IPPB5/423-452/10-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu 15 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przechowywania zwróconych voucherów - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przechowywania zwróconych voucherów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - (dalej: "Spółka") jest operatorem kin wielosalowych w Polsce, świadczącym usługi projekcji filmów. Spółka prowadzi również działalność w innych segmentach związanych z kinem - w szczególności w zakresie reklamy kinowej oraz sprzedaży towarów w barach kinowych. Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Spółki jest sprzedaż biletów w kasach kinowych, bezpośrednio do klientów. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. Ponadto, w chwili obecnej Spółka wprowadza system elektroniczny, pozwalający na wydawanie voucherów drogą elektroniczną, tj. klient będzie otrzymywał drogą sms kod, który będzie umożliwiał po jego okazaniu w kasie kina otrzymanie biletu na seans (tekst jedn.: zakup usługi kinowej). Spółka wydaje także nieodpłatnie vouchery i karty wstępu dla dziennikarzy, które mogą być następnie wymieniane w kasie kina na bilety na konkretny seans.

Każdemu voucherowi wydanemu przez Spółkę, w momencie jego wydruku, nadawany jest w systemie Titan (system komputerowy, który Spółka wykorzystuje do ewidencjonowania sprzedaży, dostosowany do specyfiki działalności kinowej) numer seryjny. Ponadto, dla każdej operacji drukowania voucherów nadawany jest w systemie Titan numer transakcyjny. Posługując się tymi dwoma numerami Spółka ewidencjonuje wydawane vouchery w systemie w momencie ich wydruku. Jednocześnie, posługując się numerem seryjnym danego vouchera, Spółka potrafi go zidentyfikować w momencie wymiany na bilet (tekst jedn.: Spółka dokładnie wie, który voucher wymieniono, na jaki film i w którym momencie to nastąpiło).

Vouchery wydawane przez Spółkę zawierają następujące dane: nazwę vouchera, oznaczenie wystawcy, numer seryjny, termin ważności. Na voucherach wydawanych nieodpłatnie pracownikom znajduje się ponadto pieczątka członka zarządu.

Spółka podkreśliła, że voucher (zarówno wydawany odpłatnie jak i nieodpłatnie) nie zawiera elementów charakterystycznych dla dowodu księgowego, m.in.:

* określenia odbiorcy vouchera i jego adresu (umieszczenie takich informacji na voucherze nie jest możliwe, ponieważ Spółka w większości przypadków nie posiada wiedzy, kto wymieni voucher na bilet),

* wartość vochera (Spółka nie posiada wiedzy, w którym dniu voucher zostanie wymieniony na bilet i z jakiego sensu klient otrzymujący voucher skorzysta, tj. który konkretnie film obejrzy i o jakiej godzinie; ze względu na to, że cena seansu zależy m.in. od rodzaju filmu, dnia i godziny jego wyświetlenia, w momencie wydania voucheru nie jest więc znana jego rzeczywista wartość),

* podpisu wystawcy dowodu (jedynie na voucherach pracowniczych wydawanych nieodpłatnie znajduje się pieczątka członka zarządu),

* datę dokonania operacji (w momencie wydruku vouchera Spółka nie wie, w jakiej dacie voucher zostanie wydany klientowi, kiedy zostanie on wymieniony na bilet przez tego klienta lub też czy jego termin ważności ulegnie przeterminowaniu),

* stwierdzenia sprawdzenia i zakwalifikowania do ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (w celach kontrolnych Spółka weryfikuje jedynie czy ilość zwróconych danemu kinu w danym dniu voucherów pokrywa się z zapisami w systemie Titan).

Umieszczenie powyższych informacji na voucherze albo nie jest możliwe, albo spowodowałoby, że przestałby on spełniać założone funkcje (np. gdyby Spółka starała się w każdym przypadku wskazać odbiorcę vouchera, wówczas nie mógłby on być przez zamawiających voucher dystrybuowany dalej np. w ramach prezentów dla ich pracowników bądź kontrahentów).

Co do zasady vouchery wydawane przez Spółkę odpłatnie mają 3-miesięczny termin ważności, po przekroczeniu którego tracą ważność i nie mogą zostać już wymienione na bilet (w przypadku voucherów wydawanych nieodpłatnie stosowane są często dłuższe terminy ważności).

W chwili obecnej Spółka wydaje następujące rodzaje voucherów:

Ponadto, Spółka wydaje nieodpłatnie karty wstępu dla dziennikarzy, uprawniające ich do otrzymania jednego "biletu zerowego" na każdy wyświetlany przez Spółkę film. Karty te są imienne i są wydawane przez Spółkę w celach marketingowych. W 2010 r. karty wstępu zastąpiły wydawane wcześniej dziennikarzom nieodpłatnie vouchery (które także były imienne i były wydawane przed danym seansem).

Ad 1)

Vouchery wydawane przez Spółkę odpłatnie nie są imienne. Ich wydanie do instytucji i osób fizycznych) jest dokumentowane fakturami VAT wystawianymi w dniu wygenerowania vouchera (który zazwyczaj pokrywa się z dniem jego wydania kontrahentowi). Faktury VAT wystawiane na klientów instytucjonalnych mają zazwyczaj 14-dniowy termin płatności. VAT należny w związku z wydaniem voucherów raportowany jest w miesiącu wystawienia faktury, która określa w szczególności ilość wydanych voucherów oraz ich wartość jednostkową.

W przypadku voucherów wydawanych odpłatnie Spółka rozpoznaje przychód podatkowy w momencie wymiany danego vouchera na bilet w kasie kina (tekst jedn.: w momencie świadczenia usługi kinowej). Numer seryjny vouchera wprowadzany jest wtedy do systemu Titan, który automatycznie dokonuje księgowania przychodu z tytułu wykonania usługi projekcji filmów (w kwocie odpowiadającej cenie danego vouchera). Na koniec danego okresu (np. miesiąca, kwartału łub roku) Spółka jest w stanie wygenerować z systemu Titan raport, z którego wynika ilość wymienionych na bilety w każdym kinie w danym okresie voucherów oraz przychód z tytułu wyświetlenia filmów, na które bilety zostały wydane w zamian za vouchery (w wartości netto biletów wydanych w zamian za vouchery).

Ponadto, okresowo Spółka generuje raport z systemu Titan, w którym wyszczególniona jest m.in. ilość i wartość netto voucherów, wydanych odpłatnie klientom Spółki, których termin ważności minął w danym okresie, a które nie zostały wymienione przez klientów na bilety. Na tej podstawie Spółka kalkuluje i raportuje przychód podatkowy z tytułu przedawnienia jej zobowiązania do wykonania usługi projekcji filmów w kwocie odpowiadającej wartości netto niewykorzystanych, a wydanych odpłatnie klientom voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie (tekst jedn.: następuje przedawnienie zobowiązań Spółki).

Ponadto, za każdy dzień, system Titan generuje raport (odrębnie dla każdego kina), który wyszczególnia ilość oraz wartość netto sprzedanych biletów (według ro1zajów, biorąc pod uwagę różne kategorie cenowe) oraz wydanych wcześniej voucherów wymienionych w danym dniu na bilety.

Ad 2)

Vouchery wydawane nieodpłatnie co do zasady nie są imienne, za wyjątkiem wydawanych w przeszłości voucherów, a także obecnie kart wstępu dla dziennikarzy, które udokumentowane są zawsze nazwiskiem dziennikarza.

W przypadku voucherów wydawanych nieodpłatnie, które wymieniane są na tzw. "bilety zerowe", system Titan rejestruje numer seryjny wymienianego w kasie vouchera na bilet i księguje przychód w wysokości "0", tj. ani dla celów podatkowych, ani dla celów rachunkowych Spółka nie rozpoznaje przychodu z tytułu wyświadczenia usługi projekcji filmów. Przychód podatkowy nie jest rozpoznawany ani w odniesieniu do voucherów wydawanych nieodpłatnie, które są wymieniane na bilety, ani w odniesieniu do voucherów wydawanych nieodpłatnie, które nigdy nie zostają wymienione na bilety, a ich termin ważności już upłynął.

Za każdy miesiąc kalendarzowy Spółka sporządza raport, z którego wynika ilość wydrukowanych i wydanych nieodpłatnie w danym miesiącu voucherów według poszczególnych kategorii voucherów, data ich wydruku i numer transakcyjny. Odrębny raport sporządzany jest w celu podsumowania ilości wydanych w danym miesiącu nieodpłatnie voucherów dla pracowników Spółki.

Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Spółka wystawia fakturę VAT wewnętrzną, na podstawie której raportuje VAT należny od wydrukowanych w danym miesiącu voucherów, których przekazanie podlega VAT i które następnie zostały już nieodpłatnie przekazane lub co do których planowane jest ich nieodpłatne przekazanie. Spółka nie raportuje VAT należnego w momencie wymiany voucherów wydawanych nieodpłatnie na bilet (tekst jedn.: w momencie świadczenia usługi kinowej). Podstawę opodatkowania VAT za dany voucher wydany nieodpłatnie stanowi średnia cena biletu netto w danym miesiącu.

Wszystkie vouchery, które są wymieniane w kasach na bilety (zarówno te wydane nieodpłatnie, jak i te wydane odpłatnie) są przechowywane przez Spółkę.

Jak wyżej wskazano, Spółka rozwija obecnie system elektroniczny wydawania voucherów, dzięki czemu będzie mogła uniknąć konieczności wydruku voucherów, a następnie składowania tych voucherów, które zostały wymienione w kasach kin na bilety. Związane jest to z tym, że Spółka przechowuje już znaczne ilości voucherów z lat ubiegłych, których wydruk oraz przechowywanie jest problematyczne i kosztowne.

Ponadto, już obecnie Spółka współpracuje z jednym z kontrahentów, który za pomocą sms wysyła swoim kIientom kod, po okazaniu którego w kasie kina Spółka wydaje bilet na dany seans. Taki sposób współpracy również pozwala Spółce optymalizować koszty, ponieważ nie jest ona zobowiązana do wydruku voucherów w formie papierowej oraz nie musi ona składować voucherów, które zostają wymienione w kasie na bilety.

Spółka podkreśla, że zwrócone jej vouchery (wydawane zarówno nieodpłatnie jak i odpłatnie) nie stanowią podstawy do wyliczania i deklarowania poszczególnych podatków (tekst jedn.: podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: "CIT") i podatku VAT należnego). Podatki te są deklarowane na podstawie faktur oraz danych generowanych przez system Titan na koniec danego okresu w celu ustalenia przychodu księgowego i podatkowego powstałego w wyniku otrzymania wynagrodzenia w związku z wydaniem voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie, a które w tym okresie nie zostały wymienione na bilety (tym samym usługa kinowa nie została wyświadczona). Ponadto Spółka pragnie podkreślić, że nie posiada ona voucherów, które nie zostały wymienione na bilety, a których termin ważności upłynął, ponieważ znajdują się one w posiadaniu klientów. Jednocześnie, brak tych voucherów w posiadaniu Spółki w żaden sposób nie wpływa na ustalenie i zadeklarowanie powyższego przychodu podatkowego dla celów podatku CIT.

Na chwile obecną, ze względu na znaczne ilości przechowywanych voucherów nie jest możliwe sprawdzenie czy dany voucher wskazany co do numeru seryjnego lub numeru transakcyjnego rzeczywiście znajduje się w posiadaniu Spółki (odnalezienie go nie jest fizycznie możliwe). Dlatego też jedynym źródłem informacji czy dany voucher, określony co do numeru seryjnego i transakcyjnego, został wykorzystany oraz jaki jest jego termin ważności, jest system Titan, w którym dane te są zapisywane bądź w momencie wydruku danego vouchera (odnośnie terminu ważności) bądź w momencie wymiany vouchera na bilet (odnośnie tego czy został on wykorzystany, czy też nie).

Biorąc pod uwagę znaczną ilość przechowywanych voucherów oraz dużą ilość miejsc ich przechowywania, Spółka w dniu ich likwidacji nie będzie w stanie sporządzić protokołu likwidacji voucherów, który wskazywałby likwidowane vouchery co do numeru transakcyjnego i numeru seryjnego, a jedynie sporządzić protokół, z którego będzie wynikać ilość niszczonych voucherów.

Magazynowanie zwróconych Spółce voucherów (zarówno wydawanych odpłatnie, jak i nieodpłatnie), ze względu na ich duże ilości, jest problematyczne i kosztowne. Jest to więc także ekonomicznie nieuzasadnione.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ramach planowanej akcji w zakresie minimalizacji kosztów magazynowania Spółka zamierza zniszczyć vouchery wydawane odpłatnie i nieodpłatnie. W ramach tego, Spółka zainteresowana jest możliwością zniszczenia posiadanych voucherów z lat ubiegłych, jak również możliwością niszczenia voucherów na bieżąco w prowadzonej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 112 ustawy VAT oraz art. 9 ust. 1 ustawy CIT, Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów (bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet) oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na powyższe pytanie w zakresie Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek w zakresie Ordynacji podatkowej oraz podatku od towarów i usług został rozpatrzony w odrębnej interpretacji Nr IPPP2/443-516/10-2/RR.

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 112 ustawy VAT oraz art. 9 ust. 1 ustawy CIT, Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów, bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet, oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Terminy przechowywania dokumentów na pod stawie przepisów Ordynacji Podatkowej

W myśl art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W związku z powyższym, w celu określenia czy na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej Spółka jest obowiązana przechowywać vouchery (wydawane zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie) do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, istotne jest stwierdzenie, czy vouchery te stanowią księgi podatkowe lub też dokumenty, które są związane z ich prowadzeniem, wspomniane w powyższej regulacji.

a. Vouchery a księgi podatkowe

Zgodnie art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej przez księgi podatkowe rozumie się m.in. księgi rachunkowe, podatkowa księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia. do celów podatkowych, obowiązani są podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Definicja ksiąg rachunkowych znajduje się w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, dalej: "ustawa o rachunkowości").

Według art. 13 ust. 1 ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą: dziennik, księgę główną, księgi pomocnicze, zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych, wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz). Nie ulega więc wątpliwości, że vouchery nie stanowią ksiąg rachunkowych.

Vouchery nie stanowią też podatkowej księgi przychodów i rozchodów, której wzór znajduje się w załączniku Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. Nr 152, poz. 1475).

Co więcej, vouchery nie mogą być również traktowane jak ewidencje lub rejestry, ponieważ nie posiadają ich głównych cech. Ustawa Ordynacja Podatkowa nie zawiera definicji ewidencji i rejestrów.

Dlatego też zdaniem Spółki właściwe jest odwołanie się do definicji słownikowej. Na przykład według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (dostępny na stronie internetowej sjp.pwn.pl) ewidencja to: "spis zawierający dane dotyczące stanu i ruchu ludności, rzeczy lub spraw", a rejestr to: "uporządkowany według jednego kryterium spis lub wykaz czegoś".

W związku z powyższym zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że vouchery nie stanowią ksiąg podatkowych.

b. Vouchery a "dokumenty związane z prowadzeniem ksiąg podatkowych"

Ustawa - Ordynacja podatkowa ani żadna inna ustawa podatkowa nie zawiera definicji "dokumentów związanych z prowadzeniem ksiąg podatkowych".

Zdaniem Spółki, dokumentami związanymi z prowadzeniem ksiąg podatkowych będą następujące rodzaje dokumentów:

* dokumenty, które są podstawą do dokonywania zapisów w księgach podatkowych (przede wszystkim faktury, rachunki, faktury korygujące, noty korygujące, dzienne zestawienia faktur, wyciągi bankowe, dokumenty wewnętrzne PK, wyliczenie wyniku CIT za dany rok podatkowy, umowy, dokumenty celne itp.),

* dokumenty, których sporządzenie jest następstwem prowadzenia ksiąg podatkowych, np. deklaracje podatkowe oraz zeznania podatkowe.

Należy wskazać, że vouchery nie stanowią podstawy dokonywania wpisów w żadnej księdze podatkowej prowadzonej przez Spółkę. Nie są też następstwem prowadzenia ksiąg podatkowych.

- Voucher a podstawa zapisów w księgach rachunkowych

Vouchery nie są podstawą dokonywania jakichkolwiek zapisów w księdze rachunkowej.

W świetle przepisów art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

Zdaniem Spółki voucher nie stanowi dowodu księgowego, ponieważ przede wszystkim nie jest on podstawą zapisów w księgach rachunkowych, tj. wydanie vouchera nie jest podstawą zarachowania ani przychodu (zarówno dal celów rachunkowych jak i podatkowych), ani należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydania voucherów, ani zarachowania VAT należnego w księgach rachunkowych.

* zarachowanie przychodu

Jak Spółka wskazała w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadkach gdy bilet na film uzyskiwany jest w zamian za voucher, który został przez klienta nabyty odpłatnie, Spółka zarachowuje przychód z tytułu wykonania usługi projekcji filmów na podstawie danych eksportowanych do systemu finansowo-księgowego z systemu Titan. Z kolei system Titan zarachowuje przychód w momencie wymiany vouchera na bilet zerowy (tekst jedn.: w momencie wykonania usługi). Tym samym przychody z tytułu wykonania usługi projekcji filmów zarachowywane są na podstawie danych odnoszących się do wydawania biletów, a nie voucherów.

Co więcej, Spółka nie posiada voucherów wydanych klientom odpłatnie, które nie zostały wykorzystane, ponieważ znajdują się one w posiadaniu jej klientów, a mimo to, w danym okresie, w którym upłynął termin ważności danego vouchera wydanego odpłatnie, raportuje dodatkowy przychód z tytułu przedawnienia jej zobowiązania do wykonania usługi projekcji filmów. Przychód ten zarachowywany jest w systemie finansowo-księgowym w wysokości kwoty, jaką Spółka otrzymała za wydanie danego vouchera, którego termin ważności upłynął, a który nie został wykorzystany (w związku z tym Spółka posiada wiedzę, że usługa projekcji filmów nigdy nie zostanie wyświadczona).

Dane odnośnie przychodu z tytułu wykonania usługi projekcji filmów, jak i przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania Spółki do wyświadczenia usługi projekcji filmu pochodzą z systemu Titan, który generuje opisane w stanie faktycznym raporty, pozwalające na dokonywanie odpowiednich księgowań. W związku z powyższym, to właśnie te dane i raporty stanowią podstawę dokonywania zapisów w księdze rachunkowej.

Wydawanie voucherów nieodpłatnie (opisanych szczegółowo w stanie faktycznym) nie generuje żadnych przychodów zarówno dla celów rachunkowych jak i podatkowych (obowiązki dokumentacyjne dla celów podatku CIT zostały omówione poniżej).

Należy wskazać, że zasady rozpoznawania przychodów dla celów podatkowych i rachunkowych, będących wynikiem odpłatnego wydania voucherów są tożsame (są raportowane w tej samej wysokości oraz w tym samym czasie). Dlatego też, Spółka stoi na stanowisku, że voucher nie jest też podstawą określania przychodu podatkowego (ani z tytułu wykonania usługi projekcji filmów, ani z tytułu przedawnienia zobowiązania do wykonania takiej usługi).

* zarachowanie należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydawania voucherów oraz związanym z nimi zobowiązaniem z tytułu VAT należnego do urzędu skarbowego

Odpowiednich księgowań należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydawania voucherów (są one księgowane w korespondencji z kontem "przychody przyszłych okresów" oraz "rozrachunki z Urzędem Skarbowym z tytułu VAT należnego") Spółka dokonuje na podstawie faktur VAT (z faktury VAT wynika też suma wydanych voucherów konkretnemu klientowi).

* zarachowanie VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazywania voucherów

VAT należny z tytułu voucherów wydawanych nieodpłatnie (co do których Spółka raportuje VAT należny), księgowany jest na podstawie wystawianej przez Spółkę faktury VAT wewnętrznej. Dane zawarte na tej fakturze znajdują swoje źródło z kolei w opisanej w stanie faktycznym wewnętrznej ewidencji prowadzonej przez Spółkę, która podsumowuje ilość wygenerowanych w danym miesiącu voucherów. Podstawą dokonania zapisów w księgach rachunkowych nie mogą być wygenerowane / wydane w danym miesiącu vouchery, ponieważ w momencie wystawiania zbiorczej faktury wewnętrznej VAT za dany miesiąc Spółka nie posiada już wszystkich wygenerowanych w danym miesiącu voucherów, które mają być wydane nieodpłatnie (część tych voucherów wydawana jest w krótkim czasie).

Ponadto, jak Spółka wskazała w stanie faktycznym, voucher nie zawiera elementów typowych dla dowodu księgowego, np. określenia odbiorcy vouchera i jego adresu, wartości vouchera, podpisu wystawcy dowodu, datę dokonania operacji gospodarczej itp. Ze względu na specyficzny charakter voucherów wydawanych przez Spółkę, ujęcie na nim takich informacji nie jest fizycznie możliwe.

* Voucher a podstawa zapisów w ewidencjach i rejestrach, do prowadzenia których zobowiązani są podatnicy na podstawie odrębnych przepisów

Jak wskazano powyżej, za księgi podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej uważa się między innymi ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, obowiązani są podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Ponieważ powyższa regulacja odnosi się do przepisów poszczególnych ustaw podatkowych, w punktach 2 i 3 Spółka przedstawia analizę w tym zakresie, opartą na odpowiednich przepisach ustawy CIT i ustawy VAT (analiza została ograniczona do tych dwóch obszarów, ponieważ odpłatne i nieodpłatne wydawanie voucherów przez Spółkę wiąże się z implikacjami jedynie w zakresie podatku CIT i podatku VAT).

3. Terminy przechowywania dokumentów na podstawie przepisów ustawy CIT:

Ustawa CIT nie zawiera specyficznych uregulowań odnośnie rodzajów dokumentów, które podatnik CIT ma obowiązek przechowywać oraz terminów ich przechowywania. Zasadne jest w takiej sytuacji odwołanie się do regulacji przepisów Ordynacji Podatkowej (analiza w tym zakresie została przedstawiona w punkcie 1).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy CIT: "podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględniania w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m".

Przepisy ustawy CIT nie definiują pojęcia ewidencji rachunkowej, lecz nakazują podatnikom prowadzenie jej zgodnie z odrębnymi przepisami.

Tymi odrębnymi przepisami są przede wszystkim ustawa o rachunkowości oraz wydane na jej podstawie akty wykonawcze. Można w związku z tym przyjąć, że prowadzenie ewidencji rachunkowej, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy CIT polega na prowadzeniu dokumentacji zdefiniowanej w powołanych wyżej art. 3 ust. 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 13 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym, Spółka zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz posiadania odpowiednich dowodów, będących podstawą w tych księgach, aby móc zapewnić prawidłowe określenie wysokości dochodu podatkowego/ straty podatkowej i wysokości należnego podatku CIT za dany rok podatkowy.

Jak Spółka wskazała w punkcie 1b) vouchery nie stanowią dowodów księgowych, będących podstawą zapisów w ewidencji księgowej. Nie są one przede wszystkim podstawą do kalkulowania i deklarowania przychodów podatkowych z tytułu projekcji filmów (w przypadkach, gdy bilety wydawane są w zamian za vouchery wydane klientom odpłatnie) i przychodów podatkowych z tytułu przedawnienia zobowiązania do wyświadczenia usługi projekcji filmu (w przypadkach, gdy klienci, którzy otrzymali odpłatnie vouchery nie wymieniają ich na bilety, a termin ważności danego vouchera już minął).

Podsumowując, zarówno wydanie voucherów, jak i ich zwrot Spółce, nie mają żadnych implikacji w zakresie podatku CIT, ponieważ implikacje te generują albo wyświadczenie usługi projekcji filmów, bądź też przedawnienie się zobowiązania do wyświadczenia tejże usługi. Tym samym nie mogą być też one traktowane na równi z dokumentami, które poświadczają prawidłowość wysokości zadeklarowanego i płaconego podatku CIT za dany rok podatkowy.

W opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawione wyżej argumenty, w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 112 ustawy VAT oraz art. 9 ust. 1 ustawy CIT, Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów, bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet, oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przechowywania zwróconych voucherów uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Wskazać należy, że w myśl art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Co istotne, na podstawie art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

Natomiast zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Na gruncie ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Wskazać należy, ze zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości stanowi, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Podstawą takich zapisów są zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Podstawą zapisów mogą być również dowody księgowe sporządzone przez jednostkę, wymienione w art. 20 ust. 3 ustawy o rachunkowości:

Ponadto, w szczególnym przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

Należy jednak wskazać, że w myśl art. 21 ust. 1a ustawy o rachunkowości można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowania zapisów księgowych.

Jednocześnie nadmienić trzeba, że podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), wydanym na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Ww. rozporządzenie normuje w szczególności elementy, jakie powinien zawierać paragon fiskalny oraz zasady sporządzania raportów fiskalnych. Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest operatorem kin wielosalowych w Polsce, świadczącym usługi projekcji filmów. Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Spółki jest sprzedaż biletów w kasach kinowych, bezpośrednio do klientów. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. Ponadto, w chwili obecnej Spółka wprowadza system elektroniczny, pozwalający na wydawanie voucherów drogą elektroniczną. Spółka wydaje także nieodpłatnie vouchery i karty wstępu dla dziennikarzy, które mogą być następnie wymieniane w kasie kina na bilety na konkretny seans. Każdemu voucherowi wydanemu przez Spółkę w momencie jego wydruku, nadawany jest w systemie Titan (system komputerowy, który Spółka wykorzystuje do ewidencjonowania sprzedaży, dostosowany do specyfiki działalności kinowej) numer seryjny. Wszystkie vouchery, które są wymieniane w kasach na bilety (zarówno te wydane nieodpłatnie, jak i te wydane odpłatnie) są przechowywane przez Spółkę.

Wnioskodawca podkreślił, że zwrócone jej vouchery (wydawane zarówno nieodpłatnie jak i odpłatnie) nie stanowią podstawy do wyliczania i deklarowania poszczególnych podatków (tekst jedn.: podatku dochodowego od osób prawnych i podatku VAT należnego). Podatki te są deklarowane na podstawie faktur oraz danych generowanych przez system Titan na koniec danego okresu w celu ustalenia przychodu księgowego i podatkowego, powstałego w wyniku otrzymania wynagrodzenia w związku z wydaniem voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie, a które w tym okresie nie zostały wymienione na bilety (tym samym usługa kinowa nie została wyświadczona).

Wnioskodawca podkreślił, że vouchery nie stanowią dowodów księgowych, będących podstawą zapisów w ewidencji księgowej. Nie są one przede wszystkim podstawą do kalkulowania i deklarowania przychodów podatkowych z tytułu projekcji filmów (w przypadkach, gdy bilety wydawane są w zamian za vouchery wydane klientom odpłatnie) i przychodów podatkowych z tytułu przedawnienia zobowiązania do wyświadczenia usługi projekcji filmu (w przypadkach, gdy klienci, którzy otrzymali odpłatnie vouchery nie wymieniają ich na bilety, a termin ważności danego vouchera już minął). Zatem, zarówno wydanie voucherów, jak i ich zwrot Spółce, nie mają żadnych implikacji w zakresie podatku CIT, ponieważ implikacje te generują albo wyświadczenie usługi projekcji filmów, bądź też przedawnienie się zobowiązania do wyświadczenia tejże usługi. Tym samym nie mogą być też one traktowane na równi z dokumentami, które poświadczają prawidłowość wysokości zadeklarowanego i płaconego podatku CIT za dany rok podatkowy.

Wskazać należy, że zasady, tryb i terminy rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych w trakcie roku podatkowego określa art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3 - 6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powyższy przepis nie ma zastosowania do gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych i do podatników, których dochody w całości są wolne od podatku, z wyjątkiem podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie. Tym samym, Wnioskodawca, posiadający status gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej, zwolniony jest z obowiązku wpłacania na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy.

Należy przy tym zauważyć, iż odrębnie uregulowany został tryb i zasady składania rocznego zeznania podatkowego.

Na mocy art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Wzór zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) został określony w § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, które wydane zostało na podstawie art. 28a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać należy, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokumentem niezbędnym do rozliczenia podatku CIT jest sporządzana za dany okres rozliczeniowy i składana do właściwego urzędu skarbowego deklaracja podatkowa sporządzona w oparciu o prowadzoną dokumentację księgową.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie vouchery stanowią jedynie uprawnienie do wyboru okazicielowi tego dokumentu określonego rodzaju usługi i tym samym wymiany na bilet na wybrany seans filmowy, a sprzedaż świadczonej usługi - tu: wydanie biletu na seans na podstawie wymienianego vouchera, dokumentowana powinna być poprzez wystawienie faktury VAT lub faktury wewnętrznej, bądź poprzez ewidencję na kasie fiskalnej.

Z powyższego wynika zatem, iż zwracane vouchery nie stanowią dokumentów związanych z powstaniem zobowiązania podatkowego, tym bardziej z rozliczeniem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zwracane vouchery, które są wymieniane na bilet na konkretny seans filmowy są dokumentowane bądź poprzez wystawienie faktury VAT lub faktury wewnętrznej bądź poprzez ewidencję na kasie fiskalnej wyświadczonej usługi projekcji filmowej. To właśnie te dokumenty są objęte obowiązkiem ich przechowywania, wynikającym z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej (za wyjątkiem kopii dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2011 r. sprzedaży - § 19 ust. 1 rozporządzenia, gdyż podatnicy w tym zakresie obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż).

Dodatkowo jak wskazał Wnioskodawca Spółka posiada system Titan, który potrafi zidentyfikować voucher w momencie wymiany na bilet oraz automatycznie wygenerować przychód z tytułu wykonanej usługi projekcji filmów.

W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 9 ust. 1 Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów (bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet) oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przechowywania zwróconych voucherów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.