IPPB5/423-698/09-4/PJ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki podatku VAT należnego, wykazanego w fakturze dokumentującej przekazanie przez kontrahenta zagranicznego prototypu urządzenia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu wrześniu Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta niemieckiego urządzenie typu MULTIRAIL w formie bezpłatnego nabycia. Na powyższe urządzenie firma zagraniczna wystawiła fakturę pod datą 7 września 2009 r. bez wartości (brak Umowy o darowiźnie). Urządzenie to jest prototypem i na podstawie Porozumienia o eksploatację próbną z klientem krajowym, ma służyć przez okres 36 miesięcy testom. Wszystkie koszty związane z dostarczeniem, montażem i legalizacją urządzenia są po stronie Wnioskodawcy.

Klient ma obowiązek dostarczyć Wnioskodawcy wyniki testów z eksploatacji tego urządzenia. Po okresie próbnej eksploatacji klient albo zakupi urządzenie albo nastąpi jego zwrot. Dostawę powyższego urządzenia Wnioskodawca potraktował jako bezpłatne nabycie wewnątrzwspólnotowe i z tego tytułu rozpoznał obowiązek podatkowy pod datą wystawienia faktury, czyli we wrześniu.

Podatek VAT należny w stawce podstawowej (podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa urządzenia) Wnioskodawca odprowadził do Urzędu Skarbowego nie odliczając go w deklaracji.

Chociaż tytułem do opodatkowania było nabycie wewnątrzwspólnotowe, to w stosunku do odliczenia Wnioskodawca sugerował się zasadą bezpłatnego nabycia i z tego tytułu zrezygnował z prawa do odliczenia tego podatku.

W transakcji powyższej udział brały podmioty prawne i z tytułu tej transakcji jedna ze stron była objęta zobowiązaniem podatkowym z tytułu podatku VAT, dlatego Wnioskodawca nie odprowadził podatku od czynności cywilnoprawnej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 13 stycznia 2010 r. Nr IPPB5/423-698/09-2/PJ, Wnioskodawca wskazał, iż nie może jednoznacznie stwierdzić, iż w przypadku zakupu urządzenia przez "klienta" po okresie próbnym eksploatacji, kontrahent zagraniczny nie obciąży Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 3. W zakresie pozostałych pytań, dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku od spadku i darowizn, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z otrzymanych dokumentów jednoznacznie wynika, iż było to nabycie wewnątrzwspólnotowe powodujące obowiązek podatkowy.

Samo nabycie bezpłatne tego urządzenia nie decydowało o tym, iż jest to darowizna, gdyż strony nie zawarły takiego porozumienia, poza tym jedna ze stron była zobowiązana z tytułu tej transakcji odprowadzić podatek VAT.

W przypadku podmiotów krajowych obowiązek podatkowy powstałby po stronie przekazującego bezpłatnie urządzenie, strona niemiecka przerzuciła ten obowiązek na Wnioskodawcę, dlatego nie Wnioskodawca nie odliczył podatku należnego z tytułu tej transakcji, wliczając go jednocześnie do kosztów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret pierwsze ww. ustawy, podatek należny w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Dyspozycja przywołanej hipotezy normy prawnej jednoznacznie rozporządza zakresem w którym podatnikowi przysługuje prawo do ujęcia w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatku należnego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Prawo to przysługuje zatem w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jednak jedynie w zakresie w jakim podatek należny nie stanowi jednocześnie podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Z treści stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta niemieckiego urządzenie typu MULTIRAIL w formie bezpłatnej. Na podstawie porozumienia o eksploatację próbną z klientem krajowym, urządzenie ma służyć przez okres 36 miesięcy testom. Po okresie próbnej eksploatacji klient albo zakupi urządzenie albo nastąpi jego zwrot.

Opisane przez Spółkę bezpłatne nabycie urządzenia w celach testowych nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej sytuacji Spółka, w chwili przemieszczenia urządzenia, nie jest zobowiązana do wystawienia faktury wewnętrznej z obliczonym podatkiem należnym, a który stanowiłby jednocześnie dla niej podatek naliczony podlegający odliczeniu od podatku należnego. Spółce w związku z powyższym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nieodpłatnym przemieszczeniem urządzenia.

Mając na uwadze treści przytoczonych przepisów, jak również fakt, iż w myśl przepisów o podatku od towarów i usług, przekazanie urządzenia na moment dokonania tej czynności nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nie zostały tym samym pozytywnie spełnione przesłanki zawarte w treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodu podatku należnego wykazanego z tytułu przekazania urządzenia przez kontrahenta zagranicznego.

Stanowi o tym dyspozycja art. 16 ust. 1 pkt 46 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Reasumując, wykazując podatek należny w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania w formie bezpłatnej od kontrahenta zagranicznego urządzenia MULTIRAIL, w związku z tym, iż czynność ta nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do ujęcia jako koszty uzyskania przychodu, kwoty w wysokości wykazanego podatku należnego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.