IPPB5/423-431/09-4/AS - Określenie dla celów amortyzacji wartości początkowej środków trwałych wniesionych do spółki komunalnej po likwidacji zakładu budżetowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.) oraz piśmie z dnia 22 września 2009 r. (data nadania 23 września 2009 r., data wpływu 25 września 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-431/09-2/AS z dnia 18 września 2009 r. (data nadania 18 września 2009 r., data doręczenia 22 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej i amortyzacji środków trwałych wniesionych do Spółki po likwidacji zakładu budżetowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej i amortyzacji środków trwałych wniesionych do Spółki po likwidacji zakładu budżetowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskująca Spółka zawiązana została na mocy decyzji Prezydenta Miasta na podstawie aktu notarialnego z dnia XX.XX.2009 r. w celu przejęcia zakładu budżetowego Miejski Zakład Komunikacji. Zakład budżetowy funkcjonował do XX.XX.2008 r. i na ten dzień sporządził sprawozdanie. Od dnia XX.XX.2008 r. Spółka w formie kontynuacji po zakładzie budżetowym realizuje usługi użyteczności publicznej (komunikacja miejska).

Na podstawie wykazów ewidencji środków trwałych, sporządzonych przez zakład budżetowy, Spółka prowadzi ewidencje przyjętych aportem m.in. składników majątku trwałego. Do prowadzenia ewidencji jako wartości początkowe otrzymanych aportem środków trwałych, Spółka przyjęła wartości początkowe równe wartościom początkowym majątku przyjętego do ewidencji w zakładzie budżetowym. Są to wartości inne od ujętych w bilansie zamknięcia zakładu budżetowego, a tym samym od wartości aportu.

Jednocześnie Spółka w ewidencji majątku trwałego odnotowała dotychczasowe umorzenia na dzień zakończenia działalności zakładu budżetowego (tj. XX.XX.2008 r.).

W wyniku powyższych działań, wartość aktualna wprowadzonego majątku do ewidencji Spółki, jest jednakowa z wartością bilansową w bilansie zamknięcia zakładu budżetowego (a tym samym aportu tychże pozycji).

Amortyzacja naliczona w Spółce wynika jednak z przyjętej wartości początkowej, która wobec powyższego jest wyższa od wartości poszczególnych składników wnoszonych aportem.

Okres amortyzacji prowadzony jest w stylu kontynuacji okresu zastosowanego w zakładzie budżetowym, tzn. jeżeli pojazd (stawka amortyzacji 20%) amortyzowany był już 2 lata w zakładzie budżetowym, to w Spółce jego amortyzacja miesięczna jest taka sama, jak w zakładzie budżetowym (naliczona od tej samej wartości początkowej), a pozostały okres amortyzacji wyniesie 3 lata.

100% udziałów w Spółce posiada Miasto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka przyjęła stanowisko określone w stanie faktycznym, czyli za wartość początkową przyjęto wartość początkową z ksiąg zakładu budżetowego wraz z odnotowaniem na odpowiednich kontach dotychczasowego umorzenia dotyczącego zakładu budżetowego.

Naliczane umorzenie polega na kontynuacji naliczeń z zakładu budżetowego z zachowaniem tych samych kwot (od tych samych wartości początkowych) oraz stawek, które to swój początek miały w zakładzie budżetowym i w Spółce łącznie, wyniesie tyle, ile wyniosłoby w jednym przedsiębiorstwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Na mocy art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej ustalono, iż interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Zatem interpretacjami są wszelkie wyjaśnienia treści obowiązującego prawa podatkowego, kierowane do organów podatkowych i organów kontroli skarbowej, dotyczące problemów prawa podatkowego, indywidualnych spraw podatników, płatników czy inkasentów.

Zgodnie z art. 14c § 2 ww. ustawy, w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Należy przy tym wskazać, iż Organ podatkowy wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jego rola sprowadza się do przedstawienia poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej. Interpretacja indywidualna nie jest aktem rozstrzygającym o prawach lub obowiązkach podmiotu w konkretnej sprawie podatkowej.

Na mocy art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60), ilekroć w ustawie jest mowa o "ustawach podatkowych" - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nieopodatkowanych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulacje prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez przepisy prawa podatkowego rozumie się teksty ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W kontekście opisanego we wniosku stanu faktycznego, przepisów prawa podatkowego nie można jednak interpretować w oderwaniu od unormowań wynikających z innych ustaw mających zastosowanie do zakładów budżetowych, tj. ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych oraz ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.) organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą powoływać, likwidować lub przekształcać komunalne zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe.

Zatem zakłady budżetowe są instytucją finansów publicznych i mogą być powoływane, likwidowane oraz przekształcane przez organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego dla realizacji jej działalności podstawowej wynikającej z przydzielonych zadań, np. dla realizacji lokalnego transportu zbiorowego.

Należy podkreślić, że w doktrynie istnieją wątpliwości, czy komunalny zakład budżetowy jako jednostka nieposiadająca osobowości prawnej może być uważany za podmiot jakiegokolwiek prawa podmiotowego, czy też należy zakład budżetowy traktować wyłącznie jako "stationis municipii" - występującą w zastępstwie jednostki samorządu terytorialnego.

Zakład budżetowy nie ma osobowości prawnej, jednak ma przyznane przepisami prawa liczne własne uprawnienia i obowiązki, co stanowi surogat podmiotowości prawnej. Są to nie tylko prawa i obowiązki administracyjnoprawne, np. podatkowe, ale także prawa i obowiązki uregulowane przepisami prawa pracy oraz prawa i obowiązki cywilnoprawne.

Względna samodzielność finansowa zakładu budżetowego nie oznacza jednak jego samodzielności organizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego ma bowiem pełen wpływ na jego funkcjonowanie.

Stosownie do zapisu art. 22 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, zdecydować o likwidacji zakładu budżetowego w celu zawiązania spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez wniesienie na pokrycie kapitału spółki wkładu w postaci mienia zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji.

W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej składniki mienia zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają się majątkiem spółki. Natomiast art. 23 ust. 3 cytowanej ustawy stanowi, że spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego.

Analiza językowa art. 22 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej prowadzi do wniosku, że mamy tu do czynienia z całkowitą likwidacją zakładu budżetowego, a następnie (już po jej zakończeniu) z pokryciem kapitału spółki przez wkład w postaci mienia pozostałego po zlikwidowanym zakładzie budżetowym.

Natomiast w art. 23 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej ustawodawca przyjął, że składniki mienia zakładu budżetowego przekształconego w spółkę stają się majątkiem spółki.

Zakładając racjonalność ustawodawcy (a w szczególności, że treść i zakres regulacji zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej nie jest sprzeczna z postanowieniami art. 23 ust. 1 tej ustawy) należy uznać, że art. 22 ust. 1 ustawy wcale nie oznacza (wbrew jego dosłownemu brzmieniu) definitywnej likwidacji zakładu budżetowego, lecz jedynie likwidację w znaczeniu zaprzestania wykonywania działalności statutowej, połączoną z wniesieniem mienia tego zakładu na pokrycie wkładu w spółce prawa handlowego jednostki samorządu terytorialnego.

Tak więc przekształcenie zakładu budżetowego w spółkę akcyjną lub spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością musi się odbyć poprzez likwidację zakładu budżetowego, dokonaną w celu zawiązania jednej z wymienionych rodzajów spółek, a nie w celu definitywnego zakończenia działalności komunalnej prowadzonej dotychczas przez daną jednostkę.

W konsekwencji należy przyjąć, że pojęcie "przekształcenia" o którym mowa w art. 23 ust. 2 ww. ustawy oznacza odniesienie się ustawodawcy do treści art. 22 ust. 1, który tym samym jest de facto procedurą zmiany formy prowadzenia gospodarki komunalnej, zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej oraz stanowi swoistą definicję przekształcenia zakładu budżetowego w spółkę, wskazującą krok po kroku sposób takiego przekształcenia.

Przy przekształceniu zakładu budżetowego w spółkę na podstawie art. 22 i 23 ustawy o gospodarce komunalnej nie mamy do czynienia ani z likwidacją w znaczeniu przedmiotowym (art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), bowiem wkładem do nowej spółki jest mienie będące w dyspozycji zakładu budżetowego, ani z likwidacją w znaczeniu podmiotowym (bowiem zakład budżetowy nie ma podmiotowości prawnej).

Likwidacja, o której mowa w art. 22 ustawy o gospodarce komunalnej jest więc de facto jedynie "kasowaniem" jednej z dopuszczalnych form gospodarki komunalnej (zakładu budżetowego) i zastąpienie jej inną dopuszczalną formą, w założeniu efektywniejszą ekonomicznie.

W świetle § 67 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783) likwidacja zakładu budżetowego w celu jego przekształcenia w inną formę organizacyjno-prawną polega na zamknięciu rachunku bankowego i ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości. W terminie nie później niż trzy miesiące po likwidacji zakładu budżetowego sporządzany jest bilans. Organ podejmujący decyzję, o której mowa w ust. 1, określa formę organizacyjno-prawną nowej jednostki.

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce komunalnej: "Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego".

Mamy tu więc do czynienia z sukcesją uniwersalną.

Analogiczne uregulowania zawiera art. 25 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), zgodnie z którym:

W związku z powyższym należy podkreślić, że skutkiem wpisu spółki do Krajowego Rejestru Sądowego jest uzyskanie przez nią osobowości prawnej, przy jednoczesnym ustaniu bytu prawnego zakładu budżetowego (w formularzu KRS - WH: Sposób powstania, w pkt I.1 wnioskodawca oznacza sposób powstania spółki: przekształcenie). Wobec powyższego zasadnym jest przyjęcie, że byt prawny zakładu budżetowego ustaje w następstwie przekształcenia tego zakładu w spółkę gminy, a nie jego likwidacji.

Potwierdzeniem powyższego jest zastosowanie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) na podstawie, którego pracownicy przekształconego Zakładu staną się z mocy prawa pracownikami spółki. W orzecznictwie przyjęto, że likwidacja zakładu pracy, w wyniku której majątek dotychczasowego pracodawcy jest wykorzystywany do wykonywania tych samych zadań, czemu towarzyszy przejęcie części pracowników, jest przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę w rozumieniu ww. artykułu.

Aktem wykonawczym określającym szczególne zasady rachunkowości oraz plany kont dla zakładów budżetowych jest rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 z późn. zm.).

Na mocy § 2 pkt 5 przywołanego rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "środkach trwałych" - rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, oraz środki trwałe stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, w stosunku do których jednostka wykonuje uprawnienia właścicielskie, niezależnie od sposobu ich wykorzystania.

Rozporządzenie jednoznacznie określa zatem, w jaki sposób unormowana jest kwestia właścicielska majątku przekazanego przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do użytkowania jednostce organizacyjnej sektora finansów publicznych.

Ponadto, na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych ustalono, że środki trwałe stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego otrzymane nieodpłatnie, na podstawie decyzji właściwego organu, mogą być wycenione według wartości określonej w tej decyzji.

Zgodnie z regulacją § 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne umarza się i amortyzuje, przy zastosowaniu stawek określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo stawek określonych przez dysponenta części budżetowej lub zarząd jednostki samorządu terytorialnego.

Rozpatrując powyższe zagadnienie na gruncie przepisów prawa podatkowego, zastosowanie znajdą przepisy art. 93a § 1 w związku z art. 93b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Powołany art. 93a § 1 stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia innej osoby prawnej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 93b tej ustawy, przepis ten stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń komunalnych zakładów budżetowych.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, że Spółka utworzona na mocy decyzji Prezydenta Miasta stała się następcą prawnym zlikwidowanego zakładu budżetowego i wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego.

Stosownie do zapisu art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a -16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie przekształcenia formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształconego, połączonego albo podzielonego.

Stosownie do art. 16g ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powołany powyżej przepis ust. 9 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały z przekształcenia, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący, do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, połączonego albo podzielonego.

Zgodnie z art. 16h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9 tej ustawy, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym Wnioskująca Spółka zawiązana została na mocy decyzji Prezydenta Miasta na podstawie aktu notarialnego z dnia XX.XX.2009 r. w celu przejęcia zakładu budżetowego Miejski Zakład Komunikacji. Zakład budżetowy funkcjonował do XX.XX.2008 r. i na ten dzień sporządził sprawozdanie. Od dnia XX.XX.2008 r. Spółka w formie kontynuacji po zakładzie budżetowym realizuje usługi użyteczności publicznej (komunikacja miejska). 100% udziałów w Spółce posiada Miasto.

Na podstawie wykazów ewidencji środków trwałych, sporządzonych przez zakład budżetowy, Spółka prowadzi ewidencje przyjętych aportem m.in. składników majątku trwałego. Do prowadzenia ewidencji jako wartości początkowe otrzymanych aportem środków trwałych, Spółka przyjęła wartości początkowe równe wartościom początkowym majątku przyjętego do ewidencji w zakładzie budżetowym. Jak wskazał Wnioskodawca są to wartości inne od ujętych w bilansie zamknięcia zakładu budżetowego, a tym samym od wartości aportu.

Jednocześnie Spółka w ewidencji majątku trwałego odnotowała dotychczasowe umorzenia na dzień zakończenia działalności zakładu budżetowego (tj. XX.XX.2008 r.).

W wyniku powyższych działań, wartość aktualna wprowadzonego majątku do ewidencji Spółki, jest jednakowa z wartością bilansową w bilansie zamknięcia zakładu budżetowego (a tym samym aportu tychże pozycji).

Amortyzacja naliczona w Spółce wynika jednak z przyjętej wartości początkowej, która wobec powyższego jest wyższa od wartości poszczególnych składników wnoszonych aportem.

Wnioskodawca zaznaczył, że okres amortyzacji prowadzony jest w stylu kontynuacji okresu zastosowanego w zakładzie budżetowym, tzn. jeżeli pojazd (stawka amortyzacji 20%) amortyzowany był już 2 lata w zakładzie budżetowym, to w Spółce jego amortyzacja miesięczna jest taka sama, jak w zakładzie budżetowym (naliczona od tej samej wartości początkowej), a pozostały okres amortyzacji wyniesie 3 lata.

Należy zatem stwierdzić, że Gmina Miejska z dniem likwidacji zakładu budżetowego przejęła wszystkie składniki majątkowe, które związane były z realizacją zadań przedmiotowej jednostki. Jednocześnie jako jedyny udziałowiec wniosła do nowo utworzonej Spółki aport spełniający wymogi art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), tj. w postaci mienia zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji.

W konsekwencji, wkładem do nowo utworzonej Spółki było mienie będące w dyspozycji zakładu budżetowego, które jednocześnie na dzień wniesienia aportu znajdowało się w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zakładu budżetowego.

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową środków trwałych wniesionych do Spółki zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 16g ust. 9 i ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca wprowadzając do ewidencji majątek trwały przyjęty aportem po zlikwidowanym zakładzie budżetowym, prawidłowo przyjął dla celów amortyzacji za wartości początkowe wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z ksiąg zakładu budżetowego wraz z odnotowaniem na odpowiednich kontach dotychczasowego umorzenia dotyczącego zakładu budżetowego.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.