IPPB5/423-608/14-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na:

* poczęstunek podczas spotkań biznesowych z kontrahentami - jest prawidłowe,

* wyżywienie podczas spotkań pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek podczas spotkań biznesowych z kontrahentami, oraz na wyżywienie podczas spotkań pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana "X.", "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem należącym do światowego koncernu X., będącego liderem nowoczesnych technologii w tym w branży technologii cyfrowych oraz wiodącą firmą w branży elektronicznej, specjalizującą się w produkcji urządzeń elektronicznych i medialnych, sprzętu AGD, półprzewodników, pamięci i integracji systemów.

Spółka jest dystrybutorem produktów X. na terenie Polski, a sieć dystrybucyjna obejmuje zarówno duże obiekty handlowe, mniejsze punkty handlowo-usługowe, hurtownie oraz sieci sprzedaży prowadzone przez operatorów telekomunikacyjnych. Wnioskodawca prowadzi również w W. centrum badawczo-rozwojowe dla nowych produktów i technologii, gdzie zatrudnieni w nim inżynierowie opracowują innowacyjne technologie informatyczne, a Spotka czerpie przychody ze świadczenia usług w tym zakresie dla innych podmiotów.

Warunki współpracy z kontrahentami w zakresie działalności Spółki nierzadko są negocjowane i uzgadniane podczas spotkań, które odbywają się zarówno w siedzibie X. bądź siedzibie partnera handlowego jak i na zewnątrz, np. w restauracjach. W przypadku spotkań odbywających się w siedzibie Spółki jak i w restauracjach Wnioskodawca ponosi koszty zwyczajowego poczęstunku, tj. najczęściej napojów i słodyczy lub cateringu, w przypadku spotkań w siedzibie Spółki lub obiadu, kolacji biznesowej, w przypadku spotkania w restauracji. Podczas takich spotkań pracownicy Spółki prowadzą rozmowy biznesowe z kontrahentami, negocjują warunki nowych umów lub też zmianę postanowień umów już obowiązujących, uzgadniają warunki zamówienia na produkty X., omawiają warunki finansowe współpracy, etc. Taki sposób prowadzenia uzgodnień biznesowych z obecnymi lub przyszłymi kontrahentami jest przyjętą formą prowadzenia negocjacji w branży, w jakiej działa X. Wszystkie ww. wydatki udokumentowane są fakturami (rachunkami) i opisywane przez pracowników, albo jako artykuły spożywcze na potrzeby spotkań z kontrahentami, albo jako poczęstunek dla kontrahenta w trakcie spotkania biznesowego poza siedzibą firmy. Za każdym razem pracownicy Spółki są w stanie określić nazwę kontrahenta, którego dotyczyło dane spotkanie, jak również jego cel biznesowy i zasadność poniesionego wydatku.

W kategorii wydatków "gastronomicznych" Spółki znajdują się również te, które dotyczą spotkań pracowników, jakie odbywają się w Spółce. Spotkania te mają najczęściej charakter, tj. szkoleniowy lub szkoleniowo - integracyjny. Zdarzają się również spotkania o charakterze informacyjnym, np. zebrania załogi w celu zakomunikowania rezultatów firmy, planowanych zmian w zakresie rozwoju produktów i rynków, komunikacja strategii sprzedażowej, etc. Zdarza się również, że poszczególne działy firmy organizują spotkania wewnętrzne poświęcone jakiemuś problemowi związanemu z działalnością firmy, np. przeprowadzenie wśród pracowników tzw. "burzy mózgów" na temat nowej kampanii reklamowej produktu, spotkanie inżynierów w celu przedyskutowania/opracowania nowych funkcjonalności czy parametrów produktów, nad którymi pracują, etc. Żadne z przedstawionych powyżej spotkań nie ma charakteru spotkania rozrywkowego, czy spotkania wyłącznie integracyjnego. Spotkaniom tym nie towarzyszy żaden alkohol, czy oprawa muzyczna, a wydatki na wyżywienie podczas takich spotkań prócz napojów i słodyczy ograniczają się do cateringu np. pizza, kanapki czy drugie danie obiadowe. Wydatki te pokrywane są ze środków obrotowych spółki (nie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych), a opis danego wydatku w systemie księgowym (raportowaniu) Spółki pozwala jasno określić jaki był cel takiego spotkania, jakiego działu dotyczyło dane spotkanie, czemu służyło szkolenie, etc.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone na poczęstunki podczas spotkań biznesowych z kontrahentami, służących negocjacjom warunków współpracy handlowej obecnej i/lub przyszłej, organizowanych zarówno w siedzibie Spółki jak i w restauracjach, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy wydatki ponoszone na wyżywienie podczas opisanych w stanie faktycznym spotkań pracowników będą stanowiły dla Spółki w całości koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakupu towarów w postaci napojów (woda mineralna, kawa, herbata, soki, itp.), drobnych przekąsek (ciastka, paluszki, itp.), posiłków zamówionych w czasie trwania wielogodzinnych spotkań wewnętrznych z kontrahentami (catering) jak i wydatków związanych z zakupem posiłku na spotkaniu biznesowym poza siedzibą Spółki (kolacja lub obiad w restauracji). Spółka ma również prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków na drobne posiłki oferowane pracownikom podczas spotkań szkoleniowych, szkoleniowo-informacyjnych i innych podobnych spotkań związanych z działalnością firmy którym nie towarzyszy element rozrywkowy czy alkohol.

Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że wskazane powyżej kategorie wydatków powinny zostać uznane za stanowiące w pełni koszt uzyskania przychodu. Niewątpliwie pierwsza kategoria wydatków, tj. ta związana ze spotkaniami z kontrahentami, na których omawiane są przykładowo dalsze formy współpracy, prezentowane są zmiany w ofercie produktów będącej przedmiotem dystrybucji, zmiany w cenniku produktów, a także uzgadniane są warunki bieżącej sprzedaży i promocji produktów, warunki dostawy dystrybuowanych przez Spółkę produktów, warunki płatności, gwarancji i inne istotne elementy współpracy handlowej związana jest z działalnością Spółki i generowanymi przez nią przychodami. Również i wydatki na spotkania pracowników, inne niż te o charakterze rozrywkowo-integracyjnym, niewątpliwie służą działalności gospodarczej Spółki i przyczyniają się do osiągania przychodów, bowiem spotkania te dotyczą kwestii związanych z działalnością i funkcjonowaniem Wnioskodawcy (spotkania informacyjne), strategii sprzedaży, strategii promocji czy marketingu lub też mają związek z generowaniem nowych rozwiązań technologicznych przez zespoły inżynierów, którzy podczas takich spotkań omawiają techniczne elementy tych rozwiązań czy produktów. W ocenie Wnioskodawcy wydatki dotyczące tych spotkań spełniają zatem wszelkie przestanki niezbędne, aby uznać je za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: są faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, jak również są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te są również właściwie udokumentowane, bowiem Spółka w tym zakresie zawsze posiada stosowną fakturę VAT lub rachunek.

Zdaniem Spółki, przedmiotowe wydatki nie podlegają wyłączeniu w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, w szczególności nie stanowią one wydatków na cele reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. "Reprezentacja" to ogólnie okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Reprezentacją będą zatem wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje.

Nie będą reprezentacją wydatki poczynione na zapewnienie napojów, drobnych przekąsek i posiłków zamawianych w czasie wielogodzinnych spotkań z kontrahentami zwyczajowo przyjętych w obecnych realiach życia gospodarczego,

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko Spółki w zakresie wydatków na spotkania z kontrahentami potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2012 r. (sygn. akt II FSK 392/11), podkreślając, że "nie zawsze wydatek na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych będzie uznawany za wydatek na cele reprezentacji. (...) Wydatki o charakterze reprezentacyjnym w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. muszą kreować wizerunek firmy w sposób "ponadstandardowy", odbiegający od zwyczajowo przyjętego w określonego typu stosunkach gospodarczych". Zdaniem Wnioskodawcy, wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Wydatki takie przyczyniają się do bardziej sprawnego prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę oraz nie noszą znamion reprezentacji i pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przychodami. Taki sam pogląd przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2012 r. (sygn. akt II FSK 2200/10), który w rozważaniach uznał, że: "wydatki na poczęstunek dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodów, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na serwowaniu w lokalu poczęstunku w postaci między innymi darmowych napoi, w tym alkoholu, a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy".

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że kwestię możliwości zaliczenia wskazanych powyżej wydatków na spotkania z kontrahentami do kosztów uzyskania przychodów zaadresowano w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11), w której Sąd wskazał, że "reprezentację należy oceniać przez pryzmat definicji słownikowej, że reprezentacja to ogólnie: okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną, że reprezentacyjne będą wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje. Nie będzie reprezentacją wydatek poczyniony w restauracji na koszt posiłku zwyczajowo przyjętego w obecnych realiach żyda gospodarczego. Wydatki te jednak muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą odbiegać od standardów przyjętych w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, a o zaliczeniu danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie konkretny stan faktyczny sprawy".

Zatem wnioskując w oparciu o powyższy wyrok należy uznać, że koszty poniesione na przekąski, napoje, posiłki serwowane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki lub poza nią niewątpliwie zaliczają się do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskowanie takie podzielił Minister Finansów w piśmie skierowanym do Dyrektorów Izb Skarbowych i Dyrektorów Urzędów Kontroli Skarbowej z 28 listopada 2013 r. (sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), gdzie stwierdził, że "Reasumując, należy stwierdzić, że analiza tez wyroku NSA z dania 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią) podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej."

Jak wspomniano powyżej Spółka nie ma również wątpliwości, że ponoszone przez nią wydatki na opisane w stanie faktycznym spotkania pracownicze powinny w całości zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Cel tych wydatków jest bowiem zawsze związany z działalności Spółki i pośrednio zawsze służy generowaniu przychodów albo ze sprzedaży dystrybuowanych produktów albo ze sprzedaży rozwiązań informatycznych. Nie ma więc wątpliwości co do związku ponoszenia takiego rodzaju wydatków z działalnością Wnioskodawcy, przy czym związek pośredni, z jakim mamy w tym przypadku do czynienia, jest w zupełności wystarczający dla uznania danego rodzaju wydatku za koszt uzyskania przychodów. Wnioskodawca uważa również, że nawet w tych przypadkach, gdzie wyżywienie wiąże się ze szkoleniem, czy spotkaniem informacyjnym, któremu towarzyszy element integracji (integracja nie jest wyłącznym celem takiego spotkania, a spotkanie nie ma elementów rozrywkowych) ma on prawo do zaliczenia kosztów poczęstunku czy cateringu przywiezionego do biura do kosztów uzyskania przychodów. Element integracji wpleciony w spotkanie szkoleniowe czy informacyjne służy bowiem większemu "zgraniu" załogi i utożsamieniu się pracowników z celami jakie przyświecają Spółce, zwiększeniu ich motywacji, co w konsekwencji wpływa na realizację celów sprzedażowych i rozwojowych Wnioskodawcy.

Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacjach z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. ILPB3/423-505/11-2/JG i sygn. ILPB3/423-505/11-5/JG, w których podsumowano, że "tzw. koszty pracownicze stanowią - co do zasady - koszty podatkowe. (...) Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy". Również w interpretacji z 2 listopada 2011, sygn. IPPB5/423-743/11-4/JC Minister Finansów przyznał "Wydatki ponoszone na rzecz pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem jednak, że podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalności oraz mają na celu zwiększenie efektywności pracy i służą uzyskaniu przychodu".

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że zaprezentowana wyżej argumentacja wraz z przywołanym orzecznictwem i stanowiskami Ministra Finansów w pełni potwierdzają prawidłowość przedstawionego na wstępie stanowiska, a wskazane wydatki stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.