IPPB5/423-650/09-5/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia bark daty r. (data wpływu 14 września 2009 r.) oraz piśmie uzupełniającym braki formalne z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-650/09-2/AM z dnia 12 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* okresu ważności certyfikatu rezydencji - jest nieprawidłowe,

* formy certyfikatu rezydencji (język certyfikatu, kopia certyfikatu) - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu ważności i formy certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się działalnością gospodarczą polegającą na wydawaniu książek dla dzieci i młodzieży. W związku z tym Wnioskodawca (licencjobiorca) zawiera z podmiotami zagranicznymi (licencjodawcami) umowy licencyjne dotyczące korzystania z praw autorskich do utworów literackich. W takich sytuacjach licencjobiorca musi dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej dostarczonym przez zagranicznego licencjodawcę celem dokonania rozliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności licencyjnych z uwzględnieniem stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania łączących Polskę z innymi krajami. W związku z powyższą działalnością Wnioskodawca napotyka na określone trudności wynikające z rozbieżności w interpretacji przepisów podatkowych pomiędzy organami skarbowymi właściwymi dla poszczególnych wydawców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Rozbieżności dotyczą następujących kwestii:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania nr 2 wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedź na pytanie nr 1 wniosku w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych udzielona została odrębną interpretacją indywidualną.

Wniosek odnośnie pytania nr 1 i 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie przez płatnika niższej niż wynikająca z obydwu ustaw o podatku dochodowym stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od należności licencyjnych, wynikającej z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z innymi państwami, stanowiącymi kraje rezydencji podatkowej podatników, jest uzależnione od dysponowania przez płatnika zaświadczeniem o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (certyfikatem rezydencji). Wnioskodawca podnosi, że dotychczasowe orzecznictwo ani praktyka nie wypracowały jednolitego stanowiska w sprawie okresu ważności certyfikatu. Dlatego też, w opinii Wnioskodawcy, należy przyjąć rozwiązanie polegające na ustaleniu czasowej ważności certyfikatu, by wyeliminować pozostające w sprzeczności ze zdrowym rozsądkiem i logiką obrotu gospodarczego rozwiązanie, by płatnik zryczałtowanego podatku od należności licencyjnych dysponował certyfikatem przy każdej dokonywanej na rzecz zagranicznego podatnika płatności. Rozsądnym wydaje się, zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie, iż certyfikat rezydencji podatkowej jest ważny na rok kalendarzowy (podatkowy) zgodnie z datą jego wystawienia, a tym samym obejmuje wszystkie wypłaty należności licencyjnych dokonane w danym roku kalendarzowym (podatkowym), niezależnie od tego czy zostały dokonane przed datą wystawienia certyfikatu czy też po tej dacie. Przyjęcie poglądu, że certyfikat jest ważny przez jeden rok od daty jego wystawienia, mogłoby prowadzić do nieracjonalnej z praktycznego punktu widzenia interpretacji, że wypłaty należności licencyjnych dokonane przed datą wystawienia certyfikatu nie są tym samym objęte tym zaświadczeniem (certyfikatem), a więc nie można względem nich stosować preferencyjnych stawek opodatkowania wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kolejna kwestia to forma certyfikatu, jaką ma dysponować płatnik. Zdaniem Wnioskodawcy wystarczająca forma to poświadczona notarialnie bądź urzędowo kopia, co tym samym oznacza, że płatnik nie musi dysponować oryginałem certyfikatu rezydencji podatkowej.

Co do formy językowej certyfikatu - zdaniem Wnioskodawcy w związku z obecnym brzmieniem ustawy o języku polskim płatnik nie musi dysponować polskim tłumaczeniem certyfikatu w momencie wypłaty należności licencyjnej bądź zapłaty podatku. Tłumaczenie takie jest obowiązany jedynie przedstawić na wyraźne żądanie organu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* okresu ważności certyfikatu rezydencji za nieprawidłowe,

* formy certyfikatu rezydencji (język certyfikatu, kopia certyfikatu) za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Naturalnie zasada ta nie może znajdować zastosowania w sytuacjach w których treść certyfikatu określa termin jego ważności wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie ustalając okres czasu na jaki certyfikat został wydany.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca zajmuje się działalnością gospodarczą polegającą na wydawaniu książek dla dzieci i młodzieży. W związku z tym Wnioskodawca (licencjobiorca) zawiera z podmiotami zagranicznymi (licencjodawcami) umowy licencyjne dotyczące korzystania z praw autorskich do utworów literackich. W takich sytuacjach licencjobiorca musi dysponować certyfikatem rezydencji podatkowej dostarczonym przez zagranicznego licencjodawcę celem dokonania rozliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności licencyjnych z uwzględnieniem stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania łączących Polskę z innymi krajami.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał, iż rozsądnym wydaje się przyjęcie, iż certyfikat rezydencji podatkowej jest ważny na rok kalendarzowy (podatkowy) zgodnie z datą jego wystawienia, a tym samym obejmuje wszystkie wpłaty należności licencyjnych dokonane w danym roku kalendarzowym (podatkowym), niezależnie od tego czy zostały dokonane przed datą wystawienia certyfikatu czy też po tej dacie.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów certyfikat rezydencji, w którym nie określono terminu jego ważności, zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. A zatem jeśli Wnioskodawca będący w posiadaniu certyfikatu rezydencji kontrahenta uzyska od niego potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie, będzie on uprawniony do stosowania stawek podatku wynikających z odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikat rezydencji podatkowej jest ważny na rok podatkowy za nieprawidłowe.

Ponadto płatnik, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nierezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika dokumentu oryginalnego.

W przypadku przedłożenia przez podatnika kopii lub kserokopii dokumentu, przesłania faxu, listu w formie elektronicznej (maila z załącznikiem zawierającym kopię certyfikatu), konieczne jest zatem okazanie oryginału w celu potwierdzenia jej zgodności z oryginalnym dokumentem.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu, czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej, a więc czy miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie, płatnik będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek lub niepobranie podatku.

Należy wskazać, że możliwe jest zastosowanie zasad opodatkowania wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie kopii, kserokopii bądź odpisu certyfikatu rezydencji, ale wyłącznie wtedy, gdy taki dokument został potwierdzony za zgodność z oryginałem przez organ, który wystawia za granicą certyfikat rezydencji podatkowej albo notariusza.

Na podstawie art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158) notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem. Notariusz w zakresie swoich uprawnień działa jako osoba zaufania publicznego, korzystając z ochrony przysługującej funkcjonariuszom publicznym (art. 2 § 1 ww. ustawy). Czynności notarialne, dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego (art. 2 § 2 ww. ustawy). Czynności notarialnych dokonuje się w języku polskim. Na żądanie strony notariusz może dokonać dodatkowo tej czynności w języku obcym, wykorzystując własną znajomość języka obcego wykazaną w sposób określony dla tłumaczy przysięgłych lub korzystając z pomocy tłumacza przysięgłego (art. 2 § 3 tej ustawy).

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów, podstawą do zastosowania stawki wynikającej z właściwej umowy lub niepobranie podatku możliwe jest pod warunkiem przedłożenia płatnikowi oryginału certyfikatu rezydencji lub jego odpisu sporządzonego zgodnie z odrębnymi przepisami.

Kolejnym zagadnieniem związanym z formą certyfikatu rezydencji jest język, w jakim został on wydany. Oczywistym wydaje się, że niemożliwe będzie uzyskanie od zagranicznej administracji podatkowej oryginału certyfikatu rezydencji w języku polskim.

Zauważyć należy jednak, że przepis art. 27 Konstytucji oraz art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 z późn. zm.), stanowi, że językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa jest język polski, a oświadczenia składane tym organom muszą być dokonywane w języku polskim (art. 5 ust. 2 powołanej ustawy). Wskazane przepisy obligują zatem do posługiwania się urzędowymi tłumaczeniami obcojęzycznych dokumentów.

W konsekwencji, organ podatkowy może zażądać przedstawienia uwierzytelnionego tłumaczenia zagranicznego certyfikatu rezydencji na język polski. W razie kontroli podatkowej polski podmiot wypłacający należności za granicę będzie obowiązany posiadać tłumaczenie tego dokumentu na język polski. Powyższe wynika z treści przepisu art. 287 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), który przewiduje, że kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani, w szczególności, przedstawić na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli.

Ponadto, do celów podatkowych obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, w świetle art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie mogą być uznane za dowód w sprawie, gdyż posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem, wobec wskazanych wyżej zapisów Konstytucji RP oraz przepisów ustawy o języku polskim.

Konkludując, dla celów podatkowych treść certyfikatu sporządzona w języku obcym winna być wiarygodnie przetłumaczona na język polski (potwierdzona przez tłumacza przysięgłego) -sporządzenie tłumaczenia nie jest jednak warunkiem zastosowania niższej stawki podatkowej wynikającej z umowy. Należy je sporządzić na wypadek ewentualnej kontroli organów podatkowych lub dopiero na żądanie kontrolujących.

Na gruncie powyższych rozważań nie ulega wątpliwości, że polski płatnik może posiadać certyfikat rezydencji sporządzony w języku obcym. Posiadanie certyfikatu (względnie zapoznanie się z oryginałem certyfikatu) w takiej formie jest wystarczające dla zastosowania zasad opodatkowania wynikających z przepisów stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, iż płatnik nie musi dysponować polskim tłumaczeniem certyfikatu w momencie wpłaty należności licencyjnej bądź zapłaty podatku, a tłumaczenie takie jest obowiązany jedynie przedstawić na wyraźne żądanie organu podatkowego, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.