IPPB5/423-755/10-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" przychodów z tytułu zbycia "prawa do zawodnika" - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" przychodów z tytułu zbycia "prawa do zawodnika". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany także dalej: "Spółka" lub "Klub") jest klubem sportowym występującym w rozgrywkach piłkarskich Ekstraklasy (najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce). Same rozgrywki piłkarskie (liga piłkarska) są prowadzone przez Spółkę Ekstraklasa S.A., w której Wnioskodawca jest jednym z akcjonariuszy (akcjonariuszami są wszystkie zespoły grające aktualnie w Ekstraklasie oraz Polski Związek Piłki Nożnej, czyli 17 podmiotów).

Chcąc występować w rozgrywkach Ekstraklasy Spółka musi dysponować kadrą zawodników. Zawodnicy grający w Spółce to zawodnicy krajowi i zagraniczni. Pozyskanie danego zawodnika do rozgrywek odbywa się w dwojaki sposób:

Zarówno w przypadku transferu definitywnego, jak i transferu czasowego Spółka musi zapłacić właścicielowi praw do danego zawodnika stosowne wynagrodzenie za zakup pełni praw do zawodnika (w przypadku transferu definitywnego) lub pewnej wiązki praw do zawodnika (w przypadku transferu czasowego).

Gracze zagraniczni do których prawa Wnioskodawca nabywa pochodzą z rożnych krajów. Są to np. kraje Unii Europejskiej, Brazylia, kraje Afrykańskie, itd.

Z większością krajów, z których Wnioskodawca sprowadza zawodników Polska ma podpisane umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Jednakże z niektórymi krajami, np. wspomnianą Brazylią, takowe umowy przez Polskę nie zostały podpisane.

Pod pojęciem praw majątkowych nabywanych od innego klubu piłkarskiego rozumie się głównie prawo o charakterze federacyjnym (karta zawodnicza, karta zawodnika). Biorąc pod uwagę przepisy FIFA, UEFA, PZPN, Ekstraklasy SA regulujące zasady prowadzenia rozgrywek, prawo to umożliwia rejestrację danego zawodnika w federacji krajowej (w tym przypadku w federacji polskiej), co z kolei umożliwia udział zawodnika w oficjalnych rozgrywkach piłkarskich w barwach Klubu. Innymi słowy, prawo federacyjne to prawo umożliwiające, po spełnieniu określonych czynności formalnych (takich jak na przykład wniesienie stosownych opłat, uzyskanie przez zawodnika pozwolenia na pracę w przypadkach wymaganych prawem, przesłanie dokumentów do PZPN lub Ekstraklasy. SA), grę zawodnika w Klubie. Prawo federacyjne jest elementem zarówno transferu czasowego jak i definitywnego. Elementem transferu definitywnego jest również prawo do dalszego transferowania zawodnika w przyszłości tj. do uzyskiwania korzyści majątkowych w zamian za umożliwienie zawodnikowi zmiany barw klubowych na inne niż barwy Klubu.

Opisane powyżej prawo do dalszego transferowania zawodnika w przyszłości nie jest natomiast elementem składowym transferu czasowego do Klubu, który jest klubem pozyskującym. To prawo pozostaje w klubie macierzystym zawodnika. W uproszczeniu można przyjąć, iż przy transferze czasowym dochodzi jedynie do wypożyczenia karty zawodniczej na z góry umówiony okres.

Wynagrodzenie, które płatne jest przez Klub do klubu odstępującego (dotychczasowego właściciela karty zawodniczej) jest wartością umowną określaną poprzez negocjacje stron (Klubów). Niezależenie od nazwy, wynagrodzenie transferowe, jest zapłatą za opisane powyżej prawo lub prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem definitywnym danego zawodnika (do którego Spółka nabyła pełnię praw majątkowych), Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku dochodowego od osób prawnych (zwanego dalej podatkiem CIT). Fakt, że płatność jest dokonywana dla podmiotu z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu jest tutaj bez znaczenia.

Spółka wskazała następujące argumenty na tę okoliczność:

Spółka nie jest tutaj płatnikiem, ponieważ ustawa o CIT jej tym płatnikiem nie czyni - w stosunku do omawianych płatności. Zgodnie z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa "płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu". Jasno wynika z zacytowanej definicji, że płatnik ma wykonać swoje obowiązki (obliczyć, pobrać i wpłacić podatek pobrany od płatnika), ale w sytuacji, kiedy nakazują mu to przepisy prawa podatkowego (przepisami prawa podatkowego są zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja, ustawy, rozporządzenia i umowy międzynarodowe).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT "osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji". Rzeczony przepis wymienia grupy płatników, które winny pobrać podatek od dokonywanych wypłat. W niniejszej sprawie, ponieważ dotyczy ona wypłat na rzecz podmiotów zagranicznych, może wchodzić w grę pobór podatku od wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (tam są wymienione właśnie płatności na rzecz podmiotów zagranicznych). Te płatności, skutkujące powinnością pobrania podatku przez płatnika, to płatności z tytułu:

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

Zdaniem Spółki, już na pierwszy rzut oka widać, że w rozpatrywanym przypadku Wnioskodawcy, można rozważać co najwyżej przypadek wskazany w pkt 1 i pkt 2 ust. 1 art. 21 ustawy o CIT (reszta odpada z oczywistych powodów). Innymi słowy, gdyby uznać, że dokonywane przez Spółkę płatności na rzecz właścicieli praw majątkowych do zagranicznego zawodnika, który transferem definitywnym przechodzi do Wnioskodawcy, są objęte dyspozycją wskazanych wyżej punktów, to Spółka winna jako płatnik pobrać od tych wypłat podatek. Jednakże uważna analiza tych punktów wskazuje, że nie dotyczą one analizowanych płatności dokonywanych przez Spółkę, bo:

* wypłaty wskazane w pkt 1, zwane opłatami licencyjnymi sensu largo, nie dotyczą rozpatrywanego przypadku Wnioskodawcy. Mówi się tam, co prawda, o sprzedaży praw, ale chodzi o prawa autorskie, prawa pokrewne, prawo do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Prawa majątkowe do zawodnika na pewno się w tych kategoriach nie znajdują, jest to odrębna kategoria, innego rodzaju prawo. Przepis ten przewiduje także pobór podatku od wypłat za prawo do używania, ale używania maszyn, urządzeń itd. Znowu w tym katalogu nie ma prawa do używania (korzystania z) zawodnika, czy praw do zawodnika. Podsumowując swoje stanowisko, Spółka stwierdziła, że opłaty dokonywane przez Wnioskodawcę z omawianego tytułu nie są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

* wypłaty wskazane w pkt 2 także nie dotyczą rozpatrywanego przypadku Spółki. Jest w nim, co prawda, mowa o opłatach za świadczone usługi w zakresie działalności sportowej (co może na pierwszy rzut oka nasuwać podobieństwo do przypadku Wnioskodawcy, ale znowu kompleksowa analiza prawna sprawy prowadzi do wniosku, że ten przepis nie ma zastosowania do stanu faktycznego niniejszej sprawy. Wnioskodawca nie płaci na rzecz właścicieli praw majątkowych do zagranicznego zawodnika za to, że w Polsce wykonują oni (ci zawodnicy, albo ich dotychczasowi właściciele) usługi w zakresie działalności sportowej, ale płaci za to, że prawa do tych zawodników będą w dyspozycji Wnioskodawcy. Jest to duża różnica. Czym innym jest odpłatność za usługę sportową (np. odpłatność za mecz danej drużyny zagranicznej w Polsce lub zapłata samemu zawodnikowi za wykonywane usługi w zakresie działalności sportowej), a czym innym odpłatność za możliwość dysponowania danym zawodnikiem, który być może będzie w Klubie grał (gdy będzie miał słabszą formę to w ogóle nie będzie grał, a wtedy jeszcze trudniej mówić o działalności usługowej w zakresie sportu). Spółka jeszcze raz podkreśliła, że w przypadku Spółki jest to odpłatność za pewne prawo majątkowe (prawa majątkowe do danego zawodnika), a nie odpłatność za wykonywanie usługi w zakresie działalności sportowej (najczęściej beneficjentem odpłatności za usługi w zakresie działalności sportowej jest zawodnik, niemniej jednak sytuacja ta nie jest przedmiotem wniosku o interpretację). Podsumowując swoje stanowisko, Spółka stwierdziła, ze opłaty dokonywane przez Klub z omawianego tytułu nie są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

* skoro udowodniono w punktach powyższych, że dokonywane przez Spółkę płatności nie są płatnościami, o których mówi art. 21 ustawy o CIT, a tylko takie płatności na rzecz podmiotów zagranicznych czyniłyby z Wnioskodawcy płatnika, to Spółka nie powinna od tych wypłat pobierać podatku CIT. Dotyczy to zarówno opłaty za sam transfer zawodnika, jaki opłaty z tytułu określonego procentu od kwoty, która Spółka uzyskałaby, gdyby dokonała transferu praw do zawodnika do innego (kolejnego) klubu piłkarskiego.

* wobec powyższego fakt, że płatność jest dokonywana dla podmiotu z kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu nie ma żadnego znaczenia prawnego.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem definitywnym danego zawodnika (do którego Spółka nabyła pełnię praw majątkowych), Wnioskodawca nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinien od takich płatności pobierać podatki CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1 ma tutaj w całości zastosowanie.

Wnioskodawca dodał, że w umowach w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, które Polska podpisała, omawiane wypłaty uznawane są za dochód z zysków przedsiębiorstw (ponieważ dochód ten nie jest w tych umowach gdzie indziej wymieniony jako rodzaj innego dochodu), co wyklucza pobór podatku przez Spółkę (na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT). Jest to jednakże bez znaczenia, ponieważ i tak podatek nie powinien być pobierany, bo to nie jest tego rodzaju należność, która skutkuje obowiązkiem poboru podatku przez Spółkę (nie ma jej wymienionej w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT). Spółka nie może pobrać podatku w sytuacji przez prawo nie przewidzianej.

Ad. 3

Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem czasowym danego zawodnika, Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1 ma tutaj w całości zastosowanie.

Spółka podkreśliła, że czym innym jest odpłatność za usługę sportową (co implikuje obowiązki płatnika), a czym innym odpłatność za prawo majątkowe do danego zawodnika (co jest przypadkiem Spółki, który nie implikuje obowiązków płatnika.

Ad. 4

Zdaniem Spółki, w sytuacji dokonywania przez nią płatności związanych z transferem czasowym danego zawodnika, Spółka nie występuje w roli płatnika tzw. podatku u źródła, czyli nie powinna od takich płatności pobierać podatku CIT. Argumentacja przytoczona w Ad. 1, drugim akapicie Ad. 2 i drugim akapicie Ad. 3 ma tutaj w całości zastosowanie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej także: "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłaca na rzecz zagranicznej osoby prawnej stosowne wynagrodzenie za zakup pełni praw do zawodnika (w przypadku transferu definitywnego) lub pewnej wiązki praw do zawodnika (w przypadku transferu czasowego). Pod pojęciem praw majątkowych nabywanych od innego klubu piłkarskiego Spółka rozumie głównie prawo o charakterze federacyjnym, którego nabycie implikuje:

* prawo do gry w klubie (po spełnieniu określonych dodatkowych warunków) oraz

* prawo do czerpania korzyści z dalszego transferowania zawodnika (nie dotyczy transferu czasowego).

Zgodnie z przepisami FIFA (art. 20 i 21, Załącznik 4 i Załącznik 5 przepisów regulujących status i transfery zawodników - Regulations on the Status and Transfers of Players 2010, publ. serwis internetowy FIFA.com), w przypadku transferu międzynarodowego (definitywnego), tj. umowy pomiędzy klubami z dwóch różnych krajów, w kwocie transferowej zawarte są co do zasady dwa składniki: wynagrodzenie klubu odstępującego za przedterminowe rozwiązanie kontraktu z zawodnikiem oraz wkład solidarny (w przypadku zawodników do 23 roku życia także wynagrodzenie z tytułu kosztów treningu - "training compensation", "training costs"). Przez wkład solidarny należy rozumieć świadczenie pieniężne płacone przez klub pozyskujący na rzecz innych klubów piłkarskich, które uczestniczyły w całym procesie szkolenia młodego zawodnika, tj. od 12 roku życia do 23 roku życia. Oznacza to, że wkład solidarny to wynagrodzenie, które Wnioskodawca płaci za usługę szkoleniową świadczoną przez kluby piłkarskie na rzecz zawodnika i jego przyszłych klubów piłkarskich zatrudniających "ukształtowanego sportowo" zawodnika, które poprzez swoje działania podniosły umiejętności piłkarskie zawodnika. Wartość wkładu solidarnego uzależniona jest od wysokości odszkodowania za rozwiązanie kontraktu o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, jakie zostało uzgodnione pomiędzy klubem odstępującym, a Spółką. Metodologię obliczania wartości wkładu solidarnego należnego każdemu z klubów szkolących zawodnika zostały uregulowane szczegółowo w przepisach FIFA.

Na mocy art. 10 ww. przepisów regulujących status i transfery zawodników te samy zasady mają zastosowanie (w tym m.in. dotyczące wkładu solidarnego) w przypadku wypożyczania zawodników (transferu czasowego).

Wartość przedmiotowego wynagrodzenia jest ściśle skorelowana z poziomem sportowym zawodnika, w pewnej mierze stanowi wynagrodzenie za dotychczasowy proces szkoleniowy i treningowy zawodnika.

Zapłata wynagrodzenia umożliwia grę zawodnika w barwach Wnioskodawcy.

Tym samym, przedmiotową umowę o odpłatny transfer należy potraktować jako umowę o świadczenie usług w zakresie działalności sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jej podstawowym przedmiotem i celem jest zapewnienie świadczenia tychże usług.

W konsekwencji należy uznać, iż przedmiotowe wynagrodzenie mieści się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższa kwalifikacja prawnopodatkowa jest zgodna z dotychczasową linią interpretacyjną organów podatkowych oraz sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 28 kwietnia 2009 r. I SA/Bd 125/09) w podobnych sprawach.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności, m.in. z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Z literalnej wykładni tego przepisu wynika, iż obowiązek pobrania od tego wynagrodzenia podatku dochodowego od osób prawnych - tzw. podatek u źródła - spoczywa na Wnioskodawcy.

W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1-4 należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ podatkowy realizując zasadę określoną w art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej niniejszym wyjaśnia, iż kraj pochodzenia piłkarza nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia.

Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zostały zawarte na bazie wzorca zawartego w Konwencji Modelowej OECD w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku.

Dokonując zatem ustalenia wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego w kraju przez nierezydenta, należy w pierwszej kolejności zweryfikować czy Polska jest stroną zawartej z krajem tego podatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w przypadku istnienia takiej umowy, stwierdzić czy nie przewidziano w niej innych reguł opodatkowania (lub wyłączenia z podatku).

Dochód klubu zagranicznego - "właściciela praw do zawodnika" w postaci przedmiotowego wynagrodzenia, należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 ww. Konwencji Modelowej OECD jako nie wymienione w art. specjalnych tj. w szczególności w art. 10, 11, 12 czy 13 Konwencji Modelowej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji Modelowej OECD (w wersji przed 22 lipca 2010 r., wg której zawarte są wszystkie polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Należy zgodzić się zatem co do zasady z Wnioskodawcą, iż omawiane wypłaty uznawane są za dochód z zysków przedsiębiorstw (ponieważ dochód ten nie jest w tych umowach gdzie indziej wymieniony jako rodzaj innego dochodu), co wyklucza pobór podatku przez Spółkę (na mocy art. 21 ust. 2 ustawy o CIT.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy klub zagraniczny ("właściciel praw do zawodnika") przedstawi certyfikat rezydencji, a Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwem rezydencji tego podmiotu, Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku poboru podatku u źródła od tego wynagrodzenia zarówno w przypadku transferu definitywnego, jak i czasowego. W przeciwnym wypadku, tj. gdy Spółka wypłaca wynagrodzenie osobie prawnej lub traktowanej jak osoba prawna dla celów podatkowych z kraju, z którym Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, lub w przypadku braku udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła w wysokości określonej w art. 21 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż zarówno pełna weryfikacja prawidłowości dokonanej kwalifikacji prawnopodatkowej w odniesieniu do określonego rzeczywistego stanu faktycznego, może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej Organ podatkowy wyraża jedynie swój pogląd w sprawie rozumienia określonych przepisów nie przesądzając o zindywidualizowanym obowiązku podatkowym Strony. W postępowaniu w trybie określonym w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Organ podatkowy rozstrzyga jedynie w granicach wyznaczonych opisem stanu faktycznego, treścią przedstawionych pytań oraz stanowiskiem wyrażonym przez Wnioskodawcę. Stąd w niniejszej sprawie pominięto np. analizę skutków podatkowych przeniesienia praw majątkowych do wykorzystania wizerunku danego piłkarza.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.