IPPB5/423-68/09-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-68/09-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski z tytułu otrzymania przez Spółkę darowizny lub darowizn w postaci pieniędzy i / lub innych aktywów, w szczególności udziałów / akcji spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski z tytułu otrzymania przez Spółkę darowizny lub darowizn w postaci pieniędzy i / lub innych aktywów, w szczególności udziałów / akcji spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną w Malezji (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca"). Spółka jest spółką kapitałową, posiada osobowość prawną. Spółka jest malezyjskim rezydentem podatkowym.

Spółka uzyskała informację, ze może otrzymać darowiznę od osoby lub osób fizycznych mających miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową na terenie Polski. Przedmiotem darowizny mogą być pieniądze i / lub inne aktywa w szczególności udziały / akcje spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski.

Czynność prawna, w ramach której zostaną przekazane aktywa na rzecz Spółki, będzie spełniała warunki uznania jej za umowę darowizny w świetle przepisów polskiego kodeksu cywilnego.

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Polski, w szczególności nie posiada na terenie Polski zakładu w rozumieniu przepisów Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Malezją, ani w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z faktem otrzymania przez Spółkę darowizny lub darowizn od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski powstaje po stronie Spółki obowiązek podatkowy w podatku dochodowym na terenie Polski z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady, zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody lub zyski spółki mającej siedzibę na terenie Malezji podlegają opodatkowaniu wyłącznie na terenie Malezji, chyba że podmiot taki prowadzi działalność na terenie Polski poprzez położony na terytorium Polski zakład (zdefiniowany w art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Należy jednocześnie wskazać, iż Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawiera definicji pojęcia zysków, o których mowa w powołanym przepisie art. 7 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przyjmuje się jednakże, że termin ten powinien być rozumiany maksymalnie szeroko - jako obejmujący wszelkie zyski osiągane przez przedsiębiorstwa. Komentarz do Konwencji Modelowej OECD w wersji z 15 lipca 2005 r. (dalej "Komentarz OECD") w pkt 32 komentarza do art. 7 konwencji modelowej wskazuje, iż "the term <...> has a broad meaning including all income derived in carrying on an enterpreise."

Tym samym należy uznać, iż co do zasady, skoro Spółka nie prowadzi działalności na terenie Polski poprzez położony w Polsce zakład, to zyski Spółki nie będą podlegać opodatkowaniu na terenie Polski. W opinii Spółki nie ma żadnych wątpliwości, iż do zysków tych należy zaliczyć m.in. zyski związane z otrzymywanymi przez Spółkę darowiznami.

Przepisy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają żadnych przesłanek, które wskazywałyby na odmienną kwalifikację podatkową przychodów otrzymanych przez osoby prawne pod tytułem darmym.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania w swoich postanowieniach nie wskazuje na odrębność zasad opodatkowania darowizn czy innych nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez spółki prawne.

Należy jednocześnie wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określają jednoznacznie, iż do przychodów spółek kapitałowych zalicza się, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw oraz nieodpłatnych świadczeń. Nie ma wątpliwości, iż otrzymanie przez osobę prawną darowizny stanowi przychód podatkowy właśnie na podstawie wskazanego przepisu. Co więcej ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza odmiennych zasad rozliczania przez podatników przychodów z tytułu otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, w tym w szczególności darowizn. Przychody z tego tytułu są wliczane do przychodów podatnika z tytułu prowadzonej przez niego działalności i wchodzą do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach.

Zdaniem Spółki we wskazanym stanie faktycznym nie ma również zastosowania art. 13 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wskazany przepis stanowi, iż "zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępie 1 niniejszego artykułu mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę." W opinii Spółki przepis ten normuje zasady opodatkowania w przypadku, gdy dochodzi do odpłatnego zbycia objętych tym przepisem rzeczy czy praw majątkowych. Przepis art. 13 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazuje na "zyski z przeniesienia tytułu własności majątku", co w opinii Spółki oznacza, że chodzi tu o zyski jakie powstają u zbywającego majątek, gdyż nabywca majątku nie uzyskuje z tytułu takiej transakcji dochodu. Tym samym Spółka uważa, że norma tego przepisu nie znajdzie zastosowania do darowizn, ponieważ w tym przypadku zbywca składników majątkowych nie uzyskuje żadnego zysku.

Reasumując powyższe należy wskazać, iż:

* przepisy Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie wskazują na szczególne zasady rozliczania przychodów wynikających z otrzymanych przez spółki kapitałowe nieodpłatnie rzeczy i praw, w szczególności rzeczy i praw otrzymanych w formie darowizn,

* oznacza to, iż przychody uzyskane w związku z otrzymanymi darowiznami spółki kapitałowe powinny rozliczać zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 7 ust. 1 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czyli w kraju prowadzenia działalności przez spółkę otrzymującą darowizny,

* powyższe rozumowanie znajduje również oparcie w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które nie przewidują odmiennych zasad opodatkowania w odniesieniu do przychodów związanych z otrzymanymi darowiznami - przychody (dochody) z tego tytułu są opodatkowane na takich samych zasadach jak przychody z działalności gospodarczej,

* wykładnia normy przepisu art. 13 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania prowadzi do wniosku, iż dotyczy on zysków podmiotów dokonujących odpłatnego zbycia majątku; nie ma on zastosowania do podmiotów otrzymujących darowizny.

Tym samym należy uznać za prawidłowe stanowisko Spółki, iż zyski powstałe w wyniku otrzymanych darowizn są opodatkowane na zasadzie wskazanej w art. 7 ust. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji należy uznać, że w związku z otrzymaniem darowizny nie powstaje po stronie Spółki obowiązek podatkowy w podatku dochodowym na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W rozpatrywanej sprawie tytułem wstępnego komentarza należy omówić problematykę podmiotowości Wnioskodawcy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnikami tego podatku są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

W myśl art. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa spółki te są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania ("nieograniczony obowiązek podatkowy").

Natomiast jak wskazuje art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ("ograniczony obowiązek podatkowy").

Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest więc to, że podmioty objęte takim obowiązkiem, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich podmiotów nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną w Malezji. Spółka jest spółką kapitałową, posiada osobowość prawną. Spółka jest malezyjskim rezydentem podatkowym.

Spółka uzyskała informację, że może otrzymać darowiznę od osoby lub osób fizycznych mających miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową na terenie Polski. Przedmiotem darowizny mogą być pieniądze i / lub inne aktywa w szczególności udziały / akcje spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski.

Czynność prawna, w ramach której zostaną przekazane aktywa na rzecz Spółki, będzie spełniała warunki uznania jej za umowę darowizny w świetle przepisów polskiego kodeksu cywilnego.

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Polski, w szczególności nie posiada na terenie Polski zakładu w rozumieniu przepisów Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Malezją, ani w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Należy wskazać, iż w polskim systemie prawnym instytucję darowizny regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

I tak, przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, w której - stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego - "darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku".

Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych.

Darczyńcami oraz obdarowanymi mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.

Jednakże, w świetle przytoczonych regulacji Kodeksu cywilnego, podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości, przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być, np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli określony podmiot dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Z podanej definicji wynika zatem, iż istotą darowizny jest jej nieodpłatność i przede wszystkim to kryterium winno być uwzględniane przy kwalifikacji prawnej świadczeń - zarówno przez podmioty ich dokonujące, jak i przyjmujące.

W tym miejscu zauważyć należy, iż dokonanie jednoznacznej oceny, czy dany rodzaj świadczenia spełnia kodeksowe kryteria darowizny możliwe jest po przeprowadzeniu postępowania dowodowego w oparciu o dokumenty źródłowe, co jest czynione w toku postępowania podatkowego i kontrolnego.

Natomiast procedura wydawania przez organ podatkowy interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie upoważnia do przeprowadzania postępowania dowodowego, w związku z czym na tym etapie organ podatkowy jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i stanowiskiem Wnioskodawcy.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wszelkie darowizny pieniężne i niepieniężne co do zasady stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, a więc Spółka w przedstawionych okolicznościach otrzymując darowiznę lub darowizny w postaci pieniędzy i / lub innych aktywów, w szczególności udziałów / akcji spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski uzyska przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy ww. przepisu za przychody uznaje się bowiem m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe oraz wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw.

Przedstawione powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem międzynarodowych umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska i z uwzględnieniem konstytucyjnej zasady pierwszeństwa postanowień tych umów przed wewnętrznym prawem krajowym.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Malezji o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatkowo od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 16 września 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 10, poz. 62).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 polsko-malezyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody lub zyski z przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski lub dochody przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Na podstawie art. 5 ust. 1 polsko-malezyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w rozumieniu niniejszej umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, w której całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Powyższa regulacja w ustępie 2 wskazuje, iż określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

a.

miejsce zarządzania;

b.

filię;

c.

biuro;

d.

zakład fabryczny;

e.

warsztat;

f.

kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych oraz miejsce wyrębu drzewa lub uzyskiwania innych produktów leśnych;

g.

gospodarstwo rolne lub plantację.

Natomiast w oparciu o art. 5 ust. 3 polsko-malezyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowią zakładu:

a.

placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów przedsiębiorstwa;

b.

zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

c.

zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d.

stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstwa;

e.

stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu reklamy, dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym dla przedsiębiorstwa.

Ponadto, na mocy Protokołu przyjętego do polsko-malezyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w związku z artykułem 5 "Zakład" uzgodniono, że:

a.

określenie "zakład" obejmuje budowę lub montaż, których okres prowadzenia przekracza 6 miesięcy;

b.

przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uważa się za posiadające zakład w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli prowadzi ono nadzór w tym drugim Umawiającym się Państwie, przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, nad budową, instalowaniem lub montażem urządzeń, realizowanymi w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Należy zatem stwierdzić, iż w wyniku dokonanej darowizny bądź darowizn w postaci pieniędzy i / lub innych aktywów, w szczególności udziałów / akcji spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski nie powstanie "zakład" w rozumieniu powyższych przepisów.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej.

Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego, gdyż z uwagi na ich szczególny charakter, są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad, wyrażonych w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja z lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC, s. 133), w odniesieniu do skodyfikowanego w Rozdziale III "Opodatkowanie dochodu" art. 7 - "Zyski przedsiębiorstw", chociaż nie uznano za celowe zamieszczanie w Konwencji definicji określenia "zyski", to jednak należy pamiętać, że pojęcie to użyte zarówno w tym artykule, jak i w innych artykułach ma szerokie znaczenie, obejmujące cały dochód uzyskiwany przez przedsiębiorstwo.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż dochód Wnioskodawcy z tytułu otrzymania przez Spółkę darowizny lub darowizn w postaci pieniędzy i / lub innych aktywów, w szczególności udziałów / akcji spółek kapitałowych mających siedzibę na terenie Polski od osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terenie Polski, będzie opodatkowany w Malezji, a po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym na terenie Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl