IPPB5/423-650/13-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu wynagrodzenia płaconego w ramach zawartej umowy przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, poprzez jego potrącenie z należnościami przysługującymi Wnioskodawcy w związku z zawartą umową, Wnioskodawca, będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15b ust. 1 ustawy CIT - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu wynagrodzenia płaconego w ramach zawartej umowy przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, poprzez jego potrącenie z należnościami przysługującymi Wnioskodawcy w związku z zawartą umową, Wnioskodawca, będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15b ust. 1 ustawy CIT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, mającą swoją siedzibę w Polsce i podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest udzielanie pożyczek poza systemem bankowym.

Spółka ma zamiar zawrzeć umowę z innym podmiotem (Kontrahent) przewidującą wzajemne płatności wynagrodzenia w przypadku realizacji warunków określonych w umowie. Umowa będzie przewidywać następujące kierunki płatności wynagrodzenia:

* wynagrodzenie płacone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, które stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych,

* wynagrodzenie płacone przez Kontrahenta na rzecz Spółki.

Terminy płatności wynagrodzenia wynikające z umowy nie będą przekraczały okresów 60 dni. W celu uproszczenia rozliczeń pieniężnych strony nie wykluczają, że będą dokonywały potrąceń wzajemnych należności i zobowiązań wynikających z zawartej umowy. W ten sposób zostanie uregulowana całość lub część zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu umowy. Uregulowanie zobowiązania w tenże sposób będzie następować przed upływem terminu płatności wynikającego z umowy albo po upływie terminu, jednak nie będzie następowało później niż 30 dni od dnia upływu terminu płatności.

Każdorazowe potrącenie wierzytelności jeszcze nie wymagalnych będzie potwierdzane przez strony w formie pisemnej, tj. będzie następowało w drodze potrącenia umownego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu wynagrodzenia płaconego w ramach zawartej umowy przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, poprzez jego potrącenie z należnościami przysługującymi Wnioskodawcy w związku z zawartą umową, Wnioskodawca, będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15b ust. 1 ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 86 z późn. zm., dalej: "ustawy CIT") nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia płaconego Kontrahentowi w ramach umowy w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez wzajemne potrącenie.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy CIT w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W świetle tej regulacji niezbędnym warunkiem braku konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów zaliczonych do nich kwot wynikających z faktur jest m.in. ich zapłata.

W przedmiotowej sytuacji część lub całość zobowiązań wynikających z umowy będzie kompensowana z przysługującymi Wnioskodawcy należnościami wobec Kontrahenta.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Potrącenie wierzytelności nie wymagalnych jest dopuszczalne na podstawie art. 353 (1) Kodeksu cywilnego, o ile nie sprzeciwia się to właściwości stosunku prawnego, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

W opinii Wnioskodawcy fakt, iż nie dojdzie do fizycznego transferu środków finansowych, lecz zapłata nastąpi poprzez potrącenie (kompensatę) wzajemnych wierzytelności nie powinno mieć wpływu na możliwość uznania tego rodzaju należności za uregulowanych w świetle art. 15b ustawy CIT.

Takie stanowisko jest poparte w pierwszej kolejności wykładnią literalną. Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy CIT i następne, ustawodawca posługuje się sformułowaniem "uregulowanie" zobowiązania. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, przez uregulowanie rozumie się "uiszczanie jakieś należności", a "uiszczać" oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". Słownik nie ogranicza zakresu znaczeniowego wyrazu "uregulować" wyłącznie do przekazywania środków pieniężnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także wykładnia systemowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W regulacjach o charakterze szczególnym ustawodawca zawarł szereg przepisów precyzujących, iż w każdym przypadku potrącenie wierzytelności jest zdarzeniem równoznacznym z jej uregulowaniem (zapłatą).

Przykładowo, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy CIT, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Dodatkowo, zgodnie z art. 26 ust. 7 ustawy CIT wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W doktrynie prawa jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcje zapłaty (por. K. Zawada w Kodeks cywilny, Komentarz tom I, pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 1997, s. 664). Podobne stanowisko zajmują sądy administracyjne i organy podatkowe.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 1999 r., sygn. S.A./Bk 742/98, potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych jest formą spełnienia zobowiązania do zapłaty.

Zrównanie kompensaty wzajemnych zobowiązań z faktyczną zapłatą, znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2010 r., ILPB4/423-145/10-2/DS,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2012 r., IBPBI/2/423-247/12/MS,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2012 r. IPPB3/423-631/12-2/k.k.

Stanowisko, iż potrącenie wzajemnych zobowiązań jest równoznaczne z ich uregulowaniem i nie powoduje obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15b ust. 1 ustawy CIT, było również potwierdzane przez organy podatkowe w następujących interpretacjach:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. ILPB4/423-23/13-2/AO,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. ILPB4/423-144/13-2/ŁM.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia płaconego Kontrahentowi w ramach zwartej umowy w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uprzejmie wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie sprawy podnieść należy, iż Wnioskodawca we własnym stanowisku zawartym we wniosku wskazał błędny Dziennik Ustaw zawierający ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Tekst jednolity ustawy z późn. zm. znajduje się w Dzienniku Ustaw z 2011 r. Nr 74, poz. 397. Tut. Organ uznał to za omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w przedstawionej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.