IPPB5/423-719/14-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 października 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-719/14-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia dla celów podatkowych wydatków poniesionych na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości tzw. Title Insurance - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia dla celów podatkowych wydatków poniesionych na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości tzw. Title Insurance.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") została utworzona umową w formie aktu notarialnego w dniu 17 sierpnia 2011 r. oraz wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy. Przedmiotem działalności Spółki jest poszukiwanie inwestycji na rynku nieruchomości. Dnia 4 lutego 2014 r. Spółka dokonała notarialnego nabycia prawa własności nieruchomości w postaci działek zabudowanych budynkiem i innymi budowlami posadowionymi na gruncie (dalej: "Nieruchomość"). Przeznaczeniem nabytej Nieruchomości jest wynajem pomieszczeń handlowych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jednocześnie na podstawie zawartej umowy nabycia Nieruchomości (dalej: "Umowa"), Spółka jest uprawniona do pobierania czynszów i opłat eksploatacyjnych począwszy od pierwszego dnia miesiąca w którym Umowę zawarto.

Prawo własności nieruchomości przeszło na Spółkę w dniu podpisania aktu notarialnego i w związku z tym w miesiącu lutym 2014 r., tj. miesiącu przekazania do używania, Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "Ustawa o CIT") oraz amortyzowana począwszy od miesiąca następnego zgodnie z art. 16h ust. 1 Ustawy o CIT.

Ponadto w dniu 4 lutego 2014 r. Spółka zawarła umowę pożyczki (dalej: "Umowa Pożyczki") z A. (dalej: "Pożyczkodawca"), podmiotem prawa niemieckiego z siedzibą w Niemczech, na sfinansowanie zapłaty części ustalonej w Umowie ceny. Spółka została zobligowana przez Pożyczkodawcę do spełnienia szeregu wymogów zawartych w punkcie X.X niniejszej Umowy Pożyczki, m.in. do wykupienia polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia prawnego nieruchomości tzw. Title Insurance (dalej: "Ubezpieczenie", "Polisa"), która chroni Pożyczkodawcę przed stratami, jakie mogłyby wyniknąć na skutek wadliwie sporządzonej umowy nabycia nieruchomości lub innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności. Spełnienie powyższych warunków do dnia 22 lipca 2014 r. gwarantowało Spółce otrzymanie kwoty wynikającej z Umowy Pożyczki.

W celu dopełnienia formalności w dniu 6 lutego 2014 r. Spółka podpisała umowę Ubezpieczenia z brytyjską spółką K. (dalej: "Ubezpieczyciel"). W tym samym dniu Ubezpieczyciel wystawił dla Spółki fakturę. Polisa jest nieograniczona w czasie, a opłata za tego rodzaju ubezpieczenie jest pobierana w formie jednorazowej składki, która została opłacona przez Spółkę w dniu 7 maja 2014 r.

Dnia 6 czerwca 2014 r. nastąpiło uruchomienie pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Spółka powinna rozliczyć dla celów podatkowych wydatki poniesione na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości tzw. Title Insurance.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości należy rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów potrącane w dacie ich poniesienia, tj. w dacie płatności za polisę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

A zatem każdy koszt należy oceniać indywidualnie pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w ww. art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ww. Ustawy o CIT,

* ma charakter definitywny (bezzwrotny)

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i trwałych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast, według art. 16g ust. 3, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższe oznacza, że koszty poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania powiększają - dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego - kwotę należną zbywcy, a tym samym stanowią o cenie nabycia tegoż środka.

Natomiast koszty, które są związane z nabyciem środka trwałego, a zostały zarachowane już po dniu przekazania go do używania i następnie zapłacone, podatnik może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Należy podkreślić, iż koszty Ubezpieczenia zostały poniesione przez Spółkę już po dniu przyjęcia nabytych składników do używania, tym samym nie zwiększają one wartości początkowej nabytych składników majątkowych.

Ponadto dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik prowadzący księgi rachunkowe powinien podzielić koszty na bezpośrednio związane z przychodami oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane dalej kosztami pośrednimi. Składkę na Ubezpieczenie z tytułu ubezpieczenia prawnego nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności zalicza się do kosztów pośrednich, gdyż nie można jej przyporządkować do konkretnego przychodu.

Koszty pośrednie należy rozliczać zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT.

Z przepisów tych wynika, że koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia, przy czym dzień poniesienia kosztu jest to dzień, na który nastąpi ujęcie kosztu w księgach rachunkowych. Jeżeli koszty pośrednie dotyczą okresu, który przekracza rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdarza się, że wydatki dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, lecz nie można z góry określić precyzyjnie długości jego trwania, wówczas koszty te mogą być potrącane w dacie ich poniesienia.

Ubezpieczenie tytułu prawnego nieruchomości jest produktem ubezpieczeniowym, który stanowi środek zabezpieczenia przed stratami, jakie mogą wynikać ze źle sporządzonej umowy, czy też innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności. Może chronić zarówno nabywców nieruchomości, jak i banki oraz wszelkie inne Instytucje udzielające pożyczek. Na gruncie prawa polskiego ten rodzaj ubezpieczenia nie zyskał na popularności i jest dość rzadko spotykany.

Podmioty udzielające pożyczek są narażone na ryzyko związane z wadami tytułu prawnego nieruchomości, które z reguły zostają ujawnione dopiero w okresach późniejszych. Zwłaszcza, gdy nabywane nieruchomości składają się z wielu działek, instytucje finansowe stosują zabezpieczenia przed wszelkimi ryzykami i wymagają od swoich klientów asekuracji przed skutkami błędów popełnionych w trakcie przenoszenia tytułu prawnego do nieruchomości. Korzystając z istniejącej instytucji ubezpieczenia tytułu prawnego, Pożyczkodawca zobligował Spółkę do wykupienia Polisy, a w sytuacji niedopełnienia tego obowiązku, zastrzegł prawo wypowiedzenia Umowy Pożyczki.

Zakres ochrony Ubezpieczenia obejmuje m.in. nieznane defekty prawne tytułu prawnego własności nieruchomości, istniejące roszczenia, naruszenie prawa własności, błędy w dokumentach stanowiących podstawę nabycia nieruchomości, fałszywe oświadczenia itd. W razie ziszczenia się jakiegoś ryzyka Ubezpieczyciel po pierwsze przejmuje na siebie obronę przed roszczeniami osób trzecich i gwarantuje kwoty potrzebne na ochronę prawną, a po drugie w razie fiaska projektu inwestycyjnego pokrywa powstałą szkodę.

Istotnym jest, iż opłata z tytułu zawartej Polisy jest pobierana w formie jednorazowej składki, a Polisa jest nieograniczona w czasie. Ubezpieczenie tytułu prawnego posiada cechy nieograniczonego trwania (ubezpieczenie bezterminowe), nie sposób więc określić precyzyjnie długości jego obowiązywania. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki wydatek poniesiony na Ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości należy rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów potrącany w dacie dokonania płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie sposobu rozliczenia dla celów podatkowych wydatków poniesionych na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości tzw. Title Insurance, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. "koszty pośrednie").

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przy tym kryteriów, jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, albo do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

W praktyce przyjmuje się, że kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami są te wydatki, których poniesienie służy uzyskaniu określonego, konkretnego przychodu i przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Zatem do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami należą koszty określonego rodzaju w ramach prowadzonej przez podatnika działalności, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast "pośrednie" koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W myśl art. 15 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2.

złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 4e cytowanej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika, który wywodzi z tego faktu skutki prawne.

W związku z tym, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową. Przedmiotem działalności Spółki jest poszukiwanie inwestycji na rynku nieruchomości. Dnia XX lutego 20XX r. Spółka dokonała notarialnego nabycia prawa własności nieruchomości w postaci działek zabudowanych budynkiem i innymi budowlami posadowionymi na gruncie (dalej: "Nieruchomość"). Przeznaczeniem nabytej Nieruchomości jest wynajem pomieszczeń handlowych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jednocześnie na podstawie zawartej umowy nabycia Nieruchomości (dalej: "Umowa"), Spółka jest uprawniona do pobierania czynszów i opłat eksploatacyjnych począwszy od pierwszego dnia miesiąca w którym Umowę zawarto.

Prawo własności nieruchomości przeszło na Spółkę w dniu podpisania aktu notarialnego i w związku z tym w miesiącu lutym 20XX r., tj. miesiącu przekazania do używania, Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "Ustawa o CIT") oraz amortyzowana począwszy od miesiąca następnego zgodnie z art. 16h ust. 1 Ustawy o CIT.

Ponadto w dniu XX lutego 20XX r. Spółka zawarła umowę pożyczki (dalej: "Umowa Pożyczki") z A. (dalej: "Pożyczkodawca"), podmiotem prawa niemieckiego z siedzibą w Z., na sfinansowanie zapłaty części ustalonej w Umowie ceny. Spółka została zobligowana przez Pożyczkodawcę do spełnienia szeregu wymogów zawartych w punkcie X.X niniejszej Umowy Pożyczki, m.in. do wykupienia polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia prawnego nieruchomości tzw. Title Insurance (dalej: "Ubezpieczenie", "Polisa"), która chroni Pożyczkodawcę przed stratami, jakie mogłyby wyniknąć na skutek wadliwie sporządzonej umowy nabycia nieruchomości lub innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności. Spełnienie powyższych warunków do dnia XX lipca 20XX r. gwarantowało Spółce otrzymanie kwoty wynikającej z Umowy Pożyczki.

W celu dopełnienia formalności w dniu XX lutego 20XX r. Spółka podpisała umowę Ubezpieczenia z brytyjską spółką KLM z siedzibą w L. (dalej: "Ubezpieczyciel"). W tym samym dniu Ubezpieczyciel wystawił dla Spółki fakturę. Polisa jest nieograniczona w czasie, a opłata za tego rodzaju ubezpieczenie jest pobierana w formie jednorazowej składki, która została opłacona przez Spółkę w dniu XX maja 20XX r. Dnia XX czerwca 20XX r. nastąpiło uruchomienie pożyczki.

Uwzględniając powyższe należy zauważyć, że celem wykupienia polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia prawnego nieruchomości tzw. Title Insurance (dalej: "Ubezpieczenie", "Polisa") była nieograniczona w czasie ochrona przed stratami, jakie mogłyby wyniknąć na skutek wadliwie sporządzonej umowy nabycia nieruchomości lub innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności. Wobec tego, że przedmiotem ubezpieczenia jest szeroko pojęta ochrona interesu majątkowego Wnioskodawcy przed zdarzeniami, które mogłyby narazić Spółkę na stratę, a jej zawarcie stanowiło warunek udzielenia przez podmiot prawa niemieckiego z siedzibą w Monachium pożyczki na sfinansowanie zapłaty części ustalonej w Umowie ceny Nieruchomości stwierdzić należy, że poniesienie wydatku z tytułu jednorazowej składki na ubezpieczenie tytułu prawnego do nieruchomości tzw. Title Insurance, było racjonalnym działaniem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i służyło zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Składka na przedmiotowe ubezpieczenie spełnia zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć bowiem można te wydatki, które nie zostały wyłączone przez ustawodawcę jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów i które służą m.in. zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przywołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 16g ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

W związku z tym, że koszty Ubezpieczenia zostały poniesione przez Spółkę już po dniu przyjęcia nabytych składników do używania, tym samym nie zwiększają one wartości początkowej nabytych składników majątkowych.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że koszty, które są związane z nabyciem środka trwałego, a zostały zarachowane już po dniu przekazania go do używania i następnie zapłacone, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie przywołanego powyżej art. 15 ust. 4d i ust. 4e, jako "pośrednie" koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu rozliczenia dla celów podatkowych wydatków poniesionych na ubezpieczenie tytułu prawnego i wad prawnych nieruchomości tzw. Title Insurance, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl