaconych - tzn. "odsetkami naliczonymi" na gruncie u.p.d.o.p. nie są wyłącznie odsetki faktycznie zapłacone.

Z powyższych względów należy uznać, że naliczone, ale nie zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania odsetki i prowizje od pożyczki/kredytu zaciągniętych w celu sfinansowania ceny nabycia/kosztów wytworzenia tego środka trwałego powinny być uwzględnione w jego wartości początkowej.

Z wniosku wynika, że Spółka w celu finansowania nabycia, wytworzenia, ulepszenia środków trwałych objętych Projektem M. (modernizacja układów zasilania sieci trakcyjnej w latach 2013-2015) oraz finansowania bieżącej działalności pojęła decyzję o emisji obligacji. Wskutek tego Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów prowizji za zaangażowanie kapitału Gwaranta Emisji, prowizji za gwarancję objęcia Obligacji i prowizji agencyjnej oraz do zapłaty obligatariuszom odsetek. Wykup obligacji nastąpi w terminie po zakończeniu Projektu M. Ponieważ tylko określona część nakładów inwestycyjnych pokrywana jest środkami pieniężnymi uzyskanymi z emisji obligacji, dlatego wartość nakładów inwestycyjnych finansowana środkami pochodzącymi z emisji obligacji będzie ustalana na podstawie wskaźnika procentowego finansowania (czyli w odpowiedniej proporcji). Jako, że daty przekazania środków trwałych do użytkowania nie będą pokrywały się z datami płatności odsetek od obligacji, ani prowizji, Spółka zamierza uwzględnić w wartości początkowej środków trwałych odsetki od emisji obligacji oraz koszty prowizji, zarówno faktycznie zapłacone jak i naliczone. Natomiast prowizje i odsetki naliczone od obligacji Transzy A przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie Spółka zamierza zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (wykupu obligacji).

Obligacje, jako instrumenty rynku kapitałowego, pełnią liczne funkcje, tj.: obok pożyczkowej, lokacyjnej, także płatniczą, obiegową, gwarancyjną i zabezpieczającą. W wyniku emisji obligacji emitent uzyskuje, często długoterminowe, źródło finansowania swojej działalności, nabywca zaś lokuje środki pieniężne w celu uzyskania korzyści o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym.

Korzyścią nabywcy - obligatariusza są korzyści, np. pieniężne w postaci odsetek lub różnicy pomiędzy ceną emisyjną, a ceną nominalną (dyskonto), wypłacane w formie należności głównej lub ubocznej - w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji.

W rozpatrywanej sprawie obligacje emitowane przez Spółkę należy więc potraktować jako instrument finansowy (papier wartościowy), w którym jedna strona, zwana emitentem obligacji (tu Spółka), stwierdza, że jest dłużnikiem drugiej strony, zwanej obligatariuszem (jest to właściciel obligacji) i zobowiązuje się wobec niego do wykupu obligacji. W przypadku Spółki emisja obligacji jest formą zaciągnięcia kredytu. Kredytodawcą jest obligatariusz, czyli właściciel obligacji. Kredytobiorcą jest emitent obligacji (Spółka). W związku z powyższym prowizje i odsetki, jakimi obciążona jest Spółka należy na gruncie u.p.d.o.p. potraktować na analogicznych zasadach jak to ma miejsce w przypadku prowizji odsetek od zaciągniętych pożyczek/kredytów.

W konsekwencji należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że omawiane odsetki i prowizje co do zasady mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów - są bowiem ściśle związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę, a realizacja Projektu M. przyczyni się do uzyskania przychodów przez Spółkę lub przynajmniej służyć będzie zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów.

Jednakże ze względu na to, że jego poniesienie przez Spółkę wydatków na prowizje i odsetki z tytułu emisji obligacji jest związane z nabyciem, wytworzeniem, ulepszeniem konkretnych środków trwałych, powinno ono powiększać wartość początkową tych środków trwałych.

Stanowisko powyższe wynika z analizy art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16g ust. 3 i ust. 4 u.p.d.o.p. Jak wskazano wyżej, zgodnie tymi przepisami, wartość początkową środków trwałych nabytych w sposób odpłatny stanowi cena ich nabycia.

Przez pojęcie ceny nabycia należy natomiast rozumieć kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku".

Zgodnie ze wskazaną powyżej definicją legalną ceny nabycia stanowiącej wartość początkową nabywanego środka trwałego (w przypadku Spółki - środków trwałych objętych Projektem M.) i w oparciu o jego powszechnie akceptowaną interpretację, zarówno prowizje pobierane z tytułu uzyskania finansowania (poprzez emisję obligacji) na dany zakup, jak i inne koszty uzyskania takiego finansowania, które zostały naliczone do dnia oddania danego środka trwałego do używania, stanowią element ceny nabycia danego środka trwałego i tym samym powiększają jego wartość początkową. Uzyskanie bowiem środków finansowych na zakup danego środka trwałego jest bowiem warunkiem koniecznym do zapłaty za dany środek trwały, a tym samym jego nabycia i rozpoczęcia jego wykorzystywania w działalności gospodarczej. Co za tym idzie koszty uzyskania finansowania (zarówno pobierane prowizje, jak i odsetki) wypełniają pojecie "kosztów związanych z zakupem" danego środka trwałego.

Podobny związek występuje również w przypadku środków trwałych wytworzonych.

Zatem, gdy uzyskane finansowanie odnosi się do nabycia/wytworzenia więcej niż jednego środka trwałego (co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym), naliczone koszty jego uzyskania w postaci prowizji i odsetek powiększają wartość początkową poszczególnych środków trwałych w proporcji, w jakiej uzyskane finansowanie zostało przeznaczone na zakup/wytworzenie poszczególnych środków trwałych, co też będzie miało miejsce w przedstawionej sytuacji.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że prawidłowym jest zaliczenie przez Spółkę do wartości początkowej nabytych/wytworzonych czy ulepszonych środków trwałych (w odpowiedniej proporcji według wskaźnika finansowania) kwot naliczonych przez Spółkę do dnia oddania środka trwałego do użytkowania prowizji i odsetek z tytułu emisji obligacji Transzy A.

Prawidłowe jest również podejście Spółki, że prowizje i odsetki naliczone od obligacji Transzy A przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie powinny zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty, o którym to momencie przesądza kasowy charakter prowizji i odsetek.

Pytania zgłoszone przez Spółkę we wniosku powiązane są również z kwalifikacją prawnopodatkową transakcji zabezpieczających oprocentowanie obligacji emitowanych przez Spółkę. Z wniosku wynika, że oprocentowane obligacji ustalone jest według zmiennej stopy procentowej i Spółka narażona jest na ryzyko zmiany stopy procentowej - stąd w celu zabezpieczenia się przed tym rodzajem ryzyka, Spółka zawrze z bankiem z siedzibą w Polsce umowę, której przedmiotem będą terminowe operacje finansowe. Instrumentem pochodnym używanym przez Spółkę, w celu zabezpieczenia ryzyka stopy procentowej będą kontrakty SWAP na stopę procentową (IRS lub SWAP). Rozliczenie przedmiotowych instrumentów będzie następowało w dacie zapadalności odsetek z tytułu obligacji i będzie miało charakter nierzeczywisty (tekst jedn.: będzie obejmować rozliczenie pieniężne bez dostawy instrumentu bazowego w chwili realizacji kontraktu). W odniesieniu do sytuacji, w której Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku określonej kwoty, Spółka oczekuje potwierdzenia, że:

* powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych lub ulepszonych środków trwałych:

- wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS;

- wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS;

* jeżeli rozliczenie kontraktów SWAP nastąpi po dniu przekazania środków trwałych do używania, to różnica pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków, a ostatecznym wynikiem na kontrakcie SWAP, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p., tj. w dacie ujęcia przedmiotowych kosztów w księgach rachunkowych Spółki na kontach pozabilansowych lub kontach bilansowych kosztów finansowych.

Ustosunkowując się do tych kwestii należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Są to instrumenty pochodne, ponieważ ich cena (wartość) jest uzależniona od kształtowania się ceny instrumentu, na który opiewają. Cechą konstytutywną pochodnych instrumentów finansowych jest natomiast ich oparcie na tzw. instrumentach bazowych, w tym na walutach obcych.

Do transakcji terminowych zalicza się m.in. opcje, swap, futures i najbardziej popularny instrument forward.

Normatywne definicje wszystkich tych instrumentów pochodnych zawiera wydane na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. Nr 149, poz. 1674, z późn. zm.).

Kontrakty terminowe nakładają na inwestora obowiązek rozliczenia ceny (kontrakty nierzeczywiste) lub nabycia instrumentu bazowego (kontrakty rzeczywiste) również wtedy, gdy jego cena nie będzie dla niego korzystna.

W przypadku transakcji terminowych wyróżniamy transakcje:

* rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny oraz

* nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy cen.

Z transakcjami nierzeczywistymi mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie.

Transakcje terminowe, a więc i transakcje typu SWAP/IRS, mieszą się w definicji pochodnych instrumentów finansowych, zawartej w art. 16 ust. 1b u.p.d.o.p., zgodnie z którą pod tym pojęciem rozumie prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Skutki transakcji terminowych są efektywne podatkowo. Z uwagi na to, że celem tych transakcji (poza transakcjami o charakterze spekulacyjnym) jest zabezpieczenie się przed wahaniami kursów walut, tj. przed ryzykiem kursowym, a zatem zabezpieczenie źródła przychodów - to należy uznać, że w tym przypadku realizowana jest podstawowa przesłanka kosztu podatkowego.

Różnice wynikające z wyceny instrumentu bazowego pomiędzy wartością przewidzianą w kontrakcie i wartością w dniu jego realizacji mogą stanowić zysk będący przychodem podatkowym lub stratę zaliczaną do kosztów podatkowych.

Kontrakty walutowe są jednak rozliczane w specyficzny sposób, co jest źródłem wielu kontrowersji związanych ze sposobem ich opodatkowania, w tym odzwierciedlenia przeprowadzonych operacji w rachunku podatkowym zgodnie z ich ekonomicznym sensem. Konsekwencje podatkowe (sposób i moment ujęcia w przychodach i kosztach) zależą przede wszystkim od tego czy transakcja ma charakter rzeczywisty, czy też nierzeczywisty.

Przy kontraktach nierzeczywistych, tj. gdy nie ma miejsca dostawa instrumentu bazowego - a z takimi mamy do czynienia w analizowanej sprawie - różnice z wyceny instrumentu bazowego lub inaczej kwota rozliczenia (wartość z kontraktu i wartość z dnia realizacji) może być ujęta w przychodach podatkowych (zysk) lub w kosztach uzyskania przychodów (strata).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują w sposób szczególny momentu rozpoznania w rachunku podatkowym ujemnej kwoty rozliczenia kontraktu terminowego. Podstawy takiej nie stanowi art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p. dotyczy wyłącznie wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych (np. premii opcyjnej).Wobec tego w odniesieniu do wyniku na transkcii SWAP/IRS - przepis art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p. w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Strata poniesiona na realizacji nierzeczywistych instrumentów pochodnych stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż kontrakty na realizację instrumentów pochodnych są zawierane przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów. Powstanie tego rodzaju straty jako kategorii kosztu uzyskania przychodu powinno być rozpatrywane zgodnie z regułami wyrażonymi w art. 15 ust. 1 i ust. 4 oraz ust. 4a-4d u.p.d.o.p., a w szczególności tych spośród wskazanych przepisów, które decydują o potrącalności kosztów w czasie.

Rozwiązania prawne przyjęte w ustawie dotyczące potrącalności kosztów w czasie pozwalają na wyróżnienie kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu oraz jako odrębnej kategorii kosztów pośrednio związanych przychodem. Choć brak jest definicji obu tych pojęć, należy założyć, że do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty związane z przychodem, zaliczyć należy wszystkie te wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Jeśli zatem uzyskanie przychodu wprost zależy od poniesienia danego kosztu, koszt ten będzie można rozliczyć dopiero w momencie wystąpienia przychodu. Taki związek pomiędzy kosztem warunkującym uzyskanie przychodu a tym przychodem określa się mianem bezpośredniego (art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.).

W myśl art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 4e, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, że koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d).

Wobec tego, że stracie poniesionej na realizacji nierzeczywistych instrumentów pochodnych nie można przyznać charakteru kosztu bezpośredniego w rozumieniu art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., to stanowi ona koszt pośredni potrącalny w dacie poniesienia, tj. ujęcia w ewidencji księgowej (art. 15 ust. 4d).

Podsumowując należy stwierdzić, że zgodnie z ww. przepisami Spółka będzie uprawniona do potrącenia kosztów (straty) wynikających z rozliczenia nierzeczywistego instrumentu pochodnego typu SWAP/IRS (ujemny wynik z transakcji) w dacie poniesienia wydatku, zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Przy ustalaniu daty potrącenia kosztów Spółka winna mieć również na względzie art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

W świetle przedstawionych rozwiazań prawnych - wbrew przekonaniu Spółki - ujemny wynik rozliczenia nie może być zatem alokowany do wartości początkowej środka trwałego, mimo że transakcja SWAP dotyczy zabezpieczenia stopy procentowej odsetek. Wynik z rozliczenia transakcji zabezpieczajacej wahania stopy procentwej odsetek od wyemitowenyvch obligacji i odsetki od tych obligacji to dwie zupełnie odrębne kategorie, znajdujace odrębne uregulowania prawne na gruncie u.p.d.o.p. Bez względu na fakt, że w świetle art. 16g ust. 3 i ust. 4 u.p.d.o.p. katalog wydatków podlegających zaliczeniu do wartości poczatkowej środka trwałego jest katalogiem otwarym, to jednak art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. wyraźnie nie daje podstaw aby ujemny wynik rozliczenia pochodnego instrumentu był kapitalizowany do tej wartości. Ujemny wynik rozliczenia nie jest wydatkiem na nabycie pochodnego instrumentu, a o takim wydatku jest mowa w tym przepisie.

W swietle powyższego stanowisko Spółki że:

* powinna zaliczyć do wartości początkowej wytworzonych, nabytych lub ulepszonych środków trwałych:

- wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS;

- wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS;

* jeżeli rozliczenie kontraktów SWAP nastąpi po dniu przekazania środków trwałych do używania, to różnica pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków, a ostatecznym wynikiem na kontrakcie SWAP, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p., tj. w dacie ujęcia przedmiotowych kosztów w księgach rachunkowych Spółki na kontach pozabilansowych lub kontach bilansowych kosztów finansowych.

- należało uznać za nieprawidłowe.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki w zakresie wskazania na zasadę, że ujemny wynik na transakcji IRS stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Podsumowujac powyższe rozważania należy w odpowiedzi na postawione pytania stwierdzić, że Spółka:

ad. pyt. nr 1:

* może zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - stanowisko Spółki w tym zakresie jest więc prawidłowe;

* nie może zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconego wyniku na transakcji IRS - może zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość zapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - stanowisko Spółki w tym zakresie jest nieprawidłowe;

ad. pyt. nr 2:

* może zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconych prowizji i odsetek od emisji obligacji Transzy A - stanowisko Spółki w tym zakresie jest prawidłowe;

* nie może zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych wyliczoną na dzień przekazania środka trwałego do użytkowania wartość niezapłaconego wyniku na transakcji IRS - stanowisko Spółki w tym zakresie jest nieprawidłowe;

ad. pyt. nr 3 - Spółka może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z chwilą zapłaty prowizje i odseteki naliczone od obligacji Transzy A, przypadające za okres po dniu przyjęcia środków trwałych do używania i zapłacone po tym terminie. Oznacza, to tym samym, że stanowisko Spółki w tej części jest prawidłowe;

ad. pyt. nr 4:

* Spółka słusznie wskazała na zasadę, że ujemny wynik na transakcji IRS stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia - zatem w tem zakresie stanowisko Spólki jest prawidłowe;

* Ujemny wynik na transakcji IRS stanowi w całości koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Zatem Spółka błędnie uważa, że tylko różnica, jaka wystąpi po dniu przekazania środka trwałego do używania, pomiędzy odsetkami naliczonymi od transakcji IRS odniesionymi na wartość początkową przyjętych do używania środków trwałych a wynikiem na kontrakcie SWAP. W kosekwencji w tej części stanowisko Spółki - jest nieprawidłowe.

Końcowo, w nawiązaniu do przywołanych w treści wniosku interpretacji indywidualnych wyjaśnić należy, że nie są one wiążące w niniejszej sprawie. Funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 O.p. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 O.p. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Należy podkreślić, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.; art. 120 w zw. z art. 14h O.p.). Podstawowym zadaniem uprawnionych organów jest wydawanie rozstrzygnięć prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.