IPPB5/423-424/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT z umowy serwisowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT z umowy serwisowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: "Spółka") jest podmiotem działającym jako dom mediowy. W ramach swojego przedsiębiorstwa świadczy m.in. usługi agencji reklamowej, pośredniczy w sprzedaży czasu i miejsca na cele reklamowe, a także zarządza stronami i portalami internetowymi. Spółka posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") i prowadzi działalność opodatkowaną tym podatkiem. Wnioskodawca planuje ponadto zapewnić wybranym pracownikom i współpracownikom samochody służbowe.

W związku z powyższym, Spółka planuje zawrzeć z podmiotem świadczącym profesjonalnie usługi najmu i leasingu umowę najmu samochodów osobowych oraz odrębną umowę o świadczenie usług serwisowych, których przedmiotem będą najmowane pojazdy.

W ramach umowy najmu, usługodawca zobowiąże się przekazać Spółce wybrane przez Wnioskodawcę pojazdy do użytkowania na określony czas (48 miesięcy) w zamian za określone w umowie wynagrodzenie (czynsz najmu). Z tytułu usług najmu usługodawca będzie wystawiał na Spółkę faktury VAT opodatkowując świadczenie 23% stawką VAT.

Dodatkowo zaś Spółka planuje zawrzeć z tym usługodawcą umowę serwisu wskazanych pojazdów, na mocy której usługodawca, w zamian za wynagrodzenie zobowiąże się wykonywać przeglądy, w tym przeglądy techniczne, regulacje i naprawy wynajmowanych pojazdów. Z tytułu usług serwisowych, usługodawca będzie wystawiał na Spółkę faktury VAT opodatkowując świadczenie 23% stawką VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółce będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabywania usług serwisowych, czy też prawo do odliczenia będzie podlegało ograniczeniu przewidzianemu w art. 86a ust. 8 Ustawy o VAT, tj. do wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł liczonej łącznie dla opłat z tytułu najmu i serwisu.

2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółce zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie Ustawy CIT, będzie przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego VAT przekraczającego limit 60% nie więcej niż 6.000 zł liczonego łącznie dla opłat z tytułu najmu i serwisu, czy też z uwagi na fakt, że Spółka będzie mogła odliczyć całość podatku naliczonego od podatku należnego, takie prawo nie będzie jej przysługiwało.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wykładnia przepisów w zakresie pytania oznaczonego nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że w jej opinii odliczenie podatku naliczonego z umowy serwisowej jest ograniczone limitem 60% nie więcej niż 6.000 zł, Spółka w związku z brzmieniem art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie Ustawy CIT będzie miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów podatek naliczony w wysokości przekraczającej 60% podatku VAT, nie więcej jednak niż 6.000 zł liczony łącznie dla opłat z tytułu najmu i serwisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się - za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej jako: ustawa CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a zdanie drugie ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Uregulowania zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej ustawa VAT). Zgodnie z ogólna zasadą neutralności podatku VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy VAT).

Z powyższych norm prawnych wynika, iż naliczony podatek od towarów i usług może w pewnych sytuacjach stanowić koszt uzyskania przychodu. Przesłanką zaliczenia kwoty podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów jest, aby podatnikowi nie przysługiwało uprawnienie do odliczenia kwoty podatku naliczonego od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy VAT. Ponadto naliczony podatek VAT nie może powiększać wartości środka trwałego. W przypadku gdy kwota podatku VAT powiększa wartość środka trwałego, podatnik może kwotę naliczonego podatku VAT rozliczyć w kosztach pośrednio, poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje zawrzeć z podmiotem świadczącym profesjonalnie usługi najmu i leasingu umowę najmu samochodów osobowych oraz odrębną umowę o świadczenie usług serwisowych, których przedmiotem będą najmowane pojazdy.

W ramach umowy najmu, usługodawca zobowiąże się przekazać, wybrane przez Wnioskodawcę pojazdy do użytkowania na określony czas (48 miesięcy) w zamian za określone w umowie wynagrodzenie (czynsz najmu). Z tytułu usług najmu usługodawca będzie wystawiał na Spółkę faktury VAT opodatkowując świadczenie 23% stawką VAT.

Dodatkowo Spółka planuje zawrzeć z tym usługodawcą umowę serwisu wskazanych pojazdów, na mocy której usługodawca, w zamian za wynagrodzenie zobowiąże się wykonywać przeglądy, w tym przeglądy techniczne, regulacje i naprawy wynajmowanych pojazdów. Z tytułu usług serwisowych, usługodawca będzie wystawiał na Spółkę faktury VAT opodatkowując świadczenie 23% stawką VAT.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, tut. Organ pragnie wskazać, iż w zakresie przedmiotowego wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług wydana została interpretacja indywidualna Nr IPPP1/443-540/13 -2/IGo z dnia 4 lipca 2013 r., z której wynika, iż "...podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących miesięczne opłaty wynikające z umowy serwisowej nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej oraz art. 86a ust. 8 - obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. i będzie podlegać odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem spełniona będzie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia, tj. samochody wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę - podatnika podatku VAT - do działalności opodatkowanej.

Zatem, Spółka może odliczyć w pełni podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących usługi wykonywane w ramach tzw. umowy o obsługę serwisową pojazdów".

Zgodnie z ww. interpretacją indywidualną, Spółce przysługuje pełne odliczenie podatku VAT naliczonego od podatku należnego z tytułu opłat serwisowych. Tym samym nie jest uprawniona zaliczać podatku naliczonego w wysokości przekraczającej 60% podatku VAT, nie więcej jednak niż 6.000 zł, do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie uprawniony zaliczać do kosztów uzyskania przychodów podatek naliczony od nabywanych usług serwisowych w wysokości przekraczającej 60% podatku VAT, nie więcej jednak niż 6.000 zł, liczony łącznie dla opłat z tytułu najmu i serwisu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.