IPPB5/423-593/09-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze Spółki - jest prawidłowe;

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze Spółki oraz wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje sie produkcją sprzedażą przypraw (ketchup, musztarda, sosy, dressingi, majonezy) i pokrewnych artykułów spożywczych.

Pracownicy Wnioskodawcy (przedstawiciele handlowi i kierownictwo wyższego szczebla) czasami spotykają się z kontrahentami w celu omówienia współpracy oraz dokonania uzgodnień dotyczących zawieranych transakcji. Omawiane zagadnienia dotyczą zarówno spraw związanych z działalnością handlową przedsiębiorstwa jak i produkcyjną. Z uwagi na to, że Spółka sprzedaje swoje wyroby zarówno w kraju jak i zagranicę, czasami ponosi koszty obiadów i kolacji dla kontrahentów oraz dostawców. Dotyczy to kosztów posiłków dostarczanych do firmy na potrzeby przybywających przedstawicieli obcych firm, jak również posiłków spożywanych w restauracjach na zewnątrz firmy. Spożywane posiłki nie mają nic wspólnego z kreowaniem wizerunku firmy mają charakter czysto biznesowy. W dotychczasowej praktyce Spółka traktowała tego typu wydatki jako reprezentację, eliminując wartość netto poniesionych wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Nie mniej w świetle ostatniej interpretacji udzielonej przez Izbę Skarbową w Warszawie z 27 sierpnia 2009 r., wydatki na tego typu posiłki - Spółka uważa, że powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako koszty działalności Spółki.

Wnioskodawca zaznaczył, iż nie są to wydatki nadmierne. Wydatki na lunch lub kolację dla jednej osob w xx wynoszą maksymalnie ok. 100 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w świetle najnowszej interpretacji Izby Skarbowej, wydatki na spotkania związane z działalnością biznesową może rozliczyć jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy: wydatki na posiłki (usługi gastronomiczne) z kontrahentami (odbiorcy i dostawcy) powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu, związane bezpośrednio z bieżącą działalnością firmy, a nie koszty reprezentacji. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na treść interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

* w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze Spółki za prawidłowe;

* w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

A zatem aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym stanie faktycznym pracownicy Wnioskodawcy (przedstawiciele handlowi i kierownictwo wyższego szczebla) czasami spotykają się z kontrahentami w celu omówienia współpracy oraz dokonania uzgodnień dotyczących zawieranych transakcji. Omawiane zagadnienia dotyczą zarówno spraw związanych z działalnością handlową przedsiębiorstwa jak i produkcyjną. Z uwagi na to, że Spółka sprzedaje swoje wyroby zarówno w kraju jak i zagranicę, czasami ponosi koszty obiadów i kolacji dla kontrahentów oraz dostawców. Dotyczy to kosztów posiłków dostarczanych do firmy na potrzeby przybywających przedstawicieli obcych firm, jak również posiłków spożywanych w restauracjach na zewnątrz firmy.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwalifikacji wydatków na posiłki dla kontrahentów tj. czy mają one charakter wydatków na reprezentację, czy też są to koszty związane z działalnością biznesową Spółki i można je traktować jako koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Według Słownika języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, redaktor naukowy prof. Mieczysław Szymczak, reprezentacja "to grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, przedstawicielstwo, okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną."

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Reprezentacja to działanie podatnika, które ma na celu utrzymanie kontaktów oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami, przyjmowanie i utrzymywanie delegacji lub kontrahentów, uczestniczenie w przyjęciach. Za wydatki związane z reprezentacją należy uznać te, które mają na celu kształtowanie własnego wizerunku firmy, powodujące pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, co z kolei stanowi zachętę do podejmowania rozmów, czy współpracy. Takie wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki (usługi gastronomiczne) z kontrahentami (odbiorcy i dostawcy) spożywane w restauracjach wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Spotkania biznesowe mogą odbywać się w innym miejscu niż lokal gastronomiczny (restauracja), w szczególności w siedzibie podmiotu gospodarczego. Pomimo iż, spotkania są organizowane w celu omówienia współpracy oraz dokonania uzgodnień dotyczących zawieranych transakcji, omawiane zagadnienia dotyczą zarówno spraw związanych z działalnością handlową przedsiębiorstwa jak i produkcyjną to jednak ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

A zatem wydatki na posiłki (usługi gastronomiczne) z kontrahentami (odbiorcy i dostawcy) w restauracjach nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na fakt, iż nie są to wydatki nadmierne, nie odbiera wyżej wymienionym działaniom cech reprezentacji.

Natomiast wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na posiłki dostarczane do Spółki na potrzeby przybywających przedstawicieli obcych firm, jeżeli nie stanowią znamion wystawności, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością charakter oferowanego poczęstunku, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. A zatem Spółka może zaliczyć te wydatki - jako ogólne koszty związane z bieżącą działalnością firmy - do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Należy podkreślić, iż przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja organów skarbowych dotycząca przepisów prawa podatkowego wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołana interpretacja nie jest wiążąca dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.