IPPB5/423-67/14-3/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - P. S.A. (dalej: "P." lub "Spółka") jest podmiotem prowadzącym działalność przesyłową na rynku energii elektrycznej, działającym jako operator systemu przesyłowego.

W zakresie prowadzonej działalności, Spółka wykorzystuje należące do Spółki sieci elektroenergetyczne, na którą składa się szereg budowli i budynków oraz urządzeń technicznych.

Urządzenia te zaliczane są przez Spółkę do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Środki trwale są wykorzystywane przez Spółkę w celu osiągnięcia przez nią przychodów.

Przeważający rodzaj środków trwałych używanych przez Spółkę stanowią budowle liniowe, tj. w szczególności linie elektroenergetyczne.

Charakterystyka budowli liniowej powoduje, że w skład jednej pozycji inwentarzowej - środka trwałego - wchodzi szereg obiektów budowlanych, urządzeń budowlanych i urządzeń technicznych, połączonych ze sobą funkcjonalnie, umożliwiających przesył energii elektrycznej poprzez sieć elektroenergetyczną należącą do Spółki.

Spółka dokonuje modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji (dalej łącznie: "prace ulepszeniowe") posiadanych linii elektroenergetycznych, w celu np. poprawy parametrów przesyłu.

Dokonywane przez Spółkę wydatki na modernizację, przebudowę, rozbudowę, adaptację oraz rekonstrukcję posiadanych linii elektroenergetycznych spełniają przesłanki uznania ich za wydatki na ulepszenie w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,

Wykonane prace ulepszeniowe skutkują trwałym odłączeniem fragmentu linii (częściowa likwidacja), przy czym same nakłady na ulepszenie środka trwałego, zwiększają wartość początkową linii. Odłączony fragment środka trwałego może podlegać fizycznej likwidacji lub zostać sprzedany.

Przykładowe prace ulepszeniowe, w ramach których dochodzi do częściowej likwidacji środków trwałych:

* modernizacja linii X, polegająca na wymianie przewodu odgromowego na przewód OPGW (istniejący przewód odgromowy stanowiący element środka trwałego jest likwidowany i zastępowany nowym przewodem z dodatkową funkcjonalnością transmisji danych),

* modernizacja linii X, polegająca na wymianie izolatorów i zastąpienie ich nowymi o lepszych parametrach użytkowych,

* przebudowa linii X, poprzez likwidację odcinka linii w związku z "nacięciem" dla wprowadzenia nowej linii X1 np. dla nawiązania nowej stacji,

* modernizacja rozdzielni, stanowiącej jeden środek trwały, polegająca na wymianie aparatów o lepszych parametrach użytkowych (które nie stanowią odrębnych środków trwałych), np. dla przystosowania do nowych wyższych parametrów zwarciowych.

Likwidacja fragmentu linii, a więc częściowa likwidacja środka trwałego nie skutkuje tym, że środek trwały przestaje spełniać kryteria warunkujące zaliczenie go do kategorii środków trwałych. Środek ten w dalszym ciągu jest kompletny i zdatny do użytku w działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto częściowa likwidacja środków trwałych nie jest spowodowana utratą przydatności gospodarczej tej części środka na skutek zmiany rodzaju działalności.

Występują sytuacje, iż środek trwały, którego fragment został zlikwidowany, posiada nieumorzoną wartość dla celów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku fizycznej likwidacji części środka trwałego w związku z pracami ulepszeniowymi, wykonanymi na tym środku trwałym, nominalna wartość tej części (wyodrębniona z wartości całego środka trwałego), powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie dokonania fizycznej likwidacji tej części.

2. Czy w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (np. w postaci sprzedaży złomu) w związku z pracami ulepszeniowymi, wykonanymi na tym środku trwałym, nieumorzona wartość tej części (wyodrębniona z wartości całego środka trwałego), powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym osiągnięte zostały przychody z jej odpłatnego zbycia sprzedaży (w postaci sprzedaży złomu).

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zagadnienia w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznychw przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2).

Odnośnie zagadnienia w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku likwidacji części środka trwałego (pytanie nr 1), tut. Organ wyda odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

- w zakresie pytania nr 2:

W przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (np. w postaci sprzedaży złomu) związku z pracami ulepszeniowymi, wykonanymi na tym środku trwałym, nieumorzona wartość tej części (wyodrębniona z wartości całego środka trwałego), powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym osiągnięte zostały przychody z jej odpłatnego zbycia (np. w postaci sprzedaży złomu).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży lub innej formy odpłatnego zbycia nie w pełni umorzonej części środka trwałego zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, zgodnie z którym wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia bez względu na czas ich poniesienia.

W konsekwencji, wartość netto odłączonej części staje się kosztem uzyskania przychodów Spółki w przypadku odpłatnego jej zbycia, bez względu na czas poniesienia wydatków na jej nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie.

W związku z powyższym, wartość netto odłączonej części środka trwałego stanowić będzie bezpośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży, który na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien być potrącony w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające mu przychody ze sprzedaży.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-373/08-4/EK, w której Organ stwierdził, że: "w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b, w myśl którego wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia".

Powyższe stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB4/423-12/13-2/DS, w której Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, zgodnie z którym: "straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części stanowić będą bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Zatem, na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami uzyskanymi z tytułu sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody".

Podsumowując, w przypadku sprzedaży części środka trwałego, moment zaliczenia nieumorzonej części środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów, jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, następuje na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma jednak charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Jak stanowi 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (tekst jedn.: gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z definicji środka trwałego zawartej w cytowanej wyżej regulacji wynika, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Stosownie do art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Zgodnie natomiast z art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Wobec powyższego - wnioskując a contrario - kosztem uzyskania przychodów będzie strata w środkach trwałych w części, w jakiej te środki nie zostały zamortyzowane.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności przesyłowej na rynku energii elektrycznej, działającym jako operator systemu przesyłowego, wykorzystuje należące do Spółki sieci elektroenergetyczne, na którą składa się szereg budowli i budynków oraz urządzeń technicznych.

Urządzenia te zaliczane są przez Spółkę do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Środki trwale są wykorzystywane przez Spółkę w celu osiągnięcia przez nią przychodów.

Przeważający rodzaj środków trwałych używanych przez Spółkę stanowią budowle liniowe, tj. w szczególności linie elektroenergetyczne.

Charakterystyka budowli liniowej powoduje, że w skład jednej pozycji inwentarzowej - środka trwałego - wchodzi szereg obiektów budowlanych, urządzeń budowlanych i urządzeń technicznych, połączonych ze sobą funkcjonalnie, umożliwiających przesył energii elektrycznej poprzez sieć elektroenergetyczną należącą do Spółki.

Spółka dokonuje modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji (dalej łącznie: "prace ulepszeniowe") posiadanych linii elektroenergetycznych" w celu np. poprawy parametrów przesyłu.

Dokonywane przez Spółkę wydatki na modernizację, przebudowę, rozbudowę, adaptację oraz rekonstrukcję posiadanych linii elektroenergetycznych spełniają przesłanki uznania ich za wydatki na ulepszenie w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,

Wykonane prace ulepszeniowe skutkują trwałym odłączeniem fragmentu linii (częściowa likwidacja), przy czym same nakłady na ulepszenie środka trwałego, zwiększają wartość początkową linii. Odłączony fragment środka trwałego może podlegać fizycznej likwidacji lub zostać sprzedany.

Przykładowe prace ulepszeniowe, w ramach których dochodzi do częściowej likwidacji środków trwałych:

* modernizacja linii X, polegająca na wymianie przewodu odgromowego na przewód OPGW (istniejący przewód odgromowy stanowiący element środka trwałego jest likwidowany i zastępowany nowym przewodem z dodatkową funkcjonalnością transmisji danych),

* modernizacja linii X, polegająca na wymianie izolatorów i zastąpienie ich nowymi o lepszych parametrach użytkowych,

* przebudowa linii X, poprzez likwidację odcinka linii w związku z "nacięciem" dla wprowadzenia nowej linii X1 np. dla nawiązania nowej stacji,

* modernizacja rozdzielni, stanowiącej jeden środek trwały, polegająca na wymianie aparatów o lepszych parametrach użytkowych (które nie stanowią odrębnych środków trwałych), np. dla przystosowania do nowych wyższych parametrów zwarciowych.

Likwidacja fragmentu linii, a więc częściowa likwidacja środka trwałego nie skutkuje tym, że środek trwały przestaje spełniać kryteria warunkujące zaliczenie go do kategorii środków trwałych. Środek ten w dalszym ciągu jest kompletny i zdatny do użytku w działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto częściowa likwidacja środków trwałych nie jest spowodowana utratą przydatności gospodarczej tej części środka na skutek zmiany rodzaju działalności.

Występują sytuacje, iż środek trwały, którego fragment został zlikwidowany, posiada nieumorzoną wartość dla celów podatkowych.

Nawiązując do omawianego zagadnienia dotyczącego określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2) należy zauważyć, że w sytuacji, gdy dochodzi do sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części (np. w postaci sprzedaży złomu), zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b), w myśl którego wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy przy tym zauważyć, że pomimo, że przychód z tytułu sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części nie jest literalnie ujęty w katalogu źródeł przychodów, zawartym w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych, to z uwagi na fakt, że wspomniany katalog nie jest zamknięty (o czym świadczy użycie przez ustawodawcę w ust. 1 art. 12 ww. ustawy wyrażenia "w szczególności"), winien być uwzględniony jako przysporzenie w rachunku podatkowym.

W świetle powyższego, straty powstałe w wyniku sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części stanowić będą bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zatem, na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami uzyskanymi z tytułu sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych lub ich części będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.