IPPB5/423-462/10-3/IŚ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 października 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-462/10-3/IŚ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty dla potrzeb uwzględnienia w rachunku podatkowym różnic kursowych naliczonych na moment przewalutowania kredytu z EUR na PLN (pomiędzy kursem historycznym waluty z dnia zaciągnięcia kredytu, a kursem jaki został zastosowany przez Bank w dacie przewalutowania) w sytuacji, gdy stosowana jest tzw. podatkowa metoda ustalania tych różnic - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty dla potrzeb uwzględnienia w rachunku podatkowym różnic kursowych naliczonych na moment przewalutowania kredytu z EUR na PLN (pomiędzy kursem historycznym waluty z dnia zaciągnięcia kredytu, a kursem jaki został zastosowany przez Bank w dacie przewalutowania) w sytuacji, gdy stosowana jest tzw. podatkowa metoda ustalania tych różnic.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu pojazdów na rzecz osób fizycznych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Celem finansowania prowadzonej działalności, Spółka zaciągnęła kredyt w walucie obcej, w której ciągnięte były poszczególne transze kredytu. Spółka stosuje podatkową metodę rozliczania różnic kursowych.

Umowa kredytowa przewidywała możliwość przewalutowania kredytu w ramach tej samej umowy kredytowej. W grudniu 2009 r. Spółka skorzystała z określonej w umowie możliwości i przewalutowała kredyt z EUR na PLN. W konsekwencji na dzień przewalutowania kredytu powstały różnice kursowe, pomiędzy kursem historycznym waluty z dnia zaciągnięcia kredytu, a kursem jaki został zastosowany przez Bank w dacie przewalutowania. Różnice te nie zostały jednak zrealizowane, z uwagi na fakt, że opisywana transakcja nie stanowiła spłaty kredytu, lecz zmianę obowiązującej waluty, tj. nie doszło do fizycznej spłaty zadłużenia w walucie i zaciągnięcia nowego zobowiązania w PLN, lecz do zamiany ujemnego salda na rachunku walutowym na saldo w rachunku złotówkowym po kursie ustalonym przez bank.

Przedmiotowe różnice zostały jednak zrealizowane w 2010 r., kiedy to Spółka na bieżąco dokonywała spłat istniejącego w złotówkach zadłużenia, a w maju 2010 r. dokonała spłaty całości kredytu, zaciągając kolejny kredyt. Analogiczna sytuacja może wystąpić w kolejnych latach podatkowych. Spółka zaciągnęła kolejny kredyt w walucie obcej. W przypadku znaczących zmian kursu waluty Spółka przewiduje możliwość przewalutowania kredytu na złotówki. W związku ze spłatą niniejszego zobowiązania zrealizowały się różnice kursowe, które zostały naliczone do dnia przewalutowania kredytu na złotówki. Spółka zamierza zaliczyć naliczone różnice kursowe do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zrealizowania, tj. w dacie spłaty przewalutowanego kredytu, według kursu faktycznie zastosowanego przez bank na moment przewalutowania kredytu. Przewalutowanie kredytu umożliwi bowiem Spółce zrealizowanie zysku związanego z utratą wartości waluty, w której udzielono kredytu, a ponadto pozwoli zabezpieczyć się przed ewentualnym ponownym wzrostem kursu waluty w przyszłości.

Analogiczna sytuacja, może wystąpić w przypadku znacznego wzrostu kursu EUR. Wtedy przewalutowanie może uchronić Spółkę przed ewentualnymi stratami, które mogą wystąpić w przyszłości, a wynikać będą z umacniania się EURO. W przypadku późniejszej spłaty zobowiązania w złotówkach, Spółka zamierza przeliczać naliczone do momentu przewalutowania różnice kursowe po kursie faktycznie zastosowanym banku z daty przewalutowania i rozpoznawać odpowiednio przychody bądź koszty podatkowe wynikające z powstałych dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych naliczonych do dnia przewalutowania a zrealizowanych w dacie faktycznej spłaty zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Po jakim kursie należy przeliczać dla celów podatkowych różnice kursowe, jeżeli pomiędzy datą naliczenia różnic kursowych (moment przewalutowania kredytu) a datą faktycznej spłaty zobowiązania (spłata przewalutowanego kredytu) występuje różnica czasowa.

Stanowisko Spółki:

Przepisy mające zastosowanie w sprawie

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: u.p.d.o.p. - dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty, przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Stosownie do art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty, przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

Wykładnia językowa przepisu

Wraz z wprowadzoną w 2007 r. nowelizacją przepisów dotyczącą zmiany definicji różnic kursowych ustawodawca wprowadził pojęcie kursu faktycznie zastosowanego, który winien być stosowany dla celów ustalania podatkowych różnic kursowych. Z wykładni językowej przepisu wynika, iż podatnik zobowiązany jest stosować kurs faktycznie zastosowany z dnia zwrotu kredytu zawsze, jeżeli jego ustalenie jest możliwe.

W zaistniałym stanie faktycznym doszło do przewalutowania kredytu po kursie ustalonym przez Spółkę z bankiem.

Analogiczne rozwiązania mają być stosowane w przyszłości w odniesieniu do zobowiązań zaciąganych w walucie obcej. Z uwagi jednak na fakt, że przed faktyczną spłatą zobowiązania dochodzi do przewalutowania kredytu, kursem faktycznie zastosowanym dla celów rozliczenia różnic kursowych będzie kurs zastosowany dla celów przewalutowania. Według tego kursu naliczane są bowiem różnice kursowe związane z obsługą zadłużenia.

W ocenie Spółki niemożliwe byłoby stosowanie kursów z dnia spłaty kredytu. Powyższe stałoby bowiem w sprzeczności z wykładnią językową art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p. Z przepisów bowiem wynika wprost, że chodzi o różnicę pomiędzy wartością kredytu z dnia jego udzielenia, a jego wartością z dnia spłaty, ta natomiast ustalana jest w oparciu o kurs faktycznie zastosowany z dnia przewalutowania kredytu.

Wykładnia celowościowa przepisu

Celem wprowadzenia zmian do ustawy było umożliwienie podatnikom rozliczania dla celów podatkowych różnic kursowych w taki sposób, aby rozliczenie to odzwierciedlało rzeczywisty ekonomiczny zysk, bądź rzeczywistą ekonomiczną stratę związaną z dokonywanymi operacjami z użyciem waluty obcej. Zdaniem Spółki, intencją ustawodawcy było opodatkowanie wszystkich transakcji, które wiążą się z powstaniem przychodów i kosztów u podatników prowadzących działalność gospodarczą. Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki, przedstawiony przez nią sposób rozliczenia różnic kursowych związanych z przewalutowaniem kredytu należy uznać za prawidłowy. Odzwierciedla on bowiem rzeczywisty ekonomiczny skutek transakcji, tj. dla transakcji z 2010 r. faktyczną stratę, natomiast dla planowanych transakcji rzeczywistą stratę bądź zysk (przychód, który zostanie opodatkowany).

Ekonomiczne konsekwencje transakcji

Podstawową korzyścią wynikającą z ciągnięcia finansowania w walucie obcej jest najczęściej korzystniejsze oprocentowanie zadłużenia, które pomimo niewątpliwego ryzyka związanego ze zmiennością kursów walut wpływa na decyzje przedsiębiorców o finansowaniu działalności poprzez kredyty w walucie obcej. W przypadku zaciągnięcia kredytu w walucie obcej zmiany kursów oznaczają jednocześnie zmianę kosztów obsługi zadłużenia. W zależności od sytuacji ekonomicznej wzrost kursu waluty może skutkować zwiększeniem kosztów obsługi zadłużenia. Z drugiej strony spadek kursu oznaczać będzie zmniejszenie tychże kosztów. Opcja polegająca na możliwości przewalutowania kredytu pozwala z jednej strony na zminimalizowanie ryzyka związanego ze wzrostem kursu waluty kredytu, z drugiej strony daje możliwość zrealizowania znaczących zysków, np. w przypadku znacznego spadku kursu waluty obcej przewalutowanie pozwala na zrealizowanie zysków, których osiągnięcie byłoby niemożliwe w przypadku przewidywanego ponownego wzrostu kursu.

Z ekonomicznego punktu widzenia możliwość przewalutowania kredytu pełni, więc dwojaką funkcję:

* minimalizacja ryzyka kursowego - w przypadku wzrostu kursu waluty obcej i przewidywania dalszej deprecjacji złotego możliwość ograniczenia strat związanych ze zwiększeniem kosztów obsługi zadłużenia (w przypadku, gdy niższe oprocentowanie przestaje rekompensować wzrost kursu waluty obcej);

* zrealizowanie zysków - w przypadku znacznego obniżenia kursu waluty obcej i przewidywania ponownego jego wzrostu możliwość zrealizowania uzyskanych od tego czasu korzyści związanych z dotychczasową aprecjacją złotego.

W momencie przewalutowania kredytu kurs waluty obcej przestaje mieć wpływ na wartość kosztów obsługi zadłużenia. Z tego względu, z punktu widzenia finansów podatnika jest to moment, na który wyceniane są strata bądź zysk związane z kosztami obsługi zadłużenia. Jak wspomniano wyżej celem wprowadzenia w 2007 r. zmian w zakresie podatkowego rozliczania różnic kursowych było przede wszystkim zbliżenie podatkowych zasad dokonywanych rozliczeń do faktycznych ekonomicznych kosztów bądź przychodów związanych z późn. zm. kursu waluty obcej. Z tego względu przyjęcie jako kursu faktycznego kursu z dnia przewalutowania kredytu jest w ocenie Spółki jedynym możliwym rozwiązaniem podatkowego rozliczenia różnic kursowych w przedstawionej sytuacji faktycznej.

Podsumowanie

* W związku ze wzrostem kursu EUR Spółka poniosła realną ekonomiczną stratę związaną ze wzrostem kosztów obsługi zadłużenia w 2009 r., a podjęcie decyzji o przewalutowaniu było jedynym racjonalnym działaniem, które zapobiegło dalszemu wzrostowi kosztów obsługi zadłużenia związanemu z umacnianiem się EUR.

* Spółka posiada zobowiązania kredytowe w EUR i zamierza stosować względem tych zobowiązań analogiczną politykę, tj. w przypadku dalszego wzrostu kursu EUR, możliwe jest podjęcie decyzji o przewalutowaniu celem uniknięcia dalszego wzrostu kosztu obsługi zadłużenia, natomiast w przypadku spadku kursu waluty i prognoz co do jego ponownego wzrostu Spółka zamierza zrealizować zysk związany ze spadkiem kursu waluty poprzez transakcję przewalutowania.

* Wykładnia przepisów art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p. - zarówno językowa, jak i celowościowa - przemawia za zastosowaniem kursu z dnia dokonania przewalutowania celem rozliczenia dla celów podatkowych zrealizowanych w momencie spłaty różnic kursowych, przewalutowanego wcześniej na złotówki kredytu.

* Prezentowany przez Spółkę sposób rozliczenia odzwierciedla rzeczywiście ponoszone przez Spółkę ekonomiczne koszty bądź przychody związane z obsługą zadłużenia w walucie obcej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej u.p.d.o.p.), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą ustalać różnice kursowe według jednej z dwóch wybranych metod:

1.

na podstawie art. 15a (tzw. metoda podatkowa), albo

2.

na podstawie przepisów o rachunkowości, jeżeli ich sprawozdania finansowe w okresie stosowania tej metody będą badane przez uprawnione do tego podmioty.

Treść wniosku wskazuje, że Spółka - Wnioskodawca ustala różnice kursowe zgodnie z art. 15a u.p.d.o.p.

Zgodnie z przepisem art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Sposób określania wielkości różnic kursowych w przypadku kredytów bądź pożyczek - a z tego rodzaju problematyką związane są wątpliwości zgłoszone przez Spółkę - oraz zasady ujmowania tych różnic do przychodów lub do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15a ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 u.p.d.o.p.

Należy jednak podkreślić, że inne przepisy określają zasady ustalania różnic kursowych przez kredytodawcę (pożyczkodawcę), inne zaś dotyczą ustalania tych różnic przez kredytobiorcę (pożyczkobiorcę).

Do ustalania różnic kursowych u kredytobiorcy zastosowanie znajduje 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., czyli kredytobiorca ustala:

* na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 5 u.p.d.o.p. dodatnie różnice kursowe, jeżeli wartość kredytu lub pożyczki w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;

* na podstawie art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p. ujemne różnice kursowe, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Istota różnic kursowych z tytułu spłaty zaciągniętego kredytowych polega więc na powstaniu zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, które jest realizowane w późniejszym czasie w tej samej walucie, a w okresie między powstaniem tego zobowiązania a jego realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w tej właśnie walucie.

Należy również zwrócić uwagę na treść art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p., zgodnie z którym za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 art. 15a, stanowiący zdarzenie początkujące powstanie różnic kursowych, uważa się "dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności".

Zatem, jak wynika z treści art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p., zasadniczą przesłanką, z którą ustawodawca wiąże powstanie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych jest uregulowanie przez podatnika zobowiązania w jakiejkolwiek formie, a więc w formie pieniężnej poprzez spłatę kredytu lub niepieniężnej, np. przez potrącenie lub w naturze.

W sytuacji opisanej we wniosku doszło/dojdzie do przewalutowania kwoty kredytu w walucie obcej (EURO) na złotówki. W wyniku tego przeliczenia na dzień przewalutowania kredytu powstaje różnica pomiędzy kursem historycznym waluty z dnia zaciągnięcia kredytu, a kursem jaki został zastosowany przez bank w dacie przewalutowania. Niemniej jednak wskazania wymaga, że aby powstały podatkowe różnice kursowe musi dojść do dokonania zapłaty w ogóle. Musi zatem mieć miejsce faktyczne uregulowanie zobowiązań kredytowych - bądź w drodze realnego transferu pieniędzy, bądź w drodze potrącenia wzajemnych należności i zobowiązań (art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p.). W przypadkach dotyczących przewalutowania kredytu nie dochodzi natomiast do uregulowania zobowiązań - zmianie ulega jedynie waluta, w której wyrażona jest wartość kredytu. Po przewalutowaniu kwoty kredytu kredytobiorca nadal jest zobowiązany do spłaty, a kredytobiorca nadal może się domagać zwrotu kredytu. Tak więc dokonanie przewalutowania kredytu nie ma wpływu na wygaśnięcie zobowiązania kredytowego. Przewalutowane zobowiązanie nadal istnieje między wierzycielem i dłużnikiem. Tym samym generalnie kredytobiorca jest nadal zobowiązany do spłaty zobowiązania, a kredytodawca ma prawo domagać się jego spłaty.

W sytuacji opisanej we wniosku w wyniku operacji przewalutowania kwoty kredytu:

* ponownie oblicza się wartość tego kredytu w oparciu o uzgodniony kurs przewalutowania,

* zmienia się wyłącznie waluta kredytu,

* nie następuje na moment przewalutowania spłata kredytu, a późniejsza spłata dokonywana będzie już nie w walucie obcej - a w PLN.

Biorąc pod uwagę powyższe, przewalutowanie kwoty kredytu zaciągniętego przez Spółkę nie spowoduje uregulowania zobowiązania. Wobec tego należy stwierdzić, że w wyniku przewalutowania nie dojdzie do powstania podatkowych różnic kursowych, o których stanowi ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie jest spełniona przesłanka z art. 15a ust. 7 u.p.d.o.p., uzależniająca powstanie podatkowych różnic kursowych od uregulowania przez podatnika zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Zatem samo przewalutowanie dokonane przez Spółkę będzie neutralne podatkowo. Mimo, że w wyniku zmiany waluty, w której jest wyrażona wartość kredytu z EUR na PLN mogą powstać różnice pomiędzy kursem historycznym waluty z dnia zaciągnięcia kredytu, a kursem jaki został zastosowany przez bank w dacie przewalutowania - to różnice te są obojętne z punktu widzenia obowiązujących przepisów prawa podatkowego regulujących kwestię przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych. Przewalutowanie kredytu kreuje jedynie różnice kursowe w rozumieniu ustawy o rachunkowości i w tym zakresie powstaje trwała różnica pomiędzy ustalaniem wysokości wyniku finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości a podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak już wskazano wyżej, przewalutowanie kredytu polega tylko na zmianie waluty, w której wyrażony jest jego kapitał. Zmiana taka może polegać na zamianie waluty z obcej na inną walutę obcą lub zamianie z waluty obcej na walutę krajową. Spłaty kredytu (pożyczki) po przewalutowaniu nie następują w odniesieniu do jakiegokolwiek miernika lecz stanowią określoną wartość w walucie stosowanej po dokonaniu tej operacji. Nadto, jeżeli kredyt walutowy - jak ma to miejsce w zdarzeniu przedstawionym przez Spółkę - został/zostanie przewalutowany na PLN i spłaty będą dokonywane w PLN - to również nie powstaną różnice kursowe pomiędzy wysokością spłat a wysokością kapitału (art. 15a ust. 2 pkt 5 i art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p.).

Dla powstania podatkowych różnic kursowych w rozumieniu przepisów art. 15a u.p.d.o.p. - Spółka ustala różnice kursowe metodą opartą na tym przepisie - nieodzowne jest równoczesne wypełnienie dwóch podstawowych warunków, tj. w przypadku kredytów:

1.

kredyt winien być udzielony w walucie obcej,

2.

spłata winna być dokonywana w walucie obcej.

Jako. że spłata kredytu przez Spółkę będzie następowała w PLN - nie będzie więc spełniony drugi z ww. warunków. Oznacza to tym samym, że na moment na moment spłaty Spółka nie będzie uprawniona do rozpoznania rodzi różnic kursowych w sensie podatkowym.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że w świetle przepisów art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka nie jest uprawniona do uwzględnienia w rachunku podatkowym jakichkolwiek różnic kursowych - zarówno z tytułu samej operacji przewalutowania, jak i z tytułu późniejszej jego spłaty w PLN. Takie różnice nie spełniają kryteriów określonych przepisami cyt. artykułu 15a u.p.d.o.p., który to przepis ściśle określa jakie różnice kursowe mogą stanowić przychody/koszty uzyskania przychodów dla potrzeb tego podatku. Tym samym pytanie postawione przez Spółkę odnośnie określenia kursu, po jakim należy przeliczać dla celów podatkowych różnice kursowe, jeżeli pomiędzy datą naliczenia różnic kursowych (moment przewalutowania kredytu) a datą faktycznej spłaty zobowiązania (spłata przewalutowanego kredytu) występuje różnica czasowa - jest bezprzedmiotowe.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki, konsekwentnie, uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl