IPPB5/423-514/10-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11 sierpnia 2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na:

* opłatę za przystąpienie do konsorcjum - jest nieprawidłowe,

* pozostałe opłaty stanowiące proporcjonalny udział w kosztach konsorcjum - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w branży motoryzacyjnej jako producent akumulatorów samochodowych. Ze względu na specyfikę procesu produkcyjnego wytwarzanych wyrobów dokonuje przerobu ołowiu metalicznego na jego związki. Wobec powyższego obowiązują specjalne regulacje prawne dotyczące, rejestracji substancji chemicznych, zbierania informacji prowadzenia badań, itp. Są one regulowane przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz utworzeniem Europejskiej Agencji Chemikaliów Rozporządzenie REACH zmienia dotychczasowo obowiązującą dyrektywę 1999/45/WE oraz uchyla rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE) 2000/21/WE (Dz. U. UE C 06.396. 1; zwane dalej: Rozporządzeniem).

Zgodnie z przepisem art. 249 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. UE C06.321E), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady, jako akty prawa wspólnotowego, mają zasięg ogólny, wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane w każdym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w tym w Polsce. Mając na uwadze obowiązki i wymogi wynikające z Rozporządzenia REACH, spółki zobowiązane do przestrzegania jego wymagań zawarły umowę konsorcyjną.

Celem powołania Konsorcjum było stworzenie wspólnej platformy współpracy w zakresie prawidłowego wypełniania obowiązków nałożonych przepisami Rozporządzenia REACH na producentów i importerów substancji chemicznych (będących członkami konsorcjum), w tym platformy wymiany i rozwoju informacji wymaganych przez Rozporządzenie. Współpraca ta ma w szczególności na celu obniżenie kosztów związanych z wykonywaniem ww. obowiązków poprzez efektywniejsze pozyskiwanie odpowiednich informacji i wykorzystanie zasobów, a także uniknięcie powielania tych samych czynności przez członków Konsorcjum.

Konsorcjum nie posiada osobowości prawnej, ani nie jest spółką osobową. Działa jako wspólnota niezależnych podmiotów (członków), które zdecydowały się na współpracę w ściśle określonym zakresie, a w konsekwencji na współdzielenie określonych zasobów ludzkich i finansowych. Konsorcjum jest otwarte na przyjmowanie nowych członków (warto podkreślić, iż jego członkami mogą być wyłącznie podmioty, o których mowa w przepisach Rozporządzenia. Konsorcja zakładane są według grup produktów zgłoszonych w procesie pre-rejestracji, a każda firma z pre-rejestracji została przyporządkowana do konkretnej grupy produktów.

Wnioskodawca podpisując dokument akcesyjny w dniu 25 maja 2010 r. przystąpił do Konsorcjum w celu realizacji obowiązków i wymogów nałożonych na nią przepisami Rozporządzenia REACH jako producenta lub importera substancji chemicznych.

Jak każdy członek Konsorcjum, Spółka jest zobowiązana do uiszczania na rzecz Konsorcjum opłat za świadczenie przez nie usługi. Zgodnie z umową w momencie przystąpienia do Konsorcjum i za każdy kolejny rok dalszego istnienia Konsorcjum, każdy Członek konsorcjum jest zobowiązany wnieść, na żądanie Sekretariatu, swój Proporcjonalny Udział w kosztach, składający się z:

* Opłaty stałej - odzwierciedlającej wymagany proporcjonalny udział Spółki - jako Członka w kosztach Konsorcjum

* Opłaty zmiennej - stanowiącej udział w kosztach Konsorcjum uzależniony od tonażu substancji podlegającej rejestracji

* Opłatę VRAL - opłata za projekt badawczy jest uzależniona od tonażu produkowanych związków.

* Opłata za przystąpienie w trzecim roku działalności Konsorcjum.

Proporcjonalny Udział Członka Konsorcjum oznacza jego udział w całkowitej sumie łącznych wydatków i zobowiązań Konsorcjum w roku finansowym, jak stanowi Umowa Konsorcjum, poniesionych w dowolnym czasie przed tym, kiedy ten Członek Konsorcjum stał się Stroną niniejszej Umowy lub po tym zdarzeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opłaty uiszczane przez Spółkę za usługi świadczone przez Konsorcjum, obliczane proporcjonalnie do uzyskanych przez Spółkę korzyści na podstawie kosztów poniesionych przez Konsorcjum na świadczenie usług na rzecz jego członków, można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zwaną dalej "ustawą o podatku CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku CIT. Oznacza to, że podstawową przesłanką zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wydatków jest możliwość wykazania związku pomiędzy tymi wydatkami, a źródłem przychodów uzyskiwanym przez podatnika (Spółkę).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka prowadzi działalność w branży motoryzacyjnej jako producent akumulatorów samochodowych. Ze względu na specyfikę procesu produkcyjnego naszych wyrobów dokonuje przerobu ołowiu metalicznego na ołów nie metaliczny. W wyniku tego procesu powstają związki ołowiu. Wobec powyższego obowiązują specjalne regulacje dotyczące, m.in. rejestracji substancji chemicznych, zbierania informacji, prowadzenia badań, itp. Są one m.in. regulowane przepisami Rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz. U. UE L06.39a1 zwane dalej: Rozporządzeniem).

Rozporządzenie REACH określa szczegółowe obowiązki i zobowiązania producentów oraz importerów określonych substancji chemicznych (w tym Substancji produkowanych przez Spółkę). Oparte jest ono na zasadzie, zgodnie z którą substancje chemiczne powinny być produkowane i wprowadzane do obrotu przy zachowaniu wymaganej odpowiedzialności i staranności dla zagwarantowania, że w racjonalnie przewidywalnych warunkach nie wystąpią niekorzystne skutki dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Jak stanowi art. 1 ust. 3 Rozporządzenia "do producentów, importerowi dalszych użytkowników należy zagwarantowanie, ze substancje, które produkuję, wprowadzają do obrotu lub stosują, nie wpływają w sposób szkodliwy na zdrowie człowieka ani na środowisko", co oznacza, że to właśnie na tych podmiotach spoczywa odpowiedzialność za zarządzanie ryzykiem związanym z substancjami chemicznymi. Aby pomóc w identyfikacji niebezpiecznych właściwości substancji chemicznych i zapobiegać niekorzystnym skutkom dla zdrowia ludzkiego i środowiska, Rozporządzenie nakłada na ww. podmioty obowiązki m.in. w zakresie prawidłowej rejestracji substancji chemicznych w Europejskiej Agencji Chemikaliów, generowania, przekazywania i wymiany odpowiednich informacji oraz danych na temat substancji, które produkują lub importują, prowadzenia wymaganych badań, wykorzystywania danych do oceny ryzyka związanego z tymi substancjami oraz opracowywania i zalecania odpowiednich środków zarządzania ryzykiem.

W świetle powyższego, podmioty objęte zakresem przepisów Rozporządzenia zobowiązane są, z mocy prawa, do ponoszenia wydatków związanych z wykonywaniem nałożonych na nie obowiązków dotyczących, m.in. rejestracji substancji chemicznych w Europejskiej Agencji Chemikaliów, zbierania, przekazywania i wymiany informacji oraz danych, prowadzenia wymaganych badań, udostępniania wyników wcześniej przeprowadzonych badań, itd. Spółka zaznacza, iż przepisy Rozporządzenia przewidują ustanowienie odpowiedniego systemu kar za nieprzestrzeganie przepisów Rozporządzenia, a szczególnych przypadkach brak rejestracji może oznaczać zatrzymanie produkcji spółki. Warto podkreślić, iż przepisy Rozporządzenia w pewnym zakresie zostały zaimplementowane do polskiego systemu prawnego poprzez ustawę z 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. 01.11.84 z późn. zm.). Spółka (jako producent Substancji) zobowiązana jest m.in. do ich rejestracji w Europejskiej Agencji Chemikaliów, a także zbierania, aktualizowania i wymiany informacji, prowadzenia odpowiednich badań, w konsekwencji ponoszenia wydatków z tym związanych i stąd kierując się zasadami logiki i racjonalności gospodarczej Spółka, m.in. w celu zwiększenia efektywności pozyskiwania informacji i zasobów, unikania powielania tych samych prac, zredukowania kosztów z tym związanych, zwiększenia harmonizacji prac związanych z realizacją wymogów Rozporządzenia, przystąpiła do Konsorcjum.

Jednocześnie należy wskazać, iż, jak wynika z pkt 33 preambuły Rozporządzenia, tworząc przepisy w zakresie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów Parlament Europejski oraz Rada Unii Europejskiej miały na uwadze, iż: "Należy przewidzieć wspólne przedkładanie informacji o substancjach i udostępnianie tych informacji w celu zwiększania efektywności systemu rejestracji, obniżenia jej kosztów. Jeden z członków grupy złożonej z wielu rejestrujących powinien przedkładać informacje w imieniu pozostałych zgodnie z regułami zapewniającymi przekazanie wszystkich wymaganych informacji i umożliwiającymi zarazem podział kosztów.

"Powyższe założenie odwołujące się do zasady współdziałania podmiotów - producentów importerów, oraz dalszych użytkowników substancji znajduje odzwierciedlenie w konkretnych przepisach Rozporządzenia; dla przykładu:

* art. 11 ust. 1 Rozporządzenia (zatytułowany Wspólne przedkładanie danych przez wielu rejestrujących) wskazuje, iż w ramach procedury rejestracyjnej określone dane rejestracyjne m.in. informacje w zakresie klasyfikacji i oznakowania danej substancji oraz propozycje przeprowadzenia badań "są przedkładane najpierw przez jednego rejestrującego (tzw. "wiodącego rejestrującego"), który działa w porozumieniu z pozostałymi zgadzającymi się na to rejestrującymi (...). Następnie każdy rejestrujący osobno przedkłada" inne wymagane informacje, np. dane identyfikujące producenta (importera), czy dane identyfikujące substancję,

* art. 53 ust. 1 i 2 Rozporządzenia wskazują, iż w przypadku, gdy kilka podmiotów jest zobowiązanych do przeprowadzenia określonych badań, podmioty te "podejmują wszelkie starania w celu osiągnięcia porozumienia co do tego, który (...) przeprowadzi badanie w imieniu pozostałych" a jednocześnie określają że jeżeli dany podmiot "przeprowadza badanie w imieniu pozostałych, koszty badania dzielone są w równej części na wszystkich rejestrujących",

* art. 27 Rozporządzenia przewiduje sytuacje, w których podmioty, które zarejestrowały dane substancje chemiczne udzielają nowemu rejestrującemu pozwolenia na odwoływanie się do wyników przeprowadzonych przez nie badań, pod warunkiem zwrotu przez nowego rejestrującego części poniesionych przez ww. podmioty kosztów. Jak wynika z powyższego, jednym z postulatów Parlamentu Europejskiego oraz Rady Unii Europejskiej jest, aby podmioty (objęte przepisami Rozporządzenia) współuczestniczyły w:

* wypełnianiu określonych obowiązków nakładanych na nie przepisami Rozporządzenia, a także,

* podziale kosztów wynikających z realizacji tychże obowiązków.

Powołanie Konsorcjum, a także przystąpienie do niego przez Spółkę, miało na celu realizację powyższych postulatów.

Celem powołania konsorcjum było stworzenie wspólnej platformy współpracy w zakresie prawidłowego wypełniania obowiązków nałożonych przepisami Rozporządzenia na producentów i importerów substancji chemicznych (będących członkami konsorcjum), w tym platformy wymiany dotychczasowych i generowania nowych informacji wymaganych przez Rozporządzenie. Współpraca ta ma w szczególności na celu obniżenie kosztów związanych z wykonywaniem ww. obowiązków poprzez efektywniejsze pozyskiwanie odpowiednich informacji i wykorzystanie zasobów, a także uniknięcie duplikowania tych samych czynności przez członków Konsorcjum.

Przystąpienie Spółki do Konsorcjum należy uznać za działanie celowe - poparte kryteriami ekonomiczności i racjonalności gospodarczej, w szczególności zostało dokonane z myślą o podniesieniu efektywności wypełniania wymogów i postulatów wynikających z Rozporządzenia. Koszty z tytułu opłat które Spółka uiszcza na rzecz Konsorcjum:

* mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i sprzedaży Substancji objętych przepisami Rozporządzenia,

* służą interesom gospodarczym Spółki, jako iż uczestniczenie w Konsorcjum ukierunkowane jest na ograniczenie obciążeń finansowych, które Spółka musiałaby ponieść, gdyby wypełniała przedmiotowe obowiązki samodzielnie, a nie w ramach współdziałania w ramach Konsorcjum,

* związane są z realizacją obowiązków, jakie nakładają na Spółkę przepisy Rozporządzenia, których niezrealizowanie może spowodować nałożenie na Spółkę kar, a tym samym zmniejszenie przychodów Spółki, a w konsekwencji, w ocenie Spółki, wypełniają definicję kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, iż wydatki z tytułu opłat płaconych na rzecz Konsorcjum spełniają, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT. definicję kosztów uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków, określonym w art. 16 ust. 1 Spółka ma prawo zaliczyć opłaty uiszczone na rzecz konsorcjum do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka przystąpiła do Konsorcjum w celu realizacji obowiązków i wymogów nałożonych na nią przepisami Rozporządzenia REACH jako producenta lub importera substancji chemicznych. Spółka jest zobowiązana do uiszczania na rzecz Konsorcjum opłat za świadczenie przez nie usług. Zgodnie z umową w momencie przystąpienia do Konsorcjum i za każdy kolejny rok dalszego istnienia Konsorcjum, każdy Członek konsorcjum jest zobowiązany wnieść, na żądanie Sekretariatu, swój Proporcjonalny Udział w kosztach, składający się z:

* opłaty stałej - odzwierciedlającej wymagany proporcjonalny udział Spółki - jako Członka w kosztach Konsorcjum

* opłaty zmiennej - stanowiącej udział w kosztach Konsorcjum uzależniony od tonażu substancji podlegającej rejestracji

* opłatę VRAL - opłata za projekt badawczy jest uzależniona od tonażu produkowanych związków.

* opłatę za przystąpienie w trzecim roku działalności Konsorcjum.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym należy zauważyć, iż zgodnie z dyspozycją przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), do podatkowych kosztów uzyskania przychodu zaliczane są jedynie te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, i tylko te z nich, które nie zostały wyłączone przez samego ustawodawcę (tekst jedn.: nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy). W art. 16 ust. 1 ustawodawca bowiem enumeratywnie wymienił wydatki, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Takie uregulowanie wyraźnie wskazuje, że żaden z wymienionych w tym ustępie wydatków nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów i nie jest możliwe dokonywanie jakiejkolwiek interpretacji sprzecznej z jego postanowieniami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy, ustawodawca wskazał, iż składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. a i c) wskazane są wyjątki od ogólnej zasady i w związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć składki organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej oraz składki na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw.

Z zestawienia treści przepisów art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika a contrario, że kosztem uzyskania przychodów będą składki na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika jest obowiązkowa. Nie jest obowiązkowa przynależność do organizacji non profit, która prowadząc swoją działalność skupia się na wspieraniu prywatnego lub publicznego dobra, nie kierując się osiągnięciem zysku a źródłem jej finansowania są dotacje, składki członkowskie, darowizny, opłaty, ulgi itp. Najczęściej są to stowarzyszenia - dobrowolne, trwałe i samorządne zrzeszenia o celach niezarobkowych, które samodzielnie określają swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwalają akty wewnętrzne.

W ocenie organu podatkowego, w przedmiotowej sprawie w stosunku do wypłaconej przez Wnioskodawcę opłaty za przystąpienie do konsorcjum zastosowanie będzie miał art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby przynależność jej do konsorcjum była obowiązkowa i podstawą tego obowiązku były odrębne przepisy. Jak zaznaczono wyżej ustawodawca w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączył z kosztów podatkowych składki na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, wymieniając jednocześnie przypadki, w których składki mogą być kosztem podatkowym, które nie odnoszą się jednak do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego. Argumentacja Spółki wskazująca na celowość przynależności do konsorcjum, korzyści stąd wynikające nie zmienia podstawowej okoliczności, istotnej z punktu widzenia możliwości zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy w zakresie przynależności do tej organizacji. Użyte w przepisie określenie "przynależność podatnika nie jest obowiązkowa" należy rozpatrywać w kategoriach prawnych, czyli istnienia bądź nie obowiązku prawnego przynależności do danej organizacji, mającego podstawę w przepisach odrębnych ustaw, a nie w kategoriach celowości. Nie kwestionując stanowiska Wnioskodawcy, że coroczny wkład Spółki sam w sobie jest celowy a przynależność do konsorcjum można oceniać w aspekcie możliwości osiągnięcia z tego tytułu przez Wnioskodawcę przychodów czy też zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, jednoznaczne postanowienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy przesądzają, że poniesiona z tego tytułu opłata za przystąpienie nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za przystąpienie do konsorcjum uznaje się za nieprawidłowe.

Wnioskodawca w związku z przystąpieniem do konsorcjum jest zobowiązany do ponoszenia proporcjonalnego udziału w kosztach, składających się z:

* opłaty stałej - odzwierciedlającej wymagany proporcjonalny udział Spółki - jako Członka w kosztach Konsorcjum

* opłaty zmiennej - stanowiącej udział w kosztach Konsorcjum uzależniony od tonażu substancji podlegającej rejestracji

* opłatę VRAL - opłata za projekt badawczy jest uzależniona od tonażu produkowanych związków.

Proporcjonalny Udział Członka Konsorcjum oznacza jego udział w całkowitej sumie łącznych wydatków i zobowiązań Konsorcjum w roku finansowym. Podmioty objęte zakresem przepisów Rozporządzenia zobowiązane są, z mocy prawa, do ponoszenia wydatków związanych z wykonywaniem nałożonych na nie obowiązków dotyczących, m.in. rejestracji substancji chemicznych w Europejskiej Agencji Chemikaliów, zbierania, przekazywania i wymiany informacji oraz danych, prowadzenia wymaganych badań, udostępniania wyników wcześniej przeprowadzonych badań, itd.

Wydatki powyższe jako że ponoszone są na wykonanie usług przez konsorcjum, wynikających z rozporządzenia REACH, a których wypełnieniem de facto powinien zajmować się Wnioskodawca, mogą stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, mają one na celu obniżenie kosztów związanych z wykonywaniem ww. obowiązków poprzez efektywniejsze pozyskiwanie odpowiednich informacji i wykorzystanie zasobów, a także uniknięcie powielania tych samych czynności przez członków Konsorcjum.

Reasumując, koszt opłaty za przystąpienie do konsorcjum, nie stanowi dla Spółki kosztu uzyskania przychodów, a w związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe. Pozostałe natomiast opłaty wynikające ze świadczenia usług przez konsorcjum na rzecz Wnioskodawcy, będą stanowić na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, koszty uzyskania przychodu. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.