IPPB5/423-708/09/12-5/S/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt II FSK 369/11 (data wpływu 29 października 2012 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu ujęcia wydatków w koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu ujęcia wydatków w koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, którą kupuje u producenta i sprzedaje odbiorcom końcowym, mającym siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do przepisu art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, zobowiązany jest uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa pochodzenia o jakim mowa w art. 9e tej ustawy (świadectwo wytworzenia energii w odnawialnym źródle) w ilości obliczanej w oparciu o przepisy tej ustawy, proporcjonalnie do ilości energii sprzedanej odbiorcom końcowym w poprzednim roku (świadectwa opiewać mają na 7% sprzedanej energii), albo uiścić opłatę zastępczą obliczoną w sposób podany w tej ustawie.

W wykonaniu tych przepisów, Wnioskodawca kupuje na rynku świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych i w wynikającym z opisanej wyżej ustawy terminie - to jest do końca miesiąca marca roku następującego po roku w którym dokonał sprzedaży energii elektrycznej - przedstawia je Prezesowi URE do umorzenia.

Świadectwa przedstawiane są do umorzenia w roku następującym po roku, w którym sprzedano energię elektryczną, której "odpowiadać mają" te świadectwa.

W roku 2009 Wnioskodawca przedstawił do umorzenia świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, odpowiadające określonemu procentowi energii wytworzonej w roku 2008. Świadectwa te nabywał w latach 2008 i 2009. W roku 2010 Wnioskodawca zamierza przedstawić do umorzenia świadectwa pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, odpowiadające określonemu procentowi energii wytworzonej w roku 2009. Świadectwa te nabywał będzie w latach 2009 i 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z zakupem przedstawianych do umorzenia świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, stanowią koszty "bezpośrednie", czy koszty "pośrednie", a co za tym idzie, czy będą stanowić koszt uzyskania przychodów roku w którym sprzedano odbiorcom końcowym energią elektryczną, odpowiadającą przedstawionym do umorzenia świadectwom (tekst jedn.: od ilości której obliczono ilość przedstawianych do umorzenia świadectw), czy też wydatki będą stanowić koszt uzyskania przychodu w chwili zakupu świadectw, czy też w chwili ich umorzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu związany z zakupem świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych jest kosztem bezpośrednim, związanym z przychodami ze sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym, a co za tym idzie będą stanowić koszt uzyskania przychodów tego roku, w którym sprzedano odbiorcom końcowym energię elektryczną której odpowiadają przedstawione do umorzenia świadectwa.

W dniu 18 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-708/09-2/PJ stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Organ wskazał, iż koszty związane z zakupem świadectw pochodzenia w celu ich umorzenia stanowią koszty pośrednie i w związku z tym na podstawie art. 15 ust. 4d są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka w dniu 12 stycznia 2010 r. (data wpływu 15 stycznia 2010 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w dniu 18 grudnia 2009 r. a doręczonej 29 grudnia 2009 r. polegającego na naruszeniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez przyjęcie, iż koszty związane z zakupem świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych stanowią koszty pośrednie i jako takie są potrącane w dacie ich poniesienia.

Odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. znak Nr IPPB5/423-708/09-4/PJ (skutecznie doręczonym w dniu 26 stycznia 2010 r.).

W dniu 23 lutego 2010 r. Spółka wniosła do tut. Organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wniosła na zasadzie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej p.p.s.a.) o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej i na zasadzie art. 146 § 2 p.p.s.a. o uznanie w wyroku, że z przepisów prawa wynika obowiązek potrącenia kosztów uzyskania przychodów wynikających z nabycia i przedstawienia do umorzenia świadectw wytworzenia energii w odnawialnym źródle w tym roku podatkowym, w którym nastąpiła sprzedaż energii elektrycznej, której odpowiadały te świadectwa (a więc w roku podatkowym którego te wydatki dotyczą), a nie w dacie ich poniesienia.

W ocenie Spółki wydana interpretacja indywidualna naruszała przepisy prawa materialnego poprzez błędną wykładnię naruszenie art. 15 ust. 4b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 9e Ustawy prawo energetyczne poprzez przyjęcie, że koszty uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw wytworzenia energii w odnawialnym źródle nie są bezpośrednio związane z przychodami ze sprzedaży energii elektrycznej, a co za tym idzie przyjęcie, że koszty te nie są potrącane w roku podatkowym, w którym dokonano sprzedaży energii elektrycznej.

Wyrokiem z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I SA/LU 292/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę T. S. A. w Lublinie na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2009 r. Nr IPPB5/423-708/09-2/PJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i uznał, ze skarga nie jest zasadna.

W ocenie Sądu pierwszej instancji z analizy akt sprawy nie wynika, aby z racji prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, zrealizowanie (uzyskanie) przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej uzależnione było od zakupu (nabycia) świadectw pochodzenia. Wykonanie ustawowego obowiązku - w myśl przepisów Prawa energetycznego - zakupu tych świadectw oraz przedstawienia ich do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, nie oznacza, iż koszty z tego tytułu należy zaliczyć na gruncie prawa podatkowego, do kosztów związanych bezpośrednio z przychodami. W konsekwencji Sąd uznał, że Spółka niesłusznie zarzuciła organowi interpretacyjnemu naruszenie art. 15 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

WSA w Lublinie nie dopatrzył się również naruszenia przez organ art. 9e ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), w szczególności w świetle przepisów rozporządzenia wykonawczego Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. z 2008 r. Nr 156, poz. 969 z późn. zm.). Sąd uznał, że rzeczą Spółki jest zgodnie z obowiązującymi przepisami, uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwa pochodzenia (świadectwo wytworzenia energii w odnawialnym źródle) w ilości obliczanej proporcjonalnie do ilości energii sprzedanej odbiorcom końcowym w poprzednim roku albo uiścić opłatę zastępczą. Brak jest zatem podstaw do zaliczenia kosztów dotyczących zakupu świadectw pochodzenia do kosztów bezpośrednich.

W tym stanie rzeczy za prawidłowy Sąd uznał pogląd organu podatkowego, że koszty związane z zakupem świadectw pochodzenia w celu ich umorzenia stanowią koszty pośrednie i wobec tego na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy podatkowej są one potrącalne w dacie ich poniesienia.

Z tych też względów WSA w Lublinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę T. S. A. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2009 r. Nr IPPB5/423-708/09-2/PJ.

Od powyższego wyroku WSA w Lublinie z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I SA/Lu 292/10, T. S. A. pismem z dnia 7 stycznia 2011 r. wniosło skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt II FSK 369/11, na podstawie art. 188 p.p.s.a. uchylił w całości zaskarżony wyrok i rozpoznał skargę. Uchylił także, na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. interpretację indywidualną z dnia 18 grudnia 2009 r. Nr IPPB5/423-708/09-2/PJ.

W wyroku z dnia 20 września 2012 r., NSA zgodził się ze stanowiskiem Skarżącej, iż koszty nabycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej w celu ich umorzenia wykazują taki związek funkcjonalny z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży energii elektrycznej, że bez ich poniesienia uzyskanie tych przychodów nie byłoby możliwe. Ukierunkowane są one niewątpliwie na osiągnięcie przychodów, a nie na tylko zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. Niezbędność poniesienia tych kosztów dla uzyskania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej wynika przede wszystkim z ukształtowanej przepisami Prawa energetycznego regulacji rynku energii elektrycznej, w świetle których na sprzedawców energii elektrycznej został ustawowo nałożony obowiązek nabycia świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych w ilości odpowiadającej określonemu odsetkowi ilości energii elektrycznej sprzedanej w określonym czasie. Wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii stanowią czynnik cenotwórczy, gdyż sprzedawca energii elektrycznej ma prawny obowiązek uwzględnić je w kalkulacji cen sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców końcowych - co wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. (21 ust. I i ust. 2 rozporządzenia).

Skoro zatem wydatki te są konieczne dla uzyskania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej, a ich poniesienie zdeterminowane jest celem, którym jest uzyskanie przychodów z jej sprzedaży, to według NSA wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, jak również koszty opłaty zastępczej oraz związane z nabyciem świadectw opłaty giełdowe, są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie są to koszty poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, ale koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, co decyduje o ich kwalifikacji podatkowej.

Według NSA koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami to nie takie, których poniesienie bezpośrednio wpływa na uzyskanie określonego przychodu, ale takie, które poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, a nie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Są to koszty, które cechuje związek funkcjonalny z przychodami wskazujący na niezbędność i celowość ich poniesienia dla uzyskania określonego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r., po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) sygn. akt II FSK 369/11, w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) - dalej: ustawa, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zasady ujmowania poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4-4d ustawy. Na ich mocy, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami:

* poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy),

* odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy),

* odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy).

Koszty inne niż wyżej wskazane są natomiast potrącalne w dacie ich poniesienia, a w przypadku, gdy dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w ramach swojej działalności prowadzi sprzedaż energii elektrycznej. W związku z tym, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) jako przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązana, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9 tej ustawy:

Świadectwo pochodzenia jest potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii. Dokument ten ma charakter zaświadczenia administracyjnego. Ze świadectwa pochodzenia wynikają prawa majątkowe, które są zbywalne i na mocy art. 9e ust. 6 ww. ustawy - Prawo energetyczne, stanowią towar giełdowy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (tekst jedn.: z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.). W przypadku umorzenia świadectwa pochodzenia wygasają prawa majątkowe wynikające z tego świadectwa.

Zgodnie z art. 9e ust. 13 i 14 ustawy - Prawo energetyczne Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 9a ust. 1, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia, umarza, w drodze decyzji, to świadectwo pochodzenia w całości albo w części. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym.

Zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. Nr 128, poz. 895 z późn. zm.) przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną kalkuluje ceny energii elektrycznej na podstawie planowanych kosztów uzasadnionych zakupu tej energii oraz kosztów uzasadnionych wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną.

Na mocy ust. 2 § 21 tego rozporządzenia do uzasadnionych kosztów zakupu energii elektrycznej zalicza się koszty poniesionej opłaty zastępczej oraz koszty uzyskania i umorzenia świadectw pochodzenia.

Zgodnie z § 1 oraz § 15 rozporządzenia wykonawczego Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2008 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia opłaty zastępczej, zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w odnawialnych źródłach energii oraz obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnym źródle energii (Dz. U. z 2008 r. Nr 156, poz. 969 z późn. zm.) koszty nabycia świadectw pochodzenia stanowią czynnik cenotwórczy.

Z kolei § 3 ww. rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 2008 r. stanowi, że obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia albo uiszczenia opłaty zastępczej uznaje się za spełniony, jeżeli za dany rok udział ilościowy sumy energii elektrycznej wynikającej ze świadectw pochodzenia, które przedsiębiorstwo energetyczne przedstawiło do umorzenia, lub z uiszczonej przez przedsiębiorstwo energetyczne opłaty zastępczej, w wykonanej całkowitej rocznej sprzedaży energii elektrycznej przez to przedsiębiorstwo odbiorcom końcowym, wynosi nie mniej niż: 7,0% - w 2008 r.; 8,7% - w 2009 r.; 10,4% - w latach 2010 r. -2012 r. i odpowiednio więcej w następnych latach.

Przypomnieć należy, że do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych, niż bezpośrednio związane z przychodami, zaliczyć należy wszystkie te wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (por. A. Gomułowicz, w: "Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz", praca zbiorowa, Wyd. Unimex 2010, s.511 i powołana tam obszernie literatura).

W celu zróżnicowania obydwu kategorii kosztów koniczna jest ocena związku funkcjonalnego pomiędzy kosztem a przychodem, wskazująca na niezbędność poniesienia określonego kosztu dla uzyskania określonego przychodu. Związek o charakterze funkcjonalnym, rozumianym jako ocena przeznaczenia wydatku, świadczy bowiem o celu, w jakim został poniesiony, czy jest to chęć zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, czy też wprost zamiar uzyskania przychodu z określonego źródła.

W przedmiotowej sprawie koszty nabycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej w celu ich umorzenia wykazują taki związek funkcjonalny z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży energii elektrycznej, że bez ich poniesienia uzyskanie tych przychodów nie byłoby możliwe. Związane są one niewątpliwie z osiągnięciem przychodów, a nie na tylko z zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła. Niezbędność poniesienia tych kosztów dla uzyskania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej wynika przede wszystkim z przepisów regulujących rynek obrotu energią elektryczną, w świetle których wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii stanowią czynnik cenotwórczy, gdyż sprzedawca energii elektrycznej ma prawny obowiązek uwzględnić je w kalkulacji cen sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców końcowych.

Reasumując, należy potwierdzić prawidłowość stanowiska Spółki, iż wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie będą stanowić koszt uzyskania przychodów tego roku, w którym sprzedano odbiorcom końcowym energię elektryczną której odpowiadają przedstawione do umorzenia świadectwa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.