IPPB5/423-715/09-2/DG - Uznanie za koszty uzyskania przychodów wydatków na zmianę lokalizacji kiosków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zmianę lokalizacji kiosków - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną m.in. w zlokalizowanych na terenie całego kraju wolnostojących kioskach. W celu uruchomienia sprzedaży w danej lokalizacji Spółka ponosi koszty związane z zakupem kiosku oraz koszty związane z wykonaniem niezbędnych prac adaptacyjnych polegających na posadowieniu kiosku. Do wskazanych prac należy między innymi wykonanie:

Dodatkowo Spółka ponosi koszty związane z zakupem i transportem materiałów budowlanych oraz transportem kiosku. W momencie przyjęcia kiosku do używani Spółka ustala jego wartość początkową (zaliczając do wartości początkowej środka trwałego wyżej wymienione koszty) i od momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych rozpoczyna jego amortyzację zgodnie z właściwymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

W praktyce dosyć często zdarzają się sytuację, w której Spółka zmuszona jest na skutek decyzji właściciela gruntu lub z przyczyn ekonomicznych (utrata atrakcyjności danej lokalizacji) zmienić miejsce lokalizacji kiosku.

Każdorazowo w związku ze zmianą lokalizacji kiosku Spółka ponosi koszty:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy poniesione przez Spółkę wydatki, które przekraczają wartość 3.500 zł na starą i nową lokalizację kiosku Spółka powinna zakwalifikować, jako zwiększenie wartości początkowej środka trwałego czy też powinny zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodu...

Prace, które zostały wykonane w związku ze zmianą lokalizacji kiosku związane z jego demontażem oraz prace wykonane już w celu uruchomienia nowej lokalizacji nie zwiększają wartości użytkowej kiosku, zatem poniesione wydatki nie zwiększają wartości początkowej tego środka trwałego. W związku z powyższym wszystkie wymienione powyżej wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodami i powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponoszone przez Spółkę w związku ze zmianą lokalizacji kiosku wydatki, zdaniem Spółki, może ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, gdyż są one poniesione w związku z działalnością i niewątpliwie w celu uzyskania przychodów. Ponoszone przez Spółkę wydatki mieszczą się także w definicji kosztów z art. 15 ust. 1 U.P.D.O.P. Spółka uważa, że przedmiotowe wydatki związane są jedynie z przemieszczeniem środka trwałego w inne miejsce i pozostają bez wpływu na zmianę wartości początkowej środka trwałego, a co za tym idzie nie możemy w tym przypadku mówić o jego ulepszeniu.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., zwana dalej "U.P.D.O.P."), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W przedstawionej sytuacji Spółka nie ulepszyła, nie przebudowała, nie rozbudowała, nie dokonała również rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji kiosku. Spółka dokonała jedynie zmiany lokalizacji kiosku.

Pomimo, że poniesione przez Spółkę wydatki przekraczają kwotę 3.500 zł, jednak zdaniem Spółki wydatki związane ze zmianą lokalizacji kiosku nie zwiększają wartości początkowej tego środka trwałego, ponieważ wskutek podjętych przez spółkę działań wartość użytkowa samego kiosku nie wzrosła. Jak wynika z treści art. 16g ust. 13 U.P.D.O.P., w celu uznania, iż dany środek trwały uległ ulepszeniu, a tym samym poniesione na środek wydatki będą zwiększać jego wartość początkową niezbędne będzie spełnienie łącznie trzech warunków:

Niespełnienie, któregokolwiek z wyżej wymienionych warunków będzie, zatem skutkować brakiem uznania, że nastąpiło ulepszenie środka trwałego, a tym samym umożliwi zaliczenie poniesionych przez Spółkę wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W opisywanym stanie faktycznym nie został spełniony warunek wymieniony w pkt 2) powyżej tj. poniesione wydatki nie spowodowały wzrostu wartości użytkowej środka trwałego. Wykonane w związku ze zmianą lokalizacji prace i związane z nimi poniesione koszty miały na celu kontynuowanie przez Spółkę sprzedaży w kiosku, a tym samym utrzymanie pierwotnego stanu technicznego kiosku, który taką sprzedaż umożliwia. Spółka nie poniosła żadnych nakładów w celu zwiększenia wartości początkowej środka trwałego, a wszystkie wykonane prace miały, jak już powyżej wykazano, charakter prac zachowawczych tj. umożliwiających kontynuowanie dalszej sprzedaży w kiosku, jednak w innej lokalizacji dlatego przedmiotowe wydatki powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Zaprezentowane powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 11 lipca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 925/06, LEX Nr 295489) stwierdził, że: "kwalifikacja określonych prac budowlanych do kategorii ulepszenia środka trwałego wymaga wykazania, że następuje ulepszenie środka trwałego rozumiane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja oraz modernizacja; że następuje wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania; że ulepszenie to można wymierzyć, czy to wzrostem okresu używania środka trwałego, czy zwiększeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą i ulepszonych środków trwałych, czy kosztami eksploatacji."

W wyroku z dnia 21 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 3676/06, LEX Nr 315965) stwierdził, że: " (...) przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 14 stycznia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 119197, LEX Nr 321222; z dnia 16 czerwca 2000 r., sygn. akt III SA 1025/99, LEX Nr 47004)."

Takie stanowisko jest prezentowane także przez organy podatkowe. W piśmie z dnia 25 października 2006 r. Urzędu Skarbowego w Wejherowie (Nr PB/PDP/406-1/06, LEX Nr 6270) stwierdzono, że: Nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały musi stanowić o jego ulepszeniu. Istotnym bowiem jest w każdym przypadku, jaki charakter mają wydatki poniesione na środek trwały. Jeżeli wydatki te będą miały charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont), a niepowodujące zwiększenie tejże wartości użytkowej - podatnik może w całości zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków.

W przypadku natomiast, gdy poniesione wydatki wykraczają poza charakter odtworzeniowy, gdyż doprowadzają do zwiększenia zdolności użytkowej środka trwałego, mamy do czynienia z pojęciem ulepszenia. Powyższe oznacza, że za ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych."

W piśmie z dnia 3 sierpnia 2006 r. Urzędu Skarbowego w Wyszkowie (Nr 1443ZPD41/415/282/17/06, LEX Nr 19859) stwierdzono, że: "Jeżeli wymiana zniszczonej posadzki była podyktowana złym stanem technicznym i polegała na odtworzeniu stanu pierwotnego przy zastosowaniu materiałów budowlanych o lepszych parametrach, prace te należy uznać za remont a tym samym zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów."

Reasumując, zdaniem Spółki, zarówno wydatki dotyczące poprzedniej lokalizacji jak i nowej lokalizacji należy zaliczyć do kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem i do ich ewidencji zastosować przepisy art. 15 ust. 4d i 4e U.P.D.O.P.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.