IPPB5/423-499/10-2/PS
Pismo z dnia 27 października 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-499/10-2/PS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 5 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Stan faktyczny nr 1
Sp. z o.o. (dalej Spółka) w wielu przypadkach nabywa od osób prawnych nie mających na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w tym między innymi usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, usługi zarządzania i kontroli, usługi przetwarzania danych, usługi gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze.
Usługi wykonywane są przez zagranicznego usługodawcę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zapłata za usługę dokonywana jest przez Spółkę z polskiego rachunku Spółki na rachunek w banku zagranicznego usługodawcy zlokalizowany poza Polską. Usługodawca nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Usługodawca ma siedzibę w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Stan faktyczny nr 2
Sp. z o.o. (dalej Spółka) w wielu przypadkach nabywa od osób prawnych nie mających na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu usługi niematerialne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w tym między innymi usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, usługi zarządzania i kontroli, usługi przetwarzania danych, usługi gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze. Usługi wykonywane są przez zagranicznego usługodawcę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zapłata za usługę dokonywana jest przez Spółkę z polskiego rachunku Spółki na rachunek w banku zagranicznego usługodawcy zlokalizowany poza Polską. Usługodawca nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Usługodawca ma siedzibę w kraju, który zawarł z Polską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, ale podmiot ten nie dostarczył do Spółki certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce siedziby tego usługodawcy dla celów podatkowych w takim kraju.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym nr 1, w sytuacji, gdy usługi, o których mowa w stanie faktycznym, wykonywane są poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej RP) przez usługodawcę mającego siedzibę poza terytorium RP, w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody usługodawcy podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji Spółka ma obowiązek na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od wypłaty wynagrodzenia dokonywanej na rzecz zagranicznego usługodawcy.
Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym nr 2, w sytuacji, gdy usługi, o których mowa w stanie faktycznym, wykonywane są poza terytorium RP przez usługodawcę mającego siedzibę poza terytorium RP, w kraju, który zawarł z Polską umowę o anikaniu podwójnego opodatkowania, ale usługodawca nie przedstawia Spółce certyfikatu rezydencji, dochody usługodawcy podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji Spółka ma obowiązek na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od wypłaty wynagrodzenia dokonywanej na rzecz zagranicznego usługodawcy.
Własne Stanowisko Wnioskodawcy
Stanowisko dotyczące pytania Nr 1
Według Spółki dochody (przychody) osób prawnych mających siedzibę lub zarząd poza terytorium RP z tytułu usług niematerialnych, o których mowa w stanie faktycznym nr 1, wykonywanych poza terytorium RP, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, ponieważ nie są objęte zakresem terytorialnym opodatkowania, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a w konsekwencji takich dochodów nie dotyczy dyspozycja przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT przewidująca opodatkowanie niektórych dochodów osób zagranicznych 20% zryczałtowanym podatkiem od uzyskiwanych na terytorium. RP przychodów, co oznacza, że Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku od takich dochodów (przychodów) dokonując wypłaty wynagrodzenia na rzecz usługodawcy także wtedy, gdy usługodawca ma siedzibę lub zarząd w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Z drugiej strony, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli podatnicy nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP. Zgodnie z art. 4 ustawy o CIT za terytorium RP, w rozumieniu ustawy, uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której RP na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT podatek dochodowy RP przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (podatnicy mający siedzibę lub zarząd poza terytorium RP), przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodu. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych między innymi w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT są obowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Nie ma żadnej wątpliwości, iż obowiązek, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, czyli obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku, dotyczy wypłat takich przychodów, które podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że obowiązek potrącenia przez płatnika podatku od wypłaty wynagrodzenia za usługi na rzecz podmiotu zagranicznego powstaje tylko wtedy, gdy takie wynagrodzenie jako przychód podmiotu zagranicznego podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W pierwszej części art. 21 ust. 1 ustawy o CIT wyraźnie wskazano, iż podatek dochodowy dotyczy uzyskanych na terytorium RP przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów. Oznacza to, że opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko takie przychody podmiotów mających siedzibę i zarząd poza terytorium RP, które są uzyskane na terytorium RP. Przepis ten jest spójny ze wskazanym powyżej przepisem art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, który również stanowi, że podatnicy, którzy nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu "tylko od dochodów, które osiągają na terytorium RP".
W przypadku przychodu z tytułu wykonania usług, przez miejsce uzyskania (osiągnięcia) przychodu należy rozumieć miejsce, w którym dana usługa jest wykonywana (przychody z usług nie stanowią tzw. biernych kategorii przychodów, do których zalicza się dochody z dywidend, odsetek lub należności licencyjnych, co do których przyjmuje się, że miejscem osiągnięcia przychodu jest miejsce siedziby podmiotu wypłacającego wynagrodzenie z danego tytułu). Oznacza to, że jeżeli usługa wykonywana jest na terytorium RP, to przychód z wykonania takiej usługi należy uznać za przychód uzyskany na terytorium RP. W takim przypadku przychód taki, osiągnięty przez podmiot nie mający na terytorium RP siedziby lub zarządu podlega co do zasady w Polsce opodatkowaniu. Podmiot wypłacający wynagrodzenie jako płatnik zobowiązany jest na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT dokonać potrącenia podatku z wypłacanego wynagrodzenia. W takiej sytuacji zastosowanie ma art. 26 ust. 1 zdanie 2 ustawy o CIT, które stanowi, że możliwe jest zastosowanie obniżonej stawki podatku, albo nie pobieranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji danego podatnika (podmiotu zagranicznego). Z drugiej strony, w sytuacji, gdy podmiot nie mający na terytorium RP siedziby lub zarządu wykonuje usługę poza terytorium RP, to przychód z takiej usługi jest uzyskany poza terytorium RP. Oznacza to, że w takiej sytuacji nie dochodzi do uzyskania przez podmiot mający siedzibę zagranicą przychodu na terytorium RP, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. W takiej sytuacji, przychody podatnika niemającego na terytorium RP siedziby lub zarządu nie są objęte zakresem terytorialnym opodatkowania polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przychody takie nie podlegają w ogóle opodatkowaniu w Polsce. Oznacza to, że nie powstaje dla podmiotu wypłacającego wynagrodzenie za takie usługi obowiązek potrącenia podatku (ponieważ przychód nie podlega opodatkowaniu). Oznacza to również, że bez znaczenia w takiej sytuacji jest, czy podmiot osiągający przychód (nie mający na terytorium RP siedziby lub zarządu) ma siedzibę w kraju, który zawarł z Polską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Także wtedy, gdy ma on siedzibę w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody osiągane przez ten podmiot nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie powstaje obowiązek potrącenia podatku od dokonywanej na rzecz takiego podmiotu wypłaty.
Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka dokonuje wypłaty wynagrodzenia za usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT na rzecz osoby prawnej, która nie ma na terytorium RP siedziby lub zarządu (i nie prowadzi w Polsce działalności przez zakład), a usługi wykonywane są poza terytorium RP przez takiego usługodawcę, to przychody usługodawcy z tytułu wykonania tych usług nie podlegają w ogóle w Polsce opodatkowaniu. Oznacza to, że Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty wynagrodzenia w takiej sytuacji, także wtedy, gdy usługodawca ma siedzibę w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z drugiej strony, jeżeli w omawianej sytuacji usługi wykonywane byłyby w Polsce, podlegałyby one w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, a Spółka - w sytuacji, gdy usługodawca ma siedzibę w kraju, który nie zawarł z Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - ma obowiązek pobrać i wpłacić do właściwego urzędu skarbowego 20% zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych.
Stanowisko dotyczące pytania Nr 2
6. Przedstawiona powyżej interpretacja dotycząca pytania nr 1 ma w pełni zastosowanie do pytania nr 2. W sytuacji, gdy Spółka nabywa usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT od podmiotu, który nie ma na terytorium RP siedziby lub zarządu (i nie prowadzi w Polsce działalności przez zakład), a usługi wykonane są poza terytorium RP, przychód z tytułu wykonania takich usług osiągany przez podmiot zagraniczny nie podlega w Polsce opodatkowaniu. Oznacza to, że Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty wynagrodzenia dokonywanego na rzecz takiego usługodawcy, także wtedy, gdy on ma siedzibę w kraju, który zawarł z Polską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, ale nie dostarczył Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej (obowiązek przedstawienia certyfikatu rezydencji podatkowej w celu zastosowania obniżonej stawki podatku lub niepobrania podatku dotyczy takiej sytuacji, w których przychód zagranicznego podatnika podlega opodatkowaniu w PoIsce, czyli w sytuacji, gdy przychód uzyskany jest na terytorium RP, czyli wtedy, gdy usługi wykonywane są na terytorium RP).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Stanowisko organu podatkowego
W odniesie do pytania oznaczonego Nr 1
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.
W świetle art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsca świadczenia usług. Podmiot zagraniczny wskazany we wniosku jest niewątpliwe podatnikiem wymienionym w art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. tj. nie mającym siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które zostały osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów.
Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż usługi świadczone przez jej kontrahenta mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadnicze znaczenie dla kwestii opodatkowania kwot uzyskanych przez kontrahenta Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług ma wobec powyższego ustalenie, czy przychody te uzyskane zostały na terytorium Polski. W świetle art. 21 ust. 1 ustawy ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania przychodów z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, wskazał natomiast, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.
W związku z tym, iż usługi świadczone przez zagranicznego kontrahenta wywołają skutek w postaci powstania (powiększenia się) przychodów u ich odbiorcy, którym jest Spółka, to dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.
Zgodnie z powołanym art. 21 ust. 2 ustawy postanowienia art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
We wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. podano, iż kontrahentem Wnioskodawcy jest podmiot mający siedzibę w kraju, z którym Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie mają wprost przepisy ustawy o p.d.o.p. Zatem, jeżeli świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągnięcia przez nierezydentów dochodów na terenie Polski.
Stosownie do art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.
W rezultacie na Wnioskodawcy jako na płatniku spoczywa na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłat należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a na rzecz kontrahenta zagranicznego.
W odniesie do pytania oznaczonego Nr 2
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.
W świetle art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsca świadczenia usług. Podmiot zagraniczny wskazany we wniosku jest niewątpliwe podatnikiem wymienionym w art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. tj. nie mającym siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów, które zostały osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o p.d.o.p.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów.
Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż usługi świadczone przez jej kontrahenta mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadnicze znaczenie dla kwestii opodatkowania kwot uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług ma wobec powyższego ustalenie, czy przychody te uzyskane zostały na terytorium Polski. W świetle art. 21 ust. 1 ustawy ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania przychodów z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, wskazał natomiast, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.
W związku z tym, iż usługi świadczone przez zagranicznego kontrahenta wywołają skutek w postaci powstania (powiększenia się) przychodów u ich odbiorcy, którym jest Spółka, to dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.
Zgodnie z powołanym art. 21 ust. 2 ustawy postanowienia art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
We wniosku z dnia 28 lipca 2010 r. podano, iż Kontrahentem Wnioskodawcy jest podmiot mający siedzibę w kraju, z którym Polska podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Kontrahent nie dostarczył jednak Spółce aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej.
Jak wynika z przepisu art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Posiadanie certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego upoważnia płatnika do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę, zamiast stosowania stawki określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub do niepobrania podatku zgodnie z odpowiednim przepisem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę. Zatem, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.
W rezultacie na Wnioskodawcy jako na płatniku spoczywa na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłat należności określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy na rzecz kontrahenta zagranicznego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.