IPPB5/423-557/09-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.) oraz piśmie z dnia 12 października 2009 r. (data nadania 14 października 2009 r., data wpływu 16 października 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-557/09-2/JC z dnia 6 października 2009 r. (data nadania 6 października 2009 r., data doręczenia 8 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz kontrahentów:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki-jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji-jest nieprawidłowe.

W dniu 15 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z kontrahentami. Spotkania te służą omówieniu różnego rodzaju spraw biznesowych, w tym m.in. przedstawieniu aktualnej oferty handlowej, omówieniu warunków współpracy, warunków sprzedaży towarów. W czasie tych spotkań negocjowane mogą być różnego rodzaju kontrakty z kontrahentami.

Powyżej wskazane spotkania organizowane są w biurze Spółki oraz w pewnych sytuacjach poza biurem Spółki np. w restauracjach lub kawiarniach.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze, Spółka w czasie spotkań zapewnia napoje oraz drobny poczęstunek (owoce, słodycze, kanapki itp.) we własnym zakresie bądź to za pośrednictwem firm cateringowych. W konsekwencji, Spółka ponosi koszty zakupu artykułów spożywczych bądź usług cateringowych.

W przypadku, kiedy kontrahent nie ma możliwości przyjechać do biura Spółki, bądź korzystniejszym dla negocjacji jest miejsce "neutralne", spotkanie odbywa się w restauracji lub kawiarni. W takiej sytuacji przedstawiciele Spółki płacą za posiłek i napoje zamówione podczas spotkania z kontrahentem. Spółka chciałaby podkreślić, iż zapraszając kontrahenta do restauracji lub kawiarni Spółka nie ma na celu okazywania wystawności i okazałości, a tym samym "zwykły" lunch czy poczęstunek w restauracji czy kawiarni nie nosi znamion reprezentacji i nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Wydatki dotyczące spotkań są dokumentowane rachunkami bądź fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "u.p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Spółka uważa, że ponoszone przez nią wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji lub zapewnienie małego poczęstunku podczas spotkań w biurze nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka biznesowa. Spółka chciałaby podkreślić, iż posiłek spożywany w restauracji nie jest "wykwintny" a powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi przepychem czy wystawnością lecz omówienie bieżących spraw biznesowych.

Dodatkowo, Spółka chciałaby podkreślić, iż w orzecznictwie organów podatkowych (wyrok WSA z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 157/08) wskazuje się, iż "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny". Co więcej, stanowisko takie potwierdzone zostało w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM: "Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów."

Podsumowując powyższe Spółka stoi na stanowisku, że wydatki będące przedmiotem interpretacji nie powinny zatem zostać uznane jako wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., lecz na zasadach ogólnym powinny stanowić koszty podatkowe Spółki. Wydatek ten bowiem:

* został poniesiony przez Spółkę tj. w ostatecznym rozrachunku został on pokryty z zasobów majątkowych Spółki;

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona;

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Należy zwrócić uwagę, że bez spotkań z kontrahentami Spółka nie zawierałaby kontraktów i tym samym generowałaby niższy przychód;

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

* został właściwie udokumentowany;

* nie znajduje się w grupie wyłączeń wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W konsekwencji, zostały spełnione wszystkie przesłanki pozwalające uznać przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15. ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe-w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki,

* nieprawidłowe-w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z kontrahentami. Spotkania te służą omówieniu różnego rodzaju spraw biznesowych, w tym m.in. przedstawieniu aktualnej oferty handlowej, omówieniu warunków współpracy, warunków sprzedaży towarów. W czasie tych spotkań negocjowane mogą być różnego rodzaju kontrakty z kontrahentami.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka zapewnia we własnym zakresie lub za pośrednictwem firm cateringowych drobny poczęstunek (owoce, słodycze, kanapki). Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. w restauracji. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku i napojów zamówionych podczas spotkania z kontrahentem. Wnioskodawca podkreśla, że takie spotkanie w restauracji lub kawiarni nie ma na celu okazania wystawności i okazałości. Organizując spotkanie Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na drobny poczęstunek tj. owoce, kanapki, słodycze podawane podczas spotkań z kontrahentami w biurze Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach lub kawiarniach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże wydatki poniesione na posiłki i napoje zamówione w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach czy kawiarniach nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. Nr IPPB5/4240-24/09-2/AM, wydana została w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe przywołana interpretacja przepisów prawa podatkowego, nie jest wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.