IPPB5/423-485/10-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dowody księgowe przechowywane w formie elektronicznej są prawidłowymi dowodami do udokumentowania kosztów podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dowody księgowe przechowywane w formie elektronicznej są prawidłowymi dowodami do udokumentowania kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej, produkującej i sprzedającej kosmetyki swoich marek na całym świecie. Wnioskodawca działając w ramach grupy, sprzedaje marki grupy na terenie Polski. Jako podmiot wyłącznie uprawniony do dystrybucji tych marek w Polsce, Spółka zaopatruje w towary bardzo dużą ilość sklepów i hurtowni na terenie całego kraju.

W efekcie w każdym miesiącu Wnioskodawca wystawia kilkanaście tysięcy samych faktur sprzedaży. Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku VAT w dacie wystawienia faktury. Jednocześnie Wnioskodawca wystawia w każdym miesiącu dużą ilość faktur korygujących, zarówno zmniejszających, jak i zwiększających obrót.

Konieczność wystawiania faktur korygujących, zmniejszających obrót wynika z szeregu okoliczności, które determinują obowiązek dokonania korekty, np.:

* udzielanych rabatów;

* uwzględnionych reklamacji;

* zwrotów towarów;

* pomyłek w cenie lub ilości wydanych towarów.

W przypadku wystawiania faktur korygujących zmniejszających obrót, Wnioskodawca nie obniża obrotu w miesiącu wystawienia faktury korygującej, ale oczekuje potwierdzenia od kontrahenta, że faktura korygująca dotarła do niego. Niestety potwierdzenie takie nie zawsze do Wnioskodawcy dociera, bowiem niektórzy z nabywców po otrzymaniu faktury korygującej nie informują Wnioskodawcy o tym fakcie.

Niezależnie od dokonywanej sprzedaży i jej dokumentowania, Spółka dokonuje również zakupów towarów i usług od podmiotów krajowych i zagranicznych. Duża skala prowadzonej działalności powoduje, że Wnioskodawca otrzymuje w każdym miesiącu od swoich kontrahentów - dostarczających towary lub świadczących na rzecz Wnioskodawcy usługi - bardzo dużą ilość faktur i faktur korygujących. Ze względu na nieprawidłową pracę poczty, kurierów i z innych przyczyn faktury i faktury korygujące otrzymywane są nawet po kilku miesiącach od zaistnienia zdarzenia gospodarczego, którego skutkiem jest wystawienie tych dokumentów. Wnioskodawca odlicza VAT wykazany na fakturach doręczanych mu najwcześniej w dacie otrzymania papierowego dokumentu faktury lub faktury korygującej.

Ponieważ wszystkie faktury i faktury korygujące, zarówno wystawiane przez Spółkę, jak i otrzymywane przez nią przechowywane są przez Wnioskodawcę na serwerach w formatach PDF oraz TIFF, Wnioskodawca zastanawia się nad wdrożeniem rozwiązania, w którym dokumenty te będą w formacie PDF lub TIFF wysyłane do kontrahentów za pomocą poczty elektronicznej. W ramach omawianego rozwiązania Wnioskodawca planuje zrezygnować z wysyłania opisanych dokumentów w formie papierowej. Jednocześnie Wnioskodawca będzie otrzymywał od swoich dostawców faktury i faktury korygujące w identyczny sposób: w formatach PDF oraz TIFF przesłane na adres poczty elektronicznej Wnioskodawcy. Wszystkie faktury i faktury korygujące, zarówno wystawiane przez Wnioskodawcę, jak i otrzymywanie przez niego od kontrahentów, będą przechowywane na serwerach Spółki w tym samych formatach PDF i TIFF przez okres wymagany przez przepisy prawa podatkowego.

Należy podkreślić, iż niniejszy wniosek nie dotyczy faktur elektronicznych, do których stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej (Dz. U. Nr 133, poz. 1119).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług wniosek został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dniu 15 września 2010 r. Nr IPPP1-443-796/10-2/IGo.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Konsekwencją uznania, że faktura wystawiona i otrzymana w formacie PDF lub TIFF jest fakturą VAT, o której mowa w przepisach o podatku od towarów usług będzie również możliwość rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wydatków, które zostały taką fakturą udokumentowane. Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) w przypadku dokonywania zapisów księgowych na podstawie zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, operacje te muszą być w odniesieniu do zakupów dokonywanych od podatników VAT dokonywane wyłącznie na podstawie faktur VAT.

Skoro zatem - stosownie do powołanych (w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie pytań 1-4 dotyczących podatku od towarów i usług: I FSK 1298/08, I FSK 1169/08, I FSK 1444/09, III SA/Wa 527/09, I SA/Wr 508/09) rozstrzygnięć sądownictwa administracyjnego - faktura wystawiona w PDF lub TIFF jest fakturą spełniającą wszystkie warunki jej ważności i prawidłowości z punktu widzenia przepisów o podatku VAT, to jest ona również prawidłowym zewnętrznym obcym dowodem źródłowym, wystawionym przez podatnika VAT, będącym podstawą do dokonania zapisów księgowych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska dotyczącego postawionego pytania jako prawidłowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż ponieważ wszystkie faktury i faktury korygujące, zarówno wystawiane przez Spółkę, jak i otrzymywane przez nią przechowywane są przez Wnioskodawcę na serwerach w formatach PDF oraz TIFF, Wnioskodawca zastanawia się nad wdrożeniem rozwiązania, w którym dokumenty będą w formacie PDF lub TIFF wysyłane do kontrahentów za pomocą poczty elektronicznej. W ramach omawianego rozwiązania Wnioskodawca planuje zrezygnować z wysyłania opisanych dokumentów w formie papierowej. Jednocześnie Wnioskodawca będzie otrzymywał od swoich dostawców faktury i faktury korygujące w identyczny sposób: w formatach PDF oraz TIFF przesłane na adres poczty elektronicznej Wnioskodawcy. Wszystkie faktury i faktury korygujące, zarówno wystawiane przez Wnioskodawcę, jak i otrzymywanie przez niego od kontrahentów, będą przechowywane na serwerach Spółki w tym samych formatach PDF i TIFF przez okres wymagany przez przepisy prawa podatkowego.

Wnioskodawca podkreśla, iż niniejszy wniosek nie dotyczy faktur elektronicznych, do których stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej (Dz. U. Nr 133, poz. 1119).

Powołany na wstępie uzasadnienia przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane "dowodami źródłowymi" (art. 20 ust. 2). Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 tej ustawy).

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

Powyższe przepisy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych. Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik winien w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem.

Na podatniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Dopiero na podstawie dokumentów potwierdzających faktyczne wykonanie usługi, Spółka ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera regulacji dotyczących wystawiania oraz formy faktur VAT. Kwestie te normuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie wykonawcze.

W interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2010 r. Nr IPPP1-443-796/10-2/IGo dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przesyłania, odbierania i przechowywania faktur i faktur korygujących w formacie PDF i TIFF na serwerze, wskazano, iż:

"Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż nie jest dopuszczalne przechowywanie kopii wystawianych faktur VAT wyłącznie w formie elektronicznej (bez ich drukowania), nawet jeśli istnieje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku, jeżeli oryginały tych dokumentów miały postać drukowaną (papierową). Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci. (...) Zatem, mając na uwadze powyższe rozważania, należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wysyłania e-mailem, przechowywania na serwerze oraz rozliczania faktur wystawionych w formacie PDF i TIFF jest nieprawidłowe".

W związku z powyższym, faktura otrzymana za pośrednictwem poczty elektronicznej w PDF i TIFF nie stanowi dokumentu potwierdzającego dokonanie operacji gospodarczej, tym samym wydatek potwierdzony taką fakturą nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.