IPPB5/423-555/09-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 5 konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, dalej umowa polsko - brytyjska) - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 5 umowy polsko - brytyjskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

M. Ltd., dalej jako "Wnioskodawca", jest spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która na zlecenie producentów farmaceutycznych świadczy usługi wsparcia dla branży badań klinicznych. Wnioskodawca zawarł umowę o pracę z pielęgniarką zamieszkałą w P. W umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy wskazano miejsce zamieszkania pracownika. Ponadto w umowie o prace przewidziano, że pracownik może zostać zobowiązany do odbywania podróży służbowych w Polsce i za granicą stosownie do potrzeb pracodawcy. Na podstawie umowy o prace, obowiązki pracownika w ramach stosunku pracy obejmują między innymi:

W umowie o pracę przewidziano, że pracownik podlega na bieżąco Dyrektorowi ds. Pielęgniarskich, który z Wielkiej Brytanii przekazuje polecenia pracownikowi.

Zasadniczym celem pracy pielęgniarki zatrudnionej przez Wnioskodawcę, jest raportowanie Wnioskodawcy o informacjach uzyskanych od pacjentów, ich opiekunów, lekarzy oraz o własnych spostrzeżeniach związanych z zastosowaniem leku z użyciem systemu pompy Duodopa.

Wnioskodawca uzyskuje informacje, o których mowa powyżej, nie tylko od zatrudnionej w Polsce pielęgniarki, ale również uzyskuje te informacje od pielęgniarek zatrudnionych w innych państwach.

Informacje uzyskane przez Wnioskodawcę od pielęgniarek zatrudnionych w różnych państwach, są przez Wnioskodawcę przetwarzane i następnie zbiorczo są przekazywane do producenta farmaceutycznego, który zlecił Wnioskodawcy przeprowadzenie badań związanych zastosowaniem leku z użyciem systemu pompy Duodopa.

Informacje otrzymane od Wnioskodawcy, umożliwiają producentowi farmaceutycznemu lepsze zrozumienie skutków działania testowanego leku oraz są podstawą dalszych prac zmierzających do udoskonalenia skuteczności działania leku, który aktualnie jest przedmiotem badań. Wnioskodawca nie zarejestrował w Polsce oddziału ani przedstawicielstwa, o których mowa w Rozdziale 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Wnioskodawca zamierza się zarejestrować w Polsce jako płatnik składek ZUS. Wnioskodawca zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o nadanie nr NIP. W przypadku zagranicznego pracodawcy nie posiadającego w Polsce siedziby, oddziału ani przedstawicielstwa, który w Polsce jest płatnikiem składek ZUS z tytułu zatrudnienia pracowników na terenie Polski, obowiązek uzyskania numery NIP wynika z przepisów o ubezpieczeniu społecznym. Wnioskodawcy został nadany nr NIP.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z następującym pytaniem:

Czy w omawianym stanie faktycznym na terytorium Polski powstanie "Zakład" Wnioskodawcy skutkujący obowiązkiem rozliczania w Polsce podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis ten określą kto podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i jaki jest zakres tego obowiązku. Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają podatnicy, którzy nie spełniają kryteriów rezydencji, tj. nie mają siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli podatnicy, którzy nie są rezydentami, osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas Polska jako państwo źródła tych dochodów (majątku) może opodatkować wyłącznie te dochody (majątek). Państwo źródła dochodów, czyli Polska, może opodatkować dochody uzyskane przez nierezydentów, jeżeli działalność tego nierezydenta w Polsce prowadzona jest w formie zakładu.

W art. 4a pkt 11 u.p.d.o.p. zdefiniowano pojęcie zagranicznego zakładu, które oznacza:

Zasady opodatkowania dochodów osiąganych z tytułu działalności gospodarczej reguluje art. 7 Konwencji, który w ust. 1 stanowi, że zyski Spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, chyba że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tu zakład.

Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzysta) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa. Postanowienia art. 5 ust. 1 Konwencji, stwierdzają iż określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 i 3 Konwencji, określenie "zakład" obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych; plac budowy albo prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

Natomiast w ust. 4 cytowanego artykułu wyszczególnione zostały rodzaje działalności, które nie stanowią zakładu, a mianowicie:

Tak więc ust. 4 art. 5 Konwencji, wylicza różne rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1, i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona, lipiec 2005 r.) wynika, że kryterium przygotowawczego lub pomocniczego charakteru działalności jako wykluczające istnienie zakładu, jest kryterium selektywnym pozwalającym zdefiniować to, co stanowi zakład. Kryterium to w znacznym stopniu ogranicza definicję zakładu i wyklucza z jej szerokiego zakresu wiele form organizacji handlowych, które choć działają za pośrednictwem stałych placówek nie mogą być uznane za zakład. W cytowanym Komentarzu do Modelowej Konwencji przykładowo podaje się, jako nie stanowiącą zakładu, stałą placówkę wykorzystywaną wyłącznie do dostarczania informacji, prowadzenia prac badawczych lub nadzorowania wykonania kontraktu w zakresie patentu lub know-how, jeżeli taka działalność ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Ponadto wedle cytowanego Komentarza, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem placówki aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego.

Odnosząc powyższe do omawianego stanu faktycznego, należy wskazać, ze w przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z prowadzeniem przez Wnioskodawcę na terenie Polski działalności za pośrednictwem placówki, która ma stały charakter. Natomiast działalność tej placówki ma dla Wnioskodawcy znacznie wyłącznie przygotowawcze i pomocniczy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, ze przedmiot działalności stałej placówki ogranicza się do czynności mających na celu zebranie informacji związanych z praktycznym zastosowaniem leku z użyciem systemu pompy Duodopa. Informacje uzyskane od stałej polskiej placówki, nie są przekazywane bezpośrednio do producenta farmaceutycznego, tylko są łączone z informacjami uzyskanymi z innych źródeł, Na tej podstawie, po przetworzeniu informacji zebranych z różnych źródeł, są formułowane ogólne wnioski, które następnie są przekazywane producentowi farmaceutycznemu. Należy tez zwrócić uwagę, ze zatrudniona w Polsce pielęgniarka wykonuje pracę wyłącznie dla Wnioskodawcy. Ponadto polski pracownik Wnioskodawcy nie jest uprawniony do zaciągania żadnych zobowiązań w imieniu Wnioskodawcy, w tym zwłaszcza zawierać jakichkolwiek umów w jego imieniu

Mając powyższe na względzie należy uznać, że działalność Wnioskodawcy w Polsce jest ograniczona tylko do działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym w stosunku do działalności podstawowej, co oznaczą że fakt zatrudnienia w Polsce przez Wnioskodawcę na umowę o pracę pielęgniarki, nie prowadzi do powstania w Polsce zakładu w świetle Konwencji.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, takie działanie Wnioskodawcy nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w świetle postanowień Konwencji. Zatem, jeżeli Wnioskodawca osiąga w Polsce zyski ze stałej placówki nie będącej zakładem (które zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji opodatkowane są w Wielkiej Brytanii) to oznacza, że Wnioskodawca nie ma w Polsce obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.