IPPB5/423-739/11-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dodatnich różnic kursowych przy operacjach finansowych na skutek realizacji zleconego przedsięwzięcia - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dodatnich różnic kursowych przy operacjach finansowych na skutek realizacji zleconego przedsięwzięcia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka S.A. ("Spółka") prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie robót budowlanych. Spółka była Wykonawcą projektu polegającego na budowie centrum handlowego. Powyższe przedsięwzięcie było realizowane na zlecenie dwóch podmiotów ("Zleceniodawcy").

W związku z realizacją przedsięwzięcia ustanowione zostały dwie gwarancje bankowe - beneficjentami tych gwarancji zostali Zleceniodawcy.

Pierwsza gwarancja została ustanowiona w złotych (PLN) na kwotę nieprzekraczającą równowartości określonej kwoty euro (kwota "A euro"), według kursu średniego NBP z dnia wypłaty kwoty z tytułu gwarancji.

Zgodnie z warunkami gwarancji, gwarant (czyli bank) zobowiązał się zatem do zapłaty na rzecz Zleceniodawców na ich żądanie kwoty w złotych nieprzekraczającej równowartości kwoty "A euro" według kursu średniego NBP z dnia płatności.

Druga gwarancja została ustanowiona w euro na określoną kwotę (kwota "B euro"). Na podstawie tej gwarancji, gwarant zobowiązał się do zapłaty na rzecz Zleceniodawców na ich żądanie kwoty "B euro".

W trakcie realizacji prac powstał spór między stronami, gdyż w ocenie Zleceniodawców Spółka nie wykonywała należycie zobowiązań związanych z inwestycją, a realizowane prace były ich zdaniem wadliwe. W konsekwencji Zleceniodawcy zwrócili się do gwaranta o wypłatę kwot tytułem obu gwarancji. Gwarant (bank) wypłacił Zleceniodawcom żądane sumy z obu gwarancji po uprzednim przelaniu środków przez Spółkę na rachunek gwaranta.

W rezultacie powyższego uruchomienia gwarancji bankowych, Spółka poprzez gwaranta zapłaciła zatem Zleceniodawcom kwotę w złotych (kwota "C złotych"), będącą równowartością kwoty "A euro" (według właściwego kursu NBP, tj. 1 euro 3,3543 zł) oraz kwoty B euro" (Spółka dokonała zakupu tej kwoty euro według kursu 1 euro = 3,4177 zł).

Strony umowy dot. budowy centrum handlowego (czyli Spółka oraz Zleceniodawcy) prowadziły negocjacje, w wyniku których zawarły porozumienie ("Porozumienie") kończące spór dotyczący wad w realizacji przedsięwzięcia.

W Porozumieniu dokonano następujących ustaleń:

1. Zleceniodawcy zwrócą Spółce kwoty otrzymane wcześniej tytułem gwarancji - w sumie kwotę "D euro" będącą sumą kwot "A euro" i"B euro";

2. Spółka obniży wynagrodzenie z tytułu realizacji prac o określoną kwotę euro brutto (z VAT) (kwota "E euro");

3. Spółka zapłaci Zleceniodawcom kwotę pieniężną w euro (kwota "F euro") na pokrycie kosztów, które zostały poniesione przez Zleceniodawców, w celu usunięcia wad w pracach zrealizowanych przez podwykonawców Spółki.

W Porozumieniu strony umówiły się, że powyższe rozliczenie zostanie dokonane w następujący sposób:

Zleceniodawcy przekażą Spółce kwotę "G euro" stanowiącą różnicę między kwotą "D euro", a kwotami "E euro" i "F euro" ("D euro" - "E euro" - "F euro" = "G euro").

Ustalono, że korekta wynagrodzenia o kwotę "E euro" oraz zapłata na rzecz Zleceniodawców kwoty "F euro" nastąpi w formie kompensaty z kwotami, które wcześniej zostały pobrane przez Zleceniodawców tytułem gwarancji bankowych.

W Porozumieniu uzgodniono, że w związku z obniżeniem wynagrodzenia o kwotę "E euro", Spółka wystawi faktury korygujące. Realizując powyższe postanowienie Spółka wystawiła (w jednym dniu) dwie faktury korygujące. Spółka skorygowała tym samym dwie faktury ("Korygowane Faktury"), po jednej dla każdego ze Zleceniodawców.

Korygowane Faktury były wystawione w jednym dniu w 2007 r. w złotych (PLN) (zgodnie z umowami Korygowane Faktury wystawione zostały na kwoty w złotych będące równowartością określonej kwoty euro przeliczonej wg kursu średniego NBP z dnia wystawienia Korygowanych Faktur, tj. wg kursu 1 euro = 3,7555 zł).

Korygowane Faktury opłacone zostały w złotych (PLN).

Zgodnie z wolą stron Porozumienia, w wystawionych fakturach korygujących Spółka obniżyła w sumie - licząc obydwie korekty - wynagrodzenie brutto (z VAT) o kwotę w złotych będącą równowartością kwoty"E euro" według kursu średniego NBP z dnia wystawienia Korygowanych Faktur (tekst jedn.: wg kursu 1 euro = 3,7555 zł).

W ostatnim dniu roboczym poprzedzającym kompensatę (kompensatę zobowiązania Spółki do zwrotu kwoty "E euro" z zobowiązaniem Zleceniodawców do zwrotu sum gwarancji) kurs średni NBP euro wynosił 1 euro = 3,8993 zł.

Zgodnie z Porozumieniem Spółka wystawiła dwie noty księgowe, po jednej dla każdego ze Zleceniodawców, dokumentujące zapłatę na rzecz Zleceniodawców kwoty "F euro" (zapłata tej kwoty, jak wskazano wyżej, nastąpiła w drodze kompensaty).

Noty księgowe zostały ujęte w księgach Spółki jako równowartość w PLN kwoty "F euro" wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień ich wystawienia, tj. wg kursu 1 euro = 3,8993 zł.

W wykonaniu Porozumienia Zleceniodawcy przekazali Spółce kwotę "G euro".

W dniu, w którym Zleceniodawcy przekazali Spółce kwotę "G euro", kurs średni NBP euro wynosił 1 euro = 3,8112 zł.

Spółka rozlicza różnice kursowe na zasadach uregulowanych w Ustawie o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy po stronie Spółki powstały dodatnie różnice kursowe w rozumieniu Ustawy o CIT, w związku z otrzymaniem przez Spółkę od Zleceniodawców kwoty "G euro".

2. Czy po stronie Spółki powstały dodatnie różnice kursowe w rozumieniu Ustawy o CIT, w związku z kompensatą zobowiązania Spółki do zapłaty kwoty ",E euro" z Zobowiązaniem Zleceniodawców do zwrotu na rzecz Spółki sum gwarancji w tej samej części.

3. Czy po Stronie Spółki powstały dodatnie różnice kursowe w rozumieniu Ustawy o CIT, w związku z kompensatą zobowiązania Spółki do zapłaty kwoty "F euro" z zobowiązaniem Zleceniodawców do zwrotu na rzecz Spółki sum gwarancji w tej samej części.

Stanowisko Spółki - Wnioskodawcy:

Ad.1)

W ocenie Spółki, nie powstały po jej stronie dodatnie różnice kursowe w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT, w związku z otrzymaniem od Zleceniodawców kwoty "G euro".

Zgodnie z przepisem art. 15a ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: Ustawa o CIT)", (...) dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Zdaniem Spółki należy wskazać, że powyższy katalog dodatnich różnic kursowych jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że dodatnie różnice kursowe występują tylko wtedy, gdy dany stan faktyczny odpowiada jednej z pięciu hipotez wymienionych w art. 15b ust. 2 Ustawy o CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (na przykład interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 października 2010 r. Nr ILPB3/423-618/09/10-S-3/DS).

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym nie wystąpiła żadna z powyższych sytuacji, a zatem po stronie Spółki nie powstały różnice kursowe w rozumieniu Ustawy o CIT.

W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że otrzymana przez Spółkę kwota "G euro" nie stanowiła dla niej przychodu.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Kwota "G euro" stanowiła zwrot kwot "B euro" oraz "C złotych", a zatem była zwróconym wydatkiem, który to wydatek nie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Spółka nie była uprawniona do zaliczenia kwoty "B euro" oraz "C złotych" do kosztów uzyskania przychodów ze względu na przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b Ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów nie zalicza się wydatków na spłatę zobowiązań z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń. Należy przypomnieć, że zapłata kwoty "B euro" oraz "C złotych" stanowiła spłatę zobowiązań z tytułu gwarancji bankowych.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że otrzymana przez Spółkę kwota "G euro" nie stanowiła przychodu w świetle przepisów Ustawy o CIT. Tym samym po stronie Spółki nie powstały różnice kursowe na podstawie przepisu art. 15a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

Spółka zaznacza, że nawet gdyby przyjąć, że kwota "G euro" stanowiła przychód Spółki, to i tak po jej stronie nie powstałyby różnice kursowe na podstawie przepisu art. 15a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

W świetle tego przepisu dodatnie różnice kursowe powstają gdy wartość przychodu należnego po przeliczeniu na złote wg kursu średniego NBP jest niższa niż wartość tego przychodu w dniu jego otrzymania wg faktycznie zastosowanego kursu. Spółka zauważa, że dniem powstania przychodu w omawianym przypadku byłby zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT dzień otrzymania zapłaty - do jego przeliczenia zgodnie z przepisem art. 15a ust. 6 Ustawy o CIT, należałoby zatem zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty. Ze względu na brak możliwości wskazania faktycznie zastosowanego kursu w dniu otrzymania tego przychodu (ponieważ wpływ środków na rachunek nastąpił w walucie obcej, a zatem nie wystąpił "faktycznie zastosowany kurs"), należałoby w celu dokonania obliczenia ewentualnych różnic kursowych, zgodnie z przepisem art. 15a ust. 4 Ustawy o CIT, zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania przychodu (a więc zastosowany byłby kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty). Powyższe oznacza, że w celu obliczenia różnicy kursowej należałoby porównać dwie takie same kwoty - tj. równowartość kwoty "G euro" według kursu średniego NBP z tego samego dnia (z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania tej kwoty), ponieważ na ten sam dzień przypada przychód należny oraz otrzymanie przychodu. Oczywistym jest, że w takiej sytuacji nie mogłyby powstać różnice kursowe w świetle przepisów Ustawy o CIT.

Otrzymana przez Spółkę kwota "G euro" nie stanowiła kosztu Spółki - dlatego, w związku z jej otrzymaniem, nie powstały po stronie Spółki dodatnie różnice kursowe na podstawie przepisu art. 15a ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT.

W omawianej sytuacji nie wystąpiła również sytuacja z art. 15a ust. 2 pkt 3 Ustawy o CIT, gdyż nie nastąpił wpływ a następnie wypływ ze Spółki środków ani wartości pieniężnych w walutach obcych (przepis ten co do zasady ma zastosowanie do podmiotów nabywających waluty obce i nie dotyczy analizowanego przypadku).

Kwoty "B euro", "C złotych" oraz "G euro" nie stanowiły również pożyczek ani kredytów udzielanych przez Spółkę, ani Spółce. Z tego względu, w omawianym przypadku nie mają zastosowania przepisy art. 15a ust. 2 pkt 4 i pkt 5 Ustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Spółki nie powstały po jej stronie dodatnie różnice kursowe w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT w związku z uiszczeniem przez nią kwot tytułem gwarancji (kwota "C złotych" oraz kwota "B euro") a następnie zwrotem przez Zleceniodawców na rzecz Spółki sum gwarancji zgodnie z Porozumieniem (kwota "G euro").

Ad. 2)

W ocenie Spółki, w omawianym przypadku nie powstały po jej stronie dodatnie różnice kursowe w rozumieniu Ustawy o CIT.

Spółka zauważa, że omawiany przypadek nie różni się zasadniczo od sytuacji, której dotyczy pytanie nr 1. Również w tym przypadku Spółka otrzymała zwrot uiszczonych wcześniej tytułem gwarancji kwot. W omawianej sytuacji nie wystąpił jednak przepływ środków pieniężnych, lecz rozliczenie nastąpiło w drodze kompensaty wzajemnych zobowiązań - zobowiązania Zleceniodawców do zapłaty w ramach zwrotu sum gwarancji równowartości kwoty "E euro" z zobowiązaniem Spółki do zwrotu Zleceniodawcom kwoty "E euro", o którą to kwotę zmniejszono Porozumieniem należne Spółce wynagrodzenie.

Spółka otrzymała zatem (w drodze kompensaty) zwrot części kwot przekazanych wcześniej tytułem gwarancji.

Spółka podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione powyżej (w uzasadnieniu własnego stanowiska w zakresie pytania nr 1) co do kwalifikacji zwróconej przez Zleceniodawców kwoty.

W ocenie Spółki zwrócone kwoty wpłacone wcześniej tytułem gwarancji nie stanowią dla niej przychodu. Zdaniem Spółki w omawianym przypadku zastosowanie ma przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT, zgodnie z którym nie stanowią przychodów zwrócone wydatki nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nawet gdyby przyjąć, że otrzymana (w drodze kompensaty) przez Spółkę równowartość kwoty "E euro jest przychodem Spółki - to i tak nie powstałyby w takim przypadku dodatnie różnice kursowe po stronie Spółki.

W takim przypadku wartość "przychodu" należnego po przeliczeniu na złote według kursu średniego NBP byłaby bowiem wyższa, aniżeli jego wartość w dniu otrzymania według faktycznie zastosowanego kursu. Za dzień otrzymania takiego "przychodu należałoby uznać dzień kompensaty, a zatem do jego przeliczenia na złote (zgodnie z przepisem art. 15a ust. 6 Ustawy o CIT) zastosowanie znalazłby kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, tj. 1 euro = 3,8993 zł. Z kolei, faktycznie zastosowanym kursem otrzymanego "przychodu" byłby kurs z dnia wystawienia Korygowanych Faktur, tj. 1 euro = 3,7555 zł (Spółka, "otrzymując" w drodze kompensaty przedmiotową kwotę pomniejszyła bowiem wynagrodzenie z Korygowanych Faktur o równowartość w złotych kwoty "E euro" według kursu średniego NBP z dnia wystawienia korygowanych Faktur, czyli 1 euro = 3,7555 zł). W takiej sytuacji, należałoby zatem uznać, że po stronie Spółki powstały ujemne (a nie dodatnie) różnice kursowe.

Podobnie, jak w przypadku, którego dotyczy pytanie nr 1, w ocenie Spółki nie mogły mieć zastosowania w omawianym przypadku przepisy art. 15a ust. 2 pkt 2, pkt 3, pkt 4 i pkt 5 Ustawy o CIT.

Pkt 2 nie mógł mieć zastosowania, ponieważ otrzymana, w drodze kompensaty, kwota nie była kosztem Spółki.

Pkt 3 nie mógł mieć zastosowania, ponieważ w omawianym stanie faktycznym nie nastąpił wpływ, a następnie wypływ ze Spółki środków ani wartości pieniężnych w walutach obcych. Pkt 4 i pkt 5 nie mogły mieć zastosowania, ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie udzielała, ani nie otrzymała pożyczek ani kredytów.

Według Spółki, trzeba dodać, że w omawianej sytuacji miało również miejsce rozliczenie (w drodze kompensaty) kwoty "E euro" przez Spółkę na rzecz Zleceniodawców. Należy stwierdzić, że rozliczenie to również nie spowodowało powstania dodatnich różnic kursowych w rozumieniu Ustawy o CIT. Rozliczona przez Spółkę (w formie kompensaty) kwota "E euro" nie była ani przychodem, ani kosztem "wyrażonym w walucie obcej". Była zwrotem części wynagrodzenia, które to wynagrodzenie (czyli przychód) było wyrażone w walucie polskiej (co prawda zgodnie z umową wysokość wynagrodzenia należało obliczyć na podstawie kursu euro, lecz strony umówiły się, że wynagrodzenie jest należne w złotych).Tym samym przekazanie kwoty "E euro" nie odpowiada żadnej z hipotez ("sytuacji") wymienionych w art. 15a ust. 2 Ustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w opisanej sytuacji po stronie Spółki nie powstały dodatnie różnice kursowe w świetle przepisów Ustawy o CIT.

Ad. 3)

W ocenie Spółki, w omawianym przypadku nie powstały po jej stronie dodatnie różnice kursowe w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

W przedmiotowym stanie faktycznym, podobnie jak w sytuacji, której dotyczy pytanie nr 2 - miało miejsce rozliczenie ("zwrot"), w formie kompensaty kwot, które wcześniej Spółka wpłaciła tytułem gwarancji bankowych.

Spółka podtrzymuje przedstawione powyżej (w zakresie pytania 1 i 2) stanowisko, iż otrzymana kwota nie stanowiła przychodu ze względu na przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy o CIT. W konsekwencji nie mogły po stronie Spółki powstać dodatnie różnice kursowe na podstawie przepisu art. 15a ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

Podobnie, jak w przypadkach opisanych w pytaniach nr 1 i 2, nawet przyjmując, że otrzymana (w drodze kompensaty) równowartość kwoty "F euro" stanowiła przychód - to i tak po stronie Spółki nie powstałyby dodatnie różnice kursowe. Dniem powstania takiego przychodu, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3e Ustawy o CIT byłby dzień zapłaty (czyli dzień kompensaty), a zatem do jego przeliczenia na złote należałoby zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego kompensatę (zgodnie z przepisem art. 15a ust. 6 Ustawy o CIT). Ze względu na "brak faktycznie zastosowanego kursu" z dnia otrzymania tego "przychodu", zamiast niego należałoby zastosować, zgodnie z przepisem art. 15a ust. 4 Ustawy o CIT kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (a zatem kurs z dnia poprzedzającego dzień kompensaty). W takiej sytuacji nie mogłyby powstać różnice kursowe, gdyż porównywane byłyby takie same kwoty - równowartość w złotych kwoty "F euro" według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień kompensaty.

W omawianym przypadku nie mają zastosowania także pozostałe przepisy dotyczące różnic kursowych - art. 15a ust. 2 pkt 2 pkt 3 pkt 4 i pkt 5 Ustawy o CIT.

Przepis pkt 2 nie mógł mieć zastosowania, ponieważ otrzymana w drodze kompensaty kwota nie była kosztem Spółki.

Przepis pkt 3 nie mógł mieć zastosowania, ponieważ w omawianym stanie faktycznym nie nastąpił wpływ, a następnie wypływ ze Spółki środków ani wartości pieniężnych w walutach obcych.

Przepisy pkt 4 i pkt 5 nie mogły mieć zastosowania, ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie udzielała ani nie otrzymała pożyczek ani kredytów.

Według Spółki trzeba dodać, że w omawianej sytuacji miała również miejsce zapłata (w drodze kompensaty) kwoty "F euro" przez Spółkę na rzecz Zleceniodawców.

Zdaniem Spółki zapłata tej kwoty również nie spowodowała powstania dodatnich różnic kursowych w rozumieniu Ustawy o CIT. Przekazana przez Spółkę (w formie kompensaty) kwota "F euro" była co prawda kosztem, lecz nie miał w tym przypadku zastosowania przepis art. 15a ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Kurs średni NBP poniesionego kosztu wynosił 1 euro = 3,8993 zł. Ze względu na fakt, że w omawianym rozliczeniu nie wystąpił "kurs faktycznie zastosowany", zamiast niego należałoby zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty (kompensaty). Średni kurs NBP z tego dnia również wynosił 1 euro = 3,8993 zł (są to bowiem te same dni). W konsekwencji nie mogły powstać różnice kursowe, gdyż porównywane są dwie identyczne kwoty.

Podsumowując, w ocenie Spółki w przedmiotowym stanie faktycznym nie wystąpiły po jej stronie dodatnie różnice kursowe w świetle przepisów Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.