IPPB5/423-579/11-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) oraz piśmie z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data nadania 3 sierpnia 2011 r., data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-579/11-2/JC, IPPB2/436-225/11-2/MZ oraz IPPP3/443-896/11-2/JF z dnia 25 lipca 2011 r. (data nadania 25 lipca 2011 r., data doręczenia 28 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi - jest prawidłowe,

* możliwości korzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 u.p.d.o.p. - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi oraz możliwości korzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 u.p.d.o.p.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") zamierza zawrzeć ze swoim jedynym udziałowcem, S. z siedzibą we Francji (dalej: ",Holding"), Umowę o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa") w celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi. W celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi w ramach grupy, do której należy Spółka, operacje pomiędzy stronami Umowy obejmą udostępnianie Holdingowi nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę, jak również udostępnianie Spółce przez Holding środków pieniężnych w walucie polskiej.

Zgodnie z Umową Spółka będzie zobowiązana przesyłać na rachunek należący do Holdingu nadwyżki środków pieniężnych znajdujące się na rachunku krajowym, w ten sposób, że jej celem będzie osiąganie wartości zero na rachunku na koniec miesiąca. Transfer środków będzie każdorazowo dokonywany poprzez polecenie przelewu bankowego wydawanego przez Spółkę. Holding uprawniony będzie do dysponowania środkami Spółki zgodnie z polityką finansową grupy, m.in. inwestowania środków pieniężnych, itd. W przypadku, kiedy Spółka będzie miała zapotrzebowanie na środki pieniężne, będzie uprawniona do zwrócenia się do Holdingu o zasilenie swojego rachunku krajowego, a Holding będzie zobowiązany do zasilenia tego rachunku środkami pieniężnymi, zgodnie z potrzebami Spółki. Zasilenia rachunków będą się odbywały przy zachowaniu czasu niezbędnego do realizacji przelewu zagranicznego przez banki.

Jeżeli saldo rozliczeń z Holdingiem będzie dodatnie, Spółka będzie uprawniona do otrzymania oprocentowania w wysokości określonej w Umowie. Jeżeli natomiast saldo rozliczeń z Holdingiem będzie ujemne, Spółka zobowiązana będzie do zapłaty odsetek na rzecz Holdingu. Jeżeli w danym miesiącu Spółka będzie zarówno zobowiązana do zapłaty odsetek na rzecz Holdingu, jak i będzie uprawniona do otrzymania oprocentowania od Holdingu, wówczas może dojść do rozliczenia odsetek na zasadzie potrącenia, tj. należne odsetki zostaną rozliczonej jedną fakturą.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 sierpnia 2011 r. Spółka wskazała:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania: pierwsze i drugie, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pozostałych pytań: dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT nie będą miały zastosowania do odsetek wypłacanych na rzecz Holdingu z tytułu środków udostępnionych przez Holding na rachunek krajowy na podstawie Umowy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT nie stanowią kosztu uzyskania przychodu odsetki od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek. Art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT zawiera analogiczne ograniczenia dotyczące pożyczek udzielonych przez tzw. spółki-siostry. Przepisy ustawy o CIT określają w sposób szczegółowy, co należy rozumieć pod pojęciem pożyczki dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

W opinii Spółki, przepływy środków pieniężnych na podstawie Umowy nie mogą zostać uznane za udzielenie pożyczki pomiędzy Spółką a Holdingiem i wypłatę odsetek na rzecz Holdingu w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Wprawdzie przedstawiona w zdarzeniu przyszłym konstrukcja przepływów pieniężnych w ramach Umowy zawiera w sobie pewne elementy umowy pożyczki, lecz nie wyczerpuje istotnych jej znamion.

Spółka pragnie wskazać, iż przede wszystkim istotą planowanej Umowy nie jest przenoszenie na własność drugiej strony Umowy określonej ilości pieniędzy i późniejszy jej zwrot, ale proces bardziej złożony związany z zarządzaniem środkami pieniężnymi w ramach grupy kapitałowej. Mianowicie, Umowa ma na celu zapewnienie efektywnego zarządzania nadwyżkami finansowymi, którymi dysponuje Spółka, jak również poprawę płynności finansowej Spółki.

Ponadto, przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Holdingu. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiązuje się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie zobowiązuje się do zwrotu konkretnej sumy pieniędzy. W konsekwencji, należy uznać, że w wyniku zawarcia Umowy nie powstanie stosunek zobowiązaniowy pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy pomiędzy Spółką i Holdingiem. Z tego samego powodu, tj. braku skonkretyzowania wysokości środków pieniężnych, które zostaną udostępnione przez Spółkę lub Spółce, transfery pieniężne dokonywane na podstawie Umowy nie spełniają także znamion umowy depozytu nieprawidłowego, do której zgodnie z art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny") stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, realizowane w ramach Umowy płatności odsetek na rzecz Holdingu nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Ad. 2.

Odsetki uiszczane przez Spółkę na rzecz Holdingu na podstawie Umowy nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od osób prawnych, pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ administracji francuskiej, potwierdzającego rezydencję podatkową Holdingu we Francji oraz oświadczenia Holdingu o tym, że Holding nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zgodnie z art. 26 ustawy o CIT osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przez podatników nie posiadających w Polsce siedziby ani zarządu, przychodów z odsetek ustala się w wysokości 20% tych przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku te przychody jeżeli m.in. wypłacającym jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę w Polsce, uzyskującym jest spółka podlegająca w UE opodatkowaniem podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz otrzymujący posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów w kapitale wypłacającego przez okres co najmniej 2 lat.

Jak wskazano powyżej Holding posiada w Spółce więcej niż 25% udziałów. Udziały posiada od ponad 2 lat.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz Holdingu zgodnie z Umową będą zwolnione z opodatkowania podatkiem u źródła.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 7b powołanej ustawy przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć ze swoim jedynym udziałowcem, S. z siedzibą we Francji (dalej: ",Holding"), Umowę o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa") w celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi, operacje pomiędzy stronami Umowy obejmą udostępnianie Holdingowi nadwyżek środków pieniężnych w walucie polskiej generowanych przez Spółkę, jak również udostępnianie Spółce przez Holding środków pieniężnych w walucie polskiej.

Tymczasem przedstawiona we wniosku konstrukcja zarządzania środkami pieniężnymi, stanowiąca sposób gospodarowania wolnymi środkami finansowymi uczestniczących w umowie podmiotów zawiera w sobie pewne elementy umowy pożyczki, lecz nie wyczerpuje istotnych jej znamion.

Jak zaznacza Spółka, istotą planowanej Umowy nie jest przenoszenie na własność drugiej strony Umowy określonej ilości pieniędzy i późniejszy jej zwrot, ale proces bardziej złożony związany z zarządzaniem środkami pieniężnymi w ramach grupy kapitałowej. Mianowicie, Umowa ma na celu zapewnienie efektywnego zarządzania nadwyżkami finansowymi, którymi dysponuje Spółka, jak również poprawę płynności finansowej Spółki.

Spółka wskazuje ponadto, iż przystąpienie do Umowy przez Spółkę nie wiąże się z określeniem sumy środków finansowych, które strony Umowy będą sobie udostępniać. Spółka nie może przewidzieć, w jakiej wysokości zostaną udostępnione środki pieniężne na rzecz Holdingu. Tym samym, w opinii Spółki brak jest przesłanki skonkretyzowanego przedmiotu transakcji w postaci określonej ilości pieniędzy. Na mocy Umowy bowiem żadna ze stron nie zobowiązuje się do przeniesienia na własność drugiej strony określonej ilości pieniędzy oraz żadna ze stron nie zobowiązuje się do zwrotu konkretnej sumy pieniędzy.

A zatem, przyjmując za Wnioskodawcą, iż planowana przez Spółkę Umowa oparta będzie o mechanizm zarządzania środkami pieniężnymi oraz przelewy dokonywane na mocy Umowy nie będą wypełniały znamion pożyczki czy depozytu nieprawidłowego, odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz Holdingu w ramach Umowy nie podlegają przepisom dotyczącym tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Tym samym, stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p.") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W art. 21 ustawy o p.d.o.p., wymienione zostały określone rodzaje należności, wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5) - dalej: Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 2 Konwencji, użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Postanowień ustępu 1 nie stosuje się, jeżeli odbiorca odsetek mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą odsetki, bądź działalność handlową lub przemysłową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie, bądź to wolny zawód w oparciu o stałą placówkę położoną w tym Państwie i jeżeli wierzytelności, na których zaspokojenie są płacone odsetki faktycznie należą do tego zakładu lub związane są z wykonywaniem wolnego zawodu. W tym przypadku mają zastosowanie odpowiednio postanowienia artykułów 7 lub 14 - art. 11 ust. 3 ww. Umowy.

Natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, daje również możliwość zastosowania 5% stawki podatku do dnia 30 czerwca 2013 r. (a po tej dacie całkowitego zwolnienia z podatku), jednak tylko w przypadku, gdy odsetki wypłacane są spółce powiązanej (udział w kapitale spółki powiązanej nie mniejszy niż 25%) i spełnione zostaną warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Zgodnie z art. 21 ust. 3a ustawy o p.d.o.p., warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności (art. 21 ust. 3b ustawy o p.d.o.p.).

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania (art. 21 ust. 3c ustawy o p.d.o.p.).

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Ponadto w art. 21 ust. 5 ustawy o p.d.o.p., wskazano, że przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), o których mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat, spółka o której mowa w ust. 3 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od przychodów określonych w ust. 1 pkt 1 w wysokości 20% przychodów, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 26 ust. 3.

W myśl art. 21 ust. 7 ustawy o p.d.o.p., jeżeli w wyniku szczególnych powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1, między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 8 tejże ustawy, przepisy ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy.

Jednakże należy zauważyć, iż obowiązywanie zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., zostało ograniczone art. 7 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533 z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., ma zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 lipca 2013 r.

Przy czym, stosownie do brzmienia art. 6 ww. ustawy zmieniającej o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

Ponadto, stosownie do art. 22a ustawy o p.d.o.p., przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W powołanym zapisie art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., ustawodawca implementował do polskiego prawa podatkowego postanowienia Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami z różnych Państw Członkowskich (Dz. U. UE L 03.157. 49 z późn. zm., dalej Dyrektywa Rady 2003/49/WE).

Dyrektywa Rady 2003/49/WE zawiera przepisy istotne z punktu widzenia zasad rozliczania "podatku u źródła" dotyczące m.in. odsetek. Dyrektywa wprowadziła podstawową zasadę, że odsetki powstające w jednym państwie członkowskim, wypłacane na rzecz spółki mającej siedzibę w drugim państwie członkowskim, są zwolnione od opodatkowania w państwie, z którego są wypłacane (państwie źródła) i podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji faktycznego odbiorcy przychodu, tj. właściciela odsetek.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady 2003/49/WE odsetki (...) powstające w Państwie Członkowskim są zwolnione z wszelkich podatków nałożonych na te płatności w tym Państwie przez potrącenie u źródła lub przez naliczenie, pod warunkiem że właściciel odsetek (...) jest spółką innego Państwa Członkowskiego lub stałym zakładem spółki Państwa Członkowskiego znajdującym się w innym Państwie Członkowskim.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 Dyrektywy Rady 2003/49/WE spółkę Państwa Członkowskiego uznaje się za właściciela odsetek lub należności licencyjnych tylko wtedy, gdy otrzymuje ona te płatności dla własnej korzyści i nie jako pośrednik, taki jak przedstawiciel, powiernik lub upoważniony sygnatariusz, na rzecz innych osób. Rozwiązanie takie stanowi zatem również przeniesienie na grunt polskiej ustawy podatkowej warunku "własności" odsetek.

Zgodnie z art. 26 ust. 1c ustawy o p.d.o.p., osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:

Stosownie do art. 26 ust. 1f ustawy o p.d.o.p., w przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub w art. 22 ust. 4 pkt 4.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć ze swoim jedynym udziałowcem, S. z siedzibą we Francji (dalej: ",Holding"), Umowę o Zarządzanie Środkami Pieniężnymi (ang. Cash Management Agreement, dalej: "Umowa") w celu optymalizacji zarządzania środkami pieniężnymi. Umowa jest umową dwustronną pomiędzy Spółką a Holdingiem. Holding jest 100% udziałowcem Spółki-Wnioskodawcy, jest podmiotem powiązanym ze Spółką.

Mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów nie sposób przyjąć za Spółką, iż w świetle art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. odsetki uiszczane przez Spółkę na rzecz Holdingu na podstawie Umowy będą zwolnione z opodatkowania u źródła. Jak już bowiem wykazano zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., ma zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 lipca 2013 r. Płatnik może, na podstawie przytoczonych powyżej przepisów art. 21 ust. 3 ustawy o p.d.o.p., pobrać podatek w wysokości 5% (do dnia 30 czerwca 2013 r.), jednakże wyłącznie po spełnieniu wszystkich warunków wymienionych powyżej oraz pod warunkiem uzyskania od Holdingu stosownego certyfikatu rezydencji i pisemnego oświadczenia, iż nie korzysta on ze zwolnienia od całości dochodów w państwie jego rezydencji.

Powyżej wskazano także, iż przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Tym samym, do odsetek wypłacanych na rzecz Holdingu jako rzeczywistego odbiorcy należności odsetkowych, zastosowanie może znaleźć zapis art. 11 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Francją, zgodnie z którym odsetki podlegałyby opodatkowaniu podatkiem w państwie siedziby odbiorcy odsetek, oczywiście przy spełnieniu warunku posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego.

Tym samym, stanowisko Spółki uznaje się w powyższym zakresie za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ podatkowy pragnie zwrócić uwagę na to, iż postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, który stanowi: w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawartej umowy cash poolingu. Ocena ta zostanie poddana badaniu w prowadzonych przez organy skarbowe postępowaniach kontrolnych.

W postępowaniu w sprawie wydania pisemnej interpretacji nie prowadzi się szerokiego postępowania dowodowego celem wyjaśnienia wątpliwości odnośnie poszczególnych aspektów przedstawionych przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym. Tylko postępowanie podatkowe umożliwia organom podatkowym rzeczywistą ocenę charakteru prawnego opisywanych przez Wnioskodawcę zdarzeń prawnych.

Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.