IPPB5/423-710/11-3/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) oraz w piśmie z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w ramach świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. zawarł z podmiotami z grupy F. umowy, w ramach których zobowiązał się do świadczenia na rzecz Zleceniodawców m.in. wskazanych poniżej usług (nie zawsze wszystkie poniższe elementy występują łącznie):

* profesjonalne wsparcie w zakresie promocji, marketingu i public relations produktów Zleceniodawców w Polsce;

* doradztwo w zakresie wymogów prawa polskiego, postanowień umownych, odnawiania umów;

* pomoc przy dostosowaniu ofert Zleceniodawców do oczekiwań polskiego konsumenta;

* udzielanie wsparcia technicznego polskim dystrybutorom produktów Zleceniodawców;

* pośredniczenie pomiędzy Zleceniodawcami a dystrybutorami kanałów telewizyjnych oraz operatorami kablowymi;

* badanie rynku polskiego (m.in. oferty konkurentów);

* przygotowanie raportów na temat abonentów;

* tłumaczenie na język polski obcojęzycznych materiałów dotyczących promocji i dystrybucji ofert programowych Zleceniodawców;

* uczestniczenie w zawieraniu umów barterowych ze stroną trzecią.

W celu prawidłowego wykonania ww. zadań Spółka ponosi wydatki mające na celu m.in. budowanie pozytywnego wizerunku Zleceniodawców i trwałych więzi z dotychczasowymi oraz pozyskaniem nowych kontrahentów i klientów dla Zleceniodawców, propagowanie informacji np.: o filmach, programach, serialach telewizyjnych emitowanych przez Zleceniodawców.

W konsekwencji, Spółka ponosi m.in. następujące koszty i wydatki związane z:

* wydawaniem prezentów dla kontrahentów, klientów, grupy docelowej Zleceniodawców, etc.

* nabyciem artykułów spożywczych w związku z organizowaniem spotkań promocyjno-marketingowych,

* nabyciem usług gastronomicznych, cateringowych i napojów (w tym napojów alkoholowych) na spotkania promocyjne;

* kosztami reprezentacji, m.in.: koszty kwiatów, biletów na imprezy okolicznościowe, itp.

Przedmiotowe wydatki są bezpośrednio związane z wykonaniem usług na rzecz Zleceniodawców i są podstawą do kalkulacji wynagrodzenia wyliczonego na bazie "koszt plus", tj. wynagrodzenia, które równe jest kwocie kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z wykonaniem umów powiększonych o wartość marży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym ponoszone przez Spółkę koszty stanowiące element kalkulacyjny wynagrodzenia wynikającego z zawartych umów (w tym związane z promocją Zleceniodawców, w tym np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków) nie są objęte dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) i stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty stanowiące element kalkulacyjny wynagrodzenia wynikającego z zawartych umów (w tym związane z promocją Zleceniodawców, w tym np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków) nie są objęte dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) i stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Spółki.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Wnioskodawca podnosi, iż zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Spółka podnosi, iż w przedmiotowej sprawie strony zawierając umowy o świadczenie usług ustaliły sposób wynagradzania określany jako wartość wszystkich poniesionych kosztów plus procentowa marża.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Spółka podnosi, iż ustawa o CIT nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 2007).

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 marca 2011 r.: " (...) reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności."

Według Spółki koszty powszechnie rozumiane jako koszty reprezentacji, w przypadku Spółki, niewątpliwie nie są wydatkiem na cele jej własnej reprezentacji. Spółka nie podejmuje działań reprezentacyjnych mających na celu polepszenie jej własnego wizerunku, gdyż adresaci tych działań nie znajdują się w kręgu potencjalnych klientów Spółki. Zdaniem Spółki podejmowane przez nią działania reprezentacyjne w ramach wykonania umów zawartych ze Zleceniodawcami mają na celu przede wszystkim budowę i poprawę wizerunku Zleceniodawców, a także prawidłowe wykonanie innych usług, do których świadczenia Spółka zobowiązała się na podstawie umów.

Zdaniem Spółki jej działalność można zatem w pewnym stopniu porównać do działalności podmiotów zajmujących się w ramach swojej działalności gospodarczej świadczeniem na rzecz klientów usług reprezentacyjnych lub reklamowych np.: agencji reklamowej lub agencji public relations (PR), która wykonując zlecenie klienta nie przekazuje towarów, ani nie świadczy usług na cele swojej reprezentacji lub reklamy, lecz reprezentacji i reklamy usługodawcy zlecającego wykonanie danej usługi.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, koszty i wydatki promocyjne i reprezentacyjne ponoszone przez Spółkę w ramach świadczenia usług na rzecz Zleceniodawców nie są kosztami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, gdyż celem ich poniesienia nie jest reprezentacja Spółki lecz podejmowana w wykonaniu umów reprezentacja Zleceniodawców. Prowadzone zaś przez Spółkę działania, mimo pozornego podobieństwa do reprezentacji, polegają jedynie na wykonywaniu zobowiązań wynikających z zawartych przez Spółkę umów.

Spółka pragnie zauważyć, iż powyższe stanowisko potwierdza także Minister Finansów w następujących interpretacjach indywidualnych:

* interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-860/10-3/JC):

"Ponoszone przez Wnioskodawcę koszty nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (...) i zasadniczo nie wpływają na promocję samej Spółki. W tym stanie rzeczy przedmiotowe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, w szczególności poniesione na usługi cateringowe i gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowie, a nie w celu reprezentacji Wnioskodawcy (...), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy."

* interpretacja indywidualna z dnia 13 września 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-377/10-2/DG):

"Zatem, co do zasady, Spółka ma prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kosztów drobnych upominków oraz kosztów napojów, posiłków, noclegów wydatków związanych z wyjazdem na targi lub wystawy, koszty dystrybucji ulotek, katalogów, broszur, egzemplarzy testowych promowanych produktów, drobnych upominków jako stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzenia Spółki należnego z tytułu wykonywania zawartych przez Spółkę umów."

* interpretacja indywidualna z dnia 18 sierpnia 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-290/09-2/AM):

"Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reprezentację oraz wydatków związanych z nieodpłatnym przekazywaniem przez Wnioskodawcę świadczeń pieniężnych i rzeczowych w celu wykonania usług marketingowych w ramach zawartej umowy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28."

Spółka podnosi, iż analogiczne stanowisko prezentowane jest także w następujących interpretacjach indywidualnych:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2009.12.29 IPPB5/423-633/09-4/AM;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2011.02.21 - IPPB5/423-802/10-2/AM;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2009.09.04 - IPPB5/423-309/09-2/AJ;

* Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2011.03.16 - IPPB5/423-883/10-4/AM.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów reprezentacji i nie są objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o CIT. Jednocześnie, z uwagi, że przedmiotowe wydatki stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia należnego Spółce, stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Należy wskazać, iż ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła z podmiotami z grupy F. - dystrybutorami programów emitowanych na polskich platformach cyfrowych oraz kablowych - umowy, w ramach których zobowiązała się do świadczenia na rzecz Zleceniodawców określonego rodzaju usług. W konsekwencji, Spółka ponosi m.in. następujące koszty i wydatki związane z:

* wydawaniem prezentów dla kontrahentów, klientów, grupy docelowej Zleceniodawców,

* nabyciem artykułów spożywczych w związku z organizowaniem spotkań promocyjno-marketingowych,

* nabyciem usług gastronomicznych, cateringowych i napojów (w tym napojów alkoholowych) na spotkania promocyjne;

* kosztami reprezentacji, m.in.: koszty kwiatów, biletów na imprezy okolicznościowe, itp.

Spółka podnosi, iż przedmiotowe wydatki są bezpośrednio związane z wykonaniem usług na rzecz Zleceniodawców i są podstawą do kalkulacji wynagrodzenia wyliczonego na bazie "koszt plus", tj. wynagrodzenia, które równe jest kwocie kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z wykonaniem umów powiększonych o wartość marży. Zdaniem Spółki, koszty stanowiące element kalkulacyjny wynagrodzenia wynikającego z zawartych umów (w tym związane z promocją Zleceniodawców, w tym np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków) nie są objęte dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowią w całości koszty uzyskania przychodów Spółki.

W tym miejscu należy podkreślić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie ma znaczenia tu fakt, że wydatek wchodzi w skład bazy kosztowej będącej podstawą wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce.

Strony zawierające umowę, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednak Organ podatkowy analizując wydatki wchodzące w skład bazy kosztowej będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Według tut. Organu, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż koszty ponoszone przez Wnioskodawcę nie są związane z jego reprezentacją i reklamą (o ile dotyczą tylko i wyłącznie produktów Zleceniodawców) i zasadniczo nie wpływają na promocję samej Spółki. W tym stanie rzeczy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę wymienione w przedstawionym stanie faktycznym (w tym np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków) należy uznać za poniesione w związku z wykonaniem usług określonych w umowach, a nie w celu reprezentacji Wnioskodawcy (koszty reprezentacji faktycznie ponoszą Zleceniodawcy), a w konsekwencji za będące poza hipotezą normy prawnej określonej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miał także zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Stosownym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem z przedstawionego stanu faktycznego, wszelkie koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowych umów pozostają w ścisłej korelacji z należnymi wynagrodzeniami. Kwoty wydatkowane przez Spółkę w związku z realizacją przedmiotowych usług są ujmowane w wynagrodzeniach należnych Spółce na podstawie umów o świadczenie usług na rzecz Zleceniodawców (wartość wydatków stanowi w całości podstawę kalkulacji wynagrodzeń należnych Spółce z tytułu świadczenia przedmiotowych usług).

A zatem w odniesieniu do powyższych wydatków nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według tut. Organu, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z nieodpłatnymi świadczeniami na rzecz beneficjentów Zleceniodawców w ramach świadczonych usług kompleksowych na rzecz Zleceniodawców można zasadniczo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, co do zasady Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kosztów stanowiących podstawę kalkulacji wynagrodzeń Spółki należnych z tytułu wykonywania zawartych umów, wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym, w tym np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków, poniesionych w związku ze świadczeniem kompleksowych usług na rzecz Zleceniodawców.

Nie można jednak powyższej wykładni interpretować rozszerzająco i wywodzić na tej podstawie, iż wszystkie wydatki wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy bowiem do czynienia ze zwrotem poniesionych wydatków, lecz z sytuacją, w której Spółka ponosi koszty w związku ze świadczeniem kompleksowych usług za wynagrodzeniem ukształtowanym według określonego algorytmu. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, powołane przepisy prawa podatkowego oraz specyfikę działalności Wnioskodawcy należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę koszty wymienione w stanie faktycznym wniosku, stanowiące element kalkulacyjny wynagrodzeń wynikających z zawartych umów, w tym związane z promocją Zleceniodawców (np.: koszty posiłków, napojów, drobnych upominków) nie będą w przedmiotowej sprawie objęte dyspozycją przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów Spółki.

Tym samym stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

Należy przy tym zauważyć, iż weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Końcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.