IPPB5/423-426/10-3/AJ - Dochody gibraltarskiego funduszu inwestycyjnego uzyskane w związku z posiadaniem objętych lub zakupionych certyfikatów inwestycyjnych polskiego zamkniętego funduszu inwestycyjnego a CIT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 10 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie opodatkowania dochodów gibraltarskiego funduszu inwestycyjnego uzyskanych z tytułu uczestnictwa w polskim zamkniętym funduszu inwestycyjnym uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11 sierpnia 2010 r.) - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów gibraltarskiego funduszu inwestycyjnego uzyskanych z tytułu uczestnictwa w polskim zamkniętym funduszu inwestycyjnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, osoba fizyczna zamierza objąć 100% wyemitowanych jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym zagranicznym, z siedzibą na Gribraltarze. Zagraniczny fundusz inwestycyjny podlega regulacjom finansowym Gibraltaru, w tym m.in. przepisom wdrażającym w tym kraju dyrektywę MIFID oraz dyrektywy UCITS. Fundusz podlega również nadzorowi regulatora rynków finansowych tego państwa i jest zorganizowany jako tzw. experienced investor fund (EIF).

EIF ma zostać jedynym inwestorem zamkniętego funduszu inwestycyjnego działającego na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz.) w Polsce w drodze objęcia wszystkich certyfikatów inwestycyjnych pierwszej emisji albo w drodze zakupu ich od Podatnika. EIF nie ma siedziby w Polsce i nie ma w Polsce zarządu, ani nie tworzyw Polsce stałego zakładu. EIF jest ponadto funduszem inwestycyjnym działającym zgodnie z przepisami kraju swojej siedziby, nie podlega w Gibraltarze podatkowi dochodowemu od osób prawnych od przychodów osiągniętych w Polsce z tytułu uczestnictwa w dochodach funduszu. EIF będzie na terytorium Rzeczpospolitej Polskie) dystrybuował swoje jednostki uczestnictwa w drodze dopuszczonej polskim przepisami prawa.

Zgodnie z przepisami statut FIZ może przewidywać wypłacanie uczestnikom dochodów funduszu bez konieczności odkupu lub umarzania certyfikatów inwestycyjnych (art. 18 ust. 2 pkt 13 UFI). Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. dla uczestników funduszy inwestycyjnych przychodami są otrzymane dochody funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych. Zamiarem Wnioskodawcy jest takie właśnie ukształtowanie postanowień statutu FIZ.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dochody funduszu inwestycyjnego zamkniętego z siedzibą w Polsce i działającego na podstawie polskich przepisów o funduszach inwestycyjnych przekazywane na rzecz zagranicznego funduszu inwestycyjnego podlegają opodatkowaniu w kraju podatkiem dochodowym od osób prawnych pobieranym u źródła na zasadzie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. w związku z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. czy też dochody te są zwolnione od podatku dochodowego w Polsce na zasadzie art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p. czy też są zwolnione od podatku dochodowego w Polsce na zasadzie art. 6 pkt 10 u.p.d.o.p....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 6 ust. 10 u.p.d.o.p. zwalnia się od podatku dochodowego od osób prawnych fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546).

Ustawa o funduszach inwestycyjnych uchwalona 24 lipca 2004 r., miała na celu zharmonizowanie prawa polskiego z prawem wspólnotowym. Uzasadnienie projektu (druk sejmowy z dnia 5 lipca 2003 r. Nr 1773) wskazywało, że nowelizacja miała na celu wdrożenie do polskiego porządku prawnego dwóch nowowchodzących w życie dyrektyw: dyrektywy 2001/107/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 stycznia 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady nr 85/611 w sprawie zbliżenia ustaw, aktów normatywnych, niższego rzędu i przepisów administracyjnych dotyczących podmiotów zbiorowych inwestycji w zbywalne papiery wartościowe, mającą na celu regulowanie działalności spółek zarządzających i wprowadzenie uproszczonych prospektów oraz dyrektywy 2001/107/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 stycznia 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady nr 85/611 w sprawie zbliżenia ustaw, aktów normatywnych, niższego rzędu i przepisów administracyjnych dotyczących podmiotów zbiorowych inwestycji w zbywalne papiery wartościowe w odniesieniu do inwestycji dotyczących podmiotów zbiorowego inwestowania (dyrektywa UCTIS).

W opinii Wnioskodawcy dwa punkty uzasadnienia przykuwają uwagę:

* reżim regulacyjny oparty jest o nadzór funduszy przez organy macierzyste państwa członkowskiego oraz zasadzie wzajemnego uznawania przez państwa członkowskie udzielonych zezwoleń;

* dostosowanie przepisów do prawa wspólnotowego, umożliwia tworzonym w oparciu o nie funduszom, prowadzenie działalności na terytorium państw członkowskich w ramach swobody wykonywania usług (paszportyzacja pan-europejska funduszy).

Na realizację tych dwóch celów wskazuje art. 1 ustawy, mający walor normatywny jako źródło normy określającej zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy: "ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające".

Definicję normatywną funduszu zagranicznego zawiera art. 2 pkt 9 ustawy o funduszach inwestycyjnych i według niej termin ten oznacza fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną z siedzibą w państwie członkowskim prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Jedyne przepisy o charakterze reglamentacyjnym, tzn. wyznaczające granice swobody działalności na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej adresowane do funduszy zagranicznych, dotyczą wprowadzania w Polsce jednostek uczestnictwa. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że fundusz zagraniczny prowadząc działalność inwestycyjną w Polsce działa na podstawie przepisów o ustawy o funduszach inwestycyjnych, natomiast nie podlega ograniczeniom w tej działalności na polach innych niż wprowadzanie do obrotu jednostek uczestnictwa. Innymi słowy, fundusz zagraniczny korzysta ze swobody działalności w Polsce poręczonej mu przez dyrektywy, ale wdrożonej do polskiego porządku prawnego na mocy ustawy, która rezygnuje z adresowania wobec funduszy zagranicznych jakichkolwiek norm reglamentujących ich działalność, w szczególności: obowiązków rejestracyjnych, uzyskiwania zezwoleń, sprawozdawczych, etc. W ten sposób działa właśnie zasada jednolitej paszportyzacji pan-europejskiej.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z "(...) faktu, że fundusz zagraniczny aktualnie nie prowadzi na terenie Polski takiej formy działalności, która wymagałaby realizacji poszczególnych zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych (art. 253-263), nie można wnioskować, że fundusz taki działa w Polsce tylko na podstawie regulacji swojego państwa macierzystego, a ustawa z 27 maja 2004 r. go nie dotyczy. Jest bowiem oczywiste, że gdyby dokonywał na terenie Polski czynności z naruszeniem polskiej ustawy, jego działalność oceniana byłaby przez pryzmat przepisów tej ustawy, łącznie z możliwością zastosowaniem wobec niego sankcji karnych, albowiem jako podmiot z art. 2 pkt 9 ufi, rygorom tej ustawy podlega".

Dlatego też fundusz zagraniczny, tj. taki, który prowadzi działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, jest funduszem działającym na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych, jako że jego prawa i obowiązki są regulowane tą ustawą podobnie jak jego odpowiedzialność. Zdaniem WSA wyrażonym w przytoczonym wyżej wyroku "mimo, że sposób jego organizacji i zasady funkcjonowania określa prawo macierzyste, to zasady jego działalności, jego prawa i obowiązki na terytorium RP, określa ustawa o funduszach inwestycyjnych, z dnia 27 maja 2004 r. - jak wskazuje art. 1 ustawy".

W ocenie Wnioskodawcy dochody funduszu w rozumieniu art. 18 ust. 2 pkt 13 ufi przypadające zagranicznemu funduszowi od krajowego FIZ należy uznać za dochody funduszu inwestycyjnego działającego na podstawie ufi. Tym samym dochody te należy uznać za zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. Ze względu na zwolnienie podmiotowe FIZ jest zwolniony od obowiązków płatnika wobec kwot wypłacanych na rzecz funduszu zagranicznego i tym samym nie musi dokonywać potrącenia podatku od kwot transferowanych do niego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej także: u.p.d.o.p.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na mocy ust. 3 powołanego artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepisy ww. ustawy nie zawierają więc definicji przychodu. W odniesieniu do przychodów Ustawodawca zastosował technikę ustawodawczą polegającą na wymienieniu przykładowych kategorii pożytków, których otrzymanie implikuje powstanie przychodu podatkowego (art. 12 ust. 1 pkt 1-10 u.p.d.o.p.) pozostawiając katalog przysporzeń kreujących powstanie przychodu w rozumieniu ustawy otwartym. Jednocześnie Prawodawca ustanowił w art. 12 ust. 4 powołanej ustawy zamknięty katalog kategorii przychodów wyłączonych z opodatkowania. A contrario wszystkie inne przysporzenia majątkowe (zwiększające aktywa lub zmniejszające pasywa spółki) niż wymienione w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. należy uznać za przychód skutkujący powstaniem obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W konsekwencji za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, definitywnym, bezzwrotnym. Przy czym w przypadku przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej już sam fakt, że przychód staje się należny powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 powołanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód (art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.). Według zasad ogólnych podatek dochodowy ustala się w wysokości 19% podstawy opodatkowania (art. 19 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Jednocześnie należy stwierdzić, iż przedmiotowe dochody nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej wyrażonej w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także:

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może uzyskiwać przychody związane z posiadaniem certyfikatów Zamkniętego Funduszu Inwestycyjnego z siedzibą w Polsce:

Ustawodawca na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4a u.p.d.o.p. zalicza enumeratywnie do przychodów podatkowych opodatkowanych na zasadach ogólnych dla uczestników funduszy inwestycyjnych - otrzymane dochody funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Inny charakter ma spółka kapitałowa działająca w ramach prawnych zakreślonych przez przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), a inny fundusz inwestycyjny działający w oparciu o uregulowania ustawy o funduszach inwestycyjnych z dnia 27 maja 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.).

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny kategoria przychodów w zyskach osób prawnych obejmuje wszelkie dochody wynikające z uprawnień korporacyjnych przysługujących w danej osobie prawnej. Certyfikaty inwestycyjne natomiast co do zasady nie są ani udziałami, ani akcjami spółek kapitałowych. Reprezentują one określone prawa majątkowe uczestników mające odmienny charakter niż prawa z akcji lub udziałów - co wynika z innej funkcji ekonomicznej, jaką te certyfikaty inwestycyjne pełnią. Z perspektywy uczestnika, fundusz inwestycyjny jest formą zbiorowego lokowania środków pieniężnych.

Łączna subsumcja powołanych przepisów art. 12 ust. 1 pkt 4a i 10 ust. 1 u.p.d.o.p. nie pozostawia wątpliwości, iż skoro Ustawodawca zdecydował się na wyłączenie z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym udziału w zysku funduszu, to tym bardziej brak jest podstaw, aby do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.p. zaliczyć dochody uzyskane w wyniku zbycia na rzecz funduszu jednostek uczestnictwa i ich umorzenia.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż dochody osoby prawnej objętej ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, która objęła (nabyła) certyfikaty polskiego zamkniętego funduszu inwestycyjnego uzyskane bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych podlegają co do zasady opodatkowaniu w Polsce na zasadach określonych w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2, 19 ust. 1, 14 ust. 1, art. 12 ust. 1 pkt 4a oraz art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p.

Podkreślić należy, iż Polski nie łączy z Gibraltarem żadna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Gibraltar jako terytorium zależne Wielkiej Brytanii nie jest objęty postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie bowiem z art. 3 st. 1 lit. a). Konwencji: "w rozumieniu niniejszej Konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "Zjednoczone Królestwo" oznacza Wielką Brytanię i Irlandię Północną, włącznie z jakimkolwiek obszarem poza wodami terytorialnymi Zjednoczonego Królestwa, na których na mocy jego prawa dotyczącego Szelfu Kontynentalnego i zgodnie z prawem międzynarodowym, Zjednoczone Królestwo może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych".

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. z podatku dochodowego zwolnione są fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546).

W świetle art. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych z dnia 27 maja 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm., dalej także: ufi) ustawa ta określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych, mających siedzibę na terytorium Polski oraz zasady prowadzenia na terytorium Polski działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające. Jednocześnie zagraniczny fundusz inwestycyjny zdefiniowany został, jako fundusz inwestycyjny otwarty lub spółka inwestycyjna z siedzibą w państwie członkowskim, prowadząca działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (art. 2 pkt 9 ufi). Ustawa o funduszach inwestycyjnych wyraźnie rozróżnia wobec tego pojęcie "funduszu inwestycyjnego" oraz "funduszu zagranicznego".

Biorąc pod uwagę brzmienie wskazanych przepisów należy uznać, iż zagraniczny fundusz inwestycyjny, mający siedzibę w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej, nie może zostać uznany za fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Podstawą działania funduszy zagranicznych są przepisy macierzystego państwa, na terytorium którego mają siedzibę, natomiast zakres stosowania przepisów ufi do funduszy zagranicznych ograniczony jest wyłącznie do zasad prowadzenia działalności na terytorium Polski.

W konsekwencji stwierdzenia, iż zagraniczny fundusz inwestycyjny nie może zostać uznany za fundusz inwestycyjny działający na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych, nie korzysta on w Polsce ze zwolnienia podmiotowego, które na mocy art. 6 ust. 1 pkt 10 zostało przyznane funduszom mającym siedzibę w Polsce. W związku z tym zagraniczny fundusz inwestycyjny, osiągający dochody w Polsce, zobowiązany będzie także do poddania ich opodatkowaniu w Polsce z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w przypadku, gdy stosowna umowa jest zawarta).

Reasumując, dochody gibraltarskiego funduszu inwestycyjnego uzyskane w związku z posiadaniem objętych lub zakupionych certyfikatów inwestycyjnych polskiego zamkniętego funduszu inwestycyjnego nie podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p.

Zatem w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z zaznaczeniem przez Wnioskodawcę w polu 13 (sekcja B. 2 Status wnioskodawcy) pola 1 - "podatnik" tut. Organ podatkowy informuje, iż przedmiotowa interpretacja została wydana Wnioskodawcy jako zainteresowanemu w rozumieniu art. 14b § 1 Op, a nie jako podatnikowi, gdyż osoba fizyczna nie może być podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.