IPPB5/423-597/11-3/RS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. wydatków poniesionych w związku z nabyciem usług wykonywanych przez pracowników oddelegowanych ze spółek europejskich i azjatyckich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.) oraz piśmie z dnia 22.06.2011 (data nadania 22 czerwca 2011 r., data wpływu 24 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z nabyciem usług wykonywanych przez pracowników oddelegowanych ze spółek europejskich i azjatyckich - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z nabyciem usług wykonywanych przez pracowników oddelegowanych ze spółek europejskich i azjatyckich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka K. Sp. z o.o. (zwana dalej "K." lub "Spółką") ponosi koszty na rzecz pracowników będących nierezydentami (zwanymi dalej również Pracownikami), świadczącymi usługi pracy na rzecz K. na podstawie umów oddelegowania zawieranych pomiędzy pracodawcą nierezydenta (Spółki z Europy i Azji) a nierezydentem w porozumieniu ze Spółką. Zgodnie z zawartymi umowami miejscem świadczenia pracy jest siedziba Spółki. Na podstawie umów Spółka K. zobowiązana jest do ponoszenia określonych kosztów dotyczących oddelegowanych do niej poszczególnych Pracowników dotyczących:

* kosztów wynagrodzenia i bonusów rocznych - zależne od systemów wynagradzania w poszczególnych spółkach delegujących Pracowników,

* kosztów dodatków mieszkaniowych, dodatków na zagospodarowanie,

* kosztów wynajmu mieszkania i opłat z nim związanych (pośrednictwo w wynajmie, ubezpieczenie, opłaty eksploatacyjne, opłaty za telefon itp),

* kosztów użytkowania samochodu służbowego (w całości pokrywane przez Spółkę),

* kosztów przelotu (limitowana ilość w ciągu roku) Pracownika i jego rodziny (współmałżonek i dzieci) do kraju ojczystego z tym, że w przypadku niewykorzystania przysługującego limitu Pracownik nie otrzymuje ekwiwalentu a limit nie zwiększa puli przelotów w latach kolejnych,

* kosztów przelotu związane z przeprowadzką i podjęciem pracy w Spółce,

* kosztów przewozu do Polski, w związku z przeprowadzką, przedmiotów gospodarstwa domowego Pracownika i jego najbliższej rodziny,

* kosztów edukacji dzieci Pracowników przebywających we wspólnym gospodarstwie domowym,

* kosztów nauki języka polskiego (Pracownik i członkowie jego rodziny) oraz języków, którymi Pracownik będzie posługiwał się w kontaktach ze spółkami współpracującymi w ramach Grupy (dotyczy tylko Pracownika),

* kosztów uzyskania pozwolenia na pracę (jeśli jest to konieczne),

* kosztów ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia społecznego w kraju pochodzenia,

* kosztów ubezpieczenia społecznego - część Pracodawcy należna w Polsce,

* kosztów ubezpieczenia społecznego - część Pracownika,

* kosztów doradztwa podatkowego w zakresie rozliczania obowiązku podatkowego na terenie Polski i w kraju pochodzenia,

* kosztów podróży służbowych łącznie z kosztami diet wynikającymi z odrębnych przepisów,

* kosztów podatku dochodowego od osób fizycznych pokrywanego na podstawie umowy w imieniu oddelegowanego do Spółki Pracownika, przy czym Pracownikowi w kraju jego pochodzenia należne wynagrodzenie ulega zmniejszeniu o równowartość kwoty, która stanowiłaby zaliczkę na p.d.o.f. wg przepisów kraju pochodzenia, jeśli Pracownik świadczyłby tam pracę.

W każdym odrębnym przypadku tylko część z ww. świadczeń ma zastosowanie.

Spółka podnosi, iż żaden z oddelegowanych do Spółki Pracowników nie należy do katalogu osób wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość powyższych świadczeń doliczana jest również do przychodu Pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega z tego tytułu opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty świadczeń na rzecz oddelegowanych do Spółki Pracowników będących obcokrajowcami, a do ponoszenia których zobligowana została na mocy podpisanych umów Spółka K., stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wydatki ponoszone z tytułu świadczeń opisanych powyżej stanowią koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wydatki te są przewidziane w umowach oddelegowania, do których ponoszenia zobowiązana jest Spółka K. a ich poniesienie przez Spółkę było warunkiem zawarcia takiej umowy z oddelegowanym Pracownikiem. Nie są one również wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwaną dalej "ustawą" lub u.p.d.o.p.").

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ważnym jest fakt iż istnieje swoista "celowość" poniesienia określonego wydatku, a co za tym idzie można oczekiwać, iż zatrudnienie tak wysokiej klasy specjalistów przyniesie w przyszłości pożądany przez Spółkę efekt - czyli zwiększenie przychodów. Zatrudniając Pracowników z tak wysokimi kwalifikacjami Spółka oczekuje osiągnięcia sukcesu w postaci wysoko zmotywowanego zespołu oraz osiągnięcia sukcesu na rynku. Podejmując decyzję o zatrudnieniu najlepszych dostępnych na rynku fachowców okazało się, że spełnienie wymagań stawianych przez Spółkę w większości przypadków możliwe jest tylko przez osoby mieszkające i pracujące na stałe poza granicami Polski. Nakłonienie ich do pracy dla Spółki wiązało się z zapewnieniem standardów światowych dotyczących m.in. zapewnienie mieszkania, ubezpieczenie, samochód służbowy itp. Należy również wziąć pod uwagę fakt, iż nowi Pracownicy decydując się na pracę w Polsce nie byliby w stanie zaakceptować tak długiej rozłąki z rodziną. W związku z powyższym Spółka aby zapewnić swojemu Pracownikowi warunki porównywalne z tymi, jakie miał w kraju ojczystym, była zobligowana do zapewnienia mieszkania, pokrycia kosztów związanych z przeprowadzką itp.

W opinii Spółki zasadnym są również wydatki ponoszone na naukę dzieci pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym z Pracownikiem, ponieważ w kraju ojczystym mogłyby korzystać z nauki w szkołach publicznych nieodpłatnie, podejmując naukę w języku ojczystym. Biorąc pod uwagę fakt iż w Polsce nie ma szkół publicznych oferujących naukę w językach obcych, do których zgodnie z umowami mogłyby uczęszczać dzieci Pracowników, Spółka uznaje za zasadne opłacanie szkoły prywatnej, oferującej naukę w języku ojczystym Pracownika.

Spółka pragnie również zwrócić uwagę na fakt iż ponoszenie dodatkowych świadczeń pozapłacowych na rzecz Pracowników będących wysokiej klasy specjalistami jest powszechną praktyką gospodarczą. Co za tym idzie, kwalifikowanie wydatków, o których mowa we wniosku do kosztów uzyskania przychodów Spółki ma uzasadnienie tym bardziej, że nie są one wymienione w katalogu kosztów mieszczących się w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Spółka podnosi, iż powyższe stwierdzenia można odnaleźć w interpretacji ILPB3/423-201/07-5/EK wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 31 stycznia 2008 r. oraz w Postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. 1472/ROP1/423-357/06/IG z dnia 17 stycznia 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu. Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

W związku z powyższym kosztami uzyskania przychodów nie będą wydatki o charakterze osobowym, inne niż wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji, ponoszone na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, w związku z wykonywaniem przez nie swoich obowiązków jako członków tych organów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty na rzecz pracowników będących nierezydentami, świadczącymi usługi pracy na rzecz Spółki na podstawie umów oddelegowania zawieranych pomiędzy pracodawcą nierezydenta - Spółki z Europy i Azji - a nierezydentem w porozumieniu ze Spółką. Zgodnie z zawartymi umowami miejscem świadczenia pracy jest siedziba Spółki. Na podstawie umów Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia określonych kosztów dotyczących oddelegowanych do niej poszczególnych pracowników dotyczących:

* wynagrodzenia i bonusów rocznych - zależne od systemów wynagradzania w poszczególnych spółkach delegujących pracowników,

* dodatków mieszkaniowych, dodatków na zagospodarowanie,

* wynajmu mieszkania i opłat z nim związanych (pośrednictwo w wynajmie, ubezpieczenie, opłaty eksploatacyjne, opłaty za telefon itp),

* użytkowania samochodu służbowego (w całości pokrywane przez Spółkę),

* przelotu (limitowana ilość w ciągu roku) pracownika i jego rodziny (współmałżonek i dzieci) do kraju ojczystego z tym, że w przypadku niewykorzystania przysługującego limitu pracownik nie otrzymuje ekwiwalentu a limit nie zwiększa puli przelotów w latach kolejnych,

* przelotu związane z przeprowadzką i podjęciem pracy w Spółce,

* przewozu do Polski, w związku z przeprowadzką, przedmiotów gospodarstwa domowego pracownika i jego najbliższej rodziny,

* edukacji dzieci pracowników przebywających we wspólnym gospodarstwie domowym,

* nauki języka polskiego (pracownik i członkowie jego rodziny) oraz języków, którymi pracownik będzie posługiwał się w kontaktach ze spółkami współpracującymi w ramach Grupy (dotyczy tylko pracownika),

* uzyskania pozwolenia na pracę (jeśli jest to konieczne),

* ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia społecznego w kraju pochodzenia,

* ubezpieczenia społecznego - część pracodawcy należna w Polsce,

* ubezpieczenia społecznego - część pracownika,

* doradztwa podatkowego w zakresie rozliczania obowiązku podatkowego na terenie Polski i w kraju pochodzenia,

* podróży służbowych łącznie z kosztami diet wynikającymi z odrębnych przepisów,

* podatku dochodowego od osób fizycznych pokrywanego na podstawie umowy w imieniu oddelegowanego do Spółki pracownika.

Spółka podnosi, iż żaden z oddelegowanych do Spółki pracowników nie należy do katalogu osób wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość powyższych świadczeń doliczana jest do przychodu pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega z tego tytułu opodatkowaniu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka podnosi, iż zatrudniając pracowników z tak wysokimi kwalifikacjami oczekuje osiągnięcia sukcesu w postaci wysoko zmotywowanego zespołu oraz osiągnięcia sukcesu na rynku.

W tym miejscu należy podkreślić, iż w przypadku omawianych umów zawsze należy pamiętać o konieczności badania ich treści pod kątem przesłanek określonych w art. 11, tj. związku powiązań zachodzących pomiędzy poszczególnymi spółkami, a także pod kątem uregulowań zawartych w cyt. wyżej art. 15 ustawy i podatku dochodowym od osób prawnych.

Według tut. Organu, przyjmując za Wnioskodawcą, iż żaden z oddelegowanych pracowników nie należy do katalogu osób wymienionych w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy wartość wydatków poniesionych w związku z nabyciem usług wykonywanych przez pracowników oddelegowanych ze spółek europejskich i azjatyckich.

Należy jednakże podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie zobowiązanie do ponoszenia przez Spółkę kosztów dotyczących oddelegowanych do niej pracowników powinno wynikać z umów zawartych pomiędzy spółkami i oddelegowanymi pracownikami. Wydatki ponoszone przez Spółkę nie mogą być wydatkami ponoszonymi za inny podmiot gospodarczy, co powinno wynikać z dowodów księgowych.

Należy mieć także na uwadze, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż przedstawione w stanie faktycznym koszty świadczeń ponoszone przez Spółkę na rzecz oddelegowanych do niej pracowników wynikające z podpisanych umów, tj.:

* koszty wynagrodzenia i bonusów rocznych,

* koszty dodatków mieszkaniowych, dodatków na zagospodarowanie,

* koszty wynajmu mieszkania i opłat z nim związanych,

* koszty użytkowania samochodu służbowego,

* koszty przelotu pracownika i jego rodziny (współmałżonek i dzieci) do kraju ojczystego,

* koszty przelotu związane z przeprowadzką i podjęciem pracy w Spółce,

* koszty przewozu do Polski, w związku z przeprowadzką, przedmiotów gospodarstwa domowego pracownika i jego najbliższej rodziny,

* koszty edukacji dzieci pracowników przebywających we wspólnym gospodarstwie domowym,

* koszty nauki języka polskiego oraz języków, którymi pracownik będzie posługiwał się w kontaktach ze spółkami współpracującymi w ramach Grupy,

* koszty uzyskania pozwolenia na pracę,

* koszty ubezpieczenia zdrowotnego, ubezpieczenia na życie, ubezpieczenia społecznego w kraju pochodzenia,

* koszty ubezpieczenia społecznego - część pracodawcy należna w Polsce,

* koszty ubezpieczenia społecznego - część pracownika,

* koszty doradztwa podatkowego w zakresie rozliczania obowiązku podatkowego na terenie Polski i w kraju pochodzenia,

* koszty podróży służbowych łącznie z kosztami diet wynikającymi z odrębnych przepisów,

* koszty podatku dochodowego od osób fizycznych pokrywanego na podstawie umowy w imieniu oddelegowanego do Spółki pracownika

mogą stanowić w Spółce koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo informuje się, że na tle wymienionych we wniosku wydatków - wyjaśnić należy, że w ramach instytucji interpretacji indywidualnej nie ma możliwości przypisania poszczególnych wydatków wymienionych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego do kategorii kosztów podatkowych lub niepodatkowych. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze omawianych kosztów wymagałoby bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów. W przedmiotowej sprawie - mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa - tut. Organ nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby na związek poszczególnych wydatków z przychodami Spółki, gdyż do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie mają zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.