IPPB5/423-582/09-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) oraz piśmie z dnia 28 października 2009 r. (data nadania 30 października 2009 r., data wpływu 2 listopada 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-582/09-2/JC z dnia 12 października 2009 r. (data nadania 12 października 2009 r., data doręczenia 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada 5 oddziałów na terenie całego kraju. Spółka posiada rozlegle kontakty biznesowe zarówno z dostawcami (producentami wyrobów farmaceutycznych), jak również z odbiorcami i w związku z tym prowadzi spotkania handlowe. Celem tych spotkań jest negocjacja umów handlowych, warunków handlowych, ustalenie w przedmiocie realizacji umów, zapoznanie z ofertą handlową Spółki i kontrahentów (dostawców).

Spotkania te odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak również poza siedzibą i oddziałami. Zdarzają się przypadki, iż spotkania te odbywają się w restauracji. Podczas spotkania zamawiane są posiłki oferowane w danej restauracji (lunch, obiad, ewentualnie kawa, herbata, ciasto) - w zależności od pory dnia w które dochodzi do spotkania. Spotkanie nie odbywa się wyłącznie w celu konsumpcji posiłku. Konsumpcja w trakcie takiego spotkania traktowana jest jako element dodatkowy jako że celem spotkania są kwestie handlowe. Wydatki związane ze spotkaniem są zawsze dokumentowane fakturą VAT lub rachunkiem. Wskazuję, iż spotkania w restauracjach proponowane są często przez przedstawicieli kontrahentów bądź spowodowane są faktem, iż odbywają się na terenie całego kraju często w miejscowości, w której Spółka nie ma swojej siedziby bądź oddziału. Koszty związane z takim spotkaniem (zapłata za posiłek) jest ponoszony przez Spółkę. Spotkania te nie mają nigdy wytwornego charakteru a przedmiotem spotkania jest omówienie spraw handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki (koszty związane z zapłatą za posiłek zamawiany przez Spółkę i kontrahenta) stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki koszty związane z organizacją spotkania z kontrahentem w restauracji (zapłata za zamówione posiłki) stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Stosownie do art. 15 ust. 1 przedmiotowej ustawy za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z kosztów uzyskania przychodów wyłączone są wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie z przyjętym rozumieniem, spowodowanym brakiem ustawowej definicji reprezentacji, reprezentacja oznacza wytworność, okazałość, wystawność.

Zdaniem Spółki ponoszone przez Spółkę wydatki na organizację spotkania z klientem (zapłata za zamawiane posiłki w restauracji) nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie na lunch, obiad czy kawę w restauracji nie jest niczym nadzwyczajnym. Jest to postępowania ogólnie przyjęte w kontaktach z kontrahentami. Spotkania mają charakter biznesowy, ich przedmiotem są kwestie związane z bieżącą realizacją kontraktów, negocjacja nowych umów lub warunków handlowych. Z tych względów w ocenie Spółki wskazane wydatki powinny stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki.

Stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje organów podatkowych - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 30 października 2008 r., sygn. PPB3/423-1220/08-2/MW oraz 27 sierpnia 2009 r., sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z kontrahentami. Celem tych spotkań jest negocjacja umów handlowych, warunków handlowych, ustalanie w przedmiocie realizacji umów, zapoznanie z ofertą.

Spotkania te odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak również poza siedzibą i oddziałami. Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce w restauracji. Podczas tych spotkań zamawiane są posiłki oferowane w danej restauracji: lunch, obiad, kawa, herbata, ciasto. Wnioskodawca podkreśla, iż spotkania te nie mają wytwornego charakteru, a przedmiotem spotkania jest omówienie spraw handlowych.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Podsumowując, wydatki poniesione na posiłki i napoje zamówione w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach stanowią, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wydatki związane z reprezentacją i jako takie nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż przywołana przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje przepisów prawa podatkowego, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.