IPPB5/423-743/11-4/JC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków poniesionych w związku z realizacją programu zwiększenia efektywności pracy, pokrytych ze środków obrotowych spółki oraz ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) oraz piśmie z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-743/11-2/JC z dnia 20 września 2011 r. (data nadania 20 września 2011 r., data doręczenia 23 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach programu "G.", jeżeli:

* wydatki te zostały pokryte ze środków obrotowych Spółki oraz nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy - jest prawidłowe,

* wydatki te zostały pokryte ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach programu "G.".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") należy do globalnego koncernu S., będącego liderem w branży szeroko rozumianych urządzeń elektronicznych. Spółka prowadzi działalność w zakresie: (i) sprzedaży urządzeń elektronicznych (tj. sprzętu AGD/RTV, aparatów telefonicznych i innych urządzeń IT) oraz (ii) w zakresie prac badawczo-rozwojowych poprzez Centrum (jedno z kilku globalnych Centrów S.), w ramach którego opracowywane są rozwiązania technologiczne na zlecenie centrali korporacji S. Spółka zatrudnia ok. 1000 osób, z których ponad 2/3 są to pracownicy Centrum.

W celu zwiększenia efektywności pracy, Spółka zainicjowała program nazwany roboczo "G.". Program stanowi element polityki kadrowej Spółki mającej na celu zwiększenie efektywności pracy pracowników poprzez zbudowanie i umocnienie ich przywiązania do Spółki jako pracodawcy oraz stworzenie optymalnych warunków pracy. Program ten stanowi także element marketingowy mający na celu zachęcenie potencjalnych pracowników do rozpoczęcia pracy dla Spółki. Zwiększona liczba chętnych pozwala bowiem wybrać najlepszych pracowników - co jest szczególnie istotne w odniesieniu do Centrum Spółki, które dla realizacji swoich zadań i świadczenia usług potrzebuje wysoko wyspecjalizowanych pracowników posiadających kompetencje techniczne. Jak zaś powszechnie wiadomo, dostępność wysoko wyspecjalizowanych inżynierów i specjalistów z branży IT jest ograniczona, a ich rekrutacja jest niezwykle trudnym procesem.

Podstawowym celem realizacji programu, z punktu widzenia zarządzania zasobami ludzkimi, jest uświadomienie pracownikowi, że nie stanowi on jedynie niezauważalnego elementu dużej korporacji (Spółki), lecz jednostką, która jest wartościowa dla firmy. Pracownicy, poprzez swoje zaangażowanie, przyczyniają się bowiem do wspólnego celu, jakim jest zwiększenie efektywności Spółki.

W ramach realizacji programu "G.", Spółka ponosi m.in. wydatki na:

* drobne upominki (np. powitalne kwiaty) dla (i) nowozatrudnionych osób, mające na celu pokazanie, że zatrudnienie danej osoby w Spółce jest istotnym i ważnym zdarzeniem także dla Spółki oraz (ii) towarzyszące awansowi, które mają na celu podkreślenie wyjątkowości dnia, w którym następuje awans i wywołania pozytywnych skojarzeń oraz zmotywowanie danego pracownika do dalszej wytężonej pracy, a co za tym idzie do podniesienia efektywności pracy pracownika. Spółka przekazuje także drobne upominki swoim pracownikom z okazji ich ślubów, urodzin pracownika oraz narodzin dziecka, co podobnie - jak w przypadku upominków dla osób nowozatrudnionych oraz w związku z awansem - ma na celu wytworzenie lub ugruntowanie u pracownika pozytywnych więzi z pracodawcą, a tym samym zwiększenie jego oddania i efektywności pracy,

* spotkania integracyjne poszczególnych działów oraz całej firmy mające na celu zaciśnięcie więzi, a także rozwinięcie ducha współpracy/relacji w ramach Spółki prowadzące do zwiększenia efektywności w pracy. W tym celu organizowane są np. wyjścia na kręgle bądź paintball, bądź do restauracji - w związku z czym Spółka ponosi koszty,

* organizację zawodów sportowych w ramach których Spółka finansuje koszty organizacji i uczestnictwa pracowników Spółki w zawodach ponosząc wydatki m.in. na stroje dla zawodników, ewentualne koszty treningów oraz koszty wynajmu sali. Uczestnictwo w zawodach ma na celu polepszenie integracji pracowników Spółki oraz budowanie bliższych relacji/współdziałania (tzw. "team buildingu") - co w rezultacie służy zwiększeniu efektywności pracy pracowników,

* karnety sportowe dla pracowników, w ramach których pracownicy mogą korzystać z obiektów oraz zajęć sportowych w określonych miejscach (np. siłownia, basen, aerobik, taniec, sztuki walki). Karnety te przydzielane są zgodnie z zapotrzebowaniem dla osób, które wyrażą chęć ich posiadania. Istotnym elementem przydzielanych karnetów jest to, iż nie są one przypisane do jednego obiektu sportowego, lecz upoważniają do korzystania z wielu stowarzyszonych obiektów w całej Polsce. Takie rozwiązanie w ocenie Spółki wpływa pozytywnie na zwiększenie efektywności zarządzania czasem przez pracowników, a w konsekwencji także efektywności jego pracy,

* artykuły spożywcze zamawiane na potrzeby szkoleń wewnętrznych pracowników oraz w przypadkach, gdy w ramach prac nad konkretnym projektem konieczne jest pozostanie przez pracowników w pracy poza standardowymi godzinami pracy. Wydatki w tym zakresie mają na celu nie tylko usprawnienie pracy, ale także wskazanie pracownikowi, że Spółka w okresach wzmożonej pracy (tj. trudny projekt, praca w nadgodzinach) zapewnia takie warunki, które sprzyjają mobilizacji i intensyfikacji efektywności pracowników,

* zaopatrzenie firmowej apteczki, która jest wykorzystywana przez pracowników w sytuacjach nagłego pogorszenia samopoczucia, a tym samym umożliwienia im dalszego wykonywania pracy,

* ubezpieczenie pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków, które pozwała pracownikom czuć się bezpiecznie w miejscu pracy i skoncentrować się na wykonywanych zadaniach,

* związane ze wsparciem procesu naboru pracowników przede wszystkim do działów technicznych Centrum (tj. inżynierów, informatyków). Działania Spółki w tym zakresie polegają na aktywnym uczestnictwie Spółki w programach organizowanych m.in. na uczelniach (np. targi pracy). Oprócz stanowisk z logo Spółki - w celu zwrócenia uwagi potencjalnych pracowników na Spółkę jako potencjalnego pracodawcę i tym samym zapewnienia Spółce bogatej oferty potencjalnych przyszłych pracowników - Spółka organizuje konkursy dla studentów, w których nagrodami są drobne gadżety z logo Spółki,

* świeże owoce i drobne artykuły spożywcze, które udostępniane są pracownikom Spółki w siedzibie Spółki (poprzez udostępnianie ich w kuchni firmowej) mające na celu poprawę warunków pracy i podkreślenie, że Spółce jako pracodawcy zależy na zdrowiu pracownika. Powyższe artykuły spożywcze są także wykorzystywane podczas spotkań roboczych, w tym z kontrahentami Spółki. Z uwagi na ich charakter (drobne artykuły spożywcze) - nie powinny one być traktowane jako przejaw wystawności.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 września 2011 r. Wnioskodawca wskazał:

* Spółka pragnie wyjaśnić, że wydatki Spółki ponoszone w związku z realizacją programu określanego roboczo jako program "G." finansowane są ze środków obrotowych Spółki (tj. nie z środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych).Niezależnie od powyższego Spółka pragnie podkreślić, że źródło finansowania ww. wydatków związanych z realizacją programu określanego roboczo jako program "G." pozostaje bez znaczenia z punku widzenia podatkowej klasyfikacji ww. wydatków oraz odpowiedzi na pytanie postawione przez Spółkę we wniosku. W powyższym zakresie, zdaniem Spółki, najistotniejsze znaczenie ma bowiem cel, w związku z którym następuje ponoszenie ww. wydatków - tj. realizacja przyjętej przez Spółkę polityki kadrowej ukierunkowanej na zwiększenie motywacji pracowników i zachęcanie ich do bardziej wytężonej pracy, co w konsekwencji, finalnie ma prowadzić do zwiększenia przychodów Spółki. W powyższym kontekście - na co Spółka szczegółowo zwróciła uwagę we wniosku - wydatki na realizację programu określanego roboczo jako program "G." powinny stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

* W ocenie Spółki, umowy ubezpieczenia pracowników Spółki - w zakresie i z tytułu których Spółka ponosi koszt w postaci składek ubezpieczeniowych - spełniają warunki wskazane w normie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2011 r., Dz. U. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), umożliwiając tym samym zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników.Należy podkreślić, że Ogólne warunki grupowego ubezpieczenia na życie (dalej: "OWU") - stanowiące integralną część umowy ubezpieczenia, określającej zasady i warunki ubezpieczenia pracowników Spółki, na podstawie której Spółka jest obciążana kosztami w postaci składek - wskazują bowiem wprost, że:

* ubezpieczenie objęte ww. Umową jest ubezpieczeniem na życie - w związku z powyższym ochrona ubezpieczeniowa udzielona pracownikom Spółki na podstawie ww. umowy dotyczy ryzyka grupy 1 Działu I załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. z 2010 r., Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.);

* uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu umowy ubezpieczenia nie jest Ubezpieczający (tj. Spółka);

* w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczeniową, wykluczona jest:

W konsekwencji powyższego oraz dodatkowo biorąc pod uwagę cel ponoszenia ww. wydatków - tj. fakt, że przedmiotowe wydatki ponoszone są jako element polityki kadrowej Spółki ukierunkowanej na zwiększenie motywacji pracowników i zachęcanie ich do bardziej wytężonej pracy - Spółka powinna być uprawniona do zaliczenia wydatków ponoszonych na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki opisane w stanie faktycznym, które Spółka ponosi w związku z realizacją programu będącego elementem polityki kadrowej o roboczej nazwie "G.", stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka wskazała:

Zgodnie z normą art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. oraz ugruntowane stanowisko organów podatkowych, wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli:

W celu ustalenia, czy wydatki, których dotyczy zapytanie, ponoszone w związku z realizacją programu będącego elementem polityki kadrowej o roboczej nazwie "G.", spełniają warunki pozwalające na ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, koniecznym jest aby spełniały ww. warunki.

Ad. 1.

W ocenie Spółki, wszystkie wydatki wskazane w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku, ponoszone w ramach realizacji programu o roboczej nazwie "G.", zostały fizycznie poniesione przez Spółkę pomniejszając tym samym jej majątek. Zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami, wydatek nie jest ujmowany jako koszt dla celów podatkowych w przypadku, gdy dotyczy on zaliczki, zadatku, itp., które ze swej natury nie mają charakteru definitywnego.

W konsekwencji należy uznać, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym spełniają pierwszą przesłankę warunkującą zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Ad. 2.

W ocenie Spółki, wszystkie opisane w niniejszym wniosku wydatki/koszty ponoszone w ramach realizacji programu o roboczej nazwie "G.", należy uznać za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą generującą przychody podatkowe Spółki - tj. za poniesione w celu uzyskania tych przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

Spółka zaznacza, że program "G." został wprowadzony jako element strategii zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie mającej na celu:

* przyciągnięcie możliwie najlepszych kandydatów do pracy w Spółce;

* utrzymanie w firmie dobrych pracowników;

* motywowanie pracowników do dalszej (jeszcze lepszej) pracy;

* ułatwienie wbudowaniu relacji pomiędzy pracownikami i współpracy miedzy nimi co sprzyjać ma wzrostowi ich efektywności.

Podstawą wprowadzenia powyższego programu było założenie, iż cele firmy - w tym osiąganie założonych wyników i zwiększenie efektywności - realizowane są przez ludzi, którzy w niej pracują. To właśnie pracownicy Spółki programują, projektują i wykorzystują technologie do realizacji usługi badawczo-rozwojowej, a także prowadzą sprzedaż towarów oferowanych przez Spółkę - czyli obsługują główne obszary działalności Spółki i tym samym dwa główne źródła jej przychodów.

Mając na uwadze istotność pracowników w działalności Spółki podjęto zatem decyzję o realizacji polityki kadrowej opartej na tzw. modelu kapitału ludzkiego. Model ten - szeroko opisany w literaturze zarządzania personelem - zakłada, że poprzez zbudowanie więzi pracownika z jego miejscem pracy, znacząco zwiększa się jego efektywność i wydajność, co z kolei przyczynia się do rozwoju podmiotu, w którym zatrudniony jest pracownik. W tej formie polityki kadrowej, aby zrealizować jej cele, pracodawca stawia na zatrudnienie długookresowe i traktuje swój personel jak zasób, w który należy inwestować. Decyzja o implementacji powyższej polityki kadrowej została poprzedzona dokładną analizą rynku zatrudnienia, biorąc pod uwagę specyficzne zapotrzebowanie kadrowe Spółki na wysoko wyspecjalizowanych pracowników posiadających wiedzę techniczną. Postawiło to przed Spółką, jako dużym pracodawcą (ok. 1000 osób) trudne wyzwanie, aby dostosować się do zmieniającej się rzeczywistości w sposób pozwalający na utrzymanie zatrudnienia na najwyższym poziomie (zarówno ilościowo jak i jakościowo) pozwalającym efektywnie konkurować na rynku.

Kolejnym istotnym elementem uzasadniającym implementację oraz kontynuację realizacji programu o roboczej nazwie "G." jest konkurencja funkcjonująca w otoczeniu Spółki. Jakość i efektywność działań Spółki oraz potencjał jej rozwoju są bowiem w dużym stopniu determinowane przez zatrudnionych w niej pracowników - to oni kreują strategię Spółki w zmieniającym się konkurencyjnym otoczeniu, biorąc pod uwagę w szczególności dostępne zasoby. W przypadku spadku jakości i efektywności, Spółka musi, przynajmniej potencjalnie, liczyć się z utratą klientów, a tym samym z ograniczeniem przychodów.

Działania realizowane przez Spółkę w ramach programu o roboczej nazwie "G." (tj. ponoszenie wydatków opisanych w stanie faktycznym) ma w szczególności na celu stworzenie dobrych warunków pracy, miłej atmosfery mobilizującej do wspólnych działań, a także - jak to ma miejsce w przypadku organizacji zawodów sportowych i programów integracyjnych - wzmocnienie wśród pracowników istniejących relacji oraz zwiększenie efektywności ich pracy zespołowej.

Ponoszone przez Spółkę wydatki, opisane w stanie faktycznym - pomimo ich różnorodności rodzajowej - są tożsame biorąc pod uwagę cel ich poniesienia. Przedstawione wydatki pod względem koncepcyjnym stanowią bowiem całość służącą realizacji programu o roboczej nazwie "G.". Wszystkie one warunkują realizację polityki kadrowej immanentnie związanej z działalnością prowadzoną przez Spółkę i w takiej też perspektywie powinny być one oceniane. W związku z powyższym, wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, ponoszone na realizację programu kadrowego, powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Spółka zwraca uwagę, że istnienie związku wydatków ponoszonych w ramach polityki kadrowej z przychodami podatkowymi podatnika (pracodawcy) jest także potwierdzane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2010 r., sygn. IBPBII2/423-857/10/PC stwierdził, że:

"W przypadku jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkań mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji miedzy pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych".

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, zdaniem Spółki, ponoszone przez nią wydatki na realizację polityki kadrowej w ramach programu o roboczej nazwie "G." są w sposób oczywisty związane z przychodami generowanymi przez Spółkę - a tym samym powinny stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki.

Ad. 3.

Wszystkie koszty ponoszone w ramach realizacji programu należy uznać za właściwie udokumentowane - koszty te są bowiem udokumentowane fakturami VAT od dostawców wystawionymi na Spółkę lub (wyjątkowo) paragonami fiskalnymi dodatkowo opisanymi przez pracowników Spółki w taki sposób, aby jednoznacznie określone zostały okoliczności poniesienia danego wydatku.

W konsekwencji, należy uznać, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym spełniają warunek właściwego udokumentowania dla celów zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Ad. 4.

Ostatnim kryterium, jakie decyduje o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów podatnika, jest brak wskazania tego wydatku w zamkniętym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, norma art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. nie znajduje zastosowania w stosunku do żadnego z wydatków wskazanych w opisie stanu faktycznego, zarówno z punktu widzenia ogólnego charakteru ww. wydatków (tj. jako elementu polityki kadrowej Spółki), jak i z punktu widzenia charakteru poszczególnych wydatków opisanych w stanie taktycznym. W szczególności ww. wydatki nie powinny być kwalifikowane jako wydatki reprezentacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie bowiem z ugruntowaną praktyką prezentowaną w tym zakresie przez organy podatkowe, wydatki ponoszone w związku z własnymi pracownikami - z czym mamy do czynienia w opisanym stanie faktycznym - nie są skierowane na zewnątrz organizacji, a zatem nie mogą mieć charakteru wydatku reprezentacyjnego.

Spółka pragnie ponownie podkreślić, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku - pomimo ich różnorodności co do rodzaju - stanowią całość, biorąc pod uwagę cel ich poniesienia. Podstawowym zaś celem poniesienia każdego z ww. wydatków jest bezsprzecznie realizacja wdrożonego w Spółce programu kadrowego o roboczej nazwie "G.". W kontekście charakteru ww. programu kadrowego realizowanego przez Spółkę powinna być także dokonywana ocena wszystkich wydatków będących przedmiotem zapytania na potrzeby art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach podatkowych, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 13 grudnia 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1781/10/PC stwierdził, że:

"Wydatków tych nie należy również rozpatrywać w zakresie kosztów reprezentacji, które to koszty są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie są skierowane na zewnątrz czyli do kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów Spółki lecz dotyczą jej pracowników".

W konsekwencji, należy uznać, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku spełniają czwartą przesłankę warunkującą zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Konkludując, zdaniem Spółki ponoszone przez nią wydatki opisane w stanie faktycznym spełniają wszystkie z wymogów uzasadniających zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, tzn.:

W konsekwencji, wydatki opisane w stanie faktycznym, które Spółka ponosi w związku z realizacją programu będącego elementem polityki kadrowej o roboczej nazwie "G.", stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż w celu zwiększenia efektywności pracy, Spółka zainicjowała program nazwany roboczo "G.". Program stanowi element polityki kadrowej Spółki mającej na celu zwiększenie efektywności pracy pracowników poprzez zbudowanie i umocnienie ich przywiązania do Spółki jako pracodawcy oraz stworzenie optymalnych warunków pracy. Program ten stanowi także element marketingowy mający na celu zachęcenie potencjalnych pracowników do rozpoczęcia pracy dla Spółki. Zwiększona liczba chętnych pozwala bowiem wybrać najlepszych pracowników - co jest szczególnie istotne w odniesieniu do Centrum Spółki, które dla realizacji swoich zadań i świadczenia usług potrzebuje wysoko wyspecjalizowanych pracowników posiadających kompetencje techniczne.

W ramach realizacji programu "G.", Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki (opisane w stanie faktycznym).

Wnioskodawca wskazuje, iż ponoszone przez niego wydatki pomimo ich różnorodności rodzajowej - są tożsame biorąc pod uwagę cel ich poniesienia. Przedstawione wydatki pod względem koncepcyjnym stanowią bowiem całość służącą realizacji programu o roboczej nazwie "G.". Wszystkie one warunkują realizację polityki kadrowej immanentnie związanej z działalnością prowadzoną przez Spółkę i w takiej też perspektywie powinny być one oceniane. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym, ponoszone na realizację programu kadrowego, powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Należy zauważyć, iż definicja art. 15 ust. 1 ustawy sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu (wbrew względom koncepcyjnym Wnioskodawcy) każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Organ podatkowy analizując wydatki ponoszone przez Podatnika będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, jeżeli spełniają kryteria, określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ich zakresie mieszczą się również inne wydatki dotyczące pracowników. Wydatki ponoszone na rzecz pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem jednak, że podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością oraz mają na celu zwiększenie efektywności pracy i służą uzyskaniu przychodu.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, iż co do zasady wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach realizacji programu "G." stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym opisane we wniosku wydatki (drobne upominki, spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe, artykuły spożywcze, zaopatrzenie firmowej apteczki, ubezpieczenie pracowników, świeże owoce i drobne artykuły spożywcze) należy uznać za ponoszone w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Spółki, jako świadczenia na rzecz pracowników. Każdy wydatek należy jednakże indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Przez sformułowanie "działalność socjalna, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych" użyte w ww. przepisie - rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Będą to więc wydatki ponoszone przez pracodawcę w ramach świadczonych usług na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową - art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Wobec powyższego nieuprawnione jest twierdzenie Spółki, iż: "źródło finansowania ww. wydatków (...) pozostaje bez znaczenia z punktu widzenia podatkowej klasyfikacji ww. wydatków".

Wszelkie wydatki na działalność socjalną określoną w przepisach ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, sfinansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika również, iż Wnioskodawca ponosi wydatki związane ze wsparciem procesu naboru pracowników. Działania Spółki w tym zakresie polegają na aktywnym uczestnictwie Spółki w programach organizowanych m.in. na uczelniach (np. targi pracy). Oprócz stanowisk z logo Spółki - w celu zwrócenia uwagi potencjalnych pracowników na Spółkę jako potencjalnego pracodawcę i tym samym zapewnienia Spółce bogatej oferty potencjalnych przyszłych pracowników - Spółka organizuje konkursy dla studentów, w których nagrodami są drobne gadżety z logo Spółki.

Powyższe wydatki nie są ponoszone - jak wskazuje Wnioskodawca - w związku z własnymi pracownikami Spółki (nie są to koszty pracownicze), jednakże w opinii tut. Organu ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów, tzn. spełniają generalną przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, gdy ponoszone w ramach realizacji programu "G." przez Spółkę wydatki nie są sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie noszą znamion działalności socjalnej a także jeśli spełniają dyspozycję cyt. art. 15 ust. 1 ww. ustawy - mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów firmy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach programu "G.", jeżeli:

* wydatki te zostały pokryte ze środków obrotowych Spółki oraz nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy - jest prawidłowe,

* wydatki te zostały pokryte ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych-jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zauważyć, iż weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Ponadto zaznacza się, iż tut. Organ nie odniósł się do rozważań Wnioskodawcy w zakresie kwalifikacji wydatków na artykuły spożywcze wykorzystywanych podczas spotkań roboczych z kontrahentami oraz prawidłowości udokumentowania ponoszonych wydatków, bowiem nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.