IPPB5/423-501/13-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia od jakiego dnia (zdarzenia) należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 1) - jest prawidłowe,

* ustalenia, czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 1, 2, 3, 4 i 6 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 2, 3, 4, 5 i 7) - jest prawidłowe,

* ustalenia, czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 5 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 6) - jest nieprawidłowe,

* sposobu liczenia terminu płatności w przykładzie nr 3, 4, 5, i 6 - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż i dystrybucja energii elektrycznej, sprzedaż oleju napędowego, świadczenie usług elektroenergetycznych oraz wykonawstwo robót budowlanych i budowlano-montażowych.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa i zamierza nabywać w przyszłości m.in.: 1) towary handlowe do dalszej odsprzedaży m.in. olej napędowy, energię elektryczną,

Terminy płatności dotyczące ww. materiałów, towarów, usług, środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych są i będą ustalane na różne sposoby. W dalszej części wniosku materiały, towary (w tym energia) i środki trwałe będą określane łącznie "rzeczami". W dalszej części usługi oraz wartości niematerialne i prawne będą określane łącznie "usługami". W zawieranych przez Spółkę umowach z dostawcami rzeczy lub usługodawcami znajdują się postanowienia dotyczące terminów płatności. W niektórych zawartych umowach lub otrzymywanych fakturach termin płatności został określony na pewną liczbę dni od daty otrzymania faktury przez Spółkę (na przykład na 7, 14, 21 lub 30 dni od daty otrzymania faktury przez Spółkę). W niektórych zawartych przez Spółkę umowach lub na otrzymywanych fakturach termin płatności został określony na pewną liczbę dni od daty wystawienia faktury (na przykład na 7, 14, 21 lub 30 dni od daty wystawienia faktury).

W części z zawieranych przez Spółkę umów (zwłaszcza umów dotyczących prac budowlanych lub budowlano-montażowych) termin płatności dla podwykonawcy jest uzależniony od daty otrzymania przez Spółkę faktury od podwykonawcy oraz od otrzymania przez Spółkę płatności od kontrahenta (zamawiającego), na przykład "Termin płatności faktury wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego (...), ale nie później niż 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury". Występują również umowy, w których ustalono, że termin płatności wynosi ustaloną liczbę dni od daty sprzedaży lecz nie wcześniej niż określoną liczbę dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury, na przykład: "termin płatności wynosi 55 dni od daty sprzedaży lecz nie wcześniej niż 21 dni od daty otrzymania faktury".

Poniżej zostały opisane przykładowe sytuacje jakie wystąpiły lub mogą wystąpić.

Przykład 1

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 45 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Usługa została wykonana (rzecz została dostarczona) w dniu x, faktura dokumentująca powyższą transakcję została wystawiona w dniu x+7, Spółka otrzymała fakturę w dniu x+16.

Przykład 2

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 55 dni od daty wystawienia faktury. Usługa została wykonana (rzecz została dostarczona) w dniu x, faktura dokumentująca powyższą transakcję została wystawiona w dniu x+7, Spółka otrzymała fakturę w dniu x+10.

Przykład 3

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, ale nie później niż 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę. Spółka nie otrzymała płatności od zamawiającego w okresie pomiędzy otrzymaniem faktury od dostawcy, a upływem 56 dni od dnia otrzymania faktury od dostawcy.

Przykład 4

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, ale nie później niż 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę. Spółka otrzymała płatność od zamawiającego w 20 dniu od daty otrzymania faktury wystawionej przez dostawcę. Spółka była zobowiązana do uregulowania zobowiązania wobec dostawcy w terminie 5 dniu od momentu otrzymania ww. płatności.

Przykład 5

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 55 dni od daty sprzedaży, lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Sprzedaż została dokonana w dniu x, Spółka otrzymała fakturę dokumentującą ww. transakcje w dniu x+54. Spółka zobowiązana jest do uregulowania zobowiązania w terminie 7 dni od dnia otrzymania faktury, który w opisanej sytuacji przypada w 61 dniu od daty sprzedaży.

Przykład 6

Zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a dostawcą, termin płatności wynosi 55 dni od daty sprzedaży, lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Sprzedaż została dokonana w dniu x, Spółka otrzymała fakturę dokumentującą ww. transakcje w dniu x+7. Spółka zobowiązana jest do uregulowania zobowiązania w terminie 55 dni od dnia daty sprzedaży. Termin płatności przypada zatem w 55 dniu od daty sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Od jakiego dnia (zdarzenia) należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., czy może to być dowolny dzień (zdarzenie) ustalony przez strony transakcji.

2. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 1 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

3. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 2 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

4. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 3 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

5. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 4 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

6. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 5 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

7. Czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 6 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Stanowisko podatnika

Zdaniem Spółki, sposób liczenia długości terminu płatności, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p. jest uzależniony od zgodnych ustaleń dokonanych przez strony transakcji, które zostały zapisane w zawartej umowie, a w przypadku braku umowy, na fakturze.

Jeżeli strony transakcji ustaliły, że termin płatności wynosi 45 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury, należy stwierdzić, że długość terminu płatności wynosi 45 dni, czyli nie przekracza 60 dni (niezależnie od tego kiedy dana transakcja została zrealizowana i kiedy zostały rozpoznane koszty uzyskania przychodów).

W przypadku ustalenia przez strony, że termin płatności wynosi 55 dni od daty wystawienia faktury, należy stwierdzić, że długość terminu płatności nie przekracza 60 dni (niezależnie od tego kiedy zostały dostarczone rzeczy bądź wykonane usługi i kiedy zostały rozpoznane koszty uzyskania przychodów).

W przypadku określenia w terminie płatności dwóch lub więcej warunków (terminów), długość terminu płatności jest uzależniona od tego, który z warunków został spełniony jako pierwszy oraz długości maksymalnego czasu, w którym zobowiązanie powinno zostać uregulowane. W sytuacji, gdy strony transakcji ustalą, że termin płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, ale nie później niż 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę i Spółka nie otrzyma płatności od zamawiającego lub zamawiający zapłaci w 56 dniu od daty otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę, długość terminu płatności wynosi 61 dni czyli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Natomiast, w sytuacji, gdy strony transakcji ustalą, że termin płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, ale nie później niż 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę i Spółka otrzyma płatność od zamawiającego wcześniej niż 56 dnia od daty otrzymania faktury od dostawcy, termin płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania płatności od zamawiającego, czyli długość terminu płatności nie przekracza 60 dni.

W sytuacji, gdy strony ustalą, że termin płatności wynosi 55 dni od daty wystawienia faktury, lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania faktury przez Spółkę, długość terminu płatności jest uzależniona od daty otrzymania przez Spółkę faktury. W takim przypadku termin płatności jest krótszy niż 60 dni.

1. Strony umowy mogą ustalić od jakiego dnia (zdarzenia) należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki dniem (zdarzeniem), od którego liczony jest okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., może być dowolny dzień (zdarzenie) uzgodnione przez strony transakcji.

Ustawa z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) dalej: "ustawa deregulacyjna", wprowadziła z dniem 1 stycznia 2013 r. nowe zasady korygowania kosztów uzyskania przychodów. Sposób korekty kosztów podatkowych jest uzależniony od długości terminu płatności i braku zapłaty w odpowiednim, wskazanym w przepisach terminie.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 u.p.d.o.p. w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Stosownie do art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p. jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Na podstawie art. 15b ust. 3 u.p.d.o.p. zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

W celu ustalenia, czy w danej sytuacji należy zastosować przepis art. 15b ust. 1 czy art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p. kluczowe jest ustalenie długości terminu płatności, czy nie przekracza 60 dni czy też jest dłuższy niż 60 dni. Dla określenia, który z przepisów dotyczących korekty kosztów ma zastosowanie (czy należy jej dokonać po 30 dniach od upływu terminu płatności, czy też po 90 dniach od daty zaliczenia wydatku do kosztów), decydujące znaczenie będzie miało ustalenie czy długość terminu płatności przekracza 60 dni.

Ani w brzmieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującym przed 1 stycznia 2013 r. ani w ustawie deregulacyjnej nie została zawarta definicja legalna pojęcia długości terminu płatności. W obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. art. 15b u.p.d.o.p. ustawodawca nie określił w jaki sposób należy liczyć długość terminu płatności ani od jakiego momentu (zdarzenia) należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p. Zdaniem Spółki sposób liczenia terminu płatności, ustalenie momentu rozpoczęcia jego biegu i daty jego zakończenia, a tym samym określenie jego długości jest uzależnione od ustaleń dokonanych przez strony transakcji. Należy podkreślić, że przepis art. 15b u.p.d.o.p. uzależnia termin dokonania zmniejszenia (korekty) kosztów podatkowych od terminu płatności określonego na fakturze bądź w umowie i to strony ustalają ten termin w ramach stosunku cywilnoprawnego. Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w ustalenia pomiędzy stronami, co do określenia terminu płatności (sposobu jego liczenia).

Należy zauważyć, że swoboda zawierania umów jest jedną z fundamentalnych zasad prawa. Powyższa zasada jest zapisana w art. 353¹ Kodeksu Cywilnego, który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, jednakże skutki podatkowe realizowanych przez podatników transakcji wynikających z zawartych umów regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Co do zasady strony zawierające umowę mogą więc ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W zawieranej umowie strony mogą więc zamieścić zapisy dotyczące sposobu liczenia terminu płatności oraz daty jego rozpoczęcia. Termin płatności oznacza dzień, w którym najpóźniej należy spłacić zobowiązanie. Bieg terminu płatności może zostać określony jako dzień wystawienia faktury. Strony mogą także uzależnić bieg terminu płatności od zaistnienia zdarzenia przyszłego, którym jest otrzymanie przez Spółkę faktury albo otrzymanie przez Spółkę prawidłowo wystawionej faktury.

Spółka uważa, że skoro przepisy u.p.d.o.p. nie regulują kwestii od jakiego momentu należy liczyć rozpoczęcie biegu terminu płatności przy obliczaniu terminów zmniejszania kosztów uzyskania przychodów to należy respektować termin płatności ustalony przez strony transakcji. Interpretowane przepisy posługując się pojęciem terminu płatności kwoty (należności) odwołują się do treści umowy wiążącej dłużnika i wierzyciela. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej indywidualnej interpretacji z dnia 28 maja 2013 r., nr ITPB3/423-136c/13/PS, w której zostało stwierdzone, że "przepis art. 15b uzależnia termin dokonania zmniejszenia (korekty) kosztów podatkowych od terminu płatności określonego w fakturze bądź umowie i to strony ustalają ten termin w ramach stosunku cywilnoprawnego. Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w ustalenia pomiędzy stronami, co do określenia terminu płatności (sposobu jego liczenia)".

2. Długość terminu płatności liczona od dnia otrzymania przez Spółkę faktury

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 1 termin płatności nie przekracza 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki stosownie do ustaleń pomiędzy stronami transakcji przedstawionych w przykładzie nr 1 z uwagi na fakt, iż termin płatności zobowiązania Spółki został uzależniony od momentu otrzymania faktury, moment otrzymania przez Spółkę faktury powinien być pierwszym dniem terminu, od którego liczy się termin płatności. Długość terminu płatności wynosi więc 45 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Dla ustalenia długości terminu płatności w opisanej sytuacji nie ma znaczenia data dokonania sprzedaży (data wykonania usługi lub dostawy rzeczy), ani data wystawienia faktury, jak również data ujęcia kosztu przez Spółkę. W opisanej w przykładzie nr 1 sytuacji długość terminu płatności wynosi więc 45 dni, czyli termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni. Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. Brak uregulowań ww. zagadnienia oznacza, że strony mogą ustalić tę kwestię między sobą. Tak więc, strony transakcji mogą ustalić, że zdarzeniem, od którego liczony jest okres 60 dni jest data otrzymania przez Spółkę faktury. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 23 kwietnia 2013 r., nr ITPB3/423-34c/13/AW, stwierdził że "przepis art. 15b uzależnia termin dokonania zmniejszenia (korekty) kosztów podatkowych od terminu płatności określonego w fakturze bądź umowie i to strony ustalają ten termin w ramach stosunku cywilnoprawnego. (...) Jeżeli zatem termin ten będzie zależny, jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, od dnia doręczenia Wnioskodawcy faktury i faktura (pierwotna) nie zostanie doręczona Wnioskodawcy i jednocześnie zostanie wystawiony i doręczony przez Wierzyciela duplikat tej faktury i termin płatności będzie liczony od dnia doręczenia tego duplikatu, za prawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, że 30-dniowy okres, o którym mowa w art. I5b ustawy należy liczyć od terminu ustalonego przez strony transakcji, w tym przypadku od dnia doręczenia faktury (duplikatu)".

3. Długość terminu płatności liczona od dnia wystawienia faktury

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 2 termin płatności nie przekracza 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki stosownie do ustaleń pomiędzy stronami transakcji przedstawionych w przykładzie nr 2 z uwagi na fakt, iż termin płatności zobowiązania Spółki został uzależniony od daty wystawienia faktury, dzień wystawienia faktury powinien być pierwszym dniem, od którego liczy się termin płatności. Dla ustalenia długości terminu płatności przy powyższych ustaleniach nie ma znaczenia data sprzedaży (data wykonania usługi lub dostawy rzeczy), ani data otrzymania przez Spółkę faktury, ani data ujęcia kosztu przez Spółkę. W opisanej w przykładzie nr 2 sytuacji, długość terminu płatności wynosi więc 55 dni, czyli termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni. Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. Brak uregulowań ww. zagadnienia oznacza, że strony mogą ustalić tę kwestię między sobą. Tak więc, strony transakcji mogą ustalić, że zdarzeniem od którego liczony jest okres 60 dni jest data wystawienia faktury.

4. Termin płatności uzależniony od otrzymania płatności przez Spółkę od zamawiającego, ale nie później niż określona liczba dni od otrzymania faktury.

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 3 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, tak więc w powyższym przypadku będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, w przypadku ustaleń dokonanych między stronami transakcji dotyczących terminu płatności przedstawionych w przykładzie nr 3, zgodnie z którymi termin płatności został uzależniony od otrzymania przez Spółkę zapłaty od zamawiającego oraz został określony maksymalny termin płatności, który będzie miał zastosowanie w przypadku braku zapłaty przez zamawiającego w okresie od dnia otrzymania faktury od dostawcy do 56 dnia od dnia otrzymania faktury od dostawcy, dla ustalenia czy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni należy wziąć pod uwagę maksymalny termin, w którym powinna zostać dokonana płatność.

W opisanej sytuacji, stosownie do zapisów umownych długość terminu płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, ale nie później niż 61 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę. Oznacza to, że w przypadku braku zapłaty przez zamawiającego w okresie od dnia otrzymania faktury od dostawcy do 56 dnia od dnia otrzymania faktury od dostawcy, termin płatności wynosi 61 dni od dnia otrzymania faktury od dostawcy czyli jest dłuższy niż 60 dni. Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. Brak uregulowań ww. zagadnienia oznacza, że strony mogą ustalić tę kwestię między sobą. W sytuacji ustalenia przez strony transakcji maksymalnego terminu płatności od dnia otrzymania faktury to w przypadku braku otrzymania płatności od zamawiającego lub gdy zamawiający zapłaci w terminie późniejszym niż 56 dzień od daty otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę, to termin płatności wynosi 61 dni od dnia otrzymania faktury i należy stwierdzić, że długość terminu płatności przekracza 60 dni i w powyższej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

5. Termin płatności uzależniony od otrzymania płatności przez Spółkę od zamawiającego, ale nie później niż określona liczba dni od otrzymania faktury

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 4 termin płatności nie przekracza 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki w przypadku ustaleń dokonanych między stronami transakcji dotyczących terminu płatności przedstawionych w przykładzie nr 4, zgodnie z którymi termin płatności został uzależniony od otrzymania przez Spółkę zapłaty od zamawiającego oraz został określony maksymalny termin płatności, który będzie miał zastosowanie np. w przypadku braku zapłaty przez zamawiającego, dla ustalenia czy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni należy wziąć pod uwagę maksymalny termin, w którym powinna zostać dokonana płatność.

W opisanej sytuacji, stosownie do zapisów umownych długość terminu płatności wynosi 5 dni od daty otrzymania przez Spółkę płatności od zamawiającego, tak więc długość terminu płatności nie przekracza 60 dni. Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. Brak uregulowań ww. zagadnienia oznacza, że strony mogą ustalić tę kwestię między sobą. Ponieważ Spółka otrzymała płatność dokonaną przez zamawiającego wcześniej niż w 56 dniu od daty otrzymania przez Spółkę faktury od dostawcy, termin płatności wynosi 5 dni od momentu otrzymania płatności od zamawiającego czyli nie przekracza 60 dni. Maksymalny termin płatności, który został ustalony jako 61 dzień od dnia otrzymania przez Spółkę faktury nie będzie miał w powyższej sytuacji zastosowania.

6. Termin płatności uzależniony od daty sprzedaży oraz od otrzymania faktury przez Spółkę, a data otrzymania faktury.

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 5 termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, w przypadku ustaleń dokonanych między stronami dotyczących terminu płatności przedstawionych w przykładzie nr 5 dla ustalenia długości terminu płatności należy ustalić, który z dwóch określonych sposobów liczenia terminu płatności, ma w danej sytuacji zastosowanie. W opisanej sytuacji Spółka powinna uregulować zobowiązanie w ciągu 7 dni od dnia otrzymania faktury, tak więc termin płatności nie przekracza 60 dni. Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. Brak uregulowań ww. zagadnienia oznacza, że strony mogą ustalić tę kwestię między sobą. Ponieważ Spółka otrzymała fakturę dopiero w 54 dniu po dokonaniu sprzedaży, zgodnie z drugim warunkiem ustalonym przez strony maksymalny termin, w którym Spółka jest zobowiązana do uregulowania zobowiązania wynosi 7 dni od dnia otrzymania faktury, czyli termin płatności jest krótszy niż 60 dni.

7. Termin płatności uzależniony od daty sprzedaży oraz od otrzymania faktury przez Spółkę, a data otrzymania faktury.

Spółka uważa, że w sytuacji opisanej w przykładzie nr 6 termin płatności nie przekracza 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, w przypadku ustaleń dokonanych między stronami dotyczących terminu płatności przedstawionych w przykładzie nr 6, dla ustalenia długości terminu płatności należy ustalić, który z dwóch określonych sposobów liczenia terminu płatności, ma w danej sytuacji zastosowanie. W sytuacji, gdy Spółka otrzyma fakturę dokumentującą transakcję w 7 dniu od daty sprzedaży, termin płatności nie będzie dłuższy niż 60 dni, Spółka będzie bowiem zobowiązana do dokonania zapłaty w terminie 55 dni od daty sprzedaży (daty dostawy rzeczy lub daty wykonania usługi). Gdyby intencją ustawodawcy było wskazanie konkretnego zdarzenia, od którego należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 u.p.d.o.p., to zamieściłby odpowiednie regulacje. W opisanej w przykładzie nr 6 sytuacji, stosownie do zapisów umownych długość terminu płatności wynosi 55 dni od daty wystawienia faktury lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania jej przez Spółkę, czyli nie przekracza 60 dni.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowisk przedstawionych we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* ustalenia od jakiego dnia (zdarzenia) należy liczyć okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 1) - za prawidłowe,

* ustalenia, czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 1, 2, 3, 4 i 6 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 2, 3, 4, 5 i 7) - za prawidłowe,

* ustalenia, czy w sytuacji opisanej w przykładzie nr 5 termin płatności jest dłuższy niż 60 dni i czy do powyższej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy (pytanie oznaczone nr 6) - za nieprawidłowe,

* sposobu liczenia terminu płatności w przykładzie nr 3, 4, 5, i 6 - za nieprawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - potrącalne na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - potrącalne na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. "zatorów płatniczych" (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik - w określonych ustawą terminach - zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 15b uzależnia termin dokonania zmniejszenia (korekty) kosztów podatkowych od terminu płatności określonego w fakturze bądź umowie i to strony ustalają ten termin w ramach stosunku cywilnoprawnego. Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w ustalenia pomiędzy stronami, co do określenia terminu płatności (sposobu jego liczenia).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanych przepisów konieczne jest wyjaśnienie, iż termin płatności oznacza dzień, w którym należy spłacić zobowiązanie lub jest to okres między dniem powstania a dniem wymagalności wierzytelności.

Należy zauważyć, że swoboda zawierania umów to jedna z fundamentalnych zasad prawa. Zasada ta zapisana jest w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Ważne jest, aby termin był wskazany w sposób konkretny. W przeciwnym razie znajdzie zastosowanie art. 455 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (tekst jedn.: po wykonaniu całości świadczeń określonych w umowie).

Zatem odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, w świetle którego zdarzenie, od którego liczony jest okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może być dowolnym zdarzeniem uzgodnionym przez strony transakcji, uznać należy co do zasady za prawidłowe.

Zastrzec należy jednak, że w przypadku wystawienia faktury bez określonego terminu płatności, należy uznać, dla określenia, który z przepisów (art. 15b ust. 1 czy ust. 2) znajdzie zastosowanie decydujące znaczenie będzie miał upływ terminu 60 dni, którym to terminem posługują się te przepisy. W takim przypadku termin ten będzie liczony od dnia dostawy towarów (wykonania usługi) i będzie jednocześnie uzależniony od podjęcia przez wierzyciela stosownych czynności, np. wezwania dłużnika do spełnienia świadczenia.

Końcowo wskazać należy, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z uprzednio wskazaną zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają między innymi zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Odpowiedź na pytanie nr 2

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź na pytanie nr 3

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź na pytanie nr 4

W omawianym przykładzie termin płatności został osadzony w ramach dwóch zdarzeń. Pierwsze z nich wyznacza data otrzymania przez Spółkę zapłaty od zamawiającego i wówczas termin płatności wynosi 5 dni od daty jej otrzymania. Drugie zdarzenie wyznacza data otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę, i jednocześnie jest to maksymalny, wynoszący 61 dni od dnia wystąpienia tego zdarzenia, termin, w którym winna być uregulowana płatność pomiędzy Spółką a dostawcą.

Jeśli zatem w sytuacji gdy nie wystąpi zdarzenie pierwsze, tj. Spółka nie otrzyma zapłaty od zamawiającego, uwzględniając wyznaczony przez zdarzenie drugie, maksymalny termin płatności, wynoszący 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury, wówczas w omawianym przykładzie znajdzie zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy, gdyż termin płatności przekroczy liczbę 60 dni.

Termin płatności będzie dłuższy niż 60 dni również w sytuacji gdy Spółka nie otrzyma zapłaty od zamawiającego w okresie do 56 dnia od dnia otrzymania faktury od dostawcy. Należy bowiem zauważyć, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma zapłatę od zamawiającego w 56 dniu od daty otrzymania faktury wystawionej przez dostawcę, to zgodnie z powyższymi ustaleniami Spółka jest zobowiązana do uregulowania płatności wobec dostawcy w terminie 5 dni od momentu otrzymania ww. zapłaty. Zatem, przy uwzględnieniu obu zdarzeń, uregulowanie przez Spółkę płatności wobec dostawcy nastąpi w 61 dniu od daty otrzymania faktury wystawionej przez dostawcę i jednocześnie będzie to ostatni dzień, w którym Spółka powinna uregulować zobowiązanie zgodnie z ustalonym przez strony transakcji, maksymalnym terminem płatności wynoszącym 61 dni od dnia otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, iż termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, tak więc w powyższym przypadku będzie miał zastosowanie art. 15b ust. 2 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 5

W omawianym przykładzie, tak jak powyżej, termin płatności został osadzony w ramach dwóch zdarzeń. Pierwsze z nich wyznacza data otrzymania przez Spółkę zapłaty od zamawiającego i wówczas termin płatności wynosi 5 dni od daty jej otrzymania. Drugie zdarzenie wyznacza data otrzymania przez Spółkę faktury wystawionej przez dostawcę, i jednocześnie jest to maksymalny, wynoszący 61 dni od dnia wystąpienia tego zdarzenia, termin, w którym winna być uregulowana płatność pomiędzy Spółką a dostawcą.

Wnioskodawca podał, iż otrzymał płatność od zamawiającego w 20 dniu od daty otrzymania faktury wystawionej przez dostawcę. Zgodnie z powyższymi ustaleniami Spółka jest zobowiązana do uregulowania zobowiązania wobec dostawcy w terminie 5 dni od momentu otrzymania ww. zapłaty. Zatem, uwzględniając oba zdarzenia, Spółka w omawianym przykładzie, winna uregulować zobowiązanie w 25 dniu od dnia otrzymania faktury wystawionej przez dostawcę. Termin płatności jest wówczas krótszy niż 60 dni i do powyższej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, iż termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 6

Należy zauważyć, iż w omawianym przykładzie termin płatności został uzależniony od dwóch zdarzeń, tj. od daty sprzedaży oraz od daty otrzymania przez Spółkę faktury i wynosi 55 dni od daty sprzedaży lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Skoro w zaprezentowanej przez Spółkę sytuacji, Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą transakcję w 54 dniu po dokonaniu sprzedaży, to płatność, zgodnie z drugim zdarzeniem, winna być dokonana nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Zatem przy uwzględnieniu obu zdarzeń, termin płatności przypada zatem na 61 dzień po dniu sprzedaży, a zatem przekracza termin 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, iż termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni, tak więc w powyższym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 7

W omawianym przykładzie, podobnie jak powyżej, termin płatności został uzależniony od dwóch zdarzeń, tj. od daty sprzedaży oraz od daty otrzymania przez Spółkę faktury i wynosi 55 dni od daty sprzedaży lecz nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Skoro w przedstawionym przez Spółkę przykładzie, Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą transakcję w 7 dniu po dokonaniu sprzedaży, to płatność, zgodnie z drugim zdarzeniem, winna być dokonana nie wcześniej niż 7 dni od daty otrzymania przez Spółkę faktury. Zatem, przy uwzględnieniu obu zdarzeń, płatność winna być uregulowana nie wcześniej niż 14 dnia po dniu sprzedaży.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym przykładzie termin płatności nie jest dłuższy niż 60 dni, tak więc nie będzie miał zastosowania art. 15b ust. 2 ustawy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast sposób liczenia terminu płatności, zarówno w podanym przez Wnioskodawcę przykładzie nr 3, 4, 5, jak i nr 6, jest nieprawidłowy. Chociaż organ podatkowy, w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 1, stwierdził, iż zdarzenie, od którego liczony jest okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może być dowolnym zdarzeniem uzgodnionym przez strony transakcji, to w sytuacji gdy termin płatności został osadzony w ramach dwóch zdarzeń, tak jak uczynił to Wnioskodawca w powyższych przykładach, wówczas przy obliczaniu terminu płatności należy uwzględnić oba zdarzenia, a nie w zależności od sytuacji kierować się dowolnie wybranym zdarzeniem, co też uczyniła Spółka w omawianym powyżej przykładzie nr 3, 4, 5 i nr 6.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Należy również podkreślić, iż tut. Organ podatkowy odniósł się wyłącznie do konkretnych przykładów przedstawionych przez Spółkę i dokonał weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy jedynie w odniesieniu do tych sytuacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.