IPPB5/423-711/09-3/AJ - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów kuponów wydawanych kontrahentom i pacjentom.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów kuponów wydawanych kontrahentom i pacjentom - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów kuponów wydawanych kontrahentom i pacjentom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie detalicznego obrotu lekami i farmaceutykami w aptekach. Jako osoba prawna prowadzi księgi rachunkowe, a sprzedaż detaliczna jest ewidencjonowana za pomocą kas fiskalnych. Klientami aptek są osoby fizyczne indywidualne. Silna konkurencja supermarketów sprzedających parafarmaceutyki, suplementy diety i kosmetyki, nagradzających konsumentów bonami towarowymi, zmusiła Spółkę do udzielania nagród promocyjnych w formie wydawanych kuponów premiowych. Wprowadzono, zatem program lojalnościowy mający na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży, w ramach którego, klienci za zrealizowane zakupy otrzymują kupony o określonej wartości. Wartość kuponów wydawanych jednorazowo sięga obecnie od 2,20 PLN do 100,00 złotych. (W początkowej fazie programu pojawiały się sporadycznie nagrody powyżej 100,00 złotych). Kupony są nabywane przez Spółkę u emitenta tych kuponów. Spółka otrzymuje notę księgową zawierającą określoną ilość kuponów w określonych nominałach oraz fakturę VAT "za usługi pośrednictwa związane z dystrybucją kuponów". Na kuponach nie jest zamieszczona żadna informacja na temat towarów będących przedmiotem transakcji. Kupony nie są imienne imają określony termin realizacji (z reguły do końca roku w którym bony zostały wyemitowane). Kupony nie mogą być zamienione na pieniądze, ani reszta z zakupu nie może być wydana w pieniądzu.

Wydane kupony uprawniają ich posiadacza do nieodpłatnego nabycia towaru we wszystkich punktach handlowych Polski (w tym w aptece), posiadających autoryzację emitenta do ich przyjmowania jako formę rozliczeń za nabyte towary i usługi. Emitent refunduje placówkom handlowym akceptowane przez nich kupony. Jeżeli kupon rabatowy jest realizowany w aptece Spółki, a wartość brutto zakupów przekroczy wartość kuponu, którym dokonywana jest zapłata, nadwyżkę pokrywa klient. Cała ewidencja sprzedaży towarów w aptekach odbywa się za pomocą kas fiskalnych, również sprzedaż za kupony. Fakt zapłaty za wydany towar kuponem system apteczny traktuje jako sprzedaż, ponieważ niezależnie od formy zapłaty dokonanej przez klienta, apteka wydaje paragon fiskalny.

Dokumentami odzwierciedlającymi przyznanie nagrody przez aptekę są:

Dwa aspekty tej dokumentacji są uciążliwe dla pacjenta i tym samym zmniejszają pozytywny efekt wywołany otrzymana nagrodą:

Zdaniem Spółki (podsumowując) brak jest akceptacji społecznej dla ewidencji dla małych nagród promocyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki wydane kontrahentom bony (kupony, bonusy) są kosztem uzyskania przychodów dla podmiotu wydającego, jeżeli są związane z osiąganym przychodem, gdyż brak wyłączeń takich wydatków z kosztów, zgodnie z art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

Spółka uważa, że wskazanie, w jakich nominałach zostały wydane indywidualne nagrody nie jest potrzebne dla właściwego udokumentowania wydanych nagród. Według Spółki, dla zaliczenia wydanych kuponów w koszty wystarczy następujący sposób dokumentacji:

Ad. 3

Zdaniem Spółki nagrody w formie kuponów wysokości do 10 PLN nie wymagają ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1-3

Kwalifikacja prawnopodatkowa kosztów uzyskania przychodów wymaga zawsze indywidualnej analizy, uwzględniającej charakter prowadzonej przez danego wnioskodawcę działalności. Szczególnego znaczenia twierdzenie to nabiera w przypadku instytucji interpretacji indywidualnej, w odniesieniu do której wykładnia literalna i systemowa przepisów art. 14b § 3 oraz 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jednoznacznie wskazuje, iż organ praktycznie związany jest opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę (nie weryfikuje ustaleń faktycznych, nie przeprowadza postępowania dowodowego).

Zgodnie z opisem przedstawionym stanem faktycznym (we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) Wnioskodawca realizuje program lojalnościowy dla swoich klientów, w ramach którego wydaje kupony (mające charakter bonów towarowych) nabyte wcześniej u ich emitenta.

W przedmiotowej sprawie, wydatki Spółki na rzecz jej klientów (kontrahentów) w ramach działań marketingowych (za takie zdaniem tut. Organu podatkowego należy uznać wydatki na nabycie przedmiotowych kuponów) będzie można co do zasady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Program lojalnościowy z zastosowaniem kuponów wydawanych klientom w korelacji z dokonanymi zakupami towarami (leki, farmaceutyki) Spółki stanowi zachętę do maksymalizacji ich zakupów, a konsekwencji przychodów Wnioskodawcy.

Jednocześnie przedmiotowe działania wywierają pozytywny wpływ na postrzeganie podmiotu przez klientów (wizerunek), a w konsekwencji na zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów.

W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wartość wydawanych przez Spółkę kuponów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem udokumentowania, iż przedmiotowe kupony (nabyte od emitenta) zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie determinuje konkretnego sposobu dokumentowania wydawania kuponów, czy też bonów promocyjnych. Z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych szczególnie istotne jest udokumentowanie powiązania kosztu z przychodem, a więc np. możliwość przyporządkowania określonej wartości kuponów do wartości sprzedaży dokonanej dla danego klienta (np. na podstawie paragonów będących dowodami zakupu, warunkującymi otrzymanie kuponu, na podstawie regulaminu programu lojalnościowego) oraz potwierdzenie wydania kuponu osobie uprawnionej (poświadczone przez osobę wydającą lub beneficjenta).

Nadto należy zauważyć, iż powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Wśród odrębnych przepisów, o których mowa w tym artykule, należy wyróżnić m.in. art. 20 ust. 2 i ust. 3 oraz 21 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.) dotyczące dowodów księgowych.

W świetle powyższego stanowisko Spółki zgodnie z którym:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż zarówno pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy enumeratywnie określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.