IPPB5/423-584/12-2/AJ - Ustalenie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od eksploatowanych gruntów kruszywa naturalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od eksploatowanych gruntów kruszywa naturalnego - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od eksploatowanych gruntów kruszywa naturalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka K. jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. Podstawowym rodzajem działalności Spółki jest wydobycie piasku i żwiru metodą odkrywkową na terenie złoża "Z...". Pierwotnie Spółka eksploatowała złoże kruszywa naturalnego na podstawie umowy dzierżawy zawartej z ówczesnym właścicielem gruntu. Spółka K postanowiła odkupić od Spółki dzierżawione nieruchomości gruntowe, w obrębie których mieszczą się złoża kruszywa naturalnego, które są obiektem zainteresowania Spółki K. Spółka dokonała zakupu nieruchomości gruntowych od Spółki potwierdzonego aktem notarialnym oraz wprowadziła do ewidencji jako grunty. Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od zakupionych gruntów.

Zakupiona nieruchomość gruntowa zawiera złoża kruszywa naturalnego eksploatowane przez Spółkę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, do której Spółka została powołana.

Spółka posiada wszelkie wymagane prawem zezwolenia na taką eksploatację.

Zgodnie z umową zakupu nieruchomości gruntowej, jaką zawarła Spółka nie wyodrębniono gruntu oraz nie wyceniono co do ilości oraz wartości znajdujących się na tym gruncie złóż naturalnych będących przedmiotem sprzedaży Spółki. Eksploatowane złoża kruszywa naturalnego stanowią surowiec do produkcji żwiru, piasku, kruszywa sprzedawanych na potrzeby budowy dróg i autostrad oraz przemysłu.

Surowce pozyskiwane są poprzez metodę odkrywkową polegającą na zniszczeniu pokrywy glebowej w obrębie wyrobiska w celu eksploatacji złoża, powodując wyłączenie nieruchomości gruntowej z rolniczego lub leśnego użytkowania, sytuacja ta spowodowana jest zmianą rzeźby terenu (powstają liczne zagłębienia i wzniesienia spowodowane procesem eksploatacji złoża). Działania te podejmowane są w celu uzyskania dostępu do złoża i jego eksploatacji a w następstwie jego sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych od eksploatowanych gruntów kruszywa naturalnego wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jako grunty.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, skoro zakup nieruchomości dotyczy gruntów (i tak Spółka zakwalifikowała w ewidencji środków trwałych), to przedmiotowych wydatków Spółka nie ma prawa kwalifikować do podatkowych kosztów uzyskania przychodów pomimo iż grunty stanowią złoża naturalne eksploatowane przez Spółkę w działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 16 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów. Zgodnie z umową zakupu nieruchomości gruntowej, jaką zawarła Spółka, nie wyodrębniono gruntu oraz nie wyceniono co do ilości oraz wartości znajdujących się na tym gruncie złóż naturalnych będących przedmiotem sprzedaży Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej także: u.p.d.o.p.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie, w myśl art. 16c pkt 1 powołanej ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Nieruchomości gruntowe są, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), częścią powierzchni ziemskiej i stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 47 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Z kolei zgodnie z art. 143 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu, własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią.

Powyższe oznacza, że złoża kopalin, w tym kruszywa naturalnego, stanowią część składową nieruchomości gruntowych. W momencie nabycia rzeczy głównej, nabywane są bowiem również wszelkie jej części składowe. Ustawodawca wprowadzając w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, objął tym pojęciem zarówno grunt, jako rzecz główną, jak również części składowe gruntu. Nie było przy tym konieczności dodatkowego wskazywania w tym przepisie, że dotyczy on również części składowych. Wynika to bowiem z powołanych wyżej przepisów prawa cywilnego. Zauważyć jednocześnie należy, że złoże kruszywa naturalnego jest częścią składową nieruchomości gruntowej do momentu jego wydobycia.

Wydobyty surowiec uzyskuje swój niezależny byt prawny, jako przedmiot prawa własności, co daje możliwość swobodnego nim rozporządzania, np. sprzedaży (nie rozporządzając jednocześnie prawem do gruntu).

Literalne brzmienie ww. przepisów (art. 16 ust. 1 pkt 1 oraz art. 16c pkt 1 u.p.d.o.p.) wskazuje jednoznacznie, iż wydatki poniesione na zakup gruntów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie zakupu. Natomiast wydatki te będą w całości (jako nie podlegające amortyzacji), kosztem uzyskania przychodów w momencie odpłatnego ich zbycia. Bez wpływu na niniejszą interpretację pozostaje brak wyodrębnienia, czy też wyceny wartości złóż naturalnych w umowie, na podstawie której Spółka nabyła przedmiotowa nieruchomość.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, zgodnie z którym "skoro zakup nieruchomości dotyczy gruntów (i tak Spółka zakwalifikowała w ewidencji środków trwałych), to przedmiotowych wydatków Spółka nie ma prawa kwalifikować do podatkowych kosztów uzyskania przychodów" - należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.