IPPB5/423-475/13-3/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu: 26 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na spotkania biznesowe (lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek), które odbywają się w restauracjach lub innych tego typu lokalach gastronomicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na spotkania biznesowe (lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek), które odbywają się w restauracjach lub innych tego typu lokalach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A Sp. z o.o. (dalej: A lub Wnioskodawca lub Spółka) pełni funkcję Agenta Operacyjnego (ang. service provider) dla F. S.A. (dalej: F.), który jest na gruncie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546) agentem transferowym. Z racji świadczonych przez siebie usług Wnioskodawca organizuje okazjonalne spotkania z kontrahentami, w czasie których omawiane są sprawy biznesowe. W spotkaniach takich uczestniczą tak pracownicy Wnioskodawcy, jak również Zarząd. Spotkania te odbywają się m.in. w biurze Wnioskodawcy. Wtedy kontrahenci są częstowani drobnym poczęstunkiem a także napojami (kawa, herbata). Niekiedy jednak spotkanie takie ma miejsce poza biurem - w restauracji, hotelu czy też kawiarni. W takiej sytuacji spółka ponosi koszty posiłku (lunch, obiad czy kolacja lub też inny posiłek). Spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych a nie chęć okazania przepychu. Celem ich jest również nawiązywanie dobrych kontaktów z kontrahentami, które w przyszłości owocować mogą lepszą współpracą, i osiąganiem przychodów. Wydatki na powyższe są dokumentowane fakturami lub rachunkami. W konsekwencji Spółka zastanawia się, czy powyższe wydatki, w szczególności uwzględniając ostatni wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie II FSK 702/11, w którym potwierdzono, że wydatki na obiady i kolacje biznesowe nie są kosztami reprezentacji, bo nie wiążą się z poprawą wizerunku przedsiębiorcy, tylko z jego przychodem, są kosztem uzyskania dla Wnioskodawcy.

Ponadto, pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.) Spółka uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o następującą informację:

A jest jedną z największych pod względem przetwarzanych wolumenów operacji instytucją agenta transferowego w regionie Europy Centralnej. Obsługuje ponad 2 miliony rejestrów, obsługuje kilkaset tysięcy operacji finansowych miesięcznie.

W dalszej części uzupełnienia Spółka powtórzyła informacje zawarte w opisie zdarzenia przyszłego wniosku złożonego w dniu 26 czerwca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na spotkania biznesowe (lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek), które odbywają się w restauracjach lub innych tego typu lokalach gastronomicznych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone na tego typu usługi, jakie są przedmiotem pytania, będą stanowiły dla niego koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 15 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów explicite wymienionych w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, można uznać, że definicja kosztów uzyskania przychodów zawiera następujące kryteria, jakie musi spełnić dany wydatek, aby mógł być zaliczony do tej kategorii: wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów, lub wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zatem, aby dany wydatek poniesiony przez podatnika można było uznać za koszt uzyskania przychodu dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych, wydatek ten musi spełniać łącznie opisane kryteria. Zgodnie zaś z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepis ten nie jest precyzyjny i jego stosowanie budzi bardzo wiele wątpliwości interpretacyjnych. W komentowanej ustawie brakuje definicji terminu "reprezentacja". W znaczeniu języka potocznego jest nią okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zachowywać się reprezentacyjnie to postępować w sposób okazały, okazale, wytwornie, wystawnie. Reprezentacja to kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu (Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 1999, s. 842).

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki związane ze spotkaniami biznesowymi na rzecz swoich kontrahentów nie noszą znamiona wystawności, nie są okolicznością nadzwyczajną i nie mają na celu okazywania wyższości ani przepychu, a jedynie utrzymanie dobrych relacji z kontrahentami, W konsekwencji nie mogą być wyłączone z zamkniętego katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu na podstawie przepisu art. 16 ustawy o CIT. Wnioskodawca pragnie wskazać, że w podatku dochodowym podstawą opodatkowania jest dochód, czyli przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania. Koszty uzyskania przychodów stanowią zatem element konstrukcyjny podatku dochodowego. Podatnik musi mieć możliwość uwzględniania ponoszonych kosztów przy kalkulacji podatku dochodowego, który przestanie być podatkiem "od dochodu" a stanie się podatkiem "od przychodu". Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie może być w żadnym razie traktowane jako "ulga", czy "zwolnienie".

Zdaniem Wnioskodawcy, rozważając, czy poniesione przez Spółkę wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy w konsekwencji odpowiedzieć na pytanie, czy wydatki ponoszone na zakup usług związanych ze spotkaniami biznesowymi z kontrahentami zawsze powinny być uznane za koszty reprezentacji, gdyż w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT ustawodawca wymienił takie wydatki.

Wnioskodawca uważa, że odpowiedź na tak postawione pytanie musi być negatywna. Strona wskazuje, iż z kosztów uzyskania przychodów wyłączono "koszty reprezentacji". Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, ma charakter wyliczenia przykładowego. Na poparcie swojego stanowiska Strona odniosła się do wyroku WSA w Warszawie, w którym został wyrażony pogląd, że "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny" (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 157/08). Powyższy pogląd jest podzielany przez inne sądy administracyjne np. WSA w Łodzi. W wyroku z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. I SA/Łd 1112/08, WSA w Łodzi opowiedział się za możliwością zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kawy oraz usługi gastronomiczno-hotelowej w sytuacji, gdy wydatki te są związane z organizacją spotkania biznesowego. Zdaniem WSA w Łodzi, decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ostatnio pogląd ten został wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie II FSK 702/11.

Zdaniem Wnioskodawcy, o reprezentacji można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby głównym powodem zorganizowania spotkania z kontrahentem była chęć pokazania wystawności i okazałości przez Spółkę. Strona odniosła się do treści wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08. W wyroku tym, Sąd zauważył, że "nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy promocji, itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

W związku z powyższym, jeśli Wnioskodawca zaprosił kontrahenta do restauracji lub innego podobnego miejsca mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być uznane, w opinii A. za koszty uzyskania przychodów.

Co więcej, Wnioskodawca uważa, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, a związek z przychodami nie musi być bezpośredni. W konsekwencji, nie ulega, w ocenie Wnioskodawcy, wątpliwości, że koszty związane ze spotkaniami z kontrahentami, spełniają również definicję kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 08.04.20013 r. sygn. akt II FSK 7/12 mimo, że nie zajął ostatecznego stanowiska w rozpatrywanej sprawie to doszedł do wniosku, że trudne, a wręcz niemożliwe jest skonstruowanie miarodajnych precyzyjnych kryteriów wytyczających jednoznacznie określoną linię rozgraniczającą działania (wydatki) mieszczące się w zakresie reprezentacji od tych, które charakteru takiego nie mają. Zdaniem Sądu, w każdym jednak razie za kryteria takie nie mogą być przyjęte takie cechy jak "okazałość", "wystawność" lub "wytworność".

Tożsame rozumienie terminu "reprezentacja" występuje w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych - wyroki WSA: w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r., I SA/Ke 202/10, w Gdańsku z dnia z dnia 12 października 2010 r., I SA/Gd 407/10, w Warszawie z dnia 18 stycznia 2011 r., III SA/Wa 834/10 i z dnia 25 marca 2011 r., III SA/Wa 1484/10), w których wskazuje się na aspekt kreowania pozytywnego wizerunku firmy, a nie cechę wystawności, traktując wszelkie wydatki, mieszczące się w katalogu wymienionym w art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., jako wydatki reprezentacyjne.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie rozumienia pojęcia "reprezentacji" jest bogate, z tym że z reguły dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Z uwagi na identyczne brzmienie przepisów obu ustaw w tym zakresie, dorobek orzecznictwa sądów należy odnieść również do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Również w orzecznictwie Naczelnych Sądów Administracyjnych wielokrotnie opowiedziano się za uznaniem zakupu usług gastronomicznych podawanych i świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami, bez względu na miejsce zakupu tych usług, za koszty reprezentacji, a zatem nie mogące stanowić kosztów uzyskania przychodów - wyroki NSA z 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2772/10; z 24 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2341/10; z 27 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1978/10; z 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 2101/10. Podkreślić należy, że norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych.

Wobec powyższego należy podkreślić, że występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Okazałość, czy wystawność oferowanego kontrahentowi poczęstunku w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji, gdyż o takim ich charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu i w interesie podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa; próba rozróżniania wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma uzasadnienia normatywnego.

Reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub wypracowania korzystnych warunków jej zawarcia, a także uwypuklenie jego zasobności i profesjonalizmu. Kwestia przeciętności, czy też ponadprzeciętności wydatków nie wpływa na kwalifikację wydatków do kosztów reprezentacji.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi gastronomiczne, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej odbywa spotkania z kontrahentami, w czasie których omawiane są sprawy biznesowe. W spotkaniach takich uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy i Zarząd Spółki. Spotkania te odbywają się w biurze Wnioskodawcy lub poza biurem - w restauracji, hotelu czy też kawiarni. W sytuacji, kiedy Spółka organizuje spotkanie poza biurem ponosi koszty posiłku takiego jak: lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek. Spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych, ale również nawiązywanie dobrych kontaktów z kontrahentami, które w przyszłości owocować mogą lepszą współpracą, i osiąganiem przychodów. Wydatki na powyższe są dokumentowane fakturami lub rachunkami.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na spotkania biznesowe (lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek), które odbywają się w restauracjach lub innych tego typu lokalach gastronomicznych.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. spotkań biznesowych należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet w przypadku, kiedy ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, o ile, zdaniem tut. Organu, nie ma postaw do kwestionowania związku poniesionego wydatku z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, ich zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, o tyle rozstrzygnięcia wymaga kwestia związku przedmiotowych wydatków z wydatkami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28.

Zgodnie powołanym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wobec powyższego za koszt reprezentacji należy uznać wszelkie wydatki związane z przedstawicielstwem, występowaniem w czyimś imieniu, w czyimś interesie, wydatki związane z kreowaniem pożądanego przez podatnika wizerunku. Wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z organizacją przedmiotowych spotkań biznesowych mają na celu omówienie bieżących spraw biznesowych oraz nawiązanie dobrych kontaktów z kontrahentami, takich, które w przyszłości owocować mogą lepszą współpracą i osiąganiem przychodów. Zdaniem Organu wydatki te w całości wyczerpują znamiona "reprezentacji".

Odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy dotyczącego możliwości uwzględniania ponoszonych kosztów przy kalkulacji podatku dochodowego, stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyklucza tego prawa, a jedynie wyłącza niektóre z ponoszonych przez podatników wydatki, w tym wydatki na reprezentację.

Podniesiona w uzasadnieniu wniosku Spółki kwestia dotycząca wystawności, okazałości poczęstunku nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na standardowe poczęstunki, albo poczęstunki uroczyste, wytworne okazałe, jak również powoływanie się na normy, czy też standardy biznesowe, czy też kanony kultury nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego. Podobnie, przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków odnoszących się do miejsca, w którym odbywa się spotkanie związane z pełnieniem funkcji przedstawicielskich.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa, uwzględniając interpretacje organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na spotkania biznesowe (lunch, obiad, kolacja lub inny posiłek), które odbywają się w restauracjach lub innych tego typu lokalach gastronomicznych, będą kosztem reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych, podnieść należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego. Wobec powyższego orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.