IPPB5/423-489/13-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 3 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy w przypadku certyfikatu rezydencji bez określonego terminu ważności można uznać, iż ważny jest on tak długo, jak długo aktualna pozostaje siedziba podatnika potwierdzona tym certyfikatem (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe,

* czy wystarczającym potwierdzeniem, że siedziba podatnika nie uległa zmianie, a tym samym certyfikat pozostaje ważny, będzie oświadczenie przesłane raz do roku w formie pisemnej lub mailowej przez podatnika, że dane potwierdzone certyfikatem nie zmieniły się (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy w przypadku certyfikatu rezydencji bez określonego terminu ważności można uznać, iż ważny jest on tak długo, jak długo aktualna pozostaje siedziba podatnika potwierdzona tym certyfikatem,

* czy wystarczającym potwierdzeniem, że siedziba podatnika nie uległa zmianie, a tym samym certyfikat pozostaje ważny, będzie oświadczenie przesłane raz do roku w formie pisemnej lub mailowej przez podatnika, że dane potwierdzone certyfikatem nie zmieniły się.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo - dalej: X. - dokonuje zakupu szeregu usług mieszczących się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. od podatników nie posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a więc tym samym podlegających w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od przychodów tu osiągniętych - tzw. ograniczony obowiązek podatkowy, określony w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. Aby móc nie pobierać podatku z tytułu tych przychodów albo pobierać podatek w wysokości określonej we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, X. żąda od kontrahentów udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Taka sama sytuacja ma miejsce w przypadku podmiotów, które prowadzą w Polsce działalność poprzez położony tu zagraniczny zakład, dodatkowo żądając pisemnego oświadczenia, że wypłacane należności związane są z działalnością tego zakładu. Część z otrzymanych certyfikatów rezydencji wydawanych jest na określony czas, ale wiele z nich nie posiada określonego terminu ważności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku certyfikatu rezydencji bez określonego terminu ważności można uznać, iż ważny jest on tak długo, jak długo aktualna pozostaje siedziba podatnika potwierdzona tym certyfikatem.

2. Czy wystarczającym potwierdzeniem, że siedziba podatnika nie uległa zmianie, a tym samym certyfikat pozostaje ważny, będzie oświadczenie przesłane raz do roku w formie pisemnej lub mailowej przez podatnika, że dane potwierdzone certyfikatem nie zmieniły się.

Stanowisko Wnioskodawcy

X stoi na stanowisku, że certyfikat rezydencji, który nie ma określonego terminu ważności, ważny jest tak długo, dopóki dane w nim potwierdzone nie ulegną zmianie.

Stanowisko takie należy wywieść z brzmienia przepisów u.p.d.o.p. W art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. ustawodawca wskazał, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Z kolei nie pobranie zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat na rzecz podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym, prowadzących działalność w Polsce poprzez zagraniczny zakład jest możliwe w przypadku posiadania certyfikatu rezydencji oraz oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu - art. 26 ust. 1d u.p.d.o.p. W obu przypadkach ustawodawca nie określił przedziału czasowego, w ciągu którego przedmiotowy certyfikat będzie ważny. Stwierdził tylko, że miejsce siedziby podatnika ma być udokumentowane dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji. Z tego należy wywieść, że skoro sam dokument nie wskazuje czasu, przez jaki zachowuje swoją ważność, to ważny jest do czasu zmiany okoliczności nim potwierdzonych. Należy też podkreślić, iż zgodnie z art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p. certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika. W tej definicji również nie znajdziemy określenia terminu ważności certyfikatu. Jest to też o tyle logiczne, że polski ustawodawca nie może narzucać brzmienia dokumentu wydanego przez władze innego państwa. W sytuacji zatem, w której przedstawiony przez podatnika dokument nie wskazuje okresu, przez jaki zachowuje swoją ważność, należy uznać, iż dopóki dane w nim zawarte nie uległy zmianie, podmiot dokonujący wypłaty należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. ma prawo się nim posługiwać i nie pobierać podatku lub pobierać wg stawki określonej przez właściwą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Taki sam pogląd znajdziemy w wyroku WSA we Wrocławiu, z dnia 14 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 684/11, a za nim w wyroku WSA w Krakowie z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1869/11. W obu przypadkach sądy orzekły, że "w sytuacji, gdy w treści certyfikatu rezydencji nie ma wskazania co do okresu jego ważności, certyfikat taki z uwagi na fakt, że potwierdza istnienie określonego stanu faktycznego zachowuje swoją aktualność tak długo, jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie zmianie miejsce zamieszkania podatnika dla celów podatkowych".

Ponadto, aby płatnik miał pewność, że siedziba podatnika nie uległa zmianie od daty wydania certyfikatu, ma prawo potwierdzić to w każdy możliwy sposób. Zdaniem X. jednym z możliwych sposobów jest uzyskanie przez płatnika - X. - oświadczenia w formie mailowej od podatnika, że jego siedziba nie uległa zmianie od dnia wydania bezterminowego certyfikatu. Podkreślenia też wymaga, iż taki sposób uzyskania potwierdzenia stałości danych zawartych w certyfikacie nie jest aktualizacją tego certyfikatu, ponieważ jego brzmienie się nie zmienia, a tylko jest to informacja dla płatnika, że nie musi ubiegać się u podatnika o nowy dokument poświadczający nową siedzibę dla celów podatkowych, ponieważ dotychczasowy certyfikat jest wciąż aktualny. Skoro zgodnie z art. 26 ust. 1 i 1d podstawą nie pobrania podatku bądź pobrania go wg innej stawki niż wynikająca z ustawy jest udokumentowanie siedziby uzyskanym przez podatnika certyfikatem rezydencji, należy uznać, iż w przypadku posiadania wiedzy (na podstawie maila czy pisma otrzymanego od podatnika), że dane przedstawione w certyfikacie są nadal aktualne, można uznać, że dyspozycja art. 26 ust. 1 i 1d została wypełniona i tym samym płatnik ma prawo tego podatku nie potrącić lub potrącić go w wysokości wynikającej z umowy. Takie wnioskowanie jest jedynym możliwym w świetle brzmienia art. 26 ust. 1 i 1d, ponieważ:

Gdyby ustawodawca chciał dokonać innego unormowania w tej kwestii, nadał by inne brzmienie przepisom, np. mógłby zapisać, że co roku należy ubiegać się o nowy certyfikat, bez względu na określoną na nim datę ważności. Jednak tego nie zrobił, tak więc nie ma podstaw, aby kwestionować ważne certyfikaty mając od podatnika oświadczenie, że miejsce siedziby w nich potwierdzone nie zmieniło się.

Za takim stanowiskiem opowiadają się również sądy administracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 maja 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2592/10 uznał, iż w przypadku certyfikatu rezydencji, który zostaje wydany bez wskazania okresu jego obowiązywania, "okresowe oświadczenie podatnika, którego ten certyfikat dotyczy o trwaniu przedstawionego w nim stanu faktycznego i prawnego nie stanowi ingerencji w jego treść i w konsekwencji zdaniem Sądu są dopuszczalne".

Z uwagi na powyższe, X. stoi na stanowisku, że certyfikat rezydencji, który nie ma oznaczonej daty jego obowiązywania jest ważny do czasu zmiany okoliczności faktycznych w nim przedstawionej, a wystarczającym faktem potwierdzającym jego dalszą aktualność jest oświadczenie mailowe lub pisemne podatnika, iż dane dotyczące jego siedziby dla celów podatkowych nie uległy zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie ustalenia:

* czy w przypadku certyfikatu rezydencji bez określonego terminu ważności można uznać, iż ważny jest on tak długo, jak długo aktualna pozostaje siedziba podatnika potwierdzona tym certyfikatem (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - za nieprawidłowe,

* czy wystarczającym potwierdzeniem, że siedziba podatnika nie uległa zmianie, a tym samym certyfikat pozostaje ważny, będzie oświadczenie przesłane raz do roku w formie pisemnej lub mailowej przez podatnika, że dane potwierdzone certyfikatem nie zmieniły się (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - za nieprawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu szeregu usług mieszczących się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od podatników nie posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a więc tym samym podlegających w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od przychodów tu osiągniętych - tzw. ograniczony obowiązek podatkowy, określony w art. 3 ust. 2 ustawy. Aby móc nie pobierać podatku z tytułu tych przychodów albo pobierać podatek w wysokości określonej we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wnioskodawca żąda od kontrahentów udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Taka sama sytuacja ma miejsce w przypadku podmiotów, które prowadzą w Polsce działalność poprzez położony tu zagraniczny zakład, dodatkowo żądając pisemnego oświadczenia, że wypłacane należności związane są z działalnością tego zakładu. Część z otrzymanych certyfikatów rezydencji wydawanych jest na określony czas, ale wiele z nich nie posiada określonego terminu ważności.

Należy zaznaczyć, iż Organ podatkowy w uzasadnieniu swojego stanowiska, dla określenia podmiotów, o których mowa w opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, użył sformułowania "kontrahent".

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Ponadto, stosownie do art. 26 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 ww. ustawy, ilekroć jest w niej mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Tym samym, o ile brak zmiany rezydencji podatkowej podmiotu po upływie okresu, którego dotyczy wydany na jego rzecz certyfikat rezydencji, pozwala na stwierdzenie, że okoliczności faktyczne potwierdzone w certyfikacie nie uległy zmianie, nie uprawnia to jednak do uznania, że okoliczności faktyczne istniejące po okresie, jakiego dotyczy certyfikat, zostały potwierdzone tym certyfikatem.

Jak wskazano powyżej, certyfikat rezydencji stanowi również dokument, który ma wpływ na okoliczność, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zostać zastosowana.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Jednocześnie zauważa się, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu. Uwzględniając treść art. 4a pkt 12 oraz wynikające z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

* wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

* wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

* zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Należy przy tym podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika na dzień wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 tej ustawy w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności.

Z cyt. powyżej przepisu art. 26 ust. 1 omawianej ustawy wynika, że warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Również z treści art. 26 ust. 1d wynika, iż warunkiem niepobrania zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład, jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie podatnika w formie papierowej czy mailowej, dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa).

A zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu dokonywania wypłat na rzecz podatnika (potwierdzającego rezydencję podatkową tego podatnika na moment/okres dokonywania wypłaty). Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie tego dokumentu.

Wobec powyższego, w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnik może - mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej - zastosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty.

Jeśli natomiast płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe. W przypadku poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik ma bowiem możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka nie może uznać, że certyfikat rezydencji, w którego treści nie zostanie wskazany okres jego ważności, stanowi zaświadczenie o miejscu siedziby kontrahenta dla celów podatkowych obejmujące okres do momentu zmiany tej rezydencji. Nie ma przy tym znaczenia, że zawarte w takim dokumencie określenie miejsca siedziby podmiotu dla celów podatkowych pozostaje aktualne w odniesieniu do późniejszych okresów. Należy bowiem odróżnić kwestie:

* ważności dokumentu urzędowego (zaświadczenia), jakim jest certyfikat rezydencji, tj. możliwości skutecznego powoływania się na ten dokument przy dokonywaniu określonych czynności prawnych; ważność certyfikatu rezydencji może wynikać z przepisów wewnętrznych państwa, którego organy wydają tego rodzaju zaświadczenie;

* okresu, jakiego dotyczy certyfikat rezydencji, tj. okresu, za który dokument ten potwierdza rezydencję podatkową danego podmiotu (zakresu przedmiotowego certyfikatu rezydencji); kwestia ta jest istotna z punktu widzenia realizacji obowiązków płatnika;

* aktualności stanowiącego treść certyfikatu rezydencji stwierdzenia, że dany podmiot dla celów podatkowych jest rezydentem określonego państwa; niezmienność rezydencji podatkowej danego podmiotu po upływie okresu, jakiego dotyczy certyfikat rezydencji nie ma znaczenia dla oceny ważności i zakresu przedmiotowego certyfikatu rezydencji.

Innymi słowy, dla uznania, że Wnioskodawca prawidłowo wykonał obowiązek uzyskania certyfikatu rezydencji kontrahenta, niewystarczające jest posiadanie dokumentu certyfikatu rezydencji z datą wydania np. w roku lub w latach poprzedzających rok, w którym dokonuje się płatności oraz oświadczenia kontrahenta (np. w formie papierowej lub mailowej) o braku zmian w zakresie rezydencji podatkowej kontrahenta. Prawidłowa realizacja obowiązków płatnika wymaga bowiem uzyskania przez Spółkę certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie certyfikatu rezydencji dotyczącego jakiegokolwiek okresu, w tym certyfikatu "potwierdzonego" przez kontrahenta. Ponadto, jak wynika wprost z art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika - nie można tym samym zastąpić go oświadczeniem kontrahenta. Ponadto, w przedmiotowym wniosku Spółka poruszyła kwestię pisemnego potwierdzenia kontrahenta zagranicznego, iż dane wynikające z posiadanego konkretnego certyfikatu (dotyczące jego siedziby) nie uległy zmianie.

Zdaniem Wnioskodawcy aby płatnik miał pewność, że siedziba podatnika nie uległa zmianie od daty wydania certyfikatu, ma prawo potwierdzić to w każdy możliwy sposób. Zdaniem Wnioskodawcy jednym z możliwych sposobów jest uzyskanie przez Wnioskodawcę oświadczenia w formie mailowej czy pisma, iż jego siedziba nie uległa zmianie od dnia wydania bezterminowego certyfikatu.

Jak wskazuje liczne orzecznictwo certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Z tego punktu widzenia istotne jest zatem to, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa potwierdzał siedzibę podatnika zasadniczo na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wypłat należności dokonywanych prze płatnika.

Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu lub niepobranie podatku od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu. W art. 26 ust. 1 oraz 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca określił dowód ustawowy, odwołując się w nim do teorii legalnej (formalnej) oceny dowodów, a zatem ten przepis prawa podatkowego można uznać za lex specialis w zestawieniu z ogólnym unormowaniem dotyczącym dowodów, zawartych w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej.

Podsumowując, Wnioskodawca, będąc w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji kontrahenta, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz pisemnego lub e-mailowego potwierdzenia przez tych podatników braku zmiany danych wynikających z certyfikatu, może stosować zwolnienie od podatku bądź stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby tych podatników dla celów podatkowych za okres, w którym dokonane zostały przedmiotowe wypłaty uzyskanym certyfikatem rezydencji. Warunek, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i ust. 1d ustawy zostanie zatem spełniony dopiero w momencie uzyskania przez Spółkę takiego certyfikatu. Z tą chwilą zostanie również udokumentowana kwestia prawidłowości wykonania przez Wnioskodawcę ciążących na nim obowiązków płatnika.

Należy również wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Ponadto tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii dotyczących oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1d, że wypłacane należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy, związane są z działalnością tego zakładu, gdyż nie jest ono przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.