IPPB5/423-429/14-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu w części przeznaczonej na wpłaty na PFRON - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu w części przeznaczonej na wpłaty na PFRON.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Instytut posiada status instytutu badawczego w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 618 z późn. zm.). Do podstawowej, statutowej działalności Instytutu należy m.in. inicjowanie i prowadzenie badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych, przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeby praktyki oraz wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych, ukierunkowanych na rozwiązywanie złożonych problemów modernizacji infrastruktury kolejowej i miejskiego transportu szynowego, doskonalenie technologii przewozów pasażerów i ładunków środkami transportu szynowego, zmniejszanie ryzyka eksploatacji transportu szynowego w warunkach jego normalnego działania i w stanach zagrożeń, naukowo-techniczne wsparcie projektowania, budowy i eksploatacji kolei dużych prędkości. Oprócz wskazanej działalności statutowej Instytut uzyskuje również przychody z tytułu działalności gospodarczej.

W rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r., mając na uwadze zarówno działalność statutową, jak również działalność gospodarczą, Instytut osiągnął dochód w wysokości 2 731 813,56 PLN, który w całości będzie przeznaczony na działalność statutową Instytutu opisaną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Instytut w trakcie 2013 r. był zobowiązany do dokonywania wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Z ostrożności Instytut uznał wydatki na PFRON w kwocie 250 736,00 PLN jako dochody niewydatkowane na cele działalności statutowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym w złożonym za 2013 r. zeznaniu CIT-8 oraz informacji CIT-8/O wykazał dochód do opodatkowania w kwocie równej wpłatom dokonanym na PFRON.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wpłaty na PFRON stanowią dochód przeznaczony na cele działalności statutowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanej dalej ustawą o CIT, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (...). Tak określony dochód stanowi - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jeśli więc podatnik uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Następnie, wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów należy analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do wydatków przeznaczonych na działalność statutową. Jeżeli wydatek wiąże się bezpośrednio z realizacją celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca temu wydatkowi będzie wolna od podatku na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 36 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.).

Obowiązek wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych określają przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 z późn. zm.). Konieczność ich dokonywania wynika wprost z zapisów art. 21 niniejszej ustawy. Wpłaty te stanowią pewnego rodzaju sankcję finansową dla pracodawcy, który nie realizuje zadań w zakresie zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych wynikających z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.

Z kolei katalog dochodów wolnych od podatku zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Z kolei art. 17 ust. 1b ustawy o CIT stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Z treści art. 17 ust. 1a pkt 2 omawianej ustawy wynika natomiast, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle określa więc dwa warunki, których spełnienie uprawnia do wyłączenia określonych dochodów z opodatkowania podatkiem dochodowym:

* statut jednostki powinien zawierać wskazane w ustawie cele,

* dochód powinien być przeznaczony na cele statutowe.

Postępując więc zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy Instytut przeznaczył cały dochód na cele statutowe. Bezsporne jest również, że w skład dochodu wszedł również wydatek w postaci wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 36 analizowanej ustawy podatkowej. Wydatek ten, na mocy art. 21 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych jest obligatoryjny, stanowi zatem rodzaj danin publicznych, do których zaliczane są podatki i uiszczenie tego rodzaju daniny publicznej konieczne jest do prowadzenia zgodnej z prawem działalności statutowej Instytutu. Uznać więc należy, iż wplata ta przeznaczona i wydatkowana została na cele statutowe. Skutkiem podatkowym przeznaczenia całego dochodu na cele statutowe jest zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z wykładnią art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 17 ust. 1b tej ustawy.

Powyższe wnioski nie wynikają bezpośrednio z wykładni gramatycznej przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz wypływają z wykładni systemowej oraz celowościowej. Brzmienie słów jakich użył ustawodawca w tekście analizowanej ustawy podatkowej, tj. w art. 17 ust. 1b mówiąc o zwolnieniu z opodatkowania dochodu podatników, których celem statutowym jest działalność m.in. naukowa i naukowo - techniczna, także wówczas gdy przeznacza się go na opłacenie podatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie jest w badanym przypadku wystarczające dla określenia możliwego sensu i znaczenia tych słów przy ustaleniu treści normy prawnej.

Dlatego trzeba zwrócić się do wykładni systemowej zewnętrznej, która pozwoli na ustalenie znaczenia przepisu art. 17 ust. 1b powoływanej ustawy podatkowej w związku z art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014 z późn. zm.). Stanowi on, że dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się podatki oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia wynika z odrębnych przepisów. Na równi więc z podatkami, w świetle przytoczonego przepisu, należy traktować obowiązkowe, bezzwrotne i nieodpłatne świadczenie pieniężne uiszczane na rzecz PFRON.

Za takim rozumieniem analizowanego przepisu przemawia także wykładnia celowościowa. Eliminując jakiekolwiek elementy wartościujące i oceniające trzeba powiedzieć, że sensem i celem tego przepisu jest z jednej strony zwolnienie z opodatkowania środków publicznych wpływających na rachunek PFRON. Z drugiej natomiast strony nie ma jakichkolwiek racjonalnych podstaw by uznać, że ustawodawca nakładając na podmioty przeznaczające dochody na cele statutowe w zakresie nauki, techniki, oświaty itd., część tego zysku opodatkował, pomimo zadeklarowanego w sposób generalny zwolnienia o jakim mowa w art. 17 ust. 4, a następnie w art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brzmienie słów analizowanych przepisów prawa podatkowego musi być bowiem związane z sensem i celem tych przepisów, do których zaliczyć należy preferowanie oraz stymulowanie instrumentami podatkowymi działań z zakresu nauki, techniki, oświaty oraz innych wymienionych w tych przepisach.

Odmienna interpretacja przepisów, o których mowa, ograniczałaby w rzeczywistości zwolnienie podatkowe tracąc z pola widzenia główny cel tego zwolnienia Z tych względów należy uznać, że dochody podatników, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna lub inna wymieniona, w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne są od opodatkowania także wówczas, gdy przeznaczone i wydatkowane zostały na uiszczenie wpłaty na PFRON na zasadach określonych w art. 17 ust. 1b tej ustawy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że wpłaty dokonane przez Instytut na PFRON, mimo że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851) wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Artykuł 17 ust. 1b cytowanej ustawy stanowi natomiast, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Z treści art. 17 ust. 1a pkt 2 omawianej ustawy wynika natomiast, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle określa więc dwa warunki, których spełnienie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4. Pierwszy z nich wymaga, aby statut jednostki zawierał wskazane w ustawie cele, drugi zaś aby dochód przeznaczony był na cele statutowe.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny.

Stosownie do art. 15 ust. 1 omawianej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeśli więc podatnik uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy, wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Następnie wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów należy analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do wydatków przeznaczonych na działalność statutową. Jeżeli wydatek wiąże się bezpośrednio z realizacją celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca temu wydatkowi będzie wolna od podatku na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 4.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że do podstawowej, statutowej działalności Instytutu należy m.in. inicjowanie i prowadzenie badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych, przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do potrzeby praktyki oraz wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych, ukierunkowanych na rozwiązywanie złożonych problemów modernizacji infrastruktury kolejowej i miejskiego transportu szynowego, doskonalenie technologii przewozów pasażerów i ładunków środkami transportu szynowego, zmniejszanie ryzyka eksploatacji transportu szynowego w warunkach jego normalnego działania i w stanach zagrożeń, naukowo-techniczne wsparcie projektowania, budowy i eksploatacji kolei dużych prędkości. Oprócz wskazanej działalności statutowej Instytut uzyskuje również przychody z tytułu działalności gospodarczej.

W rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r., mając na uwadze zarówno działalność statutową, jak również działalność gospodarczą, Instytut osiągnął dochód, który w całości będzie przeznaczony na działalność statutową Instytutu opisaną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Instytut w trakcie 2013 r. był zobowiązany do dokonywania wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Z ostrożności Instytut uznał wydatki na PFRON jako dochody niewydatkowane na cele działalności statutowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym wykazał dochód do opodatkowania w kwocie równej wpłatom dokonanym na PFRON.

Wskazać należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.).

Dochód stanowiący równowartość tych wydatków nie jest jednak wolny od podatku dochodowego na podstawie omawianego przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4, gdyż nie realizuje celu statutowego.

Jednocześnie wpłat na PFRON nie należy utożsamiać z podatkiem w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej, dlatego też przepis cytowanego art. 17 ust. 1b nie ma do tych wpłat zastosowania.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Art. 45 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych stanowi z kolei, iż fundusz posiada osobowość prawną. Z treści art. 49 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że do wpłat na ww. fundusz stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, z tym że uprawnienia organów podatkowych określone w tej ustawie przysługują Prezesowi Zarządu Funduszu. Tego rodzaju zapis nie oznacza jednak, że wpłaty na Fundusz należy utożsamiać z podatkami.

Zasilenie wpłat na PFRON i potraktowanie go jako podatku nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy - Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Przedmiotowe wpłaty natomiast stanowią swoistą sankcję finansową dla pracodawców nie realizujących zadań wynikających z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. Ponadto osobowość prawna funduszu celowego, jakim jest Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, wyklucza możliwość uznania, że danina ta jest świadczeniem pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy. Innymi słowy wpłaty na rzecz PFRON nie są wpłatami na rzecz któregokolwiek z wymienionych w art. 6 Ordynacji podatkowej podmiotów. PFRON jest funduszem celowym, posiadającym odrębność organizacyjną, prawną i finansową. Środki zgromadzone na tym Funduszu nie stanowią środków budżetowych, a gospodarowanie nimi należy do organów Funduszu.

Wskazać należy również, że skoro wpłata na PFRON jest sankcją za nierealizowanie celów nakreślonych przez państwo w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnoprawnych, to nie może być jednocześnie przedmiotem zwolnienia podatkowego w ramach innego celu również przez państwo preferowanego.

Doprecyzować również należy, że art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych nie definiuje pojęcie dochodów publicznych (jak wskazuje Wnioskodawca), lecz art. 5 ust. 2 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Zaznaczyć należy, że przepis ten wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie utożsamia pojęcia "podatki" z pojęciem "inne świadczenia pieniężne", lecz stanowi jedynie, że zarówno podatki jak i inne świadczenia pieniężne (np. wpłaty na PFRON) są dochodami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Ponadto wpłat tych nie można utożsamiać z podatkami, o których mowa w przepisie art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym to ustawodawca dopuścił możliwość zwolnienia dochodów, o których mowa w ust. 1, jeśli zostaną wydatkowane między innymi na opłacenie podatków, bowiem w przeciwieństwie do podatków, dla których definicję ustawodawca wprowadził w art. 6 Ordynacji podatkowej, wpłaty te stanowią swoistą sankcję finansową dla pracodawców nie realizujących zadań wynikających z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych oraz nie są uiszczane na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, lecz na rzecz osoby prawnej, jakim jest Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Wnioskodawca w swym stanowisku odwołuje się również do konieczności zastosowania wykładni systemowej oraz celowościowej. Należy stwierdzić, że wykładnia systemowa i celowościowa są jedynie wykładniami pomocniczymi na gruncie prawa podatkowego; można i należy je stosować w sytuacjach, gdy na tle dopuszczalnych reguł znaczeniowych języka sens przepisów jest wieloznaczny. Wykładnie te nie mogą być stosowane w oderwaniu od wykładni językowej ani tym bardziej wbrew tej wykładni.

Podkreślić także należy, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Tym samym powinna być interpretowana ściśle. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Podsumowując, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że dochód przeznaczony i wydatkowany na wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wolny będzie od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 1b tej ustawy, oraz że na równi z podatkami, w świetle art. 17 ust. 1b, należy traktować obowiązkowe, bezzwrotne i nieodpłatne świadczenia pieniężne uiszczane na rzecz PFRON.

Dochód przeznaczony i wydatkowany na wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.