IPPB5/423-552/10-4/AS - Moc obowiązująca postanowień kierowanych do Urzędu Miasta, wydanych na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego w sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23 sierpnia 2010 r.) oraz piśmie z dnia 28 października 2010 r. (data nadania 29 października 2010 r., data wpływu 2 listopada 2010 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-552/10-2/AS z dnia 22 października 2010 r. (data nadania 25 października 2010 r., data doręczenia 26 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie mocy obowiązującej postanowień kierowanych do Urzędu Miasta, wydanych na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego w sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie mocy obowiązującej postanowień kierowanych do Urzędu Miasta, wydanych na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego w sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Gmina jako czynny i zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług wystąpiła w okresie przed 1 lipca 2007 r. do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z szeregiem wniosków o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie poszczególnych uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), która od dnia 1 maja 2004 r. zastąpiła obowiązującą ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Ustawa ta obowiązuje do chwili obecnej.

W odpowiedzi na ww. wnioski naczelnik właściwego urzędu skarbowego zajmował stanowisko odnośnie poruszonych problemów w formie postanowień. Na podstawie ówcześnie obowiązującego przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej to naczelnik urzędu skarbowego był organem mającym na wniosek podatników obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14b ówczesnej ustawy, interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Zgodnie z art. 14b § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5. Na podstawie art. 14c ówcześnie obowiązującego przepisu ustawy zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, o której mowa w art. 14a § 1 nie może mu szkodzić.

W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...):

* nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także:

* nie ustala dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

* nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się,

* nie stosuje się innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i przepisów karnych skarbowych.

Wnioskodawca w dalszej części wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskazał, że postanowienia, o których mowa w niniejszym wniosku, kierowane były do Urzędu Miasta, NIP:. Jednak ta okoliczność w ocenie Wnioskodawcy wydaje się bez znaczenia w poruszanej sprawie z uwagi na stanowisko zawarte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji znak: IPPP1-443-2/10-4/AS z dnia 12 marca 2010 r. Wynika z niej, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dokonane wyrejestrowanie jako podatnika tego podatku Urzędu i zarejestrowanie w jego miejsce Gminy było czynnością techniczną mającą na celu dostosowanie się do linii orzecznictwa sądowego oraz do stanowiska prezentowanego przez instytucje dokonujące rozdziału środków unijnych. Czynność ta nie spowodowała zakłóceń w rozliczaniu tego podatku, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług występuje zaś pełna tożsamość obu podmiotów i ciągłość rozliczeń. W tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w całej rozciągłości uznał stanowisko prezentowane we wniosku przez Gminę za prawidłowe.

Tym samym - według Wnioskodawcy, postanowienia wydane dla Urzędu Miasta rodzą dla Gminy skutki, o których mowa w art. 14b i 14c ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r.

Wnioskodawca wskazał, że począwszy od 1 lipca 2007 r. weszły w życie nowe uregulowania w zakresie wydawania interpretacji indywidualnych. Zostały one wprowadzone mocą ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590). Na podstawie obecnych uregulowań w tym zakresie - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

Na podstawie art. 14k § 1 ustawy w brzmieniu obecnie obowiązującym zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Biorąc pod uwagę fakt zmiany ww. przepisów oraz brak literalnego uregulowania problematyki "starych" rozstrzygnięć autorstwa naczelnika właściwego urzędu skarbowego oraz ze względu na to, iż dotyczyły one wielu ważnych z punktu widzenia interesów Gminy zagadnień, zasadnym wydaje się wystąpienie w tej kwestii o zajęcie stanowiska przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jako organu upoważnionego wg obecnie obowiązujących uregulowań do wydawania interpretacji indywidualnej w imieniu Ministra Finansów co do statusu przedmiotowych postanowień.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy postanowienia wydane na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, tj. przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego, które nie stały się przedmiotem zażalenia, ani nie zostały uchylone w drodze decyzji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, który był wskazany w tych postanowieniach jako organ odwoławczy, wywołują nadal skutki prawne, o których mowa w ich uzasadnieniu, tj. określone w art. 14b i 14c ustawy w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, tj. przed 1 lipca 2007 r. - pod warunkiem, że przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W postanowieniach wydanych przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wydanych przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) - tj. przed 1 lipca 2007 r. - zawarte są informacje, że zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o których mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, przez organ odwoławczy. W myśl art. 14c ustawy - Ordynacja podatkowa zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowania wszczęte w tych sprawach umarza się, nie stosuje innych sankcji (...). Postanowienia te zawierały też pouczenia o prawie strony do złożenia zażalenia w terminie 7 dni od doręczenia postanowień do Dyrektora Izby Skarbowej za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego (art. 236 § 1 i 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Wnioskodawca odnośnie pytania będącego przedmiotem niniejszego wniosku stoi na stanowisku, że z uwagi na fakt, iż interpretacje te wydane zostały w formie postanowień i nie będąc przedmiotem złożonych zażaleń nie zostały uchylone, więc nie wyeliminowano ich z obrotu prawnego. W związku z powyższym wywierają one nadal, zgodnie z informacjami w nich zawartymi skutek, o którym mowa w art. 14c ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu przed nowelizacją, która weszła w życie 1 lipca 2007 r. - w przypadku zastosowania się podatnika do stanowiska zajętego w nich przez organ podatkowy oraz pod warunkiem, iż nie zmieniły się przepisy prawa materialnego będącego przedmiotem ww. rozstrzygnięć.

Końcowo Wnioskodawca zasygnalizował, że postanowienia, o których mowa w niniejszym wniosku, kierowane były do Urzędu Miasta, NIP:. Jednak ta okoliczność w ocenie Wnioskodawcy wydaje się bez znaczenia w poruszanej sprawie z uwagi na stanowisko zawarte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji znak: IPPP1-443-2/10-4/AS z dnia 12 marca 2010 r. Wynika z niej, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dokonane wyrejestrowanie jako podatnika tego podatku Urzędu i zarejestrowanie w jego miejsce Gminy było czynnością techniczną mającą na celu dostosowanie się do linii orzecznictwa sądowego oraz do stanowiska prezentowanego przez instytucje dokonujące rozdziału środków unijnych. Czynność ta nie spowodowała zakłóceń w rozliczaniu tego podatku, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług występuje zaś pełna tożsamość obu podmiotów i ciągłość rozliczeń. W tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w całej rozciągłości uznał stanowisko prezentowane we wniosku przez Gminę za prawidłowe.

Tym samym - według Wnioskodawcy, postanowienia wydane dla Urzędu Miasta rodzą dla Gminy skutki, o których mowa w art. 14b i 14c ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zważyć należy, że myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Tytułem wstępu należy wskazać, że gmina, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), posiada osobowość prawną. Zauważyć przy tym należy, że gmina nabywa osobowość prawną ex lege (automatycznie) z dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów tworzącego gminę (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Co istotne, osobowość prawną posiada gmina jako taka, nie mają jej natomiast organy gminy, ani jej urząd.

Wskazać jednak należy, że gmina dokonuje czynności prawnych za pośrednictwem swoich organów.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym organami gminy są:

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, prezydent miasta wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.

Należy zatem stwierdzić, że gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania - w myśl przywołanego art. 33 ustawy o samorządzie gminnym, wykonuje przy pomocy urzędu gminy.

Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) są jednostkami podziału terytorialnego, posiadają osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie mają jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu.

Istotnym w sprawie jest fakt, że gmina (jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu miasta. Urząd miasta jest zatem aparatem pomocniczym gminy.

Podkreślenia wymaga fakt, że urzędy realizując zadania spoczywające na samorządowych osobach prawnych skutkujące m.in. obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występują wyłącznie jako jednostki organizacyjne działające w imieniu i na rzecz ww. osób prawnych.

Co więcej, w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 z późn. zm.) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne. Urząd miasta jest jednostką pomocniczą, służącą gminie do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd miasta jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi samorządu terytorialnego w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, należy stwierdzić, że nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy.

W konsekwencji podatnikiem jest wyłącznie Gmina, w żadnym zaś przypadku Urząd Gminy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej "NIP".

Na mocy ust. 2 i ust. 3 powołanego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie zdrowotne - podmioty te również otrzymują NIP.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że opisane we wniosku postanowienia, choć kierowane były do Urzędu Miasta o numerze identyfikacji podatkowej (NIP):.., to odnosiły się do praw i obowiązków (uprawnień) podatnika, którym jest Gmina.

Rozpatrywana w niniejszej sprawie kwestia mocy obowiązującej postanowień kierowanych do Urzędu Miasta, wydanych na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego w sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie, powinna być rozstrzygnięta w oparciu o przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590).

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw:

Istotnym jest, że interpretacja przepisów prawa podatkowego to czynność uprawnionego organu, która w odróżnieniu od aktu administracyjnego (decyzji) nie jest co do zasady skierowana wprost na wywołanie skutków prawnych, lecz stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy bądź wskazanie prawidłowego stanowiska, z uzasadnieniem prawnym, przy uwzględnieniu stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez zainteresowanego we wniosku o interpretację. Wydając interpretację organ nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach podatkowych wnioskodawcy wynikających z danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, a jedynie czy dany podmiot, w danych warunkach, w istniejącym stanie prawnym, postąpił lub postąpi prawidłowo - a więc zgodnie z prawem podatkowym.

Należy mieć na uwadze, że w poprzednim stanie prawnym funkcjonowały interpretacje wydawane przez organy podatkowe, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w konkretnych sprawach podatników i innych uprawnionych podmiotów. Regulacja art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) nakładała na właściwy organ podatkowy pierwszej instancji, czyli naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego, wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę albo marszałka województwa, obowiązek udzielenia takiej interpretacji w formie pisemnej, na konkretne żądanie podatnika, płatnika czy inkasenta. Z żądaniem takim należało wystąpić przed wszczęciem postępowania podatkowego czy kontroli podatkowej, konieczne było wyczerpujące i jasne przedstawienie stanu faktycznego, którego dotyczy problem, a ponadto we wniosku należało zawrzeć własne stanowisko w sprawie (art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.). Udzielanie przez organ podatkowy interpretacji następowało w drodze zaskarżalnego postanowienia, na które podatnik (płatnik, inkasent) mógł złożyć zażalenie do organu wyższej instancji (art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.). W samej treści interpretacji organ podatkowy powinien zawrzeć ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.).

Regulacje Ordynacji podatkowej związane z udzielaniem interpretacji dotyczyły także odpowiednio następcy prawnego podatnika, a także osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe podatnika (art. 14d Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.).

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., organ pierwszej instancji miał 3 miesiące na wydanie postanowienia w odpowiedzi na wniosek podatnika (płatnika, inkasenta), a w przypadkach uzasadnionych złożonością sprawy - można było ten okres wydłużyć do 4 miesięcy, zawiadamiając o tym wnoszącego wniosek. Jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi w ciągu 3 miesięcy i nie przedłużył postępowania, to przyjmowano domniemanie (wynikające z tego przepisu), że zgadza się ze stanowiskiem przedstawionym przez podatnika we wniosku - i był nim związany.

Jak już wspomniano, interpretacje wydawane przez organy podatkowe podlegały kontroli instancyjnej. Organ odwoławczy mógł w drodze decyzji zmienić lub uchylić postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji, jeżeli stwierdził, że zażalenie wnioskodawcy było słuszne ("kontrola" na wniosek zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.), albo jeżeli postanowienie jego zdaniem rażąco naruszało prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, także wtedy, gdy następowały zmiany w przepisach i interpretacja stawała się niezgodna z nowym prawem (art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.).

Co istotne, zmiana albo uchylenie postanowienia wywierała skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

W razie dalszego niezadowolenia podmiotu wnioskującego o interpretację, przysługiwała również skarga do sądu administracyjnego, przy czym decyzja organu odwoławczego nie podlega wykonaniu przez czas przysługujący na złożenie skargi, a w razie jej złożenia - do czasu zakończenia postępowania sądowego (art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.).

Ponadto Ordynacja podatkowa w starym brzmieniu w art. 14b § 7 zawierała wymóg publikowania udzielonych interpretacji w konkretnych sprawach (w formie ostatecznego postanowienia lub decyzji) na stronach internetowych właściwej izby skarbowej lub izby celnej (bez danych pozwalających na identyfikację wnioskodawcy). W praktyce interpretacje te były zamieszczane w jednej bazie dostępnej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

Zgodnie z regulacją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., wnioskodawca nie był związany treścią wydanej interpretacji, jednakże, jeśli się do niej zastosował, to organ w późniejszym okresie nie mógł wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez uprzedniej zmiany interpretacji, z którą ta decyzja byłaby sprzeczna. Interpretacja wiązała natomiast organy właściwe dla wnioskodawcy i mogła zostać zmieniona lub uchylona jedynie w drodze decyzji organu wyższej instancji (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.).

W myśl art. 14c Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., zastosowanie się podatnika, płatnika lub inkasenta do interpretacji, o której mowa w art. 14a § 1, nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także:

Szczególna ochrona, jaka związana jest z zastosowaniem się do interpretacji, dotyczy tylko i wyłącznie tego podatnika (płatnika, inkasenta), który wystąpił o interpretację i taką otrzymał. Wyraźnie jest bowiem mowa o ochronie związanej z zastosowaniem się do interpretacji zawartej w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej. Jest to interpretacja udzielona w sprawie indywidualnej. Dotyczy ona interpretacji podatkowej sytuacji faktycznej konkretnego podatnika (płatnika, inkasenta). Nie jest informacją o zastosowaniu określonych przepisów prawa in abstracto. Dotyczy natomiast konkretnego stanu faktycznego i wyłącznie na tle tego stanu faktycznego jest udzielana szczególna ochrona.

Zastosowanie się do interpretacji nie będzie szkodzić temu podatnikowi (płatnikowi, inkasentowi), na rzecz którego została wydana interpretacja. Jej szczególne skutki nie będą rozciągały się na podmioty będące podatnikami (płatnikami, inkasentami) in abstracto, lecz niebędące podmiotami, w których stanie faktycznym została wydana interpretacja.

Mając na uwadze fakt, że - jak wskazano w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - Wnioskodawca - Gmina, jako czynny i zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług wystąpiła w okresie przed 1 lipca 2007 r. do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z szeregiem wniosków o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie poszczególnych uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - z tym, że postanowienia, o których mowa w przedmiotowym wniosku, kierowane były do Urzędu Miasta, NIP:.., a także biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, należy stwierdzić, że nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. W konsekwencji podatnikiem jest wyłącznie Gmina, w żadnym zaś przypadku Urząd Gminy.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że opisane we wniosku postanowienia wydane na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie będąc przedmiotem złożonych zażaleń nie zostały uchylone, więc nie wyeliminowano ich z obrotu prawnego. W związku z powyższym wywierają one nadal, zgodnie z informacjami w nich zawartymi skutek, o którym mowa w art. 14c ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu przed nowelizacją, która weszła w życie 1 lipca 2007 r. - w przypadku zastosowania się podatnika do stanowiska zajętego w nich przez organ podatkowy oraz pod warunkiem, że nie zmieniły się przepisy prawa materialnego będącego przedmiotem ww. rozstrzygnięć.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie mocy obowiązującej postanowień kierowanych do Urzędu Miasta, wydanych na podstawie obowiązującego przed 1 lipca 2007 r. przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego w sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego, których dotyczyły, nie uległy zmianie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.