IPPB5/423-487/13-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki:

* jako wydatków ponoszonych na rzecz pracowników - jest prawidłowe,

* jako wydatków ponoszonych na rzecz współpracowników i kontrahentów - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki ponoszonych na rzecz pracowników, współpracowników i kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną i postprodukcyjną w szczególności w zakresie filmów reklamowych oraz tworzenia animacji komputerowej 3D innych animowanych form filmowych. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i jej podstawowa działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka na potrzeby spotkań i narad z udziałem pracowników Spółki, jej współpracowników i / lub kontrahentów dokonuje zakupów takich jak:

* artykuły spożywcze: kawa, herbata, soki, słodycze, mleko, śmietanka do kawy,

* inne artykuły spożywcze służące do przygotowania drobnego poczęstunku np kanapki,

* obiady i kanapki przywożone przez firmę cateringową.

Produkty spożywcze są serwowane zarówno pracownikom, współpracownikom, jak i kontrahentom podczas spotkań, narad i szkoleń w siedzibie spółki.

Spotkania wewnętrzne, jak i spotkania z kontrahentami są niezmiernie istotnym elementem projektów realizowanych przez Spółkę. Kontrahenci są zapraszani do siedziby Spółki na spotkania w celu omówienia współpracy, przedstawienia ofert, warunków sprzedaży usług, kolaudacji projektów. Na tych spotkaniach, na różnych etapach omawiane są najróżniejsze zagadnienia realizacji spotów reklamowych i innych produktów Spółki, zarówno pod kontem merytorycznym, jak i animacyjnym.

Na początkowych etapach produkcji omawianych jest wiele elementów dotyczących realizacji projektów:

* animacja,

* muzyka,

* reżyseria,

* miejsca zdjęć,

* kostiumy,

* pozostałe elementy.

W spotkaniach takich najczęściej uczestniczą osoby odpowiedzialne za projekt od strony artystycznej i merytorycznej. Są to np.:

* klient,

* agencja obsługująca klienta,

* reżyser kreacji,

* dom produkcyjny (jeśli jest zaangażowany),

* prowadzący i producentka Spółki.

Czas trwania spotkań jest różny i zależy od skomplikowania projektu i ilości elementów do omówienia. Czas ten zazwyczaj nie jest krótszy niż jedna godzina, często znacznie dłużej. Spotkania takie wymagają miłej atmosfery i spokoju, a drobne przekąski i napoje orzeźwiające sprzyjają budowaniu takiej atmosfery. Natomiast obiady czy kanapki są serwowane w sytuacji, gdy spotkanie lub zebranie się przedłuża i jego przerwanie mogłoby zakłócić jego przebieg.

Każde zebranie, szkolenie, narada czy spotkanie z kontrahentem są rejestrowane w systemie, gdzie określone jest jego miejsce i czas trwania. Jednak z oczywistych względów nie jest możliwe określenie, która z osób uczestniczących w spotkaniach skorzystała z poczęstunku, i w jakim zakresie, a które z osób uczestniczących w spotkaniach nie skorzystały z poczęstunku mimo, że miały taką możliwość, ale nie miały chęci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki ponoszone przez Spółkę stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa CIT").

2. Czy osoby uczestniczące w takich spotkaniach uzyskują przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa PIT") z tytułu poczęstunku.

3. Czy od tych zakupów produktów i usług cateringowych Spółka może odliczyć podatek VAT wg art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT").

4. Czy ww. drobne poczęstunki należy traktować jako odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT i czy zatem należy odprowadzić podatek należny VAT w związku z tymi poczęstunkami.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki.

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych odnośnie pytania Nr 2 został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem, a w zakresie podatku od towaru i usług (pytania Nr 3 i 4) zostanie udzielona odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki ponoszone przez Spółkę stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Spółka uważa, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, a w szczególności z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, stanowiącym, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu "kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".

Artykuł 15 ust. 1 ustawy CIT wyraźnie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu są wydatki, które łącznie spełniają warunki:

* pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodu,

* nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 ustawy CIT i ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie poniesione wydatki, związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodu. Mogą to być zarówno koszty bezpośrednio jak pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. W tej sytuacji trudno jest bezpośrednio połączyć poniesione koszty z osiągnięciem przychodu. Niemniej jednak możemy tutaj wskazać pośredni związek:

* zakup kawy, herbaty, mleczka do kawy, cukru, słodyczy, soków oraz pozostałych artykułów spożywczych wpływa korzystnie na atmosferę spotkań, poprawia tym samym ich wydajność, która w istotny sposób sprzyja zwiększeniu przychodu z działalności gospodarczej Spółki,

* ponadto zakup artykułów spożywczych służących do przygotowania drobnego poczęstunku w postaci kanapek oraz obiadów zaoferowanych kontrahentom podczas wizyt w siedzibie spółki stanowi zwyczajowy poczęstunek i należy do powszechnie obowiązujących kanonów. Szczególnie jest to zwyczajowo przyjęte w branży filmowej i reklamowej.

Brak zaproponowania takiego poczęstunku może zatem zostać uznany za zachowanie poniżej obowiązujących standardów pozostawi negatywne wrażenie u drugiej strony. Spółka uważa, że w obydwu przypadkach zakupu ww. artykułów spożywczych w żaden sposób nie można uznać za "reprezentację", ponieważ reprezentację definiuje się jako: "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną". Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu spółki wiążące się z okazałością, wytwornością, a więc z przekroczeniem obowiązujących standardów, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Na konieczność wąskiego rozumienia terminu "reprezentacja" zwrócił też uwagę w jednym ze swoich ostatnich orzeczeń Naczelny Sąd Administracyjny, który w składzie siedmiu sędziów orzekł, że nie tylko poczęstunek w siedzibie firmy, ale i obiad w restauracji będzie kosztem uzyskania przychodu, jeśli tylko wydatek taki ma związek z prowadzoną działalnością, a jego wyłącznym celem nie jest jedynie poprawa wizerunku firmy (sygn. akt II FSK 702/11).

Spółka przeznacza na ww. zakupy miesięcznie kwotę około 15.000 zł (w tym na obiady kwotę ok. 2.000 zł). Kwoty te, biorąc pod uwagę liczbę spotkań (dziennie średnio 2-15) jak i liczbę osób w nich uczestniczących (2-25), są kwotami nieznacznymi, gdyż wynoszącymi dziennie średnio ok. 714 zł. Kwota ta w przeliczeniu na każde spotkanie średnio wynosi najprawdopodobniej około 50 zł, a w przeliczeniu na 1 uczestnika spotkań jest to kwota nie przekraczająca najprawdopodobniej 10 zł. Kwoty te nie powinny wzbudzać uczucia okazałości, czy wystawności.

Ponadto Spółka ze wszystkich zakupów wyodrębnia zakupy artykułów i usług, które uznaje według art. 16 ust. 1 pkt 28 jako koszty reprezentacyjne nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w takich wypadkach, jak np. usługi gastronomiczne świadczone przez restauracje.

W związku z powyższym Spółka uważa, że koszty związane z zakupem ww. artykułów oraz obiadów może uznać jako koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki:

* jako wydatków ponoszonych na rzecz pracowników - uznaje się za prawidłowe,

* jako wydatków ponoszonych na rzecz współpracowników i kontrahentów - uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. "koszty pracownicze". Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zaznaczyć jednakże należy, iż nie każdy wydatek (świadczenie) na rzecz pracownika, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10. Sąd stwierdził, że wykładnia terminu "reprezentacja" użyta przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymaga odwołania się do rozumienia powyższego pojęcia w języku prawnym i prawniczym, zgodnie z który oznacza "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Ponadto w ocenie NSA, norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną i postprodukcyjną w szczególności w zakresie filmów reklamowych oraz tworzenia animacji komputerowej 3D innych animowanych form filmowych. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i jej podstawowa działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka na potrzeby spotkań i narad z udziałem pracowników Spółki, jej współpracowników i / lub kontrahentów dokonuje zakupów takich jak:

* artykuły spożywcze: kawa, herbata, soki, słodycze, mleko, śmietanka do kawy,

* inne artykuły spożywcze służące do przygotowania drobnego poczęstunku np kanapki,

* obiady i kanapki przywożone przez firmę cateringową.

Produkty spożywcze są serwowane zarówno pracownikom, współpracownikom, jak i kontrahentom podczas spotkań, narad i szkoleń w siedzibie spółki.

Spotkania wewnętrzne, jak i spotkania z kontrahentami są niezmiernie istotnym elementem projektów realizowanych przez Spółkę. Kontrahenci są zapraszani do siedziby Spółki na spotkania w celu omówienia współpracy, przedstawienia ofert, warunków sprzedaży usług, kolaudacji projektów. Na tych spotkaniach, na różnych etapach omawiane są najróżniejsze zagadnienia realizacji spotów reklamowych i innych produktów Spółki, zarówno pod kontem merytorycznym jak i animacyjnym.

Na początkowych etapach produkcji omawianych jest wiele elementów dotyczących realizacji projektów:

* animacja,

* muzyka,

* reżyseria,

* miejsca zdjęć,

* kostiumy,

* pozostałe elementy.

W spotkaniach takich najczęściej uczestniczą osoby odpowiedzialne za projekt od strony artystycznej i merytorycznej. Są to np.:

* klient,

* agencja obsługująca klienta,

* reżyser kreacji,

* dom produkcyjny (jeśli jest zaangażowany),

* prowadzący i producentka Spółki.

Czas trwania spotkań jest różny i zależy od skomplikowania projektu i ilości elementów do omówienia. Czas ten zazwyczaj nie jest krótszy niż jedna godzina, często znacznie dłużej. Spotkania takie wymagają miłej atmosfery i spokoju, a drobne przekąski i napoje orzeźwiające sprzyjają budowaniu takiej atmosfery. Natomiast obiady czy kanapki są serwowane w sytuacji, gdy spotkanie lub zebranie się przedłuża i jego przerwanie mogłoby zakłócić jego przebieg.

Każde zebranie, szkolenie, narada czy spotkanie z kontrahentem są rejestrowane w systemie, gdzie określone jest jego miejsce i czas trwania. Jednak z oczywistych względów nie jest możliwe określenie, która z osób uczestniczących w spotkaniach skorzystała z poczęstunku, i w jakim zakresie, a które z osób uczestniczących w spotkaniach nie skorzystały z poczęstunku mimo, że miały taką możliwość, ale nie miały chęci.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz obowiązujące uregulowania prawne, stwierdzić należy, że wydatki na nabycie artykułów spożywczych: herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku (kanapek, obiadu) serwowanych podczas spotkań ze współpracownikami i kontrahentami, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ponieważ mieszczą się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazał sam Wnioskodawca: "Brak zaproponowania takiego poczęstunku może (zatem) zostać uznany za zachowanie poniżej obowiązujących standardów i pozostawi negatywne wrażenie u drugiej strony. W rozpatrywanej sprawie w zakresie kosztów ponoszonych na spotkania ze współpracownikami i z kontrahentami widoczny jest walor reprezentacyjny stworzenia wobec podmiotów zewnętrznych określonego wizerunku podatnika poprzez zapewnienie dobrego obrazu jego firmy i działalności, który z uwagi na cel kreowania takiego obrazu podatnika w relacjach zewnętrznych, przesądza o ich reprezentacyjnym charakterze.

Przedmiotowe wydatki spełniają zatem przesłankę kosztów reprezentacji, bowiem w sposób pośredni wobec podmiotów zewnętrznych promują oraz kreują pozytywny wizerunku Wnioskodawcy, tym samym mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, dla tworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma tu żadnego znaczenia. Z uwagi na cel reprezentacyjny, jaki wypływa w związku z tego typu wydatkami nie jest zatem ważne, czy kwoty na ww. zakupy w przeliczeniu na jednego uczestnika są wysokie, czy niskie.

Zdaniem tut. Organu inny charakter mają natomiast wydatki ponoszone na nabycie artykułów spożywczych: herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku (kanapek, obiadu) serwowanych podczas spotkań wewnętrznych z pracownikami. Wydatki te jako "koszty pracownicze" nie mieszczą się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów. Jako "koszty pracownicze" spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże pamiętać należy, że z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Wydatek ten musi bowiem spełniać przesłanki zawarte w ogólnej zasadzie zawartej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, tj. być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tym samym, jeśli spotkanie pracowników nie służy np. celom szkoleniowym, konsultacyjnym, integracyjnym, motywacyjnym, a jedynie np. wspólnej konsumpcji nabywanych posiłków, to również tego typu wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem wydatki takie nie mają związku z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

Podsumowując, z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki, należy uznać za nieprawidłowe.

Co zostało ustalone powyżej, z uwagi na charakter reprezentacyjny kosztów ponoszonych na rzecz współpracowników i kontrahentów, wobec których istotne w kontaktach zewnętrznych jest stworzenie określonego wizerunku podatnika poprzez zapewnienie dobrego obrazu jego firmy i działalności, wydatki na artykuły spożywcze i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w ww. zakresie Spółka nie ma podstaw, by wydatki na nabycie artykułów spożywczych: herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku (kanapek, obiadu) serwowanych podczas spotkań ze współpracownikami i kontrahentami zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnośnie wydatków ponoszonych na nabycie artykułów spożywczych: herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku (kanapek, obiadu) serwowanych podczas spotkań wewnętrznych z pracownikami należy mieć na względzie, że jako "koszty pracownicze" mogą one być zakwalifikowane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na nabycie herbaty, kawy, cukru, mleka, śmietany, słodyczy i drobnego poczęstunku w postaci kanapek czy obiadu w trakcie spotkań w siedzibie Spółki:

* jako wydatków ponoszonych na rzecz pracowników - uznaje się za prawidłowe,

* jako wydatków ponoszonych na rzecz współpracowników i kontrahentów - uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.