IPPB5/423-629/09-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się świadczeniem usług polegających na dostarczaniu kontentu do telefonów komórkowych (np. muzyka, kody). Działalność ta polega m.in. na tym że Partnerzy na podstawie umów handlowych dostarczają Spółce kontent, który następnie Spółka dystrybuuje wśród użytkowników telefonii komórkowej. W następstwie dystrybucji kontentu Spółka osiąga przychód. Wynagrodzenia Partnera za dostarczenie kontentu kalkulowane jest przez Spółkę jako udział procentowy osiągniętego przez Spółkę przychodu. Do konkretnego przychodu osiągniętego przez Spółkę, Spółka może przypisać wynagrodzenie należne partnerowi. Wartość wynagrodzenia znana jest wciągu 2 dni roboczych od zakończenia danego miesiąca kalendarzowego. Wynagrodzenie Partnera jest płatne na podstawie faktur VAT lub rachunków, są one wystawiane w oparciu o miesięczny raport sporządzony przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie należne partnerowi, z którym zawarta jest umowa handlowa, w której w sposób szczegółowy określono zasady przyznawania gratyfikacji, może być rozpoznawane jako poniesiony koszt podatkowy już na podstawie raportu generowanego przez Spółkę, gdy Spółka nie otrzymała wprawdzie faktury w miesiącu, w którym usługa była świadczona ale w tym miesiącu powstało zobowiązanie do zapłaty na rzecz partnera kwoty wykazanej w raporcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wartość usług wyświadczonych na rzecz Spółki przez partnerów określona jest co do rodzaju kwoty w sporządzanych comiesięcznie raportach, oraz jest możliwy do wskazania bezpośredni związek poniesionego kosztu z wygenerowanym przychodem. Zdaniem Spółki przedstawione powyżej zdarzenie winno być rozpatrywana pod kontem spełnienia dwóch warunków:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w artykule 15 ustęp 4-4e określone zostały zasady kwalifikacji kosztu jako kosztu uzyskania przychodu w zależności od tego czy koszt ten ma bezpośredni związek z uzyskanym przychodem czy też nie można przypisać poniesionego kosztu bezpośrednio do wykazanego przychodu. Odnośnie kosztów bezpośrednich zasadą jest iż:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Spółka wynagrodzenie należne partnerom z tytułu wykonywania usług opisanych w stanie faktycznym, zalicza do kosztów bezpośrednich, gdyż istnieje bezpośredni związek między osiągniętym przychodem, a poniesionym kosztem. Sporządzane miesięczne raporty zawierają szczegółową informację o ilości przesłanych unikalnych kodów do serwisu danego partnera oraz o przychodzie, który z tego tytułu został wygenerowany na rzecz Spółki od operatora telefonii komórkowej. Bezsprzecznie o tym, że koszty te są bezpośrednio związane z osiągniętymi przychodami świadczy przyjęta zasada określenia procentowego udziału należności dla partnera w przychodzie, który generuje Spółka na dostarczonym kontencie. Jeżeli przychód Spółki w zakresie dystrybucji kontentu partnera wynosiłby 0 zł kalkulacja kosztów sporządzana na podstawie raportu wyniosłaby również 0 zł. Wysokość wynagrodzenia partnera jest ściśle uzależniona od osiągniętego przez Spółkę przychodu Zgodnie z artykułem 15 ustęp 4 wynagrodzenie partnerów winno stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody wykazane w zeznaniach podatkowych, czyli w miesiącu wykonania usługi pomimo braku faktury wystawionej przez Partnera.

Ad. 2

Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcie przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w artykule 16 ustęp 1. W świetle tego przepisu wydatek aby stanowił koszty uzyskania przychodu musi spełnić następujące warunki:

* został poniesiony w celu uzyskania przychodów,

* pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* jest definitywny.

Spełnienie warunków dotyczących poniesienia kosztu w celu uzyskania przychodu i poniesienie go w związku z prowadzoną działalnością zostało wykazane w punkcie 1.

Zdaniem Spółki poniesiony koszt jest definitywny, gdyż zgodnie z zapisami w umowach, Partner obciąży Spółkę należnością wynikającą z raportu sporządzanego przez Spółkę. W momencie generowania raportu za dany okres, usługi są już wykonane, a kwoty należne parterowi są skalkulowane. Partner dostarczając kontent Spółce przyczynia się do powstania po stronie Spółki określonego przychodu. Z drugiej strony Partner nabywa roszczenie do wypłaty wynagrodzenia za dostarczenie kontentu. W konsekwencji po stronie Spółki powstaje zobowiązanie do uregulowania. Należy podkreślić, że zobowiązanie Spółki powstaje już z chwilą dystrybucji przez Spółkę kontentu dostarczonego przez partnera i odnosi się ono do konkretnych przychodów osiągniętych w konkretnym przedziale czasowym. Stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w zapisach księgowych. Spółka księguje tak skalkulowane zobowiązania wobec kontrahentów jako zobowiązania handlowe i tak wykazuje je w bilansie co nie jest kwestionowane przez biegłego rewidenta podczas audytu sprawozdania finansowego. Zatem fakt powstania kosztu-zobowiązania i prawidłowe ujęcie go w księgach rachunkowych, a nie sama faktura, powinien determinować moment zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Z datą identyfikacji należnego partnerowi wynagrodzenia powstaje skonkretyzowane zobowiązanie Spółki, niezależne od czynności wystawienia i przesłanie do Spółki faktury.

Nie można w tym przypadku mówić o biernych rozliczeniach międzyokresowych kosztów ani o rezerwach, które zgodnie z artykułem 15 ustęp 4e nie są traktowane jako koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z artykułem 39 Ustawy o rachunkowości rozliczeń biernych międzyokresowych jednostka dokonuje w wysokości prawdopodobnych zobowiązań wynikających ze świadczeń wykonanych przez kontrahentów, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny. W artykule 35d Ustawy o rachunkowości znajduje się natomiast definicja rezerwy - uznanej za pewne lub o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązanie, które można w sposób wiarygodny oszacować.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie można mówić, ani o prawdopodobnym zobowiązaniu, gdyż tak jak wskazano powyżej powstało ono w momencie wykonania usługi, ani o kwocie, która jest wiarygodnie oszacowana, gdyż kwota ta jest znana, skalkulowana zgodnie z zawartą umową handlową i stanowi podstawę do wystawienia przez kontrahenta faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.